Pazudharma

🖋 چالش بی زباله- یک بازی اجتماعی یا چالشی بررسی شده(بخش نخست)

◾️کشور ما، در سال های اخیر به کشورِ #کمپین ها، #طومارها، #چالش ها، #پویش ها و #هشتگ ها تبدیل شده است. آمار دقیقی در دست نیست زیرا اساسا کشور ما، کشوری نیست که اعداد و ارقام و تحلیل های آماری را مهم بداند و، بیشتر آمارهای ارایه شده از منابعی اخذ می شوند که زحمت تهیه آن را کشورهای دیگر یا سازمان ملل برعهده داشته اند!

◾️پرواضح است که ارزیابی نهایی و درست از فرآیند و نتیجه حرکت های این چنینی در جامعه را نمی توان از کشورهای دیگر انتظار داشت. این وظیفه را باید خود برعهده بگیریم و «از خودمان هم شروع کنیم.»

◾️وانمود می کنیم که هشتگ #یوزتاابد را فراموش کردیم! کما این که نه تنها این هشتگ در سطح جامعه که پروژه بقایِ یوزهایِ آسیاییِ باقیمانده در ایران و «دلبر» و «کوشکی» و «ایرانِ» اسیر در #پردیسان نیز به فراموشی سپرده شدند و یکسره به سراغِ چالش #بی_زباله می رویم. چالشی که 9 خصوصیت برای «چالش» خواندن آن عنوان شده و در کنار دولت، به «مردم، قدرت و هوششان» تکیه کرده است. باز هم مردم!

◾️در جایی که حداقل وظایف دولت باید این باشد که وضع زندگی #شهروندان را بهبود بخشد، دوباره این مردم هستند که نه فقط باید به وظایفی که از طریق «قدرت دولت» فرا نگرفته و تحت نظم درنیاورده اند بپردازند، بلکه باید نقش «دولت مردمی» را بازی کنند.

◾️به طور کلی، #جمع_کردن_زباله و چه بسا شروعِ تغییر از خود، مقوله های بیگانه و جدیدی در جامعه نیستند. شاید بتوان به جرات گفت که تمام #سازمان_های_مردم_نهاد_محیط_زیستی در راس فعالیت های خود #پاکسازی مناطق مختلف شهر و روستا را انجام داده و، یکی از فعالیت هایی بوده که همیشه بازار تهیه عکس و فیلم و گزارش آن داغ بوده است.

◾️در ارزیابی و میزان موفقیت این فعالیت باید به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که نتیجه چه بوده است؟ آیا جمع آوری زباله در کیسه های نایلونی و فیلترهای سیگار داخل بطری های پلاستیکی در یک منطقه خاص به ریشه کنی تولید و پخش زباله در همان منطقه منجر شده است؟ اگر بله، چرا هم چنان در همان منطقه پاکسازی صورت می گیرد و اگر خیر، دلایل ناموفق بودن آن کدامند؟

◾️#معاونت_آموزش_و_پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست «بی زباله» را در حالی به عنوان «چالش» مطرح می کند که می توانست در جهت هم افزایی و ادامه ی فعالیتِ همان سمن های مردم نهاد باشد که از سویی همواره روی پررنگ شدن نقش آنها بسیار تاکید داشته و از سوی دیگر، رسالت آموزش و پژوهشی را نیز برعهده دارد.

◾️در اولین روزهای معرفی این «چالش» قبل از آن که به میزان بهره وری آن در خودِ مبحث زباله اشاره شود، فهرستی بلندبالا از افرادی که به آن پیوستند و نپیوستند و بی پاسخ گذاشتند ارایه شد! معاونت آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست چه داده های آماری از تاثیرگذاری این «پیوستن ها» و ویدیوهای منتشر شده روی زباله های واقعی موجود در طبیعت دارد؟ مشاوران ساماندهی آماری در این معاونت آیا می توانند در قالب اعداد و ارقام عنوان کنند که پیوستن یک فرد سرشناس به این «چالش»، چه میزان بر «بی زباله» شدن و/یا پرهیز از خریداری آب های بسته بندی شده تاثیر داشته است؟

◾️آیا در شروع این «چالش» به ابعاد اجتماعی آن توجه شده است؟ در جایی که به لطف آن یاد می گیریم «که میوه‌فروشان می‌توانند پسماند میوه‌هایشان را به کمپوست تبدیل کنند» به این فکر شده است که #نرخ_فقر در جامعه چقدر است؟ آیا به خانواده هایی که مایحتاج زندگی روزمره خود را از همین پسماند میوه فروشان به قیمتی ارزان یا رایگان تهیه می کنند توجه شده است!؟ در صورت تبدیل شدن این پسماندها به کمپوست، این خانواده ها باید چه کنند و اگر نشود، «بی زباله» چه می شود؟

◾️از دیگر مقوله هایی که به نظر می رسد به آن کمتر توجه شده حضور زباله گردها در شهرهاست. آیا نمی توان خود همین افراد را منبعی برای آلودگی بیشتر و/یا ظهور و بروز بی نظمی اجتماعی چه بسا در مبحث تردد شهری بدانیم؟! «بی زباله» به دنبال تقویت حضورشان است یا محو کردنشان؟

◾️نمی توان گفت آخرین ولی شاید مهم ترین نکته به #بطری_های_بسته_بندی_شده آب برمی گردد که ممنوعیت استفاده از آنها در سازمان محیط زیست کلید خورد و در ادامه، مردم به چالشی دعوت شدند تا نرخ تقاضای این کالا را در جامعه کاهش دهند. افراد و گروه هایی که پایگاه های سیاسی جامعه را اشغال کرده اند و از نظر علمی «حکومت» نامیده می شود چند درصد از مالکیت تولید این «کالای ممنوعه» را برعهده دارند؟!
https://t.center/pazudharma