مُستشار

وضعیت بحرانی اینترنت ایران
@in1min ⏰

😳 «عجب!» بهترین واکنشی بود که می‌شد در مقابل صحبت‌های آقای درخشان از خود بروز داد؛ در مناظره‌ای که بیشتر شبیه به مجادله بود و آکنده از #مغالطه. شاهکار استدلالی هم آن‌جایی است که دکتر غنی‌نژاد به «روزنامه‌نگاران مُنحط» متصل می‌شود.

پُرتکرارترین مغالطه‌ها هم «شخصی‌کردن بحث»، «برچسب‌زدن»، «انحراف از موضوع»، «شیب لغزان»، «مصادره به مطلوب» و «اشتراک لفظ» بودند.

🤦🏻‍♂️ تأسف‌آور این است که مهارت #تفکر_انتقادی یک استاد دانشگاه در چنین سطحی باشد.

🌀 چگونه به دیگران کمک‌های مؤثرتری ارائه کنیم؟

کمک‌کردن یکی از فعالیت‌هایی است که ما بسته به اینکه چقدر فردِ #دگرخواهی هستیم، کم‌وبیش انجامش می‌دهیم؛ کاری که لزوماً به این معنی نیست که ما مصلحت فرد مقابل را بهتر از خودش تشخیص می‌دهیم و به او توصیه می‌کنیم که چه کارهایی را انجام دهد و از چه کارهایی دست بکشد؛ بلکه کمک‌کردن یعنی اینکه اولاً بفهمیم #نیاز واقعیِ فرد مقابل چیست و ثانیاً بتوانیم در برآورده‌شدنِ آن نیاز، #نقش مناسبی ایفا کنیم.

ماژولِ کمک‌کردن، یکی از تازه‌ترین ماژول‌های #کوچینگ‌آورسلوز است که توسط اِدگار شاین، متفکر و نظریه‌پرداز مشهور مدیریت نگاشته شده است. شاین، استاد دانشگاه استنفورد و نویسندهٔ کتاب‌های شاخصی همچون «فرهنگ سازمانی»، «رهبری متواضعانه» و «روان‌شناسی سازمانی» بوده است. این جلسه کمک می‌کند تا دینامیک کمک‌کردنِ متقابل را بشناسیم و با استفاده از آن محیط کاری خود را امن‌تر و به لحاظ روانی سالم‌تر کنیم.

زمان: سه‌شنبه، ۵ اُردیبهشت، ساعت ۱۸ تا ۲۰
نحوهٔ برگزاری: آنلاین و در بستر گوگل‌میت
مربیان: محمدحسین نقوی، حسین توحیدی و سمانه طباطبایی

🌐 فرم ثبت‌نام

مدرسه مدیریت ناول | nms
✅ @NMS_ir

امروز یکی از دوستان پرسید که «حسین، رزولوشن سال جدیدت چیه؟»
گفتم یعنی چی؟
گفت یعنی امسال قراره به چی برسی یا اینکه قراره روی چی متمرکز بشی؟

با این گفت‌وگوی کوتاه، یاد زمانی افتادم که مطلبی از علی سخاوتی خونده بودم و با #تم‌محوری آشنا شده بودم. دوباره رفتم سراغش. دیدم هنوز ارزش خوندن و انتشار داره. اُمیدوارم در سال جدید اگه هدف‌گذار و برنامه‌ریز هستین، برنامه‌هاتون محقق بشه و به اهداف‌تون برسین؛ و اگه تم‌محوری رو برگزیدین، مسیر زندگی‌تون طوری پیش بره که حال‌وهوای بهتری داشته باشین. ✌️🍀

🎯 اگر با #هدف و هدف‌گذاری مشکلی ندارید، از این مطلب بگذرید!

[ این روزها که بحث هدف‌گذاری برای سال جدید داغ است، من در تیم علی سخاوتی‌ام و با او هم‌نظر. امروز پس از مدت‌ها گشتم و مطلبش را یافتم. علی، «تِم‌محوری» را به‌جای «هدف‌گذاری» پیشنهاد می‌کند. ]

آن قسمت‌هایی از زندگی‌ام باعث پشیمانی و خجالتم می‌شوند که در آن‌ها یک یا چند هدف را دنبال می‌کرده‌ام. البته بدترینِ این قسمت‌ها دورانی بوده که هدف من «هدف‌گذاری» بوده است. هدف‌گذاری از آن مفاهیمی است که تقریباً همه آن را یک چیز خوب و لازم و مفید می‌دانند. هزاران کتاب و مقاله و فیلم و کارگاه و کلاس آموزشی برای هدف‌گذاری وجود دارد. شما باید یاد بگیرید که چگونه اهداف خوب یا درستی برای خودتان تعیین کنید. یاد بگیرید که اهداف خوب را از اهداف بد تمیز بدهید. زندگی آدم‌های موفقی را که هدف‌گذاران خوبی بوده‌اند، مطالعه کنید. اهداف‌تان را با جزئیات بنویسید. برنامهٔ اجراییِ زمان‌دار برای رسیدن به آنها تنظیم کنید. پیشرفت خود را در رسیدن به اهداف‌تان اندازه بگیرید و مسیر خود را اصلاح کنید و الی آخر.

حالا من به شما می‌گویم که همهٔ این‌ها احمقانه‌ترین کاری است که با زندگی خودتان می‌توانید بکنید. نه داشتنِ هدف خوب است و نه هدف‌گذاری.‌ شما نیازی به هدف ندارید. چرا؟ چون:

۱. داشتنِ هدف به این معنی است که تا به آن‌جا نرسید احساس خوشبختی نمی‌کنید. خُب! بعد از آنکه به آن‌جا رسیدید چه؟ آیا داشتن هدف باعث رشد و پیشرفت آدم می‌شود؟ خیر. داشتن هدف، باعث رشد و پیشرفت آدم نمی‌شود؛ بلکه سعی‌وخطا و دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با مرزهای امکان، آدمی را رشد می‌دهد. تکاملِ جهان هستی ظاهراً این‌گونه و بدون داشتن یک هدفِ مشخص و ازپیش‌تعیین‌شده صورت گرفته است.

۲. در هر هدف، دو توهم نهفته است. یکی اینکه شما به تعداد زیادی عامل ناشناخته که بین شما و آن هدف قرار دارند، شناخت و تسلط دارید یا می‌توانید تسلط پیدا کنید. دوم اینکه «آن هدف»، «آن» چیزی است که شما را به «آن‌جا» می‌رساند.

۳. هدف چیزی است که فقط یک بار به آن دست پیدا می‌کنید. مثل استخدام در فلان شرکت. کسب ده میلیارد تومان. ازدواج با فلان دختر یا پسر. خُب! بعدش چه؟ بلافاصله پس از رسیدن به هدف، ترس و نگرانیِ از دست دادنش به سراغ شما می‌آید یا از آن ملول می‌شوید.

۴. داشتن هدف بیشتر اوقات منجر به افسردگی می‌شود؛ وقتی که به آن نمی‌رسید.

آیا من پیشنهاد می‌کنم که بی‌هدف و باری‌به‌هرجهت زندگی کنید؟

خیر. به جای هدف بهتر است یک تِم (theme) یا مایه یا دستگاه یا حال‌وهوا برای زندگی خود داشته باشید. مثلاً «من می‌خواهم بیشتر بنویسم» به جای اینکه «من می‌خواهم یک رمانِ پُرفروش چاپ کنم». یا «من می‌خواهم سالم‌تر زندگی کنم» به جای اینکه «من می‌خواهم سیکس‌پک داشته باشم». یا «من می‌خواهم بیشتر یاد بگیرم» به جای اینکه «من می‌خواهم دکترا بگیرم». یا «من می‌خواهم بیشتر ببینم» به جای اینکه «من می‌خواهم به صدوپنجاه کشور جهان سفر کنم». یا حتی اینکه «من می‌خواهم با دیگران مهربان‌تر باشم» و الی آخر. این‌طوری می‌توانید روزها و شب‌های خود را با این حال‌وهوا زندگی کنید. نه هدفی هست برای رسیدن و نه چیزی برای از دست دادن.

هدف دانه‌ای است که حتی اگر رشد کند، تبدیل به مشکل می‌شود. تِم، آب و خاک و رنگ و بوی #زندگی شماست. پرواز، تم زندگی پرنده است نه هدفش. جستجو و اکتشاف و تکامل، تم زندگی اجداد ما بوده است، نه هدف‌شان. عشق و محبت و بخشش، تم زندگی یک مادر است نه هدف او. شکفتن و خشکیدن و دوباره شکفتن، تم زندگی گُل است، نه هدفش. و خلق ارزش و خرید و فروش، تم زندگی یک کاسب است، نه هدف او.

شما در کدام دسته‌اید؟ هدف‌گذار یا تم‌محور؟!

@mostashaar

🌀 #سالی_که_گذشت سال عجیبی بود؛ برای من شاید عجیب‌تر. سال سختی بود؛ برای من شاید سخت‌تر. و سال دردناکی بود؛ برای بعضی حتی دردناک‌تر. با این حال، سالی است که گذشته. باید از آن #عبور کرد، البته با #عبرت.

پنج #یادگیری مهم من از سال هزاروچهارصدویک اینهاست. مختصرش را می‌گذارم اینجا، تفصیلش بماند برای باغی و کنار آتشی و دوستانی همراه.

- انسان‌ها موجودات بسیار بسیار پیچیده‌ای هستند که حتی اگر با آنها زندگی هم کرده باشی، باز ممکن است نشناسی‌شان و از پیش‌بینی و فهم رفتارشان باز بمانی.

- مسئله، رویداد یا ماجرا بر آن کسی که می‌گذرد، با ادراک کسانی که آن را نظاره می‌کنند یا می‌شنوند، مرتبه‌ها و گاهی فرسنگ‌ها تفاوت دارد.

- همهٔ ما سازوکارهایی برای #مراقبت از خودمان داریم. مشکل آن‌جایی به وجود می‌آید که از یکی از این سازوکارها بیش‌از‌اندازه، استفاده می‌کنیم.

- شبکهٔ دوستان، همکاران، خانواده و اطرافیان ارزشمندترین سرمایهٔ آدمی است. این سرمایه آن‌قدر مهم است که می‌توان گفت یکی از قوانین زندگی در دنیا این است: «Network works».

- قدرت نیروهای اجتماعی بسیار زیاد است و جامعه مسیر خودش را می‌رود. تقریباً هر تلاشی برای مقابله با جریان‌های اجتماعی، آب در هاون کوبیدن یا باد در غربال بیختن است.

🍀 اُمیدوارم سال پیش‌رو، سالی بهتر و سبزتر و کم‌رنج‌تر باشد، برای همهٔ آن‌هایی که تلاش می‌کنند و خیرخواه دیگرانند. این شعر از #سایه هم باشد ختم کلام؛ شعری که امسال در اکثر اوقات همراهم بود:

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

یک روزی باران می‌بارد
آرام آرام می‌شورد غم‌ها را
ساحل می‌گیرد رنگ دریا را
این نیز بگذرد ...

چرا تورمی که احساس می‌شود با تورم مرکز آمار فرق دارد؟

▪️برای خیلی از مردم تورم سالانه ۵۳ درصدی و ماهانه ۳.۵ درصدی با تورمی که احساس می‌کنند بسیار متفاوت است. این اعداد دیروز از سوی مرکز آمار به عنوان تورم مصرف‌کننده در ماه بهمن اعلام شده‌اند. اما شکاف میان برآوردهای مرکز آمار و شهود ما از افزایش قیمت‌ها تحت تأثیر چه عواملی اتفاق می‌افتد؟

▪️در شرایط فعلی ایران نه تنها میانگین تورم سبد مصرفی بالاست، بلکه نوسانات و تفاوت‌های میان اجزای سبد هم بسیار زیاد است. نمودار بالا نشان می‌دهد میان گروه‌های کالایی مدنظر مرکز آمار تورم سالانه تا بهمن‌ماه از ۱۵ درصد تا ۲۴۷ درصد متغیر است. بنابراین حساسیت وزن‌‌دهی در سبد مصرفی بسیار بالاست.

▪️درمورد اجاره مسکن روش این نهاد آماری این است که هر ماهه از نمونه مشخصی از خانوارها هزینه اجاره پرداختی‌شان پرسیده می‌شود. در حالی که در بازه‌هایی از سال که جابه‌جایی اجاره‌نشینان کمتر است، نرخ اعلام‌شده ثابت می‌ماند، اما احساس عمومی از نرخ‌های جدید اجاره که در معاملات جدید مشاهده می‌کنند این است که نرخ‌ها افزایش یافته است.

گزارش کامل را در سایت فردای اقتصاد بخوانید

@Feghtesad

از بهترین سبک‌های #حل_مسئله 🙄

❗️واقعا آدم کنش مناسب برای «افاضات» مسئولان پیدا نمی‌کنه! گریه کنیم؟ بخندیم؟ زار بزنیم؟ چه کنیم با این‌ها واقعا؟ مثلا این را ببینید!

|محمدعلی زلفی گل ( وزیر علوم ) عصر امروز در حاشیه اجلاس رؤسای دانشگاه‌ها در جمع خبرنگاران گفت:

قطع اینترنت در حوزه برگزاری کنکور یکی از راه‌حل‌های موجود است.

وی افزود: مطمئن هستم که مردم قطع اینترنت را می‌پذیرند چرا که سرنوشت فرزندانمان در گرو کنکور است.|


@nutqiyyat

افسانه «حالا خودت راه‌حل بده!»

محمد فاضلی

✅ شما هم حتما شنیده‌، دیده یا خوانده‌اید که وقتی منتقدی خارج از قدرت،  نسبت به مسأله خاصی مثلا بحران اعتراضات، نامتوازن بودن سیاست خارجی یا پرونده هسته‌ای و تحریم‌ها نقد می‌کند، در پاسخ می‌شنود «شما فقط نقد می‌کنی، حالا خودت راه‌حل بده!»

✅ پاسخ این است: راه‌حل را کسی می‌تواند صورت‌بندی و ارائه کند که به اطلاعات دقیق و جزئی از مسأله دسترسی دارد، قدرت و اختیارات لازم برای کسب اطلاعات بیشتر، آزمودن گزینه‌های محتمل، بسیج منابع و نیروها، و دسترسی به همه ذینفعان مسأله را در اختیار دارد.

✅ راه‌حل خواستن از کسانی که فقط عواقب حل نشدن مسأله را می‌بینند، بر اساس اطلاعات آشکار و نه پنهان و دقیق تحلیل می‌کنند، اختیاری برای کسب اطلاعات بیشتر، بسیج منابع و آزمون و خطا ندارند، از سر باز کردن منتقدان و انداختن توپ بیرون از زمین خودی است.

✅ کسانی که به ملزومات تدوین راه‌حل دسترسی ندارند، می‌توانند در حیطه منابع در اختیارشان منتقد، تحلیل‌گر یا پیشنهاددهنده راه‌حل‌هایی باشند که تناسب‌هایی با بخش‌هایی از مسأله دارند.

@fazeli_mohammad

سارا کامجو، روانشناس بالینی و درمانگر:
«ما در دوره‌‌ی تروماتیکی هستیم.

🔺تروما یعنی ضربه، زمانی که اتفاق وحشتناکی برامون می‌افته که روان ما توانایی هندل کردنش رو نداره.
اولین واکنش ما بهش معمولا شوکه شدن و انکاره و اغلب با علایم جسمانی مثل تپش قلب، حالت تهوع، سردرد، خستگی و غیره همراهه.

ظرفیت روان ما محدوده و برای ادامه دادن توی این روند، خیلی مهمه که از روانمون مراقبت کنیم. مراقبت از روانمون بخشی از مراقبت از مسیره چون با روانی متلاشی شده نمی‌شه در بلندمدت ادامه داد.

🔹چطوری از خودمون مراقبت کنیم؟
می‌دونم همه‌مون دوست داریم پیوسته اخبار رو دنبال کنیم و هر لحظه از همه چیز باخبر باشیم اما مدام محرک وارد کردن به ذهنمون، ما رو دچار خستگی روانی می‌کنه که می‌تونه ما رو در آستانه‌ی فروپاشی قرار بده.

1⃣ زمان‌هایی رو برای خودتون تعیین کنین که کاملا از شبکه‌های اجتماعی خارج بشین. می‌دونم نگرانیم و این کار سخته ولی ضروریه و حتما هم لازم نیست طولانی باشه. حتی وقفه‌های نیم ساعته می‌تونه کمک‌کننده باشه. می‌تونین از دوستی بخواین توی اون زمان اگر خبر مهمی پیش اومد بهتون اطلاع بده.

این شکایت پرتکرار رو می‌شنوم که «هیچ کاری نتونستم انجام بدم»، «دستم به هیچ کاری نمی‌ره»، «همه‌ی کارام مونده» و غیره. الان شرایط خاصه، درسته؟ چطور می‌شه توی شرایط غیرعادی زندگی عادی داشت؟ انتظاری که از خودتون دارین عملا نشدنیه. پس چی کار کنیم؟

2⃣ کارهای ضروری که باید انجام بدین رو مشخص کنین و بقیه‌ی کارها رو کاملا از ذهنتون و برنامه‌تون خارج کنین. آخرین چیزی که توی این شرایط نیاز داریم، تحلیل رفتن انرژی‌مون برای یک انتظار غیرواقعی و سرزنش بیهوده است. بپذیریم که الان نمی‌تونیم روند عادی زندگی رو دنبال کنیم.

این روزها سوگواریم، خشمگینیم، غمگینیم و اگر بخوایم حس خوبی رو تجربه کنیم احتمالا دچار احساس گناه بشیم اما ما نمی‌دونیم این مسیر چقدر طول می‌کشه و برای مقاومت و پیش رفتن لازمه سرپا بمونیم، لازمه توان داشته باشیم. راه‌حل چیه؟

3⃣ برای خودتون شارژرهای کوچولو تدارک ببینین و اجازه بدین روانتون ازش بهره‌مند بشه. حال و حوصله‌ی حال خوب رو نداریم پس دنبال چیزهای کوچیک بگردین. برای هر کس این شارژرها ممکنه متفاوت باشه. می‌تونین زیر این توییت چیزهایی که شما رو شارژ می‌کنه بنویسین تا بقیه هم ایده بگیرن.

⏺ پیشنهادهای کلی برای افزایش ظرفیت روان جهت ادامه دادن:
◀با اطرافیان هم‌نظر درباره احساساتتون صحبت کنین،
◀انرژی‌تون رو با بحث‌های بیهوده هدر ندین،
◀لازم شد تراپی بگیرین،
◀اگر علایم جسمانی‌تون ادامه‌دار بود با کمک روانپزشک دارو استفاده کنین.

روزهای سختی رو گذروندیم، روزهای سختی در پیشه. اشکالی نداره یک وقت‌هایی احساس خستگی، ناامیدی یا افسردگی کنین، یک وقت‌هایی حس کنین دیگه نمی‌تونین یا شدنی نیست. یادتون باشه این فقط یک حس لحظه‌ایه و با کمک روش‌های بالا می‌شه گذروندش و ادامه داد.»
.

🔲⭕️ما کجای جهان ایستاده ایم؟ در برزخ چارک سوم و چهارم!
مجتبی لشکربلوکی

می گویند به کسی گفتند که اگر همه دنیا را به تو بدهیم چه می کنی؟ گفت می فروشم می روم خارج! این خارج برای ما یک بهشت برین است. جایی که تمام خوبی های عالم جمع شده است. ولی به راستی نسبت ما با خارج (جهان) چیست؟ در حوزه های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و کیفیت زندگی کجای جهان ایستاده ایم؟

اگر بخواهیم بر اساس مشاهدات شخصی روزمره، سفر و پرس و جو از دوست و فامیل و آشنا به جمع بندی برسیم ممکن است دچار انواع و اقسام خطاهای شناختی مانند ادراک گزینشی، لنگرگیری، اثر تازگی و .. شویم. یک راه آنست که بر اساس عدد و رقم با هم صحبت کنیم. اما مساله اینست که صدها مرجع مختلف به دلخواه خود و از منظر خود کشورها را با هم مقایسه می کنند. هر مرجعی خط کش خاص خود را دارد و شاخص خود را تولید و منتشر می کند. اگر می شد که یک بار بنشینیم و این عددها را با هم یک کاسه کنیم و به یک فراشاخص (شاخص ترکیبی) برسیم عالی می شد. تیم «پویش فکری توسعه» همت کردند و به نیابت از ما ۸۳ هزار داده و ۳۸۰ شاخص را با هم ترکیب کردند تا ما بتوانیم بفهمیم که کجای جهان ایستاده ایم.
اگر بخواهم گوشه ای از یافته های ایشان را خلاصه بگویم: ما از منظر اقتصادی رتبه ۱۰۴ را از بین ۱۴۹ کشور داریم یعنی در انتهای چارک سوم به سر می بریم. از منظر سیاسی با رتبه ۱۲۶، جایی بهتر از چارک چهارم نداریم. از منظر اجتماعی با رتبه ۱۱۷ مجدد در چارک چهارم به سر می بریم. از منظر زیست محیطی چارک سوم هستیم و از نظر کیفیت زندگی (به زیستی عینی و ذهنی) با رتبه ۸۷ در چارک سوم. وقتی این ۵ بعد توسعه را با هم ترکیب می کنیم به فراشاخص توسعه می رسیم که با رتبه ۱۰۹ در برزخ بین چارک سوم و چهارم هستیم.

آیا می شود در قطار توسعه یافتگی جایگاه بهتری یافت؟ بله صد درصد. در طول هفت سال گذشته، ۱۳ کشور بوده اند که ارتقا رتبه بالای ۱۰ پله داشته اند. حتی برخی کشورها ۲۲ رتبه بهبود داشته اند. بنابراین می شود!
اگر بخواهیم از این برزخ رها شویم و خود را در چارک سوم بالا بکشیم و دست کم خود را به میانه جهان برسانیم. مناظر سیاسی و اجتماعی می‌توانند پیشران‌های کلیدی باشند. به عنوان نمونه در منظر سیاسی ما فقط ۷ شاخص بالای میانگین جهانی داریم و ۸۵ شاخص حوزه سیاسی ما، پایین‌تر از میانگین جهانی قرار دارد. اینکه چقدر بهبود حوزه های مختلف اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و زیست محیطی و کیفیت زندگی امکان پذیر است بحث دیگری است.


☑️⭕️تجویز راهبردی
پیش تر در جای دیگری گفته ام که اگر از «آسمان آرزو» به «زمین امکان» بیاییم تنها راه چاره ما این ۴ استراتژی توسعه است (جلد ششم کتاب توسعه-دریافت رایگان):
◾️نیلوفر آبی؛ ایجاد توسعه های کوچک و محلی به عنوان یک گل نیلوفرآبی که می تواند تکثیر پیدا کند.
◾️نتوکراسی؛ تمرین با حوصله و صبورانه حکمرانی شبکه ای شامل همکاری نهادهای مردمی مختلف با دولت برای حل مسایل واقعی.
◾️تربیت نسل توسعه آفرین و توسعه آگاه به جای نسل توسعه خواه؛ نسلی که توسعه را می فهمد و می آفریند و نه اینکه منتظر این باشد که یک قهرمان آن را ایجاد کند. از نسلی که از توسعه فقط حسرت نصیبش می شود باید عبور کرد به نسل توسعه آگاه/آفرین
◾️مشق شب؛ کسانی که در جستجوی بهبود اساسی هستند اکنون مهم‌ترین کاری که دارند این است که مشق شب خود را به خوبی انجام دهند و افق گشایی گفتمانی کنند تا زمانی که پنجره فرصت گشوده و فضا فراهم شود. (هر چهار استراتژی به تفصیل شرح داده شده اند).

می شود منتظر ماند. می شود فقط غر زد. می شود روشنفکرانه فقط نقد کرد و صد البته محبوب قلوب شد. می شود توئیت های انتقادی زد و فالوئر افزود. می شود همچنان در توهم آرزوهای ناشدنی غرقه شد و از طرفی می شود واقعیت را قبول کرد، هر کسی برای ایران امروز و ایران آینده کاری کند ولو کوچک. آنانکه دوست دارند برای ایران آینده کاری کنند بهتر است شناخت عمیقی از ایران پیدا کنند. از ظرفیت ها، فرصت ها، ضعف هایش و کتاب توسعه به عنوان یک مرجع و هندبوک خوش دست می تواند یک نقطه آغاز باشد (صفحه کتاب)

کانال شخصی مجتبی لشکربلوکی
@Dr_Lashkarbolouki

🌀 حسِ خوبِ مورد #اعتماد قرار گرفتن

ما دیروز دو بار این حس را تجربه کردیم.

صبح برای خرید پرده رفته بودیم و با دیدن طرح‌های مختلف نتوانستیم به جمع‌بندی برسیم که کدام طرح به فضای خانهٔ ما بهتر می‌نشیند. تا اینکه دیدیم یکی از طرح‌های موردپسندمان در اندازهٔ یک‌دریک آماده است. از فروشنده درخواست کردیم که اگر امکان دارد پرده را در اختیارمان بگذارد تا آن را با خود به خانه برده و تناسبش را بررسی کنیم. ایشان هم پذیرفت و بدون درخواست گرویی، پرده را به ما امانت داد. در نهایت ما هم پس از بررسی تناسب پرده در خانه، دو فقره از همان طرح را سفارش دادیم.

آخر شب بود که برای بنزین‌زدن از خانه خارج شدیم و چون می‌دانستیم که ساعت ۱۲، زمان تغییر شیفت است و ممکن است معطل شویم، زودتر راه افتادیم. با اینکه ۱۱:۴۵ به پمپ‌بنزین رسیدیم، باز به تغییر شیفت خوردیم و بنزین‌زدن‌مان بعد از ساعت ۱۲ انجام شد. وقتی کارت را کشیدم، این پیام را دیدم: «کارت منقضی شده است». بله، ساعت از ۱۲ گذشته بود و تیر ماه تمام شده بوده و کارت هم منقضی. نه موبایل همراه‌مان بود و نه کارتی دیگر و نه پول نقد. در حالی که من با مأمور جایگاه در حال گفت‌وگو بودم تا اعتمادش را جلب کنم و به محض رسیدن به خانه پول را برایش منتقل کنم، رانندهٔ ماشین کناری داوطلبانه پول بنزین ما را حساب کرد.

این‌گونه سی‌ویکم تیر امسال برای ما روز زیبایی شد و شیرینی این دو اتفاق حالاحالاها با ما خواهد ماند.

زندگی مانند یک پتوی کوتاه است.
آن را بالا می‌کشید، پایتان بیرون می‌زند.
آن را پایین می‌کشید شانه هایتان از سرما می‌لرزد...
آدمهای وسواسی؛ مدام در حال تست اندازه ی پتو هستند و زندگی را نمی‌فهمند!
ولی آدم‌های شاد؛ زانوهای خود را کمی خم می‌کنند و شب راحتی را سپری می‌کنند...

ماريون هاوارد

🪆 عروسک #داروما در ژاپن نمادی از سرسختی، مقاومت و تاب‌آوری است. این اسباب‌بازی یا عروسک تزئینی طوری طراحی و ساخته شده که پس از هر فشار و حرکتی دوباره در حالت ایستاده قرار می‌گیرد. #تاب‌آوری چیزی است شبیه به عملکرد داروما؛ دقیقاً همان چیزی که ما در روزهای سخت و بحرانی به آن نیاز داریم. برای تقویت این مهارت، می‌توانید در ماژول تقویت تاب‌آوری به شیوهٔ کوچینگ‌آورسلوز شرکت کنید.

✅ @NMS_ir

@shafiei_kadkani

ـــــــــــــــــــــــ
جامی‌ست که عقلْ‌آفرین می‌زندَش...

#خیام
آرامگاه خیام، تیرماه ۱۳۹۸
ویدیو از دکتر وحید قنبری ننیز
[۲۸ اردیبهشت‌ماه، روز ملّی بزرگداشت حکیم عمرخیام]

امروز نوزدهم اردیبهشت است. با اینکه چهارشنبه نیست، اما پیشنهاد می‌کنم فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» را ببینید.

گرچه فیلم تلخ و دردناکی است با این حال تأمل‌برانگیز و رشددهنده است.

داستان عجیب و متمایزی دارد، و بازی حرفه‌ای امیر آقایی و نیکی کریمی کیفیت #فیلم را بالا برده است.

اگر دیدید و دوست داشتید درباره‌اش گفت‌وگو کنیم، خبر دهید تا قراری برایش تنظیم کنیم.