دکتر اسلامی نُدوشن
#معرفی_کتاب
Channel
Iran
2.08K
subscribers
781
photos
120
videos
249
links
دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن(شاعر، مترجم و نویسنده فرهنگ و ادبیات فارسی)
دکتر شیرین بیانی(محقق،مورخ و مترجم ایرانی)
نشانی صفحه رسمی اینستاگرام :
https://instagram.com/eslaminodoushan?igshid=1fffur964l1un
Forwarded from عکس نگار
🟢به مناسبت۸مهر، روز بزرگداشت مولوی
#معرفی_کتاب
✅ کتاب باغ سبز عشق، نوشته دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
(تهران: نشر یزدان، چاپ دوم، 1384 ،وزیری، 952ص)
«باغ سبز عشق» حاوی گزيده مثنوی مولوی، همراه با بعضی توضيحات است. مقدّمه و توضيح، خود بالغ بر سيصد صفحه می‌شوند. كتاب دارای دو بدنه است: يكی داستان‌های برجسته مثنوی، و ديگری مسائل‌ِ اصلی‌ِ مطرح‌‌شده در كتاب، چون عشق، علم، عقل، جبر و اختيار، اصل و فرع و بطور كلّی زندگی و مرگ...
در مقدّمه آن آمده است:
«اگر شاهنامه حماسه دوره باستانی اقوام ايرانی است، مثنوی مولوی را می‌توان حماسه ايران بعد از اسلام خواند. با همه تفاوت‌هایی كه در اين ميان ديده می‌شود، اين دو كتاب از جهتی در كنار هم قرار می‌گيرند. منظور آن است كه هر دو در دو زمان متفاوت، و از دو زاويه، از موضوعی مشترک حرف می‌زنند و آن گوهر انسانی و آزادی است. شاهنامه می‌گويد كه بر روی زمين چگونه بايد سرشار، سرفراز و برومند زندگی كرد. مثنوی می‌گويد كه گرچه در اين جا اسباب تماميّت آدمی فراهم نيست، بايد به گونه‌ای زيست كه بر عيار انسانيّت آدمی افزوده گردد.»
«مثنوی كتاب فضایی است، كتاب كهكشانی. هفتصد سال پيش از آنكه انسان بر كره ماه پای نهد، يا در بسيط آسمان‌ها به جولان آيد، او او را از طريق انديشه و كلام به فضای نامنتها دعوت كرده است. در زبان فارسی كه نه، گمان نمی.كنم در زبان ديگری هم اثری به وجود آمده باشد كه مانند مثنوی آنهمه انسان را به پرواز وعده داده باشد.»
«از اين ژرفا كه نگاه كنيم، شاهنامه و مثنوی دو كتاب متكامل می شوند.»
انديشه مولانا البته اشراقی است، برهانی نيست، ولی از ديدگاه اشراقی هرچه تا زمان او از ساحت فكر عبور كرده يا در تصوّر گنجيده، و هرچه در پيوند دادن زمين و آسمان كوشایی به خرج داده بوده، در كتاب او جای گرفته.»
«مثنوی يک «آرمانشهر» است كه اگر بخواهند از روی طرح و توصيه آن جامعه‌ای را پی‌ريزی كنند، البته میسر نخواهد بود؛ اما هرچه بتواند در حيطه آرزو قرار گيرد در آن جای گرفته و آن خود خارج از فراخنای جهان بزرگ نيست؛ و «جهان بزرگ» در درون همين جهان است، دسترس‌ناپذير، ولی گواه‌گر شأن انسان كه هرگز از طلبش باز نايستاده.»
«مثنوی در عين حال، يک كتاب زمينی هم هست. هيچ نكته‌ای از نيازهای زيستی بشر در آن به غفلت سپرده نشده است. مانند درخت، ريشه در خاک دارد و سر بر آسمان.»
«عشق ندای اوّل اوست، و اين عشق، مفهوم بسيار وسيعی دارد. از ديدار يار دلنواز و گرمای تن در «شهری كه در وی دلبر است»، تا برسد به مهر کل بشریّت، زيبایی و تازگی، گذشت و دريا دلی، خلاصه زندگی هميشه بهار.»
✅«باغ سبز عشق» در مجموع خود، «جان‌بينی» و «جهان‌بينی» مولوی را در بر می‌گيرد، و اين «گزينه» طوری ترتيب داده شده است كه در گزيده بودنش به «مجموعيّت» انديشه مولانا خدشه‌ای وارد نيايد.
ديباچه كتاب به اين صورت خاتمه می‌يابد:
«...اميد من آن است كه زنان و مردان غوطه ور در زندگی روزمرّه، بخصوص جوانان، اندک فراغتی برای خود دست و پا كنند و گاه به گاه صفحه‌ای از شاهنامه و مثنوی را بخوانند، و از اين طريق روح زنگار خورده را صيقل دهند، تا شايد به اين كور سوی تعيين برسند كه علی رغم دود و دم ها و هيمنه ماشين، رضايت خاطر انسانی زمانی روی می‌نمايد كه آن جوهرِ جوهرِ جوهرِ انسانی، هنوز آخرين رمق خود را از دست نداده باشد.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
✅ کتاب باغ سبز عشق، نوشته دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
(تهران: نشر یزدان، چاپ دوم، 1384 ،وزیری، 952ص)
«باغ سبز عشق» حاوی گزيده مثنوی مولوی، همراه با بعضی توضيحات است. مقدّمه و توضيح، خود بالغ بر سيصد صفحه می‌شوند. كتاب دارای دو بدنه است: يكی داستان‌های برجسته مثنوی، و ديگری مسائل‌ِ اصلی‌ِ مطرح‌‌شده در كتاب، چون عشق، علم، عقل، جبر و اختيار، اصل و فرع و بطور كلّی زندگی و مرگ...
در مقدّمه آن آمده است:
«اگر شاهنامه حماسه دوره باستانی اقوام ايرانی است، مثنوی مولوی را می‌توان حماسه ايران بعد از اسلام خواند. با همه تفاوت‌هایی كه در اين ميان ديده می‌شود، اين دو كتاب از جهتی در كنار هم قرار می‌گيرند. منظور آن است كه هر دو در دو زمان متفاوت، و از دو زاويه، از موضوعی مشترک حرف می‌زنند و آن گوهر انسانی و آزادی است. شاهنامه می‌گويد كه بر روی زمين چگونه بايد سرشار، سرفراز و برومند زندگی كرد. مثنوی می‌گويد كه گرچه در اين جا اسباب تماميّت آدمی فراهم نيست، بايد به گونه‌ای زيست كه بر عيار انسانيّت آدمی افزوده گردد.»
«مثنوی كتاب فضایی است، كتاب كهكشانی. هفتصد سال پيش از آنكه انسان بر كره ماه پای نهد، يا در بسيط آسمان‌ها به جولان آيد، او او را از طريق انديشه و كلام به فضای نامنتها دعوت كرده است. در زبان فارسی كه نه، گمان نمی.كنم در زبان ديگری هم اثری به وجود آمده باشد كه مانند مثنوی آنهمه انسان را به پرواز وعده داده باشد.»
«از اين ژرفا كه نگاه كنيم، شاهنامه و مثنوی دو كتاب متكامل می شوند.»
انديشه مولانا البته اشراقی است، برهانی نيست، ولی از ديدگاه اشراقی هرچه تا زمان او از ساحت فكر عبور كرده يا در تصوّر گنجيده، و هرچه در پيوند دادن زمين و آسمان كوشایی به خرج داده بوده، در كتاب او جای گرفته.»
«مثنوی يک «آرمانشهر» است كه اگر بخواهند از روی طرح و توصيه آن جامعه‌ای را پی‌ريزی كنند، البته میسر نخواهد بود؛ اما هرچه بتواند در حيطه آرزو قرار گيرد در آن جای گرفته و آن خود خارج از فراخنای جهان بزرگ نيست؛ و «جهان بزرگ» در درون همين جهان است، دسترس‌ناپذير، ولی گواه‌گر شأن انسان كه هرگز از طلبش باز نايستاده.»
«مثنوی در عين حال، يک كتاب زمينی هم هست. هيچ نكته‌ای از نيازهای زيستی بشر در آن به غفلت سپرده نشده است. مانند درخت، ريشه در خاک دارد و سر بر آسمان.»
«عشق ندای اوّل اوست، و اين عشق، مفهوم بسيار وسيعی دارد. از ديدار يار دلنواز و گرمای تن در «شهری كه در وی دلبر است»، تا برسد به مهر کل بشریّت، زيبایی و تازگی، گذشت و دريا دلی، خلاصه زندگی هميشه بهار.»
✅«باغ سبز عشق» در مجموع خود، «جان‌بينی» و «جهان‌بينی» مولوی را در بر می‌گيرد، و اين «گزينه» طوری ترتيب داده شده است كه در گزيده بودنش به «مجموعيّت» انديشه مولانا خدشه‌ای وارد نيايد.
ديباچه كتاب به اين صورت خاتمه می‌يابد:
«...اميد من آن است كه زنان و مردان غوطه ور در زندگی روزمرّه، بخصوص جوانان، اندک فراغتی برای خود دست و پا كنند و گاه به گاه صفحه‌ای از شاهنامه و مثنوی را بخوانند، و از اين طريق روح زنگار خورده را صيقل دهند، تا شايد به اين كور سوی تعيين برسند كه علی رغم دود و دم ها و هيمنه ماشين، رضايت خاطر انسانی زمانی روی می‌نمايد كه آن جوهرِ جوهرِ جوهرِ انسانی، هنوز آخرين رمق خود را از دست نداده باشد.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Forwarded from عکس نگار
🟢به مناسبت ۸مهر،روز بزرگداشت مولوی
#معرفی_کتاب
کتاب «دمساز دو صد کیش» یکی دیگر از تالیفات دکتر شیرین بیانی است که به بررسی زندگی جلال‌الدین بلخی معروف به مولانا می‌پردازد. این کتاب از آغاز مهاجرت مولانا به همراه پدرش به بغداد، آناتولی و قونیه آغاز شده و بعد از آن دوران تحصیل وی در دمشق، ملاقات با شمس تبریزی و تغییر از یک فقیه سجاده‌نشین به یک عارف دلسوخته که آتش به جهان زد و «مثنوی معنوی» و «فیه ما فیه» را نوشت، ترسیم شده است. مؤلف در این کتاب سعی کرده جنبه‌های گوناگون زندگی مولانا جلال‌الدین را «با پیروی از طرز اندیشه خود وی» مورد بررسی قرار دهد.
کتاب در دو بخش تدوین شده است. دکتر بیانی در بخش نخست به «خاندان و سرچشمه‌های فکری مولانا جلال‌الدین» می‌پردازد و تأثیر مکاتب مختلف تصوف و نیز اندیشه عرفانی شمس‌الدین تبریزی بر مولانا در این بخش مورد بحث قرار می‌دهد. بخش دوم کتاب به «اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی مولانا» اختصاص دارد. نکته جالب توجه اینکه در فصل پایانی کتاب به تبحر و توجه مولانا به امر نجوم توجه کرده است. در حالی که ظاهرا بعید به نظر می‌آید که یک عارف به نجوم نیز بپردازد. اما مولانا در کتاب «مثنوی معنوی» نیز به نجوم اشاره می‌کند. «دمساز دو صد کیش» پس از کتاب بدیع‌الزمان فروزانفر، پرویز ناتل‌خانلری و دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یکی از کتاب‌های پرمایه‌ای است که به شرح مولانا پرداخته است. اگرچه باید بگویم من هر کتابی که از این بانوی محقق مطالعه کردم برای خود وزن و مایه علمی داشته و حاکی از نکات بسیار پرمعنی است که بر دانسته‌های ما افزوده است.
✍🏻دکتر اللهیار خلعتبری|استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی تهران
_
@dr_eslaminodoushan
✅کانال دکتر اسلامی ندوشن
#معرفی_کتاب
کتاب «دمساز دو صد کیش» یکی دیگر از تالیفات دکتر شیرین بیانی است که به بررسی زندگی جلال‌الدین بلخی معروف به مولانا می‌پردازد. این کتاب از آغاز مهاجرت مولانا به همراه پدرش به بغداد، آناتولی و قونیه آغاز شده و بعد از آن دوران تحصیل وی در دمشق، ملاقات با شمس تبریزی و تغییر از یک فقیه سجاده‌نشین به یک عارف دلسوخته که آتش به جهان زد و «مثنوی معنوی» و «فیه ما فیه» را نوشت، ترسیم شده است. مؤلف در این کتاب سعی کرده جنبه‌های گوناگون زندگی مولانا جلال‌الدین را «با پیروی از طرز اندیشه خود وی» مورد بررسی قرار دهد.
کتاب در دو بخش تدوین شده است. دکتر بیانی در بخش نخست به «خاندان و سرچشمه‌های فکری مولانا جلال‌الدین» می‌پردازد و تأثیر مکاتب مختلف تصوف و نیز اندیشه عرفانی شمس‌الدین تبریزی بر مولانا در این بخش مورد بحث قرار می‌دهد. بخش دوم کتاب به «اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی مولانا» اختصاص دارد. نکته جالب توجه اینکه در فصل پایانی کتاب به تبحر و توجه مولانا به امر نجوم توجه کرده است. در حالی که ظاهرا بعید به نظر می‌آید که یک عارف به نجوم نیز بپردازد. اما مولانا در کتاب «مثنوی معنوی» نیز به نجوم اشاره می‌کند. «دمساز دو صد کیش» پس از کتاب بدیع‌الزمان فروزانفر، پرویز ناتل‌خانلری و دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یکی از کتاب‌های پرمایه‌ای است که به شرح مولانا پرداخته است. اگرچه باید بگویم من هر کتابی که از این بانوی محقق مطالعه کردم برای خود وزن و مایه علمی داشته و حاکی از نکات بسیار پرمعنی است که بر دانسته‌های ما افزوده است.
✍🏻دکتر اللهیار خلعتبری|استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی تهران
_
@dr_eslaminodoushan
✅کانال دکتر اسلامی ندوشن
Forwarded from عکس نگار
#معرفی_کتاب
📚کتاب ديدن دگرآموز، شنيدن دگرآموز
(گزيده شعرهای اقبال لاهوری؛
زاده: ۱۸ آبان ۱۲۵۶
درگذشته: ۱ اردیبهشت ۱۳۱۷لاهور)
نوشته دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
محمّد اقبال، شاعر فارسی گوی پاكستانی، بنای شاعری خود را بر زبان فارسی نهاد. فارسی كه مدّت ها زبان فائق شرق بود، و تا بوسنی و آلبانی هم جلو رفته بود، بر اثر استيلای زبان انگليسی در شبه قاره هند، رو به نشيب نهاد؛ اما اقبال نشان داد كه هنوز می‌توان به آن دل بست.
اینکه چرا به فکر اين (گزيده) افتادم موجبش کنگره هایی بود راجع به اقبال که در نوامبر 1977 (پائيز 56) در دهلی نو تشکیل گرديد، و از چند کشور جهان کسانی به آن دعوت شده بودند، از جمله من و سه چهار تن ديگر از ايران.
براي تهيّه سخنرانی ای كه تحت عنوان «انسان آرمانی شرق در شعر اقبال» داشتم، می‌بايست همه آثار فارسی او را مرور كنم. ضمن اين مرور پی بردم كه تهيّه گزيده‌ای از آن خالی از فايده‌ای نيست. ترتيب دادم و آن را همراه با متن سخنرانی خود به چاپ سپردم.
اين گزيده به معنای آن نيست كه با مجموع جهان بينی اقبال موافقت داشته‌ام. جهان بينی او كه زایيده شرايط زندگی و زمان اوست، مخلوطی است از شرق و غرب و دين و عرفان و تجدّد و كهنگی، كه قدری چاشنی سياسی دارد و هر گروه سياسی خواسته است بهره خود را از آن بگيرد. من به آن به ديد ديگری نگاه كردم. به اقبال به عنوان يک شاعر نگريستم، نه متفكّر.
بر كتاب سه مقدّمه گذارده شده است.
در مقاله «انسان آرمانی شرق در شعر اقبال» آمده است:
«چون شعرهای اقبال را می‌خوانيم اين سؤال به ذهن می‌آيد كه دنيای مطلوب او كدام است و انسان شرقی او كيست؟ انسان عجيبی است. آميخته قديم و جديد و عرفان و عمل.»
اين انسان دارای اين خصوصيات است:
1- از شور نيرو می‌گيرد. او نيز مانند عارفان ايران، راه اصلاح جامعه را در اصلاح فرد می‌داند.
2- انسانی است كه بايد «خود آگاه» باشد. انسان خودآگاه اهل دل است بيشتر تا عقل؛ آزاد است نه بنده، جدّی و كوشاست. فردی است وابسته به جمع، و در مجموع يک «مسلمان راستين» است.
3- اين انسان، خالی از تناقض نيست و درست روشن نيست كه چه راهی بايد در پيش گيرد.
«اقبال در ميان قديم و جديد و شرق و غرب در نوسان است. فرد را مركز وجود می‌گيرد كه از اين بابت ديد او شرقی است، ليكن او را در خدمت اجتماع سازمان يافته می‌بيند، كه از اين جا ديگر غربی می‌شود.»
«به نظر من مؤثّرترين جنبه شعر او در آنجاست كه حماسه شور و شوق را می‌سرايد.»
«مانند هر گوينده خوش طبع ديگر تعدادی شعر خوب دارد، مقداری شعر متوسّط و مقداری هم شعر بد، ولی در مجموع كه حساب كنيم شاعر گرانمايه‌ای است.»
اقبال از لحاظ انديشه همان حرف‌هایی را می زند كه در عرفان ايران و بخصوص نزد مولانا جلال الدّين ديده می‌شود، اما تازگی و هنر او در آن است كه اين انديشه‌های كهن را با جلا و سيمای تازه‌ای به بازار می‌آورد.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
📚کتاب ديدن دگرآموز، شنيدن دگرآموز
(گزيده شعرهای اقبال لاهوری؛
زاده: ۱۸ آبان ۱۲۵۶
درگذشته: ۱ اردیبهشت ۱۳۱۷لاهور)
نوشته دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
محمّد اقبال، شاعر فارسی گوی پاكستانی، بنای شاعری خود را بر زبان فارسی نهاد. فارسی كه مدّت ها زبان فائق شرق بود، و تا بوسنی و آلبانی هم جلو رفته بود، بر اثر استيلای زبان انگليسی در شبه قاره هند، رو به نشيب نهاد؛ اما اقبال نشان داد كه هنوز می‌توان به آن دل بست.
اینکه چرا به فکر اين (گزيده) افتادم موجبش کنگره هایی بود راجع به اقبال که در نوامبر 1977 (پائيز 56) در دهلی نو تشکیل گرديد، و از چند کشور جهان کسانی به آن دعوت شده بودند، از جمله من و سه چهار تن ديگر از ايران.
براي تهيّه سخنرانی ای كه تحت عنوان «انسان آرمانی شرق در شعر اقبال» داشتم، می‌بايست همه آثار فارسی او را مرور كنم. ضمن اين مرور پی بردم كه تهيّه گزيده‌ای از آن خالی از فايده‌ای نيست. ترتيب دادم و آن را همراه با متن سخنرانی خود به چاپ سپردم.
اين گزيده به معنای آن نيست كه با مجموع جهان بينی اقبال موافقت داشته‌ام. جهان بينی او كه زایيده شرايط زندگی و زمان اوست، مخلوطی است از شرق و غرب و دين و عرفان و تجدّد و كهنگی، كه قدری چاشنی سياسی دارد و هر گروه سياسی خواسته است بهره خود را از آن بگيرد. من به آن به ديد ديگری نگاه كردم. به اقبال به عنوان يک شاعر نگريستم، نه متفكّر.
بر كتاب سه مقدّمه گذارده شده است.
در مقاله «انسان آرمانی شرق در شعر اقبال» آمده است:
«چون شعرهای اقبال را می‌خوانيم اين سؤال به ذهن می‌آيد كه دنيای مطلوب او كدام است و انسان شرقی او كيست؟ انسان عجيبی است. آميخته قديم و جديد و عرفان و عمل.»
اين انسان دارای اين خصوصيات است:
1- از شور نيرو می‌گيرد. او نيز مانند عارفان ايران، راه اصلاح جامعه را در اصلاح فرد می‌داند.
2- انسانی است كه بايد «خود آگاه» باشد. انسان خودآگاه اهل دل است بيشتر تا عقل؛ آزاد است نه بنده، جدّی و كوشاست. فردی است وابسته به جمع، و در مجموع يک «مسلمان راستين» است.
3- اين انسان، خالی از تناقض نيست و درست روشن نيست كه چه راهی بايد در پيش گيرد.
«اقبال در ميان قديم و جديد و شرق و غرب در نوسان است. فرد را مركز وجود می‌گيرد كه از اين بابت ديد او شرقی است، ليكن او را در خدمت اجتماع سازمان يافته می‌بيند، كه از اين جا ديگر غربی می‌شود.»
«به نظر من مؤثّرترين جنبه شعر او در آنجاست كه حماسه شور و شوق را می‌سرايد.»
«مانند هر گوينده خوش طبع ديگر تعدادی شعر خوب دارد، مقداری شعر متوسّط و مقداری هم شعر بد، ولی در مجموع كه حساب كنيم شاعر گرانمايه‌ای است.»
اقبال از لحاظ انديشه همان حرف‌هایی را می زند كه در عرفان ايران و بخصوص نزد مولانا جلال الدّين ديده می‌شود، اما تازگی و هنر او در آن است كه اين انديشه‌های كهن را با جلا و سيمای تازه‌ای به بازار می‌آورد.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Forwarded from دکتر اسلامی نُدوشن
#معرفی_کتاب
کتاب پیروزی آینده دموکراسی فارغ از محتوا و متن ارزشمند آن از دو جهت دیگر نیز واجد اهمیت است از یک سو جزو اولین کتبی است که مؤسسه معتبر انتشاراتی امیرکبیر (تأسیس آبان ۱۳۲۸) منتشر کرده و از سوی دیگر اولین تجربه قلمی دکتر اسلامی نُدوشن است که در سن ۲۵ سالگی و در سال ۱۳۲۸ منتشر شده است. استاد اسلامی نُدوشن در مقدمه تحدید چاپ کتاب می‌نویسند:
"تجدید چاپ پیروزی آینده دموکراسی یاد روزگار جوانی را در من بیدار می‌کند، زیرا نخستین آزمایش قلمی من بود. آن زمان ما پر از امید بودیم، تصور می‌کردیم که فردای بهتری در راه است و کشور ما نیز می‌رود تا از آب گوارای آزادی جرعه‌ای بنوشد."
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
کتاب پیروزی آینده دموکراسی فارغ از محتوا و متن ارزشمند آن از دو جهت دیگر نیز واجد اهمیت است از یک سو جزو اولین کتبی است که مؤسسه معتبر انتشاراتی امیرکبیر (تأسیس آبان ۱۳۲۸) منتشر کرده و از سوی دیگر اولین تجربه قلمی دکتر اسلامی نُدوشن است که در سن ۲۵ سالگی و در سال ۱۳۲۸ منتشر شده است. استاد اسلامی نُدوشن در مقدمه تحدید چاپ کتاب می‌نویسند:
"تجدید چاپ پیروزی آینده دموکراسی یاد روزگار جوانی را در من بیدار می‌کند، زیرا نخستین آزمایش قلمی من بود. آن زمان ما پر از امید بودیم، تصور می‌کردیم که فردای بهتری در راه است و کشور ما نیز می‌رود تا از آب گوارای آزادی جرعه‌ای بنوشد."
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
Forwarded from عکس نگار
#معرفی_کتاب
کتاب ماجرای پايان‌ناپذير حافظ نوشته دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
@dr_eslaminodoushan
مقاله‌هایی كه در اين مجموعه گرد آمده‌اند، طی سی و چند سال نوشته و در نشريه‌های مختلف نشر شده بودند. بنابراين بايد «مجموعیت» را در گوناگونی آنها جست. نخستين سؤالی كه به ذهن می‌آيد آن است كه حافظ حامل چه پيامی است؟ از طريق موسيقی كلام و لطف بيان، در محتوای صدف وار خود، چه چيز به گوش ما تكرار می‌كند؟ اين چند نكته را در نظر بگيريم:
«نخست آنكه زمان او و جامعه وابسته به فرهنگ او بيمارگونه است؛ لنگی بزرگی در كارش است، و اين لنگی، قسمت عمده‌اش ناشی می شود از تزوير و دو رنگی. خود تزوير و دورنگی باز می‌گردد به اصل و قلب، يعنی همه چيز در قالب قلب حركت می كند، اصليت نيست. ظاهر، چيزی است و باطن چيز ديگر، و اين نيست مگر به منظور فريب عام و فريب مردم، و سرانجام فريب خود؛ چه زاهد باشد، چه صوفی و چه حاكم، هر كس كه كارگزار بود، در اين معركه درگير است.»
«چون چنين است، بنياد نيز ناهنجار می‌نمايد. چرخ و سپهر كه گردنده و گرداننده شناخته می شوند، سخت مورد سرزنش‌اند. اين، البته در سنّت انديشه ايرانی بوده است، از رودكی تا به امروز؛ ولی به نظر می رسد كه هيچ كس ظريف‌تر و نافذتر از حافظ «دنيای دنی» را به باد دشنام نگرفته است.»
«با اينهمه، از نظر او، زندگی زيبایی ها و لطافت هایی دارد. بايد از آنها بهره گرفت. بايد آنها را دريافت و زشتی هايش را كنار نهاد. بايد خوش بود، با شعر و موسيقی، بزم، جلوه‌های طبيعت... همان كوتاهی عمر و بی اعتباری روزگار، خود هشدار و انگيزه‌ای است بر بهره‌وری از «مهلت»؛ كمر بستن به شكار لحظه‌ها.»
«طلب معنا در زندگی. مادّه و معنا و زمين و آسمان مانند «لام الف لا» به هم پيچيده‌اند، جدایی ناپذير. زمين خاكی گرچه پايگاه است، گرچه ملموس و مادر است، به تنهایی شايسته دل بستن نيست. جاذبه آسمان به اندازه جاذبه زمين، چيرگی دارد. چاره نيست جز آنكه به ناپيدا و آرمانی چنگ زده شود، و گرنه ثقل زمين نفس تنگی می‌آورد. گرچه ناپيدا، ناپيداست، از التجا؟ به آن باز نمانيم.»
از اين رو مخاطبان شعر حافظ، تنها همان دوستان و محرمان نيستند كه شبانگاهان در «مجلس خاص» جمع شوند، بلكه «قدسيان» نيز هستند، در عالَمی برتر. شعرِ خوانده شده، رو به فراز می‌نهد، مانند دعا، مانند طيف و بخار؛ پيچ پيچان و رقصان، به نيروی آهنگ، و اين آهنگ در آهنگ كلّ كائنات جذب می گردد. شور زندگی و «پيام هستی» است، هر چند گاه به مثابه ناله‌ای باشد كه از ته چاهی بيرون آيد. موسيقی كلام ركن اصلی شعر حافظ را تشكيل می‌دهد. يک مجموعه است: آهنگ، رقص، نقش... و از پس آنها معنی می‌آيد. روحانيّتی از آن ساطع می‌گردد. و همان هم موجب گشته كه با آن فال بگيرند، مانند معبدی است كه بايد همه حس‌ها را به خود فرا خواند، با شيشه‌های رنگی، و موسيقی و بخور، و حتی چه بسا زيبايانی كه در بعضی از آیین‌های باستانی، نذر می‌كردند كه بروند و معتكف معبد شوند.
📚ماجرای پایان ناپذیر حافظ؛تهران:انتشارات یزدان،چاپ چهارم،۱۳۸۸،وزیری،۳۱۸ص.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
کتاب ماجرای پايان‌ناپذير حافظ نوشته دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
@dr_eslaminodoushan
مقاله‌هایی كه در اين مجموعه گرد آمده‌اند، طی سی و چند سال نوشته و در نشريه‌های مختلف نشر شده بودند. بنابراين بايد «مجموعیت» را در گوناگونی آنها جست. نخستين سؤالی كه به ذهن می‌آيد آن است كه حافظ حامل چه پيامی است؟ از طريق موسيقی كلام و لطف بيان، در محتوای صدف وار خود، چه چيز به گوش ما تكرار می‌كند؟ اين چند نكته را در نظر بگيريم:
«نخست آنكه زمان او و جامعه وابسته به فرهنگ او بيمارگونه است؛ لنگی بزرگی در كارش است، و اين لنگی، قسمت عمده‌اش ناشی می شود از تزوير و دو رنگی. خود تزوير و دورنگی باز می‌گردد به اصل و قلب، يعنی همه چيز در قالب قلب حركت می كند، اصليت نيست. ظاهر، چيزی است و باطن چيز ديگر، و اين نيست مگر به منظور فريب عام و فريب مردم، و سرانجام فريب خود؛ چه زاهد باشد، چه صوفی و چه حاكم، هر كس كه كارگزار بود، در اين معركه درگير است.»
«چون چنين است، بنياد نيز ناهنجار می‌نمايد. چرخ و سپهر كه گردنده و گرداننده شناخته می شوند، سخت مورد سرزنش‌اند. اين، البته در سنّت انديشه ايرانی بوده است، از رودكی تا به امروز؛ ولی به نظر می رسد كه هيچ كس ظريف‌تر و نافذتر از حافظ «دنيای دنی» را به باد دشنام نگرفته است.»
«با اينهمه، از نظر او، زندگی زيبایی ها و لطافت هایی دارد. بايد از آنها بهره گرفت. بايد آنها را دريافت و زشتی هايش را كنار نهاد. بايد خوش بود، با شعر و موسيقی، بزم، جلوه‌های طبيعت... همان كوتاهی عمر و بی اعتباری روزگار، خود هشدار و انگيزه‌ای است بر بهره‌وری از «مهلت»؛ كمر بستن به شكار لحظه‌ها.»
«طلب معنا در زندگی. مادّه و معنا و زمين و آسمان مانند «لام الف لا» به هم پيچيده‌اند، جدایی ناپذير. زمين خاكی گرچه پايگاه است، گرچه ملموس و مادر است، به تنهایی شايسته دل بستن نيست. جاذبه آسمان به اندازه جاذبه زمين، چيرگی دارد. چاره نيست جز آنكه به ناپيدا و آرمانی چنگ زده شود، و گرنه ثقل زمين نفس تنگی می‌آورد. گرچه ناپيدا، ناپيداست، از التجا؟ به آن باز نمانيم.»
از اين رو مخاطبان شعر حافظ، تنها همان دوستان و محرمان نيستند كه شبانگاهان در «مجلس خاص» جمع شوند، بلكه «قدسيان» نيز هستند، در عالَمی برتر. شعرِ خوانده شده، رو به فراز می‌نهد، مانند دعا، مانند طيف و بخار؛ پيچ پيچان و رقصان، به نيروی آهنگ، و اين آهنگ در آهنگ كلّ كائنات جذب می گردد. شور زندگی و «پيام هستی» است، هر چند گاه به مثابه ناله‌ای باشد كه از ته چاهی بيرون آيد. موسيقی كلام ركن اصلی شعر حافظ را تشكيل می‌دهد. يک مجموعه است: آهنگ، رقص، نقش... و از پس آنها معنی می‌آيد. روحانيّتی از آن ساطع می‌گردد. و همان هم موجب گشته كه با آن فال بگيرند، مانند معبدی است كه بايد همه حس‌ها را به خود فرا خواند، با شيشه‌های رنگی، و موسيقی و بخور، و حتی چه بسا زيبايانی كه در بعضی از آیین‌های باستانی، نذر می‌كردند كه بروند و معتكف معبد شوند.
📚ماجرای پایان ناپذیر حافظ؛تهران:انتشارات یزدان،چاپ چهارم،۱۳۸۸،وزیری،۳۱۸ص.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Forwarded from عکس نگار
🟢به مناسبت۸مهر، روز بزرگداشت مولوی
#معرفی_کتاب
✅ کتاب باغ سبز عشق، نوشته دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
(تهران: نشر یزدان، چاپ دوم، 1384 ،وزیری، 952ص)
«باغ سبز عشق» حاوی گزيده مثنوی مولوی، همراه با بعضی توضيحات است. مقدّمه و توضيح، خود بالغ بر سيصد صفحه می‌شوند. كتاب دارای دو بدنه است: يكی داستان‌های برجسته مثنوی، و ديگری مسائل‌ِ اصلی‌ِ مطرح‌‌شده در كتاب، چون عشق، علم، عقل، جبر و اختيار، اصل و فرع و بطور كلّی زندگی و مرگ...
در مقدّمه آن آمده است:
«اگر شاهنامه حماسه دوره باستانی اقوام ايرانی است، مثنوی مولوی را می‌توان حماسه ايران بعد از اسلام خواند. با همه تفاوت‌هایی كه در اين ميان ديده می‌شود، اين دو كتاب از جهتی در كنار هم قرار می‌گيرند. منظور آن است كه هر دو در دو زمان متفاوت، و از دو زاويه، از موضوعی مشترک حرف می‌زنند و آن گوهر انسانی و آزادی است. شاهنامه می‌گويد كه بر روی زمين چگونه بايد سرشار، سرفراز و برومند زندگی كرد. مثنوی می‌گويد كه گرچه در اين جا اسباب تماميّت آدمی فراهم نيست، بايد به گونه‌ای زيست كه بر عيار انسانيّت آدمی افزوده گردد.»
«مثنوی كتاب فضایی است، كتاب كهكشانی. هفتصد سال پيش از آنكه انسان بر كره ماه پای نهد، يا در بسيط آسمان‌ها به جولان آيد، او او را از طريق انديشه و كلام به فضای نامنتها دعوت كرده است. در زبان فارسی كه نه، گمان نمی.كنم در زبان ديگری هم اثری به وجود آمده باشد كه مانند مثنوی آنهمه انسان را به پرواز وعده داده باشد.»
«از اين ژرفا كه نگاه كنيم، شاهنامه و مثنوی دو كتاب متكامل می شوند.»
انديشه مولانا البته اشراقی است، برهانی نيست، ولی از ديدگاه اشراقی هرچه تا زمان او از ساحت فكر عبور كرده يا در تصوّر گنجيده، و هرچه در پيوند دادن زمين و آسمان كوشایی به خرج داده بوده، در كتاب او جای گرفته.»
«مثنوی يک «آرمانشهر» است كه اگر بخواهند از روی طرح و توصيه آن جامعه‌ای را پی‌ريزی كنند، البته میسر نخواهد بود؛ اما هرچه بتواند در حيطه آرزو قرار گيرد در آن جای گرفته و آن خود خارج از فراخنای جهان بزرگ نيست؛ و «جهان بزرگ» در درون همين جهان است، دسترس‌ناپذير، ولی گواه‌گر شأن انسان كه هرگز از طلبش باز نايستاده.»
«مثنوی در عين حال، يک كتاب زمينی هم هست. هيچ نكته‌ای از نيازهای زيستی بشر در آن به غفلت سپرده نشده است. مانند درخت، ريشه در خاک دارد و سر بر آسمان.»
«عشق ندای اوّل اوست، و اين عشق، مفهوم بسيار وسيعی دارد. از ديدار يار دلنواز و گرمای تن در «شهری كه در وی دلبر است»، تا برسد به مهر کل بشریّت، زيبایی و تازگی، گذشت و دريا دلی، خلاصه زندگی هميشه بهار.»
✅«باغ سبز عشق» در مجموع خود، «جان‌بينی» و «جهان‌بينی» مولوی را در بر می‌گيرد، و اين «گزينه» طوری ترتيب داده شده است كه در گزيده بودنش به «مجموعيّت» انديشه مولانا خدشه‌ای وارد نيايد.
ديباچه كتاب به اين صورت خاتمه می‌يابد:
«...اميد من آن است كه زنان و مردان غوطه ور در زندگی روزمرّه، بخصوص جوانان، اندک فراغتی برای خود دست و پا كنند و گاه به گاه صفحه‌ای از شاهنامه و مثنوی را بخوانند، و از اين طريق روح زنگار خورده را صيقل دهند، تا شايد به اين كور سوی تعيين برسند كه علی رغم دود و دم ها و هيمنه ماشين، رضايت خاطر انسانی زمانی روی می‌نمايد كه آن جوهرِ جوهرِ جوهرِ انسانی، هنوز آخرين رمق خود را از دست نداده باشد.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
✅ کتاب باغ سبز عشق، نوشته دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشن
(تهران: نشر یزدان، چاپ دوم، 1384 ،وزیری، 952ص)
«باغ سبز عشق» حاوی گزيده مثنوی مولوی، همراه با بعضی توضيحات است. مقدّمه و توضيح، خود بالغ بر سيصد صفحه می‌شوند. كتاب دارای دو بدنه است: يكی داستان‌های برجسته مثنوی، و ديگری مسائل‌ِ اصلی‌ِ مطرح‌‌شده در كتاب، چون عشق، علم، عقل، جبر و اختيار، اصل و فرع و بطور كلّی زندگی و مرگ...
در مقدّمه آن آمده است:
«اگر شاهنامه حماسه دوره باستانی اقوام ايرانی است، مثنوی مولوی را می‌توان حماسه ايران بعد از اسلام خواند. با همه تفاوت‌هایی كه در اين ميان ديده می‌شود، اين دو كتاب از جهتی در كنار هم قرار می‌گيرند. منظور آن است كه هر دو در دو زمان متفاوت، و از دو زاويه، از موضوعی مشترک حرف می‌زنند و آن گوهر انسانی و آزادی است. شاهنامه می‌گويد كه بر روی زمين چگونه بايد سرشار، سرفراز و برومند زندگی كرد. مثنوی می‌گويد كه گرچه در اين جا اسباب تماميّت آدمی فراهم نيست، بايد به گونه‌ای زيست كه بر عيار انسانيّت آدمی افزوده گردد.»
«مثنوی كتاب فضایی است، كتاب كهكشانی. هفتصد سال پيش از آنكه انسان بر كره ماه پای نهد، يا در بسيط آسمان‌ها به جولان آيد، او او را از طريق انديشه و كلام به فضای نامنتها دعوت كرده است. در زبان فارسی كه نه، گمان نمی.كنم در زبان ديگری هم اثری به وجود آمده باشد كه مانند مثنوی آنهمه انسان را به پرواز وعده داده باشد.»
«از اين ژرفا كه نگاه كنيم، شاهنامه و مثنوی دو كتاب متكامل می شوند.»
انديشه مولانا البته اشراقی است، برهانی نيست، ولی از ديدگاه اشراقی هرچه تا زمان او از ساحت فكر عبور كرده يا در تصوّر گنجيده، و هرچه در پيوند دادن زمين و آسمان كوشایی به خرج داده بوده، در كتاب او جای گرفته.»
«مثنوی يک «آرمانشهر» است كه اگر بخواهند از روی طرح و توصيه آن جامعه‌ای را پی‌ريزی كنند، البته میسر نخواهد بود؛ اما هرچه بتواند در حيطه آرزو قرار گيرد در آن جای گرفته و آن خود خارج از فراخنای جهان بزرگ نيست؛ و «جهان بزرگ» در درون همين جهان است، دسترس‌ناپذير، ولی گواه‌گر شأن انسان كه هرگز از طلبش باز نايستاده.»
«مثنوی در عين حال، يک كتاب زمينی هم هست. هيچ نكته‌ای از نيازهای زيستی بشر در آن به غفلت سپرده نشده است. مانند درخت، ريشه در خاک دارد و سر بر آسمان.»
«عشق ندای اوّل اوست، و اين عشق، مفهوم بسيار وسيعی دارد. از ديدار يار دلنواز و گرمای تن در «شهری كه در وی دلبر است»، تا برسد به مهر کل بشریّت، زيبایی و تازگی، گذشت و دريا دلی، خلاصه زندگی هميشه بهار.»
✅«باغ سبز عشق» در مجموع خود، «جان‌بينی» و «جهان‌بينی» مولوی را در بر می‌گيرد، و اين «گزينه» طوری ترتيب داده شده است كه در گزيده بودنش به «مجموعيّت» انديشه مولانا خدشه‌ای وارد نيايد.
ديباچه كتاب به اين صورت خاتمه می‌يابد:
«...اميد من آن است كه زنان و مردان غوطه ور در زندگی روزمرّه، بخصوص جوانان، اندک فراغتی برای خود دست و پا كنند و گاه به گاه صفحه‌ای از شاهنامه و مثنوی را بخوانند، و از اين طريق روح زنگار خورده را صيقل دهند، تا شايد به اين كور سوی تعيين برسند كه علی رغم دود و دم ها و هيمنه ماشين، رضايت خاطر انسانی زمانی روی می‌نمايد كه آن جوهرِ جوهرِ جوهرِ انسانی، هنوز آخرين رمق خود را از دست نداده باشد.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Forwarded from عکس نگار
🟢به مناسبت ۸مهر،روز بزرگداشت مولوی
#معرفی_کتاب
کتاب «دمساز دو صد کیش» یکی دیگر از تالیفات دکتر شیرین بیانی است که به بررسی زندگی جلال‌الدین بلخی معروف به مولانا می‌پردازد. این کتاب از آغاز مهاجرت مولانا به همراه پدرش به بغداد، آناتولی و قونیه آغاز شده و بعد از آن دوران تحصیل وی در دمشق، ملاقات با شمس تبریزی و تغییر از یک فقیه سجاده‌نشین به یک عارف دلسوخته که آتش به جهان زد و «مثنوی معنوی» و «فیه ما فیه» را نوشت، ترسیم شده است. مؤلف در این کتاب سعی کرده جنبه‌های گوناگون زندگی مولانا جلال‌الدین را «با پیروی از طرز اندیشه خود وی» مورد بررسی قرار دهد.
کتاب در دو بخش تدوین شده است. دکتر بیانی در بخش نخست به «خاندان و سرچشمه‌های فکری مولانا جلال‌الدین» می‌پردازد و تأثیر مکاتب مختلف تصوف و نیز اندیشه عرفانی شمس‌الدین تبریزی بر مولانا در این بخش مورد بحث قرار می‌دهد. بخش دوم کتاب به «اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی مولانا» اختصاص دارد. نکته جالب توجه اینکه در فصل پایانی کتاب به تبحر و توجه مولانا به امر نجوم توجه کرده است. در حالی که ظاهرا بعید به نظر می‌آید که یک عارف به نجوم نیز بپردازد. اما مولانا در کتاب «مثنوی معنوی» نیز به نجوم اشاره می‌کند. «دمساز دو صد کیش» پس از کتاب بدیع‌الزمان فروزانفر، پرویز ناتل‌خانلری و دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یکی از کتاب‌های پرمایه‌ای است که به شرح مولانا پرداخته است. اگرچه باید بگویم من هر کتابی که از این بانوی محقق مطالعه کردم برای خود وزن و مایه علمی داشته و حاکی از نکات بسیار پرمعنی است که بر دانسته‌های ما افزوده است.
✍🏻دکتر اللهیار خلعتبری|استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی تهران
_
@dr_eslaminodoushan
✅کانال دکتر اسلامی ندوشن
#معرفی_کتاب
کتاب «دمساز دو صد کیش» یکی دیگر از تالیفات دکتر شیرین بیانی است که به بررسی زندگی جلال‌الدین بلخی معروف به مولانا می‌پردازد. این کتاب از آغاز مهاجرت مولانا به همراه پدرش به بغداد، آناتولی و قونیه آغاز شده و بعد از آن دوران تحصیل وی در دمشق، ملاقات با شمس تبریزی و تغییر از یک فقیه سجاده‌نشین به یک عارف دلسوخته که آتش به جهان زد و «مثنوی معنوی» و «فیه ما فیه» را نوشت، ترسیم شده است. مؤلف در این کتاب سعی کرده جنبه‌های گوناگون زندگی مولانا جلال‌الدین را «با پیروی از طرز اندیشه خود وی» مورد بررسی قرار دهد.
کتاب در دو بخش تدوین شده است. دکتر بیانی در بخش نخست به «خاندان و سرچشمه‌های فکری مولانا جلال‌الدین» می‌پردازد و تأثیر مکاتب مختلف تصوف و نیز اندیشه عرفانی شمس‌الدین تبریزی بر مولانا در این بخش مورد بحث قرار می‌دهد. بخش دوم کتاب به «اندیشه‌های عرفانی، علمی و سیاسی مولانا» اختصاص دارد. نکته جالب توجه اینکه در فصل پایانی کتاب به تبحر و توجه مولانا به امر نجوم توجه کرده است. در حالی که ظاهرا بعید به نظر می‌آید که یک عارف به نجوم نیز بپردازد. اما مولانا در کتاب «مثنوی معنوی» نیز به نجوم اشاره می‌کند. «دمساز دو صد کیش» پس از کتاب بدیع‌الزمان فروزانفر، پرویز ناتل‌خانلری و دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یکی از کتاب‌های پرمایه‌ای است که به شرح مولانا پرداخته است. اگرچه باید بگویم من هر کتابی که از این بانوی محقق مطالعه کردم برای خود وزن و مایه علمی داشته و حاکی از نکات بسیار پرمعنی است که بر دانسته‌های ما افزوده است.
✍🏻دکتر اللهیار خلعتبری|استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی تهران
_
@dr_eslaminodoushan
✅کانال دکتر اسلامی ندوشن
Forwarded from عکس نگار
🟢به مناسبت روز جهانی دموکراسی
#معرفی_کتاب
📚پیروزی آینده‌ی دموکراسی؛ توماس مان، ترجمهٔ م.ع.اسلامی‌ندوشن، به ضمیمهٔ مبادی حقوق انسانی، تهران:شرکت سهامی انتشار،۱۳۹۳،رقعی۱۷۶ص
کتاب«پیروزی آینده دموکراسی» گذشته از اعتباری که نویسنده‌اش(توماس مان) داشت، موضوع آن نیز که از نظام آزاد در مقابل بستگی و استبداد دفاع می‌کرد، برای من کشش داشت. به عنوان یک جوان آرمان‌جوی که بویی از چپ نیز به مشامش خورده ، آنچه در گرداگردم در جهان می‌گذشت سری به نارضائی داشت. توماس مان ، نمونه برجسته دموکراسی را امریکا قرار داده بود، و من با این نظر موافق نبودم. اعتراف می‌کنم که تبلیغ‌های چپ نیز در اتخاذ این بدبینی مؤثر بود. از حکومت وقت ایران نیز که تزویر و تبعیض و تقلب را در صحنه سیاسی جریان می‌داد، ناخشنود بودم. از این رو برای آنکه خود را به عنوان مترجم ، موافق با همه محتوای کتاب نشناسانم ، مؤخره‌ای در شانزده صفحه تحت عنوان «نامه‌ای از مترجم به خوانندگان» نوشتم که خود مقاله‌ای بود. این مطلب نخستین نوشته سیاسی-اجتماعی من بود و می‌توانم گفت که خط فکری مرا ترسیم کرد، و بعداز آن، طی این چهل و چند سال (از ۱۳۲۸ تا امروز) هرچه نوشته‌ام، بر روی همین خط حرکت کرده است. از یکی از این دو حال خارج نیست: یا دنیا از زمانی که من این مطلب را نوشتم ، تغییر نکرده، -بلکه رو به بدتر شدن رفته- و یا من درجا زده‌ام که گمان می‌کنم اولی درست باشد. چون موضوع از لحاظ سیر فکری من اهمیت دارد، اجازه می‌خواهم که چند مورد را از آن «مؤخره» نقل کنم :
«امروز یک چیز بر جهان حکومت می‌کند و آن علم است و چنین دنیایی نباید بدینگونه باشد که اکنون هست؛این نشانه آن است که علم در رشد اخلاقی خود کوتاهی کرده.»
«آئین نامردمی و بیداد به هر اسمی که باشد فاشیزم است،و پست ترین نوع فاشیزم آن است که به نام و در نقاب دموکراسی به خورد مردم داده شود.»
«اینگونه حکومتها که می‌توان آنها را دموکراسیِ مسخ شده نامید، اگر قدرتِ مطلق را در دست داشته باشند، و زمانه ایجاب کند، به هیچ گونه از عاطفه و ادراکِ بشری اعتنا نمی‌کنند.ولی چون زمانه رنگی دیگر گیرد، پای مذهب یا حماسه‌های تاریخی یا سُنن ملّی را به میان می‌کشند و به عنوان پشتیبانی و هواداری از اینها عوام را فریفته و سرگرم می‌دارند.»
«در دموکراسی‌های مسخ شده تن و روانِ مردم را در زنجیر نگاه می‌دارند. به کودک و پیر و جوان اندرز می‌دهند که در برابرِ محرومیّت و ستم‌کشی هرچه صبورتر باشند، و از تاریخ حجّت می‌آورند که نیاکانِ آنان نیز چنین بودند، و سرانجام از خداوند متعال خواستار می‌شوند که آنان را در این خدمت و امرِ خیر یاری فرماید!»
«تا یک کشور،به ظاهر یا پنهان از لحاظ فکر یا تن در اسارت و استعمار به سر می‌برد،هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که من آزاد زندگی می‌کنم.»
«دموکراسی برای آنکه واقعی باشد و پایدار بماند باید در دماغ و وجدان هرکس جای گزیند.یعنی هر بشر همه حقوق بشر دیگر را خواه هم‌وطن او باشد یا نباشد،بشناسد که بدان احترام گذارد.»
«این فکر که سیاه و سفید و هندو و تاریخ‌دار و بی‌تاریخ همه یکسانند،همه بشرند و باید به آنها حق زندگی و ترقی و رشد داد،اکنون بیش از همه جا برای مشرق ضروری است.»
«آینده دنیا باید در دست کسانی باشد که به شرافت و حقیقت وجود بشر وقوف دارند ک مسئولیت و وظیفه او را می‌شناسند.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
📚پیروزی آینده‌ی دموکراسی؛ توماس مان، ترجمهٔ م.ع.اسلامی‌ندوشن، به ضمیمهٔ مبادی حقوق انسانی، تهران:شرکت سهامی انتشار،۱۳۹۳،رقعی۱۷۶ص
کتاب«پیروزی آینده دموکراسی» گذشته از اعتباری که نویسنده‌اش(توماس مان) داشت، موضوع آن نیز که از نظام آزاد در مقابل بستگی و استبداد دفاع می‌کرد، برای من کشش داشت. به عنوان یک جوان آرمان‌جوی که بویی از چپ نیز به مشامش خورده ، آنچه در گرداگردم در جهان می‌گذشت سری به نارضائی داشت. توماس مان ، نمونه برجسته دموکراسی را امریکا قرار داده بود، و من با این نظر موافق نبودم. اعتراف می‌کنم که تبلیغ‌های چپ نیز در اتخاذ این بدبینی مؤثر بود. از حکومت وقت ایران نیز که تزویر و تبعیض و تقلب را در صحنه سیاسی جریان می‌داد، ناخشنود بودم. از این رو برای آنکه خود را به عنوان مترجم ، موافق با همه محتوای کتاب نشناسانم ، مؤخره‌ای در شانزده صفحه تحت عنوان «نامه‌ای از مترجم به خوانندگان» نوشتم که خود مقاله‌ای بود. این مطلب نخستین نوشته سیاسی-اجتماعی من بود و می‌توانم گفت که خط فکری مرا ترسیم کرد، و بعداز آن، طی این چهل و چند سال (از ۱۳۲۸ تا امروز) هرچه نوشته‌ام، بر روی همین خط حرکت کرده است. از یکی از این دو حال خارج نیست: یا دنیا از زمانی که من این مطلب را نوشتم ، تغییر نکرده، -بلکه رو به بدتر شدن رفته- و یا من درجا زده‌ام که گمان می‌کنم اولی درست باشد. چون موضوع از لحاظ سیر فکری من اهمیت دارد، اجازه می‌خواهم که چند مورد را از آن «مؤخره» نقل کنم :
«امروز یک چیز بر جهان حکومت می‌کند و آن علم است و چنین دنیایی نباید بدینگونه باشد که اکنون هست؛این نشانه آن است که علم در رشد اخلاقی خود کوتاهی کرده.»
«آئین نامردمی و بیداد به هر اسمی که باشد فاشیزم است،و پست ترین نوع فاشیزم آن است که به نام و در نقاب دموکراسی به خورد مردم داده شود.»
«اینگونه حکومتها که می‌توان آنها را دموکراسیِ مسخ شده نامید، اگر قدرتِ مطلق را در دست داشته باشند، و زمانه ایجاب کند، به هیچ گونه از عاطفه و ادراکِ بشری اعتنا نمی‌کنند.ولی چون زمانه رنگی دیگر گیرد، پای مذهب یا حماسه‌های تاریخی یا سُنن ملّی را به میان می‌کشند و به عنوان پشتیبانی و هواداری از اینها عوام را فریفته و سرگرم می‌دارند.»
«در دموکراسی‌های مسخ شده تن و روانِ مردم را در زنجیر نگاه می‌دارند. به کودک و پیر و جوان اندرز می‌دهند که در برابرِ محرومیّت و ستم‌کشی هرچه صبورتر باشند، و از تاریخ حجّت می‌آورند که نیاکانِ آنان نیز چنین بودند، و سرانجام از خداوند متعال خواستار می‌شوند که آنان را در این خدمت و امرِ خیر یاری فرماید!»
«تا یک کشور،به ظاهر یا پنهان از لحاظ فکر یا تن در اسارت و استعمار به سر می‌برد،هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که من آزاد زندگی می‌کنم.»
«دموکراسی برای آنکه واقعی باشد و پایدار بماند باید در دماغ و وجدان هرکس جای گزیند.یعنی هر بشر همه حقوق بشر دیگر را خواه هم‌وطن او باشد یا نباشد،بشناسد که بدان احترام گذارد.»
«این فکر که سیاه و سفید و هندو و تاریخ‌دار و بی‌تاریخ همه یکسانند،همه بشرند و باید به آنها حق زندگی و ترقی و رشد داد،اکنون بیش از همه جا برای مشرق ضروری است.»
«آینده دنیا باید در دست کسانی باشد که به شرافت و حقیقت وجود بشر وقوف دارند ک مسئولیت و وظیفه او را می‌شناسند.»
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Forwarded from اتچ بات
#معرفی_کتاب
مطالب «آزادیِ مجسّمه» که سالها پیش از انقلاب در مجلّه‌ها انتشار یافته بود و در بهار ۱۳۵۶ به صورت کتاب درآمد، در زمان و اوضاع و احوالی نشر می‌یافت که کمتر کسی اجازه‌ی عیب‌جویی از آمریکا را به خود می‌داد. گرم‌ترین رابطه، -تا حدّی از نوع خادم و مخدوم- در میان دولت ایران و ایالات متّحده برقرار بود. هنوز مدّتی فاصله داشتیم با زمانی که آمریکا را «عقرب جرّاره» بنامند، و توی رادیو و تلویزیون و کوچه‌ها خوانده شود: «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو...
نخستين كتابی بود در ايران كه بی‌پرده و بی‌‌منظور درباره آمريكا حرف می‌زد. آنچه نوشته شد، در ضمن هشداری نيز بود به نظام پيشين ايران كه در ارتباط با ايالات متحده، جانب احتياط و اعتدال را نگاه دارد. شنيده نشد و كار به جایی رسيد كه رسيد.
چیکده نظرم آن بوده است که آمریکا کشوری است که دو کار نباید با او بشود :
۱_نباید به او تکیه کرد.۲_نباید دشمنیش را برانگیخت.
به همین سبب اندکی پس از اشغال سفارت،نخستین کسی بودم که آشکارا نوشتم که تا همینجا بس است.آن نیز عواقب طولانی شدنش از نظر دور نمانده است و هنوز هم ادامه دارد.
«آزادی مجسمه» با آنکه پنجاه و چند سال پيش نوشته شد، استشمامی در آن است كه رويدادی چون رويداد ۱۱ سپتامبر را چندان دور از انتظار نيابد.
اینک جملاتی از این کتاب :
«تمدّن به سبک آمريكایی در كار آن است كه بر بيش از نيمی از جهان تأثير بنهد، و اين عارضه آمريكازدگی، در بعضی كشورها بيشتر و در بعضی كمتر است؛ ولی در هر حال هست و مايه نگرانی است، زيرا آمريكا نمونه خوبی از خوشبختی را به جهان عرضه نكرده است.(ص۱۶)
اگر زبانِ فرهنگ به جای سیاست بنشیند، شاید بتواند از التهابِ جهان بکاهد.
مردم به آن اندازه و به آن نوع اجازه اندیشیدن می‌یابند که صاحبان سرمایه بخواهند.(ص۱۷)
تروریسم یکی از شاخص‌های دنیای آینده خواهد بود.اینکه یک مشت مردم کارد به استخوان رسیده و جان بر کف،بتوانند ملت بزرگ قدرتمندی را نگران و متزلزل کنند،شکنندگی وضع بشر را می‌رساند(ص۱۹۳)
ثروت اندوزی در آمریکا امری رایج و مُستحسن است، ولی هیچ کس ثروتِ خود را به گور نمی‌برد.
جهان‌بینی سیاسی آمریکا به گونه‌ای بوده است که هرجا منافع و مصالح او با مانعی روبرو شده،او چنین نتیجه گرفته که "نظم" به هم خورده.(ص۴۲)
آمریکایی قادر است که بزرگترین جنایت‌ها را با کمال بی‌گناهی انجام دهد.(ص۱۴)
پژوهش مهمّ‌ترین عنصر زندگی علمی آمریکاست: حرف زدن، بحث کردن، نوشتن، انتشار دادن، لحظه‌ای نباید از زندگیِ یک عالِم یا متعلّم جدا گردد. اصطلاحی است معروف که می‌گویند: Publish or perish (منتشر کن، یا نابود شو)
آزادی بدونِ آزادگی، و غنای مادّی بدون غنای درونی، بر خلافِ سِیـری است که بتواند مورد آرزوی بشـر باشد.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
مطالب «آزادیِ مجسّمه» که سالها پیش از انقلاب در مجلّه‌ها انتشار یافته بود و در بهار ۱۳۵۶ به صورت کتاب درآمد، در زمان و اوضاع و احوالی نشر می‌یافت که کمتر کسی اجازه‌ی عیب‌جویی از آمریکا را به خود می‌داد. گرم‌ترین رابطه، -تا حدّی از نوع خادم و مخدوم- در میان دولت ایران و ایالات متّحده برقرار بود. هنوز مدّتی فاصله داشتیم با زمانی که آمریکا را «عقرب جرّاره» بنامند، و توی رادیو و تلویزیون و کوچه‌ها خوانده شود: «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو...
نخستين كتابی بود در ايران كه بی‌پرده و بی‌‌منظور درباره آمريكا حرف می‌زد. آنچه نوشته شد، در ضمن هشداری نيز بود به نظام پيشين ايران كه در ارتباط با ايالات متحده، جانب احتياط و اعتدال را نگاه دارد. شنيده نشد و كار به جایی رسيد كه رسيد.
چیکده نظرم آن بوده است که آمریکا کشوری است که دو کار نباید با او بشود :
۱_نباید به او تکیه کرد.۲_نباید دشمنیش را برانگیخت.
به همین سبب اندکی پس از اشغال سفارت،نخستین کسی بودم که آشکارا نوشتم که تا همینجا بس است.آن نیز عواقب طولانی شدنش از نظر دور نمانده است و هنوز هم ادامه دارد.
«آزادی مجسمه» با آنکه پنجاه و چند سال پيش نوشته شد، استشمامی در آن است كه رويدادی چون رويداد ۱۱ سپتامبر را چندان دور از انتظار نيابد.
اینک جملاتی از این کتاب :
«تمدّن به سبک آمريكایی در كار آن است كه بر بيش از نيمی از جهان تأثير بنهد، و اين عارضه آمريكازدگی، در بعضی كشورها بيشتر و در بعضی كمتر است؛ ولی در هر حال هست و مايه نگرانی است، زيرا آمريكا نمونه خوبی از خوشبختی را به جهان عرضه نكرده است.(ص۱۶)
اگر زبانِ فرهنگ به جای سیاست بنشیند، شاید بتواند از التهابِ جهان بکاهد.
مردم به آن اندازه و به آن نوع اجازه اندیشیدن می‌یابند که صاحبان سرمایه بخواهند.(ص۱۷)
تروریسم یکی از شاخص‌های دنیای آینده خواهد بود.اینکه یک مشت مردم کارد به استخوان رسیده و جان بر کف،بتوانند ملت بزرگ قدرتمندی را نگران و متزلزل کنند،شکنندگی وضع بشر را می‌رساند(ص۱۹۳)
ثروت اندوزی در آمریکا امری رایج و مُستحسن است، ولی هیچ کس ثروتِ خود را به گور نمی‌برد.
جهان‌بینی سیاسی آمریکا به گونه‌ای بوده است که هرجا منافع و مصالح او با مانعی روبرو شده،او چنین نتیجه گرفته که "نظم" به هم خورده.(ص۴۲)
آمریکایی قادر است که بزرگترین جنایت‌ها را با کمال بی‌گناهی انجام دهد.(ص۱۴)
پژوهش مهمّ‌ترین عنصر زندگی علمی آمریکاست: حرف زدن، بحث کردن، نوشتن، انتشار دادن، لحظه‌ای نباید از زندگیِ یک عالِم یا متعلّم جدا گردد. اصطلاحی است معروف که می‌گویند: Publish or perish (منتشر کن، یا نابود شو)
آزادی بدونِ آزادگی، و غنای مادّی بدون غنای درونی، بر خلافِ سِیـری است که بتواند مورد آرزوی بشـر باشد.
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
Telegram
attach 📎
#معرفی_کتاب
✅ این کتاب نخستین بار در سال ۱۳۵۴ چاپ شد و از مهم‌ترین کتاب‌های دکتر اسلامی نُدوشن است که می‌توان گفت از کتب مرجع در زمینه فرهنگ و اجتماع می‌باشد.
بریده‌ای از کتاب:
📖 در جامعه‌ای که در مرحله انتقال یا اختلال فرهنگی است جستجوی مقام و پول رایج‌ترین راه و رسم زندگی می‌شود، زیرا تکیه‌گاه‌های دیگر (دانش و هنر و نیکنامی) که در جامعه فرهنگ‌یافته مورد اعتنا بوده، متزلزل گردیده، و این فکر کم و بیش در جمعی ریشه می‌دواند که چون فردا روشن نیست باید آینده خود و خانواده را با پول تأمین کرد، و البته خود این بی‌اعتمادی و ترس از فردا، ریشه‌کن‌شدگی فرهنگی را تسریع می‌کند و کشور می‌شود مسافرخانه ای که به آن با چشم «گذرا» نگاه کنند.
فرهنگ و شبه فرهنگ، ص ۱۱۰
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
✅ این کتاب نخستین بار در سال ۱۳۵۴ چاپ شد و از مهم‌ترین کتاب‌های دکتر اسلامی نُدوشن است که می‌توان گفت از کتب مرجع در زمینه فرهنگ و اجتماع می‌باشد.
بریده‌ای از کتاب:
📖 در جامعه‌ای که در مرحله انتقال یا اختلال فرهنگی است جستجوی مقام و پول رایج‌ترین راه و رسم زندگی می‌شود، زیرا تکیه‌گاه‌های دیگر (دانش و هنر و نیکنامی) که در جامعه فرهنگ‌یافته مورد اعتنا بوده، متزلزل گردیده، و این فکر کم و بیش در جمعی ریشه می‌دواند که چون فردا روشن نیست باید آینده خود و خانواده را با پول تأمین کرد، و البته خود این بی‌اعتمادی و ترس از فردا، ریشه‌کن‌شدگی فرهنگی را تسریع می‌کند و کشور می‌شود مسافرخانه ای که به آن با چشم «گذرا» نگاه کنند.
فرهنگ و شبه فرهنگ، ص ۱۱۰
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
بیست و پنجمین کتاب خانم دکتر شیرین بیانی (اسلامی ندوشن) منتشر شد.
نویسنده در این کتاب همراه با بررسی‌های دقیق و همه‌جانبه، معتقد است که خسرو انوشیروان در زمینه‌های سپاهی‌گری، اداری و فرهنگی و سامان‌دهی کشور، دارای استعدادی نبوغ‌آمیز بوده است و چنین شخصیت‌های تاریخی نادر هستند.
دکتر بیانی بخشی ازکتاب در خصوص خسرو انوشیروان دادگر می‌افزاید: «انوشیروان توانست نیروی روزافزون و مخرب طبقۀ اول جامعه ـ اشراف اداری، سپاهی و روحانی ـ را تضعیف نماید و به حکومت اقتدار بخشد؛ دست طبقات مولد ثروت را بازگذارد و با اصلاحات اجتماعی ـ اقتصادی همه‌جانبه، به تقویت هرچه بیشتر خزانه بپردازد و در رفاه مردم بکوشد. از جهت فرهنگی، با غور و مطالعه در اندیشه‌های متعالی آسمانی و زمینی پیرامون خود چون هندی، رومی و ... ، فرهیخته‌ای والا و شاید بتوان گفت فیلسوفی شایان توجه گردد و زمینه را برای پیشرفت اندیشمندان از گروه‌های گوناگون بیش از پیش فراهم آورد.»
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
______________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
______________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodou
بیست و پنجمین کتاب خانم دکتر شیرین بیانی (اسلامی ندوشن) منتشر شد.
نویسنده در این کتاب همراه با بررسی‌های دقیق و همه‌جانبه، معتقد است که خسرو انوشیروان در زمینه‌های سپاهی‌گری، اداری و فرهنگی و سامان‌دهی کشور، دارای استعدادی نبوغ‌آمیز بوده است و چنین شخصیت‌های تاریخی نادر هستند.
دکتر بیانی بخشی ازکتاب در خصوص خسرو انوشیروان دادگر می‌افزاید: «انوشیروان توانست نیروی روزافزون و مخرب طبقۀ اول جامعه ـ اشراف اداری، سپاهی و روحانی ـ را تضعیف نماید و به حکومت اقتدار بخشد؛ دست طبقات مولد ثروت را بازگذارد و با اصلاحات اجتماعی ـ اقتصادی همه‌جانبه، به تقویت هرچه بیشتر خزانه بپردازد و در رفاه مردم بکوشد. از جهت فرهنگی، با غور و مطالعه در اندیشه‌های متعالی آسمانی و زمینی پیرامون خود چون هندی، رومی و ... ، فرهیخته‌ای والا و شاید بتوان گفت فیلسوفی شایان توجه گردد و زمینه را برای پیشرفت اندیشمندان از گروه‌های گوناگون بیش از پیش فراهم آورد.»
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
______________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
______________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodou
#معرفی_کتاب
امتزاج شوریدگی و عقل،بزرگترین شوریدگیها و بزرگترین هوشمندیها.بشر گمگشته و گرانبار از چاره‌جویی،بشر سربلند و خمیده،که در میان تدبیرهای رهایی بخش خود،به بند کشیده شده است.در چه زمانی این همه حرف زده می‌شد و نوشته نوشته می‌شد؟در چه زمانی این همه برخورد اندیشه بود،این همه راه نشان داده می‌شد و برای بشر صلاح اندیشی می‌گشت؟و با این حال،در چه زمانی این همه آینده لرزان بود؟
دنیا به کجا می‌رود؟به سوی رستگاری نهایی یا زوال نهایی؟آیا این همان کمالی است که حافظ درباره‌اش می‌گفت:«که نیستی است سرانجام هر کمال که هست؟» نمی‌دانیم.
در بسیاری از دورانها،مردم،روزگار خود را آخرالزمان می‌دانستند،به سبب بسیاری فجایع و ناهنجاری اوضاع.ما هم شاید اسیر همان دلزدگی هستیم،و نیز دستخوش همان امیدواری برای نجات؛منتها در این زمان نوسان میان بدبینی و نویدبخشی،بیش از هر زمان سرعت گرفته است.من به شکرانهء آنکه در این«دوران دورانها»زیسته‌ام،که بیش از هردوران،ژرفا،غم و شادی،زیبایی و زشتی روح بشر را منعکس کرده است، می‌کوشم تا دیده‌ها و خوانده‌ها و شنیده‌های خود را بر قلم آورم،با خلوص و خضوع.
دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
امتزاج شوریدگی و عقل،بزرگترین شوریدگیها و بزرگترین هوشمندیها.بشر گمگشته و گرانبار از چاره‌جویی،بشر سربلند و خمیده،که در میان تدبیرهای رهایی بخش خود،به بند کشیده شده است.در چه زمانی این همه حرف زده می‌شد و نوشته نوشته می‌شد؟در چه زمانی این همه برخورد اندیشه بود،این همه راه نشان داده می‌شد و برای بشر صلاح اندیشی می‌گشت؟و با این حال،در چه زمانی این همه آینده لرزان بود؟
دنیا به کجا می‌رود؟به سوی رستگاری نهایی یا زوال نهایی؟آیا این همان کمالی است که حافظ درباره‌اش می‌گفت:«که نیستی است سرانجام هر کمال که هست؟» نمی‌دانیم.
در بسیاری از دورانها،مردم،روزگار خود را آخرالزمان می‌دانستند،به سبب بسیاری فجایع و ناهنجاری اوضاع.ما هم شاید اسیر همان دلزدگی هستیم،و نیز دستخوش همان امیدواری برای نجات؛منتها در این زمان نوسان میان بدبینی و نویدبخشی،بیش از هر زمان سرعت گرفته است.من به شکرانهء آنکه در این«دوران دورانها»زیسته‌ام،که بیش از هردوران،ژرفا،غم و شادی،زیبایی و زشتی روح بشر را منعکس کرده است، می‌کوشم تا دیده‌ها و خوانده‌ها و شنیده‌های خود را بر قلم آورم،با خلوص و خضوع.
دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
امتزاج شوریدگی و عقل،بزرگترین شوریدگیها و بزرگترین هوشمندیها.بشر گمگشته و گرانبار از چاره‌جویی،بشر سربلند و خمیده،که در میان تدبیرهای رهایی بخش خود،به بند کشیده شده است.
محمدعلی اسلامی ندوشن
متن کامل درپست بعد
@dr_eslaminodoushan
امتزاج شوریدگی و عقل،بزرگترین شوریدگیها و بزرگترین هوشمندیها.بشر گمگشته و گرانبار از چاره‌جویی،بشر سربلند و خمیده،که در میان تدبیرهای رهایی بخش خود،به بند کشیده شده است.
محمدعلی اسلامی ندوشن
متن کامل درپست بعد
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
«آنتونیوس و کُلئوپاترا»، یکی از دو تراژدی بزرگ شکسپیر است که با تاریخ روم ارتباط پیدا می‌کنند، دوّمیِ آن، «ژولیوس قیصر» است. شکسپیر گرده‌ی هر دوی آنها را از روی کتاب معروف پلوتارک به نام «زندگی متوازی بزرگان یونان و روم» برداشت.
« #آنتونیوس_و_کلئوپاترا » با آنکه در عالم ادب، شهرت تراژدی‌هایی چون هملت و مکبث را ندارد، در میان آثار شکسپیر از همه شاعرانه‌تر خوانده شده و کالریج، شاعر و نقّاد انگلیسی آن را «دلپذیرترین اثر شکسپیر» نامیده است..
داستان، ماجرای دلدادگیِ مارکوس آنتونیوس، سردار رومی است با کلئوپاترا ملكه‌ی مصر، که سرانجام هر دو جانِ خود را بر سر آن می‌نهند...
در ادبیات فارسی، ما تنها یک نمونه عشق داریم که از جهتی بی‌شباهت به رابطه‌ی آنتونیوس و کلئوپاترا نیست، یعنی لااقل سه خصوصیّت طبیعی، متقابل، و نامشروع بودن را در خود جمع دارد، (به پایان ماجرا کاری نداریم)، و آن، عشق #ویس_و_رامین است. با این حال، وقتی این دو را در کنار هم می‌گذاریم، می‌بینیم که تفاوت تلقّی از جانب مرد در دو اثر چه قدر زیاد است.
رامین به ویس، جز به عنوان یک زن نگاه نمی‌کند و از یاد می‌برد که گذشته از این یک انسان و یک ملکه نیز هست. او را تنها کسی می‌بیند که کام دهنده‌ای بی‌بدیل است، در حالی که آنتونیوس، با همه‌ی تردیدهایی که نسبت به احساسات کلئوپاترا دارد، هرگز فراموش نمی‌کند که او گذشته از آن که معشوق طراز اوّلی است، ملکه‌ی مصر نیز هست.
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
___________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
______
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
«آنتونیوس و کُلئوپاترا»، یکی از دو تراژدی بزرگ شکسپیر است که با تاریخ روم ارتباط پیدا می‌کنند، دوّمیِ آن، «ژولیوس قیصر» است. شکسپیر گرده‌ی هر دوی آنها را از روی کتاب معروف پلوتارک به نام «زندگی متوازی بزرگان یونان و روم» برداشت.
« #آنتونیوس_و_کلئوپاترا » با آنکه در عالم ادب، شهرت تراژدی‌هایی چون هملت و مکبث را ندارد، در میان آثار شکسپیر از همه شاعرانه‌تر خوانده شده و کالریج، شاعر و نقّاد انگلیسی آن را «دلپذیرترین اثر شکسپیر» نامیده است..
داستان، ماجرای دلدادگیِ مارکوس آنتونیوس، سردار رومی است با کلئوپاترا ملكه‌ی مصر، که سرانجام هر دو جانِ خود را بر سر آن می‌نهند...
در ادبیات فارسی، ما تنها یک نمونه عشق داریم که از جهتی بی‌شباهت به رابطه‌ی آنتونیوس و کلئوپاترا نیست، یعنی لااقل سه خصوصیّت طبیعی، متقابل، و نامشروع بودن را در خود جمع دارد، (به پایان ماجرا کاری نداریم)، و آن، عشق #ویس_و_رامین است. با این حال، وقتی این دو را در کنار هم می‌گذاریم، می‌بینیم که تفاوت تلقّی از جانب مرد در دو اثر چه قدر زیاد است.
رامین به ویس، جز به عنوان یک زن نگاه نمی‌کند و از یاد می‌برد که گذشته از این یک انسان و یک ملکه نیز هست. او را تنها کسی می‌بیند که کام دهنده‌ای بی‌بدیل است، در حالی که آنتونیوس، با همه‌ی تردیدهایی که نسبت به احساسات کلئوپاترا دارد، هرگز فراموش نمی‌کند که او گذشته از آن که معشوق طراز اوّلی است، ملکه‌ی مصر نیز هست.
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
___________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
______
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
«آنتونیوس و کُلئوپاترا»، یکی از دو تراژدی بزرگ شکسپیر است که با تاریخ روم ارتباط پیدا می‌کنند، دوّمیِ آن، «ژولیوس قیصر» است. شکسپیر گرده‌ی هر دوی آنها را از روی کتاب معروف پلوتارک به نام «زندگی متوازی بزرگان یونان و روم» برداشت.
« #آنتونیوس_و_کلئوپاترا » با آنکه در عالم ادب، شهرت تراژدی‌هایی چون هملت و مکبث را ندارد، در میان آثار شکسپیر از همه شاعرانه‌تر خوانده شده و کالریج، شاعر و نقّاد انگلیسی آن را «دلپذیرترین اثر #شکسپیر» نامیده است.
متن کامل در پست بعد.
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
«آنتونیوس و کُلئوپاترا»، یکی از دو تراژدی بزرگ شکسپیر است که با تاریخ روم ارتباط پیدا می‌کنند، دوّمیِ آن، «ژولیوس قیصر» است. شکسپیر گرده‌ی هر دوی آنها را از روی کتاب معروف پلوتارک به نام «زندگی متوازی بزرگان یونان و روم» برداشت.
« #آنتونیوس_و_کلئوپاترا » با آنکه در عالم ادب، شهرت تراژدی‌هایی چون هملت و مکبث را ندارد، در میان آثار شکسپیر از همه شاعرانه‌تر خوانده شده و کالریج، شاعر و نقّاد انگلیسی آن را «دلپذیرترین اثر #شکسپیر» نامیده است.
متن کامل در پست بعد.
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
کتاب پیروزی آینده دموکراسی فارغ از محتوا و متن ارزشمند آن از دو جهت دیگر نیز واجد اهمیت است از یک سو جزو اولین کتبی است که مؤسسه معتبر انتشاراتی امیرکبیر (تأسیس آبان ۱۳۲۸) منتشر کرده و از سوی دیگر اولین تجربه قلمی دکتر اسلامی نُدوشن است که در سن ۲۵ سالگی و در سال ۱۳۲۸ منتشر شده است. استاد اسلامی نُدوشن در مقدمه تحدید چاپ کتاب می‌نویسند:
"تجدید چاپ پیروزی آینده دموکراسی یاد روزگار جوانی را در من بیدار می‌کند، زیرا نخستین آزمایش قلمی من بود. آن زمان ما پر از امید بودیم، تصور می‌کردیم که فردای بهتری در راه است و کشور ما نیز می‌رود تا از آب گوارای آزادی جرعه‌ای بنوشد."
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
کتاب پیروزی آینده دموکراسی فارغ از محتوا و متن ارزشمند آن از دو جهت دیگر نیز واجد اهمیت است از یک سو جزو اولین کتبی است که مؤسسه معتبر انتشاراتی امیرکبیر (تأسیس آبان ۱۳۲۸) منتشر کرده و از سوی دیگر اولین تجربه قلمی دکتر اسلامی نُدوشن است که در سن ۲۵ سالگی و در سال ۱۳۲۸ منتشر شده است. استاد اسلامی نُدوشن در مقدمه تحدید چاپ کتاب می‌نویسند:
"تجدید چاپ پیروزی آینده دموکراسی یاد روزگار جوانی را در من بیدار می‌کند، زیرا نخستین آزمایش قلمی من بود. آن زمان ما پر از امید بودیم، تصور می‌کردیم که فردای بهتری در راه است و کشور ما نیز می‌رود تا از آب گوارای آزادی جرعه‌ای بنوشد."
__________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
#ایران_و_تنهاییش
«ايران و تنهائیش» حاوی چهارده مقاله است كه جلد دومی بر «سخن‌ها را بشنويم» قرار می‌گيرد.
نام «ايران وتنهائيش» از اين جهت گذارده شد تا بنمايد كه ايران كشوری بوده است با سرنوشتی خاص، تا حدی متفاوت با كشورهاي ديگر. وضع جغرافيایی او، حد فاصل ميان آسيا و اروپا، در مركز جهان شناخته شده و در پيوستگی با سه قارّه، اين معنا را می‌رساند؛ جريان تاريخی او نيز به اين موقعيت يگانه كمك كرده است.
در ديباچه كتاب آمده است:
«ايران كه در يكی از حساس‌‌ترين نقطه‌های جهان قرار داشته، برخوردگاه تمدن‌ها و ماجراهای بزرگ بوده است... شايد نباشد كشور ديگری چون او كه در طی يك دوران سه هزار ساله با اين همه سرزمين و قوم وتمدن سروكار يافته باشد، كه تعدادی از آنها از صفحه روزگار محو شده و برخي ديگر دگرگونی عميق يافته‌اند... »
__________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
#ایران_و_تنهاییش
«ايران و تنهائیش» حاوی چهارده مقاله است كه جلد دومی بر «سخن‌ها را بشنويم» قرار می‌گيرد.
نام «ايران وتنهائيش» از اين جهت گذارده شد تا بنمايد كه ايران كشوری بوده است با سرنوشتی خاص، تا حدی متفاوت با كشورهاي ديگر. وضع جغرافيایی او، حد فاصل ميان آسيا و اروپا، در مركز جهان شناخته شده و در پيوستگی با سه قارّه، اين معنا را می‌رساند؛ جريان تاريخی او نيز به اين موقعيت يگانه كمك كرده است.
در ديباچه كتاب آمده است:
«ايران كه در يكی از حساس‌‌ترين نقطه‌های جهان قرار داشته، برخوردگاه تمدن‌ها و ماجراهای بزرگ بوده است... شايد نباشد كشور ديگری چون او كه در طی يك دوران سه هزار ساله با اين همه سرزمين و قوم وتمدن سروكار يافته باشد، كه تعدادی از آنها از صفحه روزگار محو شده و برخي ديگر دگرگونی عميق يافته‌اند... »
__________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
#فصلنامه_هستی
فصلنامه‌ای به صاحب‌امتیازی و سردبیری محمدعلی اسلامی نُدوشن که در زمینه تاریخ و فرهنگ و تمدن و در ارتباط با ایرانسرای فردوسی طی سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۷ منتشر می‌شد.
محمدرضا شفیعی کدکنی، محمدتقی دانش‌پژوه، فتح‌الله مجتبایی، عبدالحسین زرین‌کوب و خانم شیرین بیانی از جمله اعضای هیات مشاوران این فصلنامه بودند که بزرگان ادب و فرهنگ در آن قلم می‌زدند.
دکتر اسلامی نُدوشن در یکی از آخرین مقدمه‌های فصلنامه می‌نویسد:
ما در اين چند ساله كوشيديم كه آنچه در "هستي" انتشار مي‌دهيم، در خور مباني‌اي باشد كه به آنها پايبند بوديم، يعني فرهنگ، تاريخ و تمدّن، اگر انتظار خود و خوانندگان خود را چنانكه بايد برآورده نكرده باشيم، سبب عمده‌اش آن بود كه از لحاظ دريافت مقاله تا اندازه‌اي در دوره "عسرت قلمي" به سر مي‌برده‌ايم... با اينهمه "هستي" طيّ اين مدّت توانست لااقل رابطه گرمي ميان خود و خوانندگانش برقرار دارد.
دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
__________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
instagram.com/eslaminodoushan
#فصلنامه_هستی
فصلنامه‌ای به صاحب‌امتیازی و سردبیری محمدعلی اسلامی نُدوشن که در زمینه تاریخ و فرهنگ و تمدن و در ارتباط با ایرانسرای فردوسی طی سالهای ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۷ منتشر می‌شد.
محمدرضا شفیعی کدکنی، محمدتقی دانش‌پژوه، فتح‌الله مجتبایی، عبدالحسین زرین‌کوب و خانم شیرین بیانی از جمله اعضای هیات مشاوران این فصلنامه بودند که بزرگان ادب و فرهنگ در آن قلم می‌زدند.
دکتر اسلامی نُدوشن در یکی از آخرین مقدمه‌های فصلنامه می‌نویسد:
ما در اين چند ساله كوشيديم كه آنچه در "هستي" انتشار مي‌دهيم، در خور مباني‌اي باشد كه به آنها پايبند بوديم، يعني فرهنگ، تاريخ و تمدّن، اگر انتظار خود و خوانندگان خود را چنانكه بايد برآورده نكرده باشيم، سبب عمده‌اش آن بود كه از لحاظ دريافت مقاله تا اندازه‌اي در دوره "عسرت قلمي" به سر مي‌برده‌ايم... با اينهمه "هستي" طيّ اين مدّت توانست لااقل رابطه گرمي ميان خود و خوانندگانش برقرار دارد.
دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن
__________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
instagram.com/eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
#برگریزان
این کتاب دربردارندۀ بیست مقاله از محمدعلی اسلامی ندوشن در حوزه‌های مختلف تاریخ، ادبیات، فرهنگ و ... ایران است.
اسلامی ندوشن در این کتاب که بر آن «برگریزان» نام نهاده، آخرین مقالات و گفتارهای خود را جمع‌آوری کرده است. در اشارۀ اولیه به این کتاب می‌نویسد: «نام این کتاب را "برگریزان" نهادیم، زیرا بوی پاییز از آن می‌آید.
"برگریزان" فصل خزان است، در عین حال فصل میوه نیز هست؛ چه در این فصل است که هر درخت بار خود را بر زمین می‌گذارد. هر کسی در زندگی تکیه‌گاهی می‌جوید تا بتواند بر روی خاک تعادل خود را حفظ کند. برای من این تکیه‌گاه قلم بود و در مصاحبت آن ساعت‌های شماری را گذراندم».
______________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
______________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
eslaminodoushan
#برگریزان
این کتاب دربردارندۀ بیست مقاله از محمدعلی اسلامی ندوشن در حوزه‌های مختلف تاریخ، ادبیات، فرهنگ و ... ایران است.
اسلامی ندوشن در این کتاب که بر آن «برگریزان» نام نهاده، آخرین مقالات و گفتارهای خود را جمع‌آوری کرده است. در اشارۀ اولیه به این کتاب می‌نویسد: «نام این کتاب را "برگریزان" نهادیم، زیرا بوی پاییز از آن می‌آید.
"برگریزان" فصل خزان است، در عین حال فصل میوه نیز هست؛ چه در این فصل است که هر درخت بار خود را بر زمین می‌گذارد. هر کسی در زندگی تکیه‌گاهی می‌جوید تا بتواند بر روی خاک تعادل خود را حفظ کند. برای من این تکیه‌گاه قلم بود و در مصاحبت آن ساعت‌های شماری را گذراندم».
______________________
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
______________________
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
eslaminodoushan
#معرفی_کتاب
سلسله مقاله‌های #آزادی_مجسمه پس از نخستین سفر به آمریکا،که در تابستان۱۹۶۷به دعوت دانشگاه هاروارد صورت گرفت،نوشته شد و همان سال به تدریج در مجله«یغما»انتشار یافت.
بعد سفرهای دیگری پیش آمد و یادداشت های دیگر اضافه گردید.
نخستین چاپ آن به صورت کتاب در سال۱۳۵۶از جانب انتشارات توس،و آخرین چاپ در سال۱۳۷۳ از جانب انتشارات«یزدان»انجام گرفت.
«آزادی مجسّمه»(که برگردان مجسّمه آزادی است یعنی جامد و بی روح)زمانی انتشار یافت که حکومت ایران با آمریکاجان در یک قالب بود،و نشر آن موجب گله سفارت آمریکا در تهرانم گردید.
در آن زمان انتقاد از سیاست روش ایالات متحده بسیار دور از احتیاط بود،ولی در برابر رفتار و شیوه ای که می‌بایست سالها بعد، منجر به خشم مردم و اشغال سفارت آمریکا گردد سکوت جایز نبود.
در مقدمه‌اش نوشتم(خرداد۱۳۵۶):
«تمدن به سبک آمریکایی در کار آن است که بر بیش از نیمی از جهان تاثیر بنهد و این عارضه آمریکازدگی، در بعضی از نقطه‌ها بیشتر و در بعضی کمتر است، ولی درحال هست و مایه نگرانی است زیرا آمریکا نمونه خوبی از خوشبختی را به جهان عرضه نکرده است.»
محمدعلی اسلامی ندوشن
@dr_eslaminodoushan
سلسله مقاله‌های #آزادی_مجسمه پس از نخستین سفر به آمریکا،که در تابستان۱۹۶۷به دعوت دانشگاه هاروارد صورت گرفت،نوشته شد و همان سال به تدریج در مجله«یغما»انتشار یافت.
بعد سفرهای دیگری پیش آمد و یادداشت های دیگر اضافه گردید.
نخستین چاپ آن به صورت کتاب در سال۱۳۵۶از جانب انتشارات توس،و آخرین چاپ در سال۱۳۷۳ از جانب انتشارات«یزدان»انجام گرفت.
«آزادی مجسّمه»(که برگردان مجسّمه آزادی است یعنی جامد و بی روح)زمانی انتشار یافت که حکومت ایران با آمریکاجان در یک قالب بود،و نشر آن موجب گله سفارت آمریکا در تهرانم گردید.
در آن زمان انتقاد از سیاست روش ایالات متحده بسیار دور از احتیاط بود،ولی در برابر رفتار و شیوه ای که می‌بایست سالها بعد، منجر به خشم مردم و اشغال سفارت آمریکا گردد سکوت جایز نبود.
در مقدمه‌اش نوشتم(خرداد۱۳۵۶):
«تمدن به سبک آمریکایی در کار آن است که بر بیش از نیمی از جهان تاثیر بنهد و این عارضه آمریکازدگی، در بعضی از نقطه‌ها بیشتر و در بعضی کمتر است، ولی درحال هست و مایه نگرانی است زیرا آمریکا نمونه خوبی از خوشبختی را به جهان عرضه نکرده است.»
محمدعلی اسلامی ندوشن
@dr_eslaminodoushan