🎥 دکتر غلامحسین یوسفی و دکتر اسلامی نُدوشن ◾ ۱۴ آذر، سالروز درگذشت دکتر غلامحسین یوسفی (۱۳۶۹-۱۳۰۶) آن لهجهٔ خراسانی که یادآور دوران‌های کهن ایران بود، وقار و وسعتِ‌دید حاکی از فرزندِ تاریخ بودن، حالت قبولی و دلزدگی نسبت به آنچه در گذشته روی داده و آنچه در گرداگرد می‌گذرد، همدلی‌ای به دکتر یوسفی بخشیده بود که شخص در مصاحبتش - با همۀ کم‌سخنی که داشت- تسلّی و سکون می‌یافت. او مرد جدی‌ای بود. بازیگری و نقش‌بازی کردن نداشت. از درس دادن و نوشتن و حرف زدن درباره فرهنگ ایران احساس خوشدلی می‌کرد و قدر آن را می‌دانست. خصوصیت او که از همه مهم‌تر بود، آن بود که مرد خوبی بود مردی اخلاقی و امین، سلیم و با گذشت و از این‌ رو می‌توانست با طبایع مختلف سازگار باشد حتی با کسانی که در جهت مغایر با پای‌بندی‌های او قرار داشتند. آخرین بار او را چهار روز قبل از خاموشی زندگی‌اش دیدم. چون او را بوسیدم و خداحافظی کردیم نمی‌دانستیم که این آخرین دیدار خواهد بود، هرچند قرائتی آن را گواهی می‌داد. بر سرِ هم گمان من آن است که دکتر یوسفی سعادتمند زندگی کرد. زندگی پاکیزه و با حاصلی را گذراند. ---- @dr_eslaminodoushan