انتشارات دادکین

جشن پیته‌شهیم، جشن آخر تابستان
پوستر: فاطمه رضایی

یکی از جشن‌های ایرانیان باستان، جشن آخر تابستان است. جشنی برای همه شادمانی.

پینه شهیم به معنی پایان تابستان است و از جشن‌های كشاورزی به شمار می‌آید. این در جشن پس از برداشت محصولات كشاورزی و چیده شدن میوه‌ها از روی درختان برگزار می‌‌‌شود.

در باور زرتشتیان پیته‌شهیم هنگامه‌ی آفریده شدن «زمین» از سوی خداست و آیین‌های این جشن هم‌چون دیگر جشن‌های دیگر ایرانیان برگزارمی‌شود.

سفره‌ها گسترده و مردم لباس‌های سپید می‌پوشند و با تابستان خداحافظی
می‌کنند.

#انتشارات_دادکین #کتاب #تاریخ #جشن #باستان

@dadkinpublisher

.
شهریورگان جشن آتش

طرح از فاطمه رضایی، گرافیست

شهریورگان نام این جشن ایرانی است که به آن آذر جشن. هم می‌گویند. شهریورگان یکی از جشن‌های دوازدگانه سال ایران باستان است و از شمار جشن‌های آتش. روز چهارم از هر ماه زرتشتی به نام شهریور است و در این روز جشن شهریورگان می‌گیرند.

به موجب یزدان‌شناسی اوستایی شهریور میان امشاسپندان یا ملائک و ایزدان شش‌گانه از لحاظ مرتبت و مقام دومین است؛ نخست بهمن و دوم شهریور.

این نام در اوستا خشتره وئیریه آمده که جزء اول به معنی کشور و پادشاهی و جزء دوم به معنی آرزو است یا پادشاهی نشان دار بهشت.

مشاسپندان دو وجه مینوی و زمینی دارند، این امشاسپند در جهان مینوی، نماینده‌ی قدرت و شهریاری مطلقه‌ی اهورامزدا و در زمین، نگاهبان و سرپرست فلزات و جنگ افزارها است.

این جشن آتش‌های خانگی محسوب می‌شد. مردم در خانه‌ها آتش می‌افروختند و ستایش خداوند و شکر نعمت‌های او می‌گزاردند. در خانه‌ها اغلب مهمانی برپا کرده و خوراک‌های گوناگون و ویژه تدارک می‌بینند و به مناسبت تغییر هوا، شب هنگام در بام‌ها نیز آتش می‌افروزند.

#شهریور #جشن #آتش #ایران #تاریخ #میراث #هنر #جشن_ایرانی #انتشارات

فروردینگان جشنی برای درگذشتگان

طرح: فاطمه رضایی

در ایران باستان و در دین زرتشت آیین‌های سوگواری شمایل دیگری داشت. مردم برای شادی روان درگذشتگان شادی می‌کردند.

فروردینگان جشنی است که در روز نوزدهم فروردین برگزار می‌کردند. در این جشن مردم به نوعی عبادت می‌کردند و میوه و آجیل می‌خوردند و یاد از دست رفتنگانشان را به شادی و نیکی یاد می‌کردند.

#نوروز #جشن #ایران_باستان #انتشارات #دادکین #کتاب

.
این یک جشن است، جشن زن و زمین نامش این است:جشن سِپَندارمَذگان یا اِسپَندگان یا اِسفَندارمَذگان./ در این روز زنان از هر کاری معاف می‌شدند

طرح: فاطمه رضایی، گرافیست

ایرانیان از،دیرباز ۲۹ بهمن در گاه‌شمار خورشیدی یا ۵ اسفند در گاه‌شمار یزدگردی را روز زن، زمین و مادر می‌نامیدند و این روز را جشن می‌گرفتند.

ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌ که ایرانیان باستان، این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانستند.

این گزاره را گردیزی نیز در زین الاخبار آورده‌است. در این جشن به زنان هدیه می‌دادند. از این روی جشن را مردگیران می‌گفتند که زنان به اختیار خویش و با آزادی، شوی و مَرد زندگی خود را برمی‌گزیدند؛ بنابراین در روز پنجم ماه اسفند [ ۲۹ بهمن ] جشن زنانهٔ «مَردگیران» یا «مژدگیران» که ویژه زنان نام داشته است.

در روز جشن سپندارمذگان زنان از کارهای روزمره و همیشگی در خانه و زندگی معاف شده و به جای آنان مردان و پسران خانواده وظایف جاری ایشان را در خانه به عهده می‌گرفتند.

ایا شما هم این روز را جشن می‌گیرید؟

#اسپندارمذگان #دادکین #انتشارات #تاریخ #باستان #میراث #ایران #جشن #کتاب #آیین #ولنتاین #عشق #زن

"در میان عناصر چهارگانه- آتش ، آب ، خاک و باد – آتش از دیر باز در میان آریاییان اعتبار دیگری داشته است. در صحنه‌ی اوستا آتش فرزند اهورامزدا و سپندار مذ ( = زمین ) است از این رو ایرانیان باستان آن را همیشه فروزان می‌داشتند و نشانه‌ی اهورایی‌اش می‌دانستند و شعله‌اش را نماد فروغ ازلی می‌شمردند و آتشکده‌های همیشه روشن برای آنان به منزله‌ی محراب پیروان مزدیسنا بود. آنان بر این باور بودند که هستی با وجود آتش است که می‌تواند ادامه یابد." این بخشی از پژوهش پیرایه یغمایی درباره آیین سده است.

با آرزوی شادمانی این جشن برای تمامی ایرانیان قطعه شعری از حبیب یغمایی را به این مناسبت با شما به اشتراک می‌گذاریم:
سده جشنی است خرّم و فیروز
مانده پنجاه روز تا نوروز
دهمین روز از مه بهمن
آتش جشن می‌شود روشن
در زمانی که شاه بُد هوشنگ
رفت روزی به صید شیر و پلنگ
دید ماری بزرگ بر سر ِ راه
دست بر سنگ برد شاهنشاه
سنگ بر دست و مار بر سر ِ سنگ
خیره رایی بود فسون و درنگ
مار بگریخت وز تباهی رست
سنگ بر سنگ خورد و برقی جسن
به گیاهان خشک برق افتاد
آتشی بر فروخت جنبش باد
شاه از این کشف شادمانی کرد
پس بر آتش نگاهبانی کرد
آتش از آن زمان فروزان ماند
یادگار از شهان ایران ماند
رسم این است از زمان کهن
دهمین روز از مه بهمن
جمع گردند جمله ی مردم
بر فرازند کوهی از هیزم
هیمه از دشت و کوهسار آرند
پشته بر روی پشته بگذارند
گرد آن خلق بر کشند رده
همزبان در سرود جشن سده
پش بر آن هیمه‌ها زنند آتش
پایکوبان و شاد و خرّ م و خوش
شعله سر بر کشد به دامن ماه
آسمان می شود ز دود سیاه
تافته چهر آفتاب شود
مرغ اگر پر زند کباب شود
از زمان های فرخ پیشین
سده را بوده است این آیین!

#جشن_سده #ایران #تاریخ #آتش #باستان #جشن_باستان #فرهنگ #آیین #انتشارات #دادکین #کتاب #ایرانیان #شادی

نوسره، جشنی برای گرامی‌داشت زن

طرح از فاطمه رضایی، گرافیست

ایرانیان در «جشن نوسره» زنان را گرامی‌ می‌داشتند. در تاریخ آمده، نوسره یکی از جشن‌های باشکوه ایرانیان است که ۵ روز پیش از جشن بزرگ سده برگزار می‌شود.

ریشه این جشن برمی‌گردد به روز پنجم هر ماه که به سپندارمذ در آیین باستان پارسی نسبت داده شده است. به بیان ابوریحان بیرونی، «اسپندارمذ» ایزد موکل بر زمین و ایزد حامی و نگاهبان زنان پارسا بوده.

گفته می‌شود، در این روز زنان را قدر می‌نهند. تاریخ نشان می‌دهند که زنان نقش مهمی در جشن‌های ایرانی دارند. در نوسره مردم هیزم‌ جمع‌آوری می‌کردند و آتشی بزرگ برپا. در آن‌جایی‌که آتش به راه می‌انداختند؛ مشغول نیایش می‌شدند.

این مراسم با همت مردم برگزار می‌‌شد و در آن شیرینی و نوشیدنی بسیار بود. خواندن سرودهای آیینی در این جشن با دست در دست هم قرار دادن افراد دور آتش‌‌ افروخته، انجام می‌شد.

این جشن را برخی از پژوهشگران پیشوازی برای جشن بزرگ سده می‌دانند که در آن آتش بزرگی برپا می‌کردند و مردم به شادی می‌پرداختند.

#جشن #جشن_نوسره #زنان #زن #ایران #باستان #ایران_باستان #بهمن #انتشارات #کتاب #زرتشت

جشن خردادگان، جشن رویش گل در ایران

خردادگان یکی از باشکوه‌ترین جشن‌های ایران باستان بوده و نماد آن گل سوسن است.

در کتاب بندهش از گل سوسن به عنوان گل ویژه امشاسپند بانو «خُرداد» نام برده شده‌ است: «... هر گلی از آنِ امشاسپندی است؛ و باشد که گوید: … سوسن خرداد را، ..» که بر این بنیان بهترین نماد برای جشن خردادگان گل سوسن است.

معروف‌ترین نمونه‌های گل سوسن نزد ایرانیان سوسن سپید Lilium candidum یا سوسن آزاد است که به نام سوسن ده زبان یا سوسن گل دراز نیز شناخته می‌شود.

یکی دیگر از گونه‌های نادر گل سوسن که بومی برخی مناطق شمالی ایران است، سوسن چلچراغ Lilium lederbourii نام گرفته‌ است.

در متن پهلوی «خسرو قبادان و ریدکی» بوی گل سوسن سپید، چون «بوی دوستی» توصیف شده‌ است.

طرح: فاطمه رضایی

#انتشارات_دادکین #ایران #کتاب #باستان #تاریخ #میراث #سوسن #گل #خرداد #نشر #باستان‌شناسی #جشن

.
جشن سروشگان شاد باش

ایرانیان باستان، هفدهمین روز از هر ماه به نام ایزد سروش نامیدند و جشنی به نام جشن سروشگان در این روز برگزار می‌شود.
روز سروش در ماه فروردین از اهمیت ویژه­‌ای برخوردار بوده و جشن سروشگان گرفته می­‌شده است. ایرانیان در این روز به عبادت و نیایش پروردگار پرداخته و به معابد می­‌رفتند.

ایزد سروش بر فراز کوه البرز کاخی دارد، با یک‌هزار ستون که به خودی خود روشن است و ستاره‌نشان.گردونهٔ او را در آسمان، چهار اسب نر درخشان و تیزرو با سم‌های زرین می‌رانند. هیچ موجودی از ایشان پیشی نمی‌گیرد و بدین‌گونه است که او دشمنان خود را در هر کجا که باشند، دستگیر می‌کند. سروش همیشه بیدار است و هرگز به خواب نمی‌رود و مخلوقات مزدا را پاسبانی می‌کند و برای محافظت نوع بشر هر روز و هر شب،سه بار به دور زمین می‌شود.نماد مادی سروش خروس نام نهاده شده که با بانگ بامدادی خود مردم را از پی ستایش خداوند بخواند.در مجموعه‌ی یشت‌ها، یشت یازدهم برای سروش است.

برخی از صفات سروش در اوستا به قرار زیر است: قوی بازو، چست و چالاک، چابک‌ترین در میان جوانان، شهریار جهان، دارنده‌ ی سلاح سخ ، دارای سلاح آخته، دارای ابزار مینوی یعنی "اهونور"، "یسنوکرتی" و "فشوشومانتره"،"تنومانتره" یعنی دارای پیکری با کلام مقدس، پاک‌ترین پاکی،  دارای اندیشه‌ای والا، خوش سخن، نگهبان آفریدگان، پاسبان سرار گیتی و پناه‌دهنده‌ی بینوایان.
سروش در میان ایزدان نخستین کسی است که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشاسپندان گشود. نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گات‌های زرتشت را بسرود.ایزد سروش بر آن است تا  نیروهای اهریمنی چون "خشم"،  "کنده یا مستی" ، "بوشاسپ یا خواب و تنبلی" (و مهمتر از همه " دروغ" را  از میان ببرد.
سروش نابودکننده‌ی دیو آز و خشم است و به همراه مهر و رشن (دو ایزد باستانی ایرانیان)  اعمال انسان‌ها را سنجیده و به نیکوکاران پاداش و به بدکاران کیفر می‌دهد. او فرمانروا و دهبد جهان است. بر تمامی ارزه (کشور غربی) و سوه (کشور شرقی) فرمانروایی دارد. او نگهبان تن در جهان است و برای نگهبانی آفریدگان، همواره بیدار و هوشیار بر گرد جهان می‌شود. هفدهمین روز هر ماه به نام ایزد سروش به عنوان پیام‌آور غیب و پیک ایزدی شناخته می‌شود.

#جشن #سروش #کتاب #انتشارات #دادکین #تاریخ #باستان #نوروز #ایران

@dadkinpublisher

نوروز بمانید که ایّام شمایید
آغاز شمایید و سرانجام شمایید

همراهان عزیز انتشارات دادکین بیش از چهار سال است که کنار هم هستیم و با هم چهار نوروز را جشن گرفتیم. نوروز امسال همکاران و دوستان عزیزی که پادکست‌های اسطوره و افسانه‌های ایرانی را تهیه می‌کنند با نگاهی به اسطوره‌های دیرپای تمدن بزرگ بین‌النهرین و ایران این پادکست را برای شما آماده کرده‌اند.
امیدواریم سالی پر از برکت و شادی و صلح در کنار هم داشته باشیم و وظیفه انسانی را در زندگی از یاد نبریم. کتاب بخوانیم و به هویت و فرهنگ خودمان ایمان داشته باشیم. میراث‌مان را پاس‌داری کنیم. هنرهای سنتی‌مان را نگهبان باشیم و در عالم دوستی یه مهر بورزیم.

کاری از
فرشته جودکی، سحر آزاد، فاطمه رضایی

@saharazad2003
@fereshteh_joudaki
@zorvvvan

#نوروز #اسطوره #افسانه #ایران #سرزمین #جشن #تاریخ #میراث #انتشارات_دادکین #انتشارات #نشر #کتاب #پادکست #صوتی #بین‌النهرین #تمدن #۱۴۰۱
#Iran #history #archeology

وقتی برای بازگشت مردگان به زمین

در آیین‌های ایرانی در روزهای آخر سال، مردگان به زمین می‌آیند.

جشن فروردگان یا جشن همسپثمیدیه یا همسپتمدم نام جشنی بوده که به مدت ده روز، در روزهای پایان سال برگزار می‌شده‌است.

این جشن در دوران باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود. زرتشتیان بر اساس اصول مذهبی خود بر این باورند که در این ایام ارواح نیاکانشان از آسمان فرود آمده و به بازماندگان خود سرکشی و برای آنان از درگاه خدا درخواست سرور و شادمانی و نیک‌بختی و تندرستی می‌کند.
بسیاری بر این باورند که دیدار از درگذشتگان در پنجشنبه آخر هر سال ریشه در این آیین دارد.

طرح: فاطمه رضایی

#جشن #مرده #تاریخ #ایران #آیین #انتشارات_دادکین #تاریخ

شادباش چهارشنبه سوری، جشن بزرگ آتش ایرانیان

هر سال چهارشنبه سوری شاید بیش از هر روزی به یاد اهمیت آتش بیافتیم و این‌که این رسم ریشه در چه دارد؟

از کشف آتش در دوره پارینه‌سنگی، از آن‌جا که این پدیده نقش به سزایی در پیشرفت و تداوم زندگی بشری داشت، به‌تدریج در باورهای دینی ملل باستان، به‌ویژه مشرق زمین، از جایگاه خاصی برخوردار شد. بدیهی است که ایرانیان باستان نیز از این امر مستثنی نبوده‌اند. اگرچه تاکنون تحقیقات علمی فراوانی در عرصه ایران‌شناسی انجام گرفته است، بیش‌تر این پژوهش‌ها درباره اقوام و دولت‌های آریایی بوده و کمتر به اقوام بومی فلات ایران پرداخته‌اند.

درنتیجه، از یک‌سو، پیشینه بسیار کهن و غنی تمدن‌های بومی فلات- اگرچه اطلاعات کمی از اوضاع فرهنگی آن‌ها داریم- و از سوی دیگر، قداستی که اقوام آریایی برای عناصر چهارگانه آب، باد، خاک و به‌ویژه آتش قائل بوده‌اند، این پرسش را مطرح می‌کنند: «سنت تقدیس آتش، خاستگاهی بومی دارد یا آریایی؟»

باتوجه به داده‌های تاریخی و باستان‌شناسانه، این پرسش را می‌توان در قالب این فرضیه که «سنت تقدیس آتش و آیین‌های مربوط به آن پیشینه بسیار کهنی در فرهنگ بومیان فلات ایران داشته و پس از ورود آریایی‌ها نیز تبادلات فرهنگی بین بومیان و تازه واردان آریایی انجام گرفته و درنتیجه، از یکدیگر تأثیراتی پذیرفته‌اند»، مورد بررسی قرار داد. از بررسی جایگاه آتش در آثار و مدارک تاریخی و باستان‌شناسانه بازمانده از اقوام بومی و تازه واردان آریایی- مثلاً تطبیق جایگاه آتشدان در نقش برجسته‌های ایلامی و هخامنشی- می‌توان دریافت که اگرچه آریایی‌ها پس از ورود خود به ایران، در عرصه سیاسی بر اقوام بومی این سرزمین غالب شدند، ولی در عرصه فرهنگی به‌دلیل پیشینه غنی فرهنگی بومیان فلات ایران، به تدریج وام‌دار برخی از آیین‌ها و سنت‌های فرهنگی آن‌ها شدند که از آن میان می‌توان به «سنت تقدیس آتش» و آیین‌های ویژه آن اشاره کرد. یکی از این سنت‌ها چهارشنبه‌سوری است که نشان از تقدس و اهمیت آتش نزد ایرانیان باستان داشته.

آتش مقدس را زرتشت پاس می‌داشت و روشنایی و حقیقت از آن برمی‌خواست‌. امروزه با کشفیات باستان‌شناسی در گوردخمه‌ها دیگر مطمئن هستیم تقدس آتش در ایران بومی است. سال‌هاست هر کدام از شهرهای ایران به شیوه‌های متفاوتی این آیین را جشن می‌گیرند.

اگر علاقمند هستید بیشتر دراین باره بدانید مقاله بررسی جایگاه آتش از محسن قائم مقامی را بخوانید.

طرح: فاطمه رضایی

#آتش #ایران #چهارشنبه‌سوری #ایلام #کتاب #آیین #باستان #جشن #انتشارات_دادکین
#iran #book

@dadkinpublisher

جشن سپندارمذگان روز گرامی‌داشت زن، زمین و دلدادگان بر همگان مبارک

سپندارمذگان، یکی از جشن‌های ایران باستان است که در روز پنجم اسفند برگزار می‌شود.

این جشن ریشه در دوران باستان دارد‌.

سورنامه، با استناد به ابوریحان بیرونی و گُردیزی، تاریخ پنج اسفند را در گاه‌شمار زرتشتی درست می‌داند و می‌گوید: «بنا به گفتهٔ ابوریحان اسپندارمَذ ایزد موکل بر زمین و ایزدِ پشتیبان و نگاهبان زنان شوهر دوست و پارسا و درستکار بوده و به همین مناسبت این روز، جشن زنان، نام‌گذاری و مردم برای گرامی‌داشت زنان، به ایشان کادو می‌دادند و بخشش می‌کردند. در زین الاخلار آمده: از این روی جشن را مردگیران می‌گفتند که زنان به اختیار خویش و با آزادی، شوی و مَرد زندگی خود را برمی‌گزیدند؛ بنابراین در روز پنجم ماه اسفند جشن زنانهٔ «مَردگیران» یا «مژدگیران» که ویژه زنان نام داشته، برگزار می‌شده است.

طرح: فاطمه رضایی

#جشن #ایران_باستان #انتشارات_دادکین #کتاب #اسپندارمزگان

@dadkinpublisher

آتش افروخته و سده شد
جشن سده در دهم بهمن یکی از مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان باستان است که هنوز در برخی از شهرهای ایران همچون کرمان برگزار می‌شود.
این جشن دو سه سال است به دلیل کرونا برپا نمی‌شود.
بسیاری ریشه این جشن را در دوران پیشدادی می‌دانند؛ جشنی برای کشف آتش. برخی هم به نجات از دست ضحاک اعتقاد دارند‌

فردوسی می‌گوید: «هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوهٔ کشت‌وکار، کندن کاریز، کاشتن درخت… را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنهٔ کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد؛ اما از برخورد سنگ‌ها جرقه‌ای زد و آتش پدیدار شد.»

هم در کتاب «التفهیم» و هم «آثار البقائیه» ابوریحان، از پدید آمدن آتش سخنی نیست بلکه آن را افروختن آتش بر بام‌ها می‌داند که به دستور فریدون انجام گرفت.

در نوروزنامه آمده‌: «آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند.»


#ایران #جشن #ایران_باستان #کتاب #تاریخ #آتش #سده #کرمان

@dadkinpublisher

جشن نوسره بر ایرانیان مبارک

ایرانیان در روز 5 بهمن برای چیرگی بر نیروی اهریمنی و دست‌یابی به روانی شاداب و سالم جشنی به نام نوسره را برگزار می‌کردند و مردم در این جشن.ها شرکت می‌کردند و با سرور و دست‌افشانی و آتش‌افروزی و پایکوبی روان را شادابی می‌بخشیدند و خستگی پ‌های فکری و جسمی را از تن و روان خویش می‌زدودند.

برپایی آتش و خواندن نیایش و دعا در درگاه حق از آداب برگزاری جشن نوسره بود. دهم بهمن زمان برگزاری جشن سده است، مردم با برگزاری جشن نوسره خود را برای برگزاری هر چه باشکوه تر جشن بزرگ سده آماده می کردند.

روز پنجم بهمن روز گرامی‌داشت زنان
در آیین باستان پارسی روز پنجم از هر ماه به سپندارمذ نسبت داده شده است که این روز را به مناسبت سبزکنندگان زمین و سبز شدن زمین، به گرامیداشت زنان اختصاص داده‌اند.

#جشن #تاریخ #میراث #ایران #انتشارات_دادکین #ایران_باستان

خرم روز: زادروز خورشید مبارک

روز اول از ماه دی است و به مناسبت برخورد نام روز با نام ماه در ایران باستان جشن گرفته می‌شد.
روزی بزرگ بود مشحون از آداب و مراسم دینی و غیر دینی. زرتشتیان به ویژه پارسیان این روز را بسیار محترم شمرده و آن‌را دی دادار جشن می‌نامند. ابوریحان بیرونی می‌گوید دی ماه را خُورماه نیز می‌گویند و روز اول ماه را خره‌روز یا خوره‌روز نامند.

دی صفت می‌باشد از مصدر «دا» به معنی دادن و ساخت و آفریدن و به معنای دادار و آفریدگار است و در نامه‌های اوستایی اغلب به جای واژه اهورامزدا به کار رفته است. اگر با نام سی روز ماه توجه کنید، می‌بینید که روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم هر ماه به نام دی (روز) نام‌گذاری شده که برای تمیز آن‌ها از یکدیگر، هر یک به نام روز بعدش خوانده شده‌است و اورمزد که آن هم نام خداوند است.
بدین گونه اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی به دین بنابراین در ماه دی چهار روز به نام خدا نامیده شده‌است. کسانی چون نیبرگ و کریستن سن بر آنند که این تقسیم و نام‌گذاری دلالت بر آن دارد که در گاه‌شماری و تقویم اوستایی نیز هفته وجود داشته‌است یا به هر حال ماه را به چهار بخش تقسیم می‌کرده‌اند.

آخرین شب آذر ماه بلندترین شب سال و آخرین روز آذر در سال درست شمسی و کوتاه‌ترین روز سال است. پیروان آیین مهر روز اول دی را روز تولد خورشید می‌دانستند چون از این روز به تدریج خورشید بیشتر در آسمان می‌پاید و شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر می‌شود. ایرانیان سال را در دوره‌ای از ادوار تاریخی خود از آغاز زمستان و ماه دی یا روز خورشید و ماه خداوند آغاز می‌کردند و در واقع نوروزشان بود.

طرح: فاطمه رضایی

#یلدا #روز #ایران #آیین #جشن #انتشارات_دادکین #کتاب

@dadkinpublisher