انتشارات دادکین
#روز
Channel
94
subscribers
136
photos
46
videos
19
links
انتشارات دادکین
نشر و پخش کتاب های میراث فرهنگی و باستان شناسی
انتشارات دادکین
Photo
خرم روز: زادروز خورشید مبارک
روز اول از ماه دی است و به مناسبت برخورد نام روز با نام ماه در ایران باستان جشن گرفته می‌شد.
روزی بزرگ بود مشحون از آداب و مراسم دینی و غیر دینی. زرتشتیان به ویژه پارسیان این روز را بسیار محترم شمرده و آن‌را دی دادار جشن می‌نامند. ابوریحان بیرونی می‌گوید دی ماه را خُورماه نیز می‌گویند و روز اول ماه را خره‌روز یا خوره‌روز نامند.
دی صفت می‌باشد از مصدر «دا» به معنی دادن و ساخت و آفریدن و به معنای دادار و آفریدگار است و در نامه‌های اوستایی اغلب به جای واژه اهورامزدا به کار رفته است. اگر با نام سی روز ماه توجه کنید، می‌بینید که روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم هر ماه به نام دی (روز) نام‌گذاری شده که برای تمیز آن‌ها از یکدیگر، هر یک به نام روز بعدش خوانده شده‌است و اورمزد که آن هم نام خداوند است.
بدین گونه اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی به دین بنابراین در ماه دی چهار روز به نام خدا نامیده شده‌است. کسانی چون نیبرگ و کریستن سن بر آنند که این تقسیم و نام‌گذاری دلالت بر آن دارد که در گاه‌شماری و تقویم اوستایی نیز هفته وجود داشته‌است یا به هر حال ماه را به چهار بخش تقسیم می‌کرده‌اند.
آخرین شب آذر ماه بلندترین شب سال و آخرین روز آذر در سال درست شمسی و کوتاه‌ترین روز سال است. پیروان آیین مهر روز اول دی را روز تولد خورشید می‌دانستند چون از این روز به تدریج خورشید بیشتر در آسمان می‌پاید و شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر می‌شود. ایرانیان سال را در دوره‌ای از ادوار تاریخی خود از آغاز زمستان و ماه دی یا روز خورشید و ماه خداوند آغاز می‌کردند و در واقع نوروزشان بود.
طرح: فاطمه رضایی
#یلدا #روز #ایران #آیین #جشن #انتشارات_دادکین #کتاب
@dadkinpublisher
روز اول از ماه دی است و به مناسبت برخورد نام روز با نام ماه در ایران باستان جشن گرفته می‌شد.
روزی بزرگ بود مشحون از آداب و مراسم دینی و غیر دینی. زرتشتیان به ویژه پارسیان این روز را بسیار محترم شمرده و آن‌را دی دادار جشن می‌نامند. ابوریحان بیرونی می‌گوید دی ماه را خُورماه نیز می‌گویند و روز اول ماه را خره‌روز یا خوره‌روز نامند.
دی صفت می‌باشد از مصدر «دا» به معنی دادن و ساخت و آفریدن و به معنای دادار و آفریدگار است و در نامه‌های اوستایی اغلب به جای واژه اهورامزدا به کار رفته است. اگر با نام سی روز ماه توجه کنید، می‌بینید که روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم هر ماه به نام دی (روز) نام‌گذاری شده که برای تمیز آن‌ها از یکدیگر، هر یک به نام روز بعدش خوانده شده‌است و اورمزد که آن هم نام خداوند است.
بدین گونه اورمزد، دی به آذر، دی به مهر و دی به دین بنابراین در ماه دی چهار روز به نام خدا نامیده شده‌است. کسانی چون نیبرگ و کریستن سن بر آنند که این تقسیم و نام‌گذاری دلالت بر آن دارد که در گاه‌شماری و تقویم اوستایی نیز هفته وجود داشته‌است یا به هر حال ماه را به چهار بخش تقسیم می‌کرده‌اند.
آخرین شب آذر ماه بلندترین شب سال و آخرین روز آذر در سال درست شمسی و کوتاه‌ترین روز سال است. پیروان آیین مهر روز اول دی را روز تولد خورشید می‌دانستند چون از این روز به تدریج خورشید بیشتر در آسمان می‌پاید و شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر می‌شود. ایرانیان سال را در دوره‌ای از ادوار تاریخی خود از آغاز زمستان و ماه دی یا روز خورشید و ماه خداوند آغاز می‌کردند و در واقع نوروزشان بود.
طرح: فاطمه رضایی
#یلدا #روز #ایران #آیین #جشن #انتشارات_دادکین #کتاب
@dadkinpublisher
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
روز دانش‌آموز مبارک
سیر تحولی مدارس ایران از مکتب‌خانه‌ها آغاز شد و پس
از مشروطه با تلاش بسیار گروهی از مشروطلبان که برای تحصیل زنان کوشیدند، زنان نیز راهی مدارس شدند. اگر چه این حضور محدود بود و تنها انگشت‌شمار خانواده‌ها راضی می شدند دخترانشان را به مدرسه بفرستند.
سال‌ها طول کشید تا مدراس فرهاد و باغچه‌بان ایده‌های نوینی را وارد آموزش‌و پرورش ایران کردند.
دهه شصتی‌ها که به مدرسه رسیدند بیشترین تعداد دانش‌آموزان در تاریخ این سرزمین بودند.
دانش‌آموزان در دوران کرونا از راه دور و به صورت آنلاین درس آموختند. تجربه‌ای بسیار نو در آموزش ایران. آن‌ها دیگر صدای زنگ مدرسه را نشنیدند که در پاییز هر سال به صدا در می‌آمد.
#انتشارات_دادکین #ایران #تاریخ #میراث #روز_دانش‌آموز
@dadkinpublisher
سیر تحولی مدارس ایران از مکتب‌خانه‌ها آغاز شد و پس
از مشروطه با تلاش بسیار گروهی از مشروطلبان که برای تحصیل زنان کوشیدند، زنان نیز راهی مدارس شدند. اگر چه این حضور محدود بود و تنها انگشت‌شمار خانواده‌ها راضی می شدند دخترانشان را به مدرسه بفرستند.
سال‌ها طول کشید تا مدراس فرهاد و باغچه‌بان ایده‌های نوینی را وارد آموزش‌و پرورش ایران کردند.
دهه شصتی‌ها که به مدرسه رسیدند بیشترین تعداد دانش‌آموزان در تاریخ این سرزمین بودند.
دانش‌آموزان در دوران کرونا از راه دور و به صورت آنلاین درس آموختند. تجربه‌ای بسیار نو در آموزش ایران. آن‌ها دیگر صدای زنگ مدرسه را نشنیدند که در پاییز هر سال به صدا در می‌آمد.
#انتشارات_دادکین #ایران #تاریخ #میراث #روز_دانش‌آموز
@dadkinpublisher
انتشارات دادکین
Photo
یک خاکسپاری استثنایی در حمام صفوی_قاجاری
فرزند مادرکش یا مادر فرزندکش؟
به مناسبت روز جهانی موزه و میراث‌فرهنگی
فرزند مادرش را کشته یا مادر فرزند را؟ اسرار این مرگ هنوز برای ما ناشناخته است. این یک اسکلت استثنایی در دنیاست. اسکلت مادر و فرزندی که 4 هزارسال پیش با مرگ دست و پنجه نرم کردند اما هر دو با هم مردند. اسماعیل یغمایی، سرپرست حفاری‌های محوطه حصار پس کشف این مادر و فرزند در سال 1374 پرده از اسرار این مرگ برداشت و آن‌ها را به موزه حضرت یا پهنه سمنان منتقل کرد تا اگر از مرگ شکست خوردند این بار از نابودی ابدی جان سالم به در ببرند. محوطه حصار دامغان به دلیل عبور قطار و نبود حفاظت‌های لازم سالانه هزاران بار می‌لرزد. مادر و فرزند حالا سال‌هاست که در حمام صفوی_ قاجاری سمنان آرمیده‌اند. حمامی که موزه ابدی این مادر و فرزند شده است. برای بردن این مادر و فرزند باستان‌شناس محوطه مجبور شد تا به طور کامل ترانشه را با اشیا داخل آن از زمین جدا و با چوب و گچ بست بزند. آن‌ها اسکلت را از در پشتی حمام به داخل بردند و برای این کار حتی مجبور به تخریب بخش‌هایی از دیوار شدند به امید روزی که موزه بزرگ سمنان راه اندازی شود. با این حال هنوز هم این اسکلت از شرایط مناسب موزه‌ای بهره‌مند نیست. نه نور استاندارد دارد و نه تهویه درست. به نظر می‌رسد که موزه‌های ایران با سختی و دشواری بسیار از تاریخ محافظت می‌کنند. موزه‌ها باید دارای استانداردهای جهانی باشند، لایق آثاری که از گذشتگان به ما رسیده است.
شرح عکس یک: استاد میرعابدین کابلی و استاد اسماعیل یغمایی در بازدید از اسکلت تپه حصار دامغان
شرح عکس دو و سه: اسکلت مادر و جنینی که در رحم آن مرده است در حمام حضرت سمنان
#انتشارات_دادکین
#کتاب
#موزه
#روز_موزه
#تاریخ
#سمنان
#دامغان
فرزند مادرکش یا مادر فرزندکش؟
به مناسبت روز جهانی موزه و میراث‌فرهنگی
فرزند مادرش را کشته یا مادر فرزند را؟ اسرار این مرگ هنوز برای ما ناشناخته است. این یک اسکلت استثنایی در دنیاست. اسکلت مادر و فرزندی که 4 هزارسال پیش با مرگ دست و پنجه نرم کردند اما هر دو با هم مردند. اسماعیل یغمایی، سرپرست حفاری‌های محوطه حصار پس کشف این مادر و فرزند در سال 1374 پرده از اسرار این مرگ برداشت و آن‌ها را به موزه حضرت یا پهنه سمنان منتقل کرد تا اگر از مرگ شکست خوردند این بار از نابودی ابدی جان سالم به در ببرند. محوطه حصار دامغان به دلیل عبور قطار و نبود حفاظت‌های لازم سالانه هزاران بار می‌لرزد. مادر و فرزند حالا سال‌هاست که در حمام صفوی_ قاجاری سمنان آرمیده‌اند. حمامی که موزه ابدی این مادر و فرزند شده است. برای بردن این مادر و فرزند باستان‌شناس محوطه مجبور شد تا به طور کامل ترانشه را با اشیا داخل آن از زمین جدا و با چوب و گچ بست بزند. آن‌ها اسکلت را از در پشتی حمام به داخل بردند و برای این کار حتی مجبور به تخریب بخش‌هایی از دیوار شدند به امید روزی که موزه بزرگ سمنان راه اندازی شود. با این حال هنوز هم این اسکلت از شرایط مناسب موزه‌ای بهره‌مند نیست. نه نور استاندارد دارد و نه تهویه درست. به نظر می‌رسد که موزه‌های ایران با سختی و دشواری بسیار از تاریخ محافظت می‌کنند. موزه‌ها باید دارای استانداردهای جهانی باشند، لایق آثاری که از گذشتگان به ما رسیده است.
شرح عکس یک: استاد میرعابدین کابلی و استاد اسماعیل یغمایی در بازدید از اسکلت تپه حصار دامغان
شرح عکس دو و سه: اسکلت مادر و جنینی که در رحم آن مرده است در حمام حضرت سمنان
#انتشارات_دادکین
#کتاب
#موزه
#روز_موزه
#تاریخ
#سمنان
#دامغان
امروز روز سعدی است؛ شاعر پارسی‌گوی و چهره جهانی ایران زمین: شعر زیر را اسماعیل یغمایی در سالروز سعدی در سال ۱۳۶۴ در آرامگاه آن بزرگوار خوانده است.
تضمين غزلي از سعدی
بر سـر راه تو افتــاده چو من بسيـارنـــــد
عــارف و عــــام ز شعـــر تر تـو سرشارنـــد
گر چه بسيـــار هزاران شــکر منقارنــــد
«پيش رويت دگرآن صـــــورت بر ديوارند.»
«نه چنين صورت و معني که تو داري دارند»
«طيباتت»به مثل طبله‌ي صد عطارنـــد
بيــت بيتـش به لطيــــفي گـــل گـلزارنـــــد
در گلستان سخــن گر چه همه گل بارنـــد
«تا گل روي تو ديدم همه گـــل‌ها خارنــد»
«تا تـو را يــار گرفتـم همـه خلـق اغيــارند»
گر در اقليم سخـــن رتبه و قدري باشـــــد
حـدّ والاي تو آن جاست که صـــــدري باشد
همه شب قدر بود تا چو تو بدري باشـــــد
«آن که گويند به عمري شب قدري بـــــاشد»
«مـگر آن است که با دوسـت به پايان آرنـد»
هرکه آموخت زتو خيرجهان هر دو خريــد
پند تلخ از دهن توسـت چو حلــــوا و نبيــــد
راستي هست تو را دولت جاويد جوشــيد
«دامــن دولــت جاويــــد و گريبان اميــــــد»
«حيــف باشد که بگيرنــد و دگــر بگذارنــد»
سير«بُستان» ضميرت نبود روي هــوس
قبلــه‌ي عشق کلامـي تو براي همه کـــــــس
درخيال ره وصل تو نه من خاکـم و خــس
«نه من ازدست نگارين تومجروحم و بــــس»
«که به شمشير غمت کشته چو من بسيارند.»
خــرد ناب تو تابيد چــو خــورشيـد تمـوز
فارسي از دهن توسـت شکر پاره‌ي خــــوز
چشم دنياست به گنجينه‌ي علــم تو هنـوز
«عجب از چشـم تو دارم که شبانــش تا روز»
«خواب مي‌گيرد و خلقي زغمت بيدارند »
تا تو ديدم خبـر از حال دل خويــش نمانـد
عاشقي باخته دل چون منِ درويــش نمانــــــد
همه جان گشتي و از جسم تني ريش نماند
«يعلُــم الله که خيالـــي ز تنم بيش نمانــــــد»
«بل که آن نيــز خيالست که مــي‌پندارنــد.»
سعدي اندام زبان را همه جانـــي و تنـــي
مخمل شعر تو بر اين تن و جان پيرهنـــي
شکرين نقل تو نُقل تر هر انجمنــــــي
«سعدي اندازه نداردکه چه شيرين سخني»
«باغ طبعــت همه مرغان شــکر گفتارنــد»
هيچ کس چون تو دُر شعر چنين نغز نسُفت
روي از حُســن خداييت نشايـد که نهُفـــت
در حريــم تو دگر نيست مرا طاقت گفت
«تا به بُستان ضميرت گــل معنـــي بشکفــت»
«بلبــل‍ان از تو فرو مانــده چو بوتيمارنــــد»
#شعر
#کتاب
#ایران
#باستان_شناسی
#سعدی
#روز_سعدی
#تاریخ
#انتشارات_دادکین
#book #dadkin
تضمين غزلي از سعدی
بر سـر راه تو افتــاده چو من بسيـارنـــــد
عــارف و عــــام ز شعـــر تر تـو سرشارنـــد
گر چه بسيـــار هزاران شــکر منقارنــــد
«پيش رويت دگرآن صـــــورت بر ديوارند.»
«نه چنين صورت و معني که تو داري دارند»
«طيباتت»به مثل طبله‌ي صد عطارنـــد
بيــت بيتـش به لطيــــفي گـــل گـلزارنـــــد
در گلستان سخــن گر چه همه گل بارنـــد
«تا گل روي تو ديدم همه گـــل‌ها خارنــد»
«تا تـو را يــار گرفتـم همـه خلـق اغيــارند»
گر در اقليم سخـــن رتبه و قدري باشـــــد
حـدّ والاي تو آن جاست که صـــــدري باشد
همه شب قدر بود تا چو تو بدري باشـــــد
«آن که گويند به عمري شب قدري بـــــاشد»
«مـگر آن است که با دوسـت به پايان آرنـد»
هرکه آموخت زتو خيرجهان هر دو خريــد
پند تلخ از دهن توسـت چو حلــــوا و نبيــــد
راستي هست تو را دولت جاويد جوشــيد
«دامــن دولــت جاويــــد و گريبان اميــــــد»
«حيــف باشد که بگيرنــد و دگــر بگذارنــد»
سير«بُستان» ضميرت نبود روي هــوس
قبلــه‌ي عشق کلامـي تو براي همه کـــــــس
درخيال ره وصل تو نه من خاکـم و خــس
«نه من ازدست نگارين تومجروحم و بــــس»
«که به شمشير غمت کشته چو من بسيارند.»
خــرد ناب تو تابيد چــو خــورشيـد تمـوز
فارسي از دهن توسـت شکر پاره‌ي خــــوز
چشم دنياست به گنجينه‌ي علــم تو هنـوز
«عجب از چشـم تو دارم که شبانــش تا روز»
«خواب مي‌گيرد و خلقي زغمت بيدارند »
تا تو ديدم خبـر از حال دل خويــش نمانـد
عاشقي باخته دل چون منِ درويــش نمانــــــد
همه جان گشتي و از جسم تني ريش نماند
«يعلُــم الله که خيالـــي ز تنم بيش نمانــــــد»
«بل که آن نيــز خيالست که مــي‌پندارنــد.»
سعدي اندام زبان را همه جانـــي و تنـــي
مخمل شعر تو بر اين تن و جان پيرهنـــي
شکرين نقل تو نُقل تر هر انجمنــــــي
«سعدي اندازه نداردکه چه شيرين سخني»
«باغ طبعــت همه مرغان شــکر گفتارنــد»
هيچ کس چون تو دُر شعر چنين نغز نسُفت
روي از حُســن خداييت نشايـد که نهُفـــت
در حريــم تو دگر نيست مرا طاقت گفت
«تا به بُستان ضميرت گــل معنـــي بشکفــت»
«بلبــل‍ان از تو فرو مانــده چو بوتيمارنــــد»
#شعر
#کتاب
#ایران
#باستان_شناسی
#سعدی
#روز_سعدی
#تاریخ
#انتشارات_دادکین
#book #dadkin
به مناسبت روز خیام
#اختصاصی_دادکین
این تصاویری که می‌بینید، یکی از کهن‌ترین نسخ چاپی رباعیات خیام ترجمه «ادوارد فیتز جرالد» است با نگاره‌هایی از ادموند جی سولیوان از انتشارات کتاب‌های جیبی آون.
فیتزجرالد برای نخستین بار در سال ۱۸۵۹ رباعیات خیام را به انگلیسی ترجمه کرد. هر چند بعد از چاپ کتاب چندان با استقبال عمومی رو به رو نشد و مجبور به فروش کتاب‌ها به قیمت یک پنی شد اما چند سال بعد خیام با استقبال کم نظیری از سوی جامعه غرب رو به رو شد و چاپ‌های متعددی از کتاب خیام منتشر و حتی کلوپ خیام راه‌اندازی شد. دیگر فیتز جرالد زنده نبود اما نامش با خیام گره خورد. فیتزجرالد زمانی گفت: «شک دارم که جز ترجمه‌ای بس یک‌سویه از عمر خیام به دست داده باشم؛ اما آنچه من انجام می‌دهم فقط به‌صورت حبابی در سطح آب پدید می‌آید و می‌شکند».
#خیام
#روز_خیام
#انتشارات_دادکین
@dadkinpublisher
#اختصاصی_دادکین
این تصاویری که می‌بینید، یکی از کهن‌ترین نسخ چاپی رباعیات خیام ترجمه «ادوارد فیتز جرالد» است با نگاره‌هایی از ادموند جی سولیوان از انتشارات کتاب‌های جیبی آون.
فیتزجرالد برای نخستین بار در سال ۱۸۵۹ رباعیات خیام را به انگلیسی ترجمه کرد. هر چند بعد از چاپ کتاب چندان با استقبال عمومی رو به رو نشد و مجبور به فروش کتاب‌ها به قیمت یک پنی شد اما چند سال بعد خیام با استقبال کم نظیری از سوی جامعه غرب رو به رو شد و چاپ‌های متعددی از کتاب خیام منتشر و حتی کلوپ خیام راه‌اندازی شد. دیگر فیتز جرالد زنده نبود اما نامش با خیام گره خورد. فیتزجرالد زمانی گفت: «شک دارم که جز ترجمه‌ای بس یک‌سویه از عمر خیام به دست داده باشم؛ اما آنچه من انجام می‌دهم فقط به‌صورت حبابی در سطح آب پدید می‌آید و می‌شکند».
#خیام
#روز_خیام
#انتشارات_دادکین
@dadkinpublisher