✍🏼 به مناسبت زادروز دکتر #سعید_حمیدیان (اردیبهشت ۱۳۲۴)💥صدامعنايی در شعر #فردوسی«صدامعنایی» یعنی با تکرار و همنشینیِ واج یا هجایی خاص صوتی ایجاد میشود که در پیوندِ کامل با مضمون و محتواست. این موسیقی عالیترین و ارزشمندترین موسیقی شعر است، زیرا حاکی از وحدت میان شکل و محتواست و نیاز به مهارت فراوانی دارد. چند مثال:
به هامون مرا رفت باید کنون
فشاندن به شمشیر بر شید خون
واج «ش» صدای فشاندن خون (فش...ش...ش) را دارد.ز آتش سه هفته گذرْشان نبود
ز تَفّ زبانه، ز باد و ز دود
واج «ز» القاکنندهٔ صدای آتش یا سوزش (جز...ز...ز) است.واج «خ» اینجا خرّوپف را القا میکند:برفتند هرکس به آرامِ خویش
بخفتند در خیمه با کامِ خویش
هجای «ـِه» در پاسخ به رجزخوانی بیژن افادهٔ هِروهِر و قهقهه میکند:چو بشنید هومان، بدو گفت زه
زره را به کینم تو بستی گره
و در مورد سیمرغ:
زمین، کوه تا کوه، پُرپَر بُوَد
ز پَرّش همه دشت پُرفَر بُوَد
که هجاهای پُر، پَر، و فر صدای پَر زدن پرنده را القا میکند.برگرفته از: سعید حمیدیان، درآمدی بر اندیشه و هنر
فردوسی، تهران: انتشارات ناهید، چاپ دوم، ۱۳۸۳، ص ۴۵۶ و ۴۵۸.
https://t.center/cheshmocheragh