افغانستانی‌ها

🍁 دربارهٔ یک همیاریِ مدنی برای تحصیل کودکان بازمانده از تحصیل افغانستانی

✍🏻 حسام سلامت:

هر سال شمار چشمگیری از کودکان به دلایل مختلف از تحصیل بازمی‌مانند. بی‌تردید وظیفهٔ دولت است که شرایط و فرصت‌های تحصیل را برای یکایک کودکان فراهم کند. با این‌همه، خود جامعه هم می‌تواند مستقل از دولت برای آموزش کودکان دست به ابتکار بزند. «مدارس خودگردان» یکی از این ابتکارهاست که عمدتاً بر جذب کودکان بازمانده از تحصیل افغانستانی تمرکز دارند.

از جملهٔ این مدارس «انجمن دوستداران کودک پویش» است که از فعالیتش در جنوب شرق تهران (حوالی خاوران و خاورشهر و جاده‌ی امین آباد) بیش از ۱۵ سال می‌گذرد. شخصاً از سال ۹۳ از فعالیت‌های «پویش» باخبرم و از دور و نزدیک کارهای‌شان را دنبال کرده‌ام. پویشی‌ها در مجموع ۲۴۰ کودک افغانستانی را، که اغلب‌‌شان «کودک کار» محسوب می‌شوند، تحت پوشش دارند.

اجازه می‌خواهم شما را دعوت کنم که اگر دست‌تان تنگ نیست به هر مقدار که خودتان می‌دانید به کمپین «پویش» یاری کنید.

شماره‌کارت به نام «انجمن دوستداران کودک پویش»

6362-1411-9950-3815

©️از: اینستاگرام حسام سلامت (جامعه‎شناس)

#️⃣ #تحصیل #کودکان_کار

🍁 مهاجرستیز نیستیم، کمک‌های بین‌المللی نزدیک به صفر است

💬 اسکندر مؤمنی (وزیر کشور):

ما مهاجرستیز نیستیم و همزیستی با همسایگان‌مان را در قرون مختلف نیز داشته‌ایم. اما کمک‌های بین‌المللی در این زمینه به ایران نزدیک به صفر است و ما گریزی نداریم و امکان پذیرش مهمان برای ما نیست. بنابراین باید با بستن مرزها از تکرار رفت و آمدها جلوگیری شود. (ایسنا؛ ۱۴۰۳/۸/۲۲)

🍁 کنترل سختگیرانه: دربارۀ خودکشیِ دختران دانش‎آموز

جهان‌صنعت: از لحاظ جامعه‌شناسی، میان خودکشیِ دختر افغانستانی و کازرونی فرقی وجود دارد؟

سیمین کاظمی: دختر افغانستانی در تقاطع نظام‌های تبعیض طبقاتی، تبعیض نژادی/ قومی و تبعیض جنسیتی، فرودست‌ترین موقعیت را در جامعه داشت. او را به‎زحمت در مدرسه ثبت‌نام کرده بودند. هم‌تبارانش با تحقیر در جامعۀ ایران زندگی می‌کنند، از خانواده‌ای فقیر بوده که در تنگنای فقر و نداری قرار دارد و در موقعیت فرودست و تبعیض‌آمیز ﻣﺆنث‎بودن در یک جامعۀ مردسالار رنج می‌برده است. قرارگرفتن در چنین تقاطعی از انواع ستم خردکننده است و با چنین وضعیتی در معرض سرکوب و تهدید مدرسه هم قرار گرفته که سرانجام به خودکشی منجر شده است. (روزنامه جهان صنعت؛ ۱۴۰۳/۸/۲۲)

🍁 خلأ سیاست‎گذاری مهاجرت در ایرانی که هم مهاجرفرست است و هم مهاجرپذیر

🎙 رسول صادقی

©️ از: نسیم‎آنلاین (۱۴۰۳/۸/۱۳)

🍁 تغییر بافت فرهنگی و جمعیتی توسط مهاجران افغانستانی و توهم توطئه

🎙 آرش نصراصفهانی

©️ از: نسیم‎آنلاین (۱۴۰۳/۸/۱۶)

🍁 سیاست‌های شهری و مهاجران افغانستانی: جداسازی یا ادغام اجتماعی؟

👤 با حضور:

01:37 آرش نصراصفهانی (پژوهشگر حوزهٔ مسائل اجتماعی ایران)

30:52 رسول صادقی (عضو هیئت علمی گروه جمعیت‎شناسی دانشگاه تهران)

57:16 رجاء محمدی
(پژوهشگر حوزهٔ مهاجران افغانستانی)

📆 تاریخ برگزاری: ۲۹ مهر ۱۴۰۳

©️ کانال انجمن علمی مطالعات شهری دانشگاه تهران

🍁 سیاست‌های شهری و مهاجران افغانستانی: جداسازی یا ادغام اجتماعی؟

👤 با حضور:

رسول صادقی (فایل تصویری)
(عضو هیئت علمی گروه جمعیت‎شناسی دانشگاه تهران)

آرش نصراصفهانی (فایل تصویری)
(پژوهشگر حوزهٔ مسائل اجتماعی ایران)

رجاء محمدی (پژوهشگر حوزهٔ مهاجران افغانستانی)

📆 این نشست در ۲۹ مهر ۱۴۰۳ برگزار شده است.

🔗 فایل صوتی این نشست را در اینجا بشنوید.

©️ کانال انجمن علمی مطالعات شهری دانشگاه تهران

🍁 سوزنی به خود و جوال‌دوزی به دیگران

✍🏻 طاهره شیخ‌الاسلام:

ما مهاجرانِ ایرانی مانند سایر مهاجران که از دیگر کشورها به استرالیا آمده‌اند در عین حال که از مزایا و امتیازاتی چون آزادی‌های فردی و اجتماعی، بهداشت و آموزش رایگان، بیمه بیکاری و ...، درست مشابه شهروندان این کشور، بهره‌مند می‌شویم، معمولاً به زبان خودمان حرف می‌زنیم، غذاهای خودمان را می‌خوریم، تفریحات خودمان را داریم، اعیاد خودمان را جشن می‌گیریم، بیشتر با هموطنان پیوند زناشویی می‌بندیم، اسامیِ ایرانی برای فرزندان‌مان انتخاب می‌کنیم، دین خود را داریم و به معابد و مساجد خودمان می‌رویم، اخبار و حوادث کشور خودمان را پی می‌گیریم، هنگام مسابقه بین کشور خود و کشوری که در آن ساکن‌ایم، یا به‌عنوان وطن دوم خود برگزیده‌ایم، برای بازیکنان کشور خود هورا می‌کشیم و دعا می‌کنیم و به‌طور کلی هر شب در ایران کوچکی می‌خوابیم و روز را در استرالیا به‌سر می‌بریم، که البته هیچ اِشکالی بر این کارها وارد نیست. اما جالب اینجاست که با اینکه تبعیض چندانی از طرف شهروندان این کشورها نسبت به بسیاری از ما اِعمال نمی‌شود (حتی اگر از ما چندان خوش‌شان هم نیاید، قانون اجازه اعمال نظر به آنها را نمی‌دهد) باز گله‌مندیم که چرا اینها ما را مانند یکی از هموطنان خود نمی‌نگرند! ما که گاهی هموطن، همدین، همشهری و همسایهٔ خود را فقط به‌خاطر لهجه‌اش مورد تبعیض و بی‌مهری قرار می‌دهیم. (شیخ‌الاسلام، ۱۳۹۵: ۲۸۱ ــ ۲۸۲)

📚 شیخ‌الاسلام، طاهره. (۱۳۹۵). در اسارت فرهنگ: ریشه‌یابی خلق‌وخو، آداب و عادات ما ایرانی‌ها. تهران: انتشارات صمدیه.

#️⃣ #فرهنگ #چالش‌ها

🍁 چالش‎های لهجه

✍🏻 رجاء محمدی

لهجۀ دانشجوی افغانستانی و پذیرش آن به صفت یکی از گویش‎های فارسی ـ دری حکایت و روایت دیگری دارد. او اگر «نون» نگفت و «نان» گفت شناسایی می‎شود، هرچند ظاهر و حاضرش زیاد مشخص و مبرز نباشد. دانشجویی که بلخی و کابلی و غزنوی و هراتی و ... است و لهجه و گویش مخصوص و ویژه و تاریخی و ماندگار خودش را دارد در ایران و تهران و دانشگاه، مضطرب و ملتهب و لال و گیج و گنگ می‎شود. اگر گنگ نشود، تا یاد بگیرد که نان را نون بگوید، بارها ممکن است از یک انسان موجود به یک انسان ناموجود تبدیل شود. دانشجوی دختری به من می‎گفت من با لهجۀ غزنوی‎ام در کلاس صحبت نمی‎توانم، چون استادم به لهجه و گویشم ریشخند و نیشخند می‎زند. (از: نشریه برنا، ۱۴۰۳: ص ۴۷)

©️از: نشریه برنا: ویژه‌نامۀ «سیاست‌گذاری اجتماعی و مهاجران افغان» (۱۴۰۳: ص ۴۷)

#️⃣ #لهجه #فارسی_افغانستانی #چالش‌ها