شعرهای یواشکی

@sherhaye_yavashaki

در شماره ی 654 مورخ 8 اسفند 94 نشریه ی چلچراغ، 11شاعر به نامهای #امیر_ارجینی #نیما_تقوی #ایلناز_حقوقی#مجتبی_صادقی #آبا_عابدین
#طاهره_کوپالی #اشرف_گیلانی #حدیث_لزرغلامی
#مزدک_موسوی #سمانه_نائینی و #الهه_ملک_محمدی ، با شعر مشترکشان، یک نیاز را به سمت مخاطب فریاد زده اند: «یادآر ز شمع مرده یادآر !

در سایه سرو احمدآباد
قد می کشد از زمین نهالی
آینده جنگلی ست با او
آینده سبز بی زوالی
می خواهد تا ابد بروید
بی هیچ هراس خشکسالی
ای سایه تو پناهگاه است
در یورش شب به این حوالی!

در هجمه بادهای بسیار
یادآر ز شمع مرده یادآر

یاران موافقی که رفتند
تنهایی مان در این شب سرد
«اختر به سحر شمرده یاد آر »
از سبزی برگها که هی زرد...
رفتیم به باد و مانده در یاد
هر آن چه که مانده بود از آن مرد
از آه کشیده روی لب ها
که گریه دگر اثر نمی کرد

من ماندم و خاطرات بیمار
یاد آر ز شمع مرده... یاد آر

در خاطره ام نشسته مردی
مردانه تر از درخت در باد
«یک شاخه به سوی نور » با او
در ظلمت شب کشید فریاد
آزاد شد از حصار نفرت
مردی که به دام عشق افتاد!

با نام بلند مرد این بار
یاد آر ز شمع مرده یاد آر

یك مرد همیشه بینهایت
بشکوه و سترگ و کوه ایمان
دل خسته ی مام میهن خویش
دل زخمی روبهان دوران
دستش به هصا به ظاهر اما
در اصل عصای دست ایران
آیینه ی صادق مصدق
می ماند تا ابد درخشان

با بازی روزگار هر بار
یادآر ز شمع مرده یادآر

مرد است اگرچه کوچه ای را
در شهر به نام او نکردند
سبز است و همیشه بی نیاز است
از روی خوشی که رو نکردند
جان و دلش آبرو خریدند
با این همه های و هو نکردند
زیر سرشان برای این شهر
جز خواب خوش آرزو نکردند
دست از سر این سکوت بردار
یادآر ز شمع مرده یاد آر

وقتی که درخت در کنارت
تب لرزه زده،تنش خمیده
تاول زده خنده ی شکوفه
از کتف بهار خون چکیده
قصاب پرنده شقه شقه
قمری زده،کبک سر بریده
با مرگ بساز و در دل شب
در سوگ ستاره و سپیده

در ظلمت لحظه های بیمار
یاد آز ز شمع مرده یاد آر

باران بنویس جای اسفند
آتش بنویس جای مرداد
تقویم کدام سال تاریخ
مرداد تو را ادامه می داد
تعبیر گل و گلوله و عشق
تمثیل سکوت و بغض وفریاد
از عشق گریز نیست اما
نام تو به عشق آبرو داد
نام تو که آبروی عشق است
تا روز همیشه جاودان باد

هرچند که گفته ای به ناچار
یادآر ز شمع مرده یاد آر

هرقدر که بادها بخواهند
بی وقفه و بی امان بکوبند
بر قلب پرنده های عاشق
بر سینه ی آسمان بکوبند
از شدت خشم مشت ها را
بر جنگل نیمه جان بکوبند
بر پیکر پاره پاره ی شهر
صد پتگ به ناگهان بکوبند

ای نقطه ی امن!ای سزاوار
یاد آر ز شمع مرده یاد آر

🆔 @sherhaye_yavashaki ⬅️join♦️

از اشک های جاری ام در صیغه ی مردی

از فعل هایی که بصرفم تا که برگردی

جز مرگ از دنیایتان چیزی نمی خواهم

از چای داغی که نگاهم کرد با سردی

هر شب خودم را خواب کردم لای دست ِ … کی؟

می شد اگر این دست ها را ول نمی کردی

از هرزگی های تنی زیر لحافی خیس

یک حرف گیج مرده بین «قین» و «عافی» خیس

که هیچ کس جز تو نمی فهمد زبانم را

دستی گرفته در لجن محکم جهانم را

هی گم… گـُ…. گم تر می شوم در گیجی ِ hotbird

با هسته هایی گم شده در پشت میزی گرد

که بوسه ام را خورده ام پشت لبی غمگین

که گریه ات کردم تمام هر شبی غمگین

کا/ بوس های قی شده شب های خونی/ تر

با زخم های تازه ای که هی عفونی تر…

به تخت چسبیدم تو را در عکس تاری که…

در من کسی «یک شنبه ی غمگین و تاریکِ…»

مثل حضور نسبی من آنور گوشی

پشت چراغ ِ قرمز ِ … هر هفته خاموشی

که پیش گوشی، خواب مردم در دهان غار

زیر پتویی خیس با یک مشت عکس تار

می سوختم بر عکس تو بر مرده ی کاغذ

آتش زدم به چیز هایی که ندارم، از…

با آرزوهایی که مرده در سر من با…

مثل سگی که چال کرده توله هایش را

مثل کسی که خودکشی می شد در این کابوس

دارد نهنگ عاشق و آرام اقیانوس…

لعنت به این خوابی که بیدارم تو را با درد

دستی گرفته دست هایم را که دائم سرد

#طاهره_کوپالی

🆔 @sherhaye_yavashaki ⬅️join

توی سرمای دست های تو
دست من توی دست من لرزید
عشق یک بازی مزخرف بود
که به دردِ سرش نمی ارزید .


#طاهره_کوپالی

🆔 @sherhaye_yavashaki ◀️join

@sherhaye_yavashaki

ﻣﺜﻞ ﺍﺑﺮﯼ/ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻭﺻﻞ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ
ﺗﺮﺱ/ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ

ﻭﺳﻂ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺒﻮﺩ
ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ
ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻻﮎ ﭘﺸﺖ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ
ﻫﯽ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩﻡ

ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﺪﻭﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺆﺍﻝ
ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﻮﯼ ﻋﺸﻖ، ﺣﻞ ﮐﺮﺩﻩ

ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ‏«ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ ‏» ﺭﺩ ﺷﺪ
ﺍﺗﻮﺑﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ
ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﺑﻮﯼ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ‏« ﮔﻮﻫﺮﺩﺷﺖ ‏»

ﺗﻮﯼ ﮐﺎ/ﺑﻮﺱ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﯼ
ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺭﺑﻂ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﺖ
ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ ﭼﺮﺍﻍ ﻗﺮﻣﺰﻫﺎ
ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﻮﺍﺵ ﭘﺸﺖ ﻟﺒﺖ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺘﯽ
ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ
ﻭﺳﻂ ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ﯼ ‏«ﮐﯿﻬﺎﻥ ‏»

ﮔﺮﻣﯽ ِ ﯾﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺗﻮ
ﺳﺮﺩﯼ ِ ﺗﯿﻎ ﺭﻭﯼ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﻦ
ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺵ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﺎﻧﺪ
ﺗﻮﯼ ﺣﻤّﺎﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ِ ﻣﻦ

‏« ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﯼ ﺗﺮﺳﻮ ‏»
ﺗﻮﯼ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻣﻮﺵ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﺪﻡ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﯿﻦ ﺁﺩﻡ ﻓﺮﻭﺵ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﺪﻡ

ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺩﻭﺩ، ﺟﺎﯼ ِ ﺑﺎﺗﻮﻡ ِ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﺜﯿﻒ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻢ
ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻦ ﮔﻼﺩﯾﺎﺗﻮﺭ ِ ﭘﯿﺮ
ﻋﮑﺲ ﺗﺎﺭ ‏« ﻓﺮﻭﻍ ‏» ﺩﺭ ﻣﺸﺘﻢ

ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﭼﺸﻢ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻏﻢ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ
ﻗﺎﺭﻗﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﻼﻍ ﻫﺎ ﺩﯾﺪﻡ
ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﻮﯼ ﻓﺼﻠﯽ ﺳﺮﺩ

ﻋﻄﺮ ﺗﻮ ﺗﻮﯼ ِ ﻣﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﯼ ﻣﻦ
ﺑﻮﯼ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﺑﭽﻪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ
ﺩﺭ ﺳﺮﻡ ﯾﮏ ﻗﻨﺎﺭﯼ ِ ﻣﺮﺩﻩ
ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻗﺎﺭ ﻗﺎﺭ ِ ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻍ ...
■
ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ... ﻭ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺷﺪﻡ
ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ
ﺁﺧﻮﺭ ﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ! ﺧﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ

ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺟﻮﺏ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ
ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﻡ ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ِ ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺪﻡ ﻭ ﺭﯾﺪﻡ
ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ِ ...

ﺟﻨﮕﻞ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺮﺩﻩ ﺗﺮﯼ
ﻣﯿﮑﺮﻭﻓﻮﻥ، ﻣﺮﺩ، ﻣﻮﺯ ﺑﺎ ﻣﯿﻤﻮﻥ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﺗﻮ ﺗﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ !
ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ !!

ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺮﺍﺵ
ﺗﺒﺮﺋﻪ ﮐﺮﺩﻥِ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ
ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ِ ﺩﺯﺩ ِ ﺭﯾﺶ ﺗﺮﺍﺵ !!

ﮐِﯿﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺭ ﺷﺪﻥ
ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ِ ﮐﯽ؟
ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ِ ﻋﺮﻭﺳﮑﯽ ﮐﻮﮐی

ﺁﺧﺮ ِ ‏« ﺍﻧﻘﻼﺏ ‏» ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ
ﮔﻠﻪ ﺭﺍ ﮐﺪﺧﺪﺍﯼ ﺁﺑﺎﺩﯼ
ﻻﺷﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻠﻪ ﭘﺰﯼ
ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺕ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﺝ ‏« ﺁﺯﺍﺩﯼ ‏»

#طاهره_کوپالی

انتشار آثار سوخته با شعرهای یواشکی

@sherhaye_yavashaki