عاشق زنی شو، که توان بازگشت به درونت را داشته باشد، از حصار پنجره، در خیابانی یخ زده و چونان پیچکی بی هیچ نگاهی به اطراف، پُر کند، تمام تنت را، از حس بودن، از حس بوییدن، نبضت را، از راهی دور، در انبوهی از آدم های ِفراموش شده به انتظار ِ معجزه ننشیند، تو را بی محابا ببوسد و به سینه بفشارد و بگوید، محبوب من دوستت دارم.
«در برابر هر (آلگرو)، یک (آداجیو) وجود دارد. هنر این است که بدانی کدام یک و در چه زمان به کار گرفته شود!»
#شهرداد_روحانی، موسیقیدان معروف ایرانی_آمریکایی در واقع دریافته است که در چه مرحله ای در زندگی خود از یک #آلگرو استفاده کند یا از یک #آداجیو؛ او تبدیل به یکی از معروف ترین مردان دنیا در زمینهٔ کاری خود شده است و در طی مسیر زندگی، جوایز زیادی را کسب کرده، به دستاوردهایی نایل شده است.
#شهرداد_روحانی در 27 مه 1954 در تهران، ایران متولد شد. پدر او، #رضا_روحانی، موسیقیدانی برجسته بود و در نتیجه شهرداد و تمام برادرانش پا در جای پای پدر گذاشتند. در حقیقت مردم ایران به تمام اعضای خانوادهٔ روحانی به چشم گنجینه های موسیقی ملی می نگرند.
او مسیر حرکت برای موسیقیدان شدن را از سن پنج سالگی آغاز کرد، زمانی که تحت تعلیم پدر خویش نواختن ویولن را آموخت. هنگامی که وارد هنرستان موسیقی تهران شد، با آموزگاری سوئیسی به نام #بازیل و نیز معلمی ارمنی به نام #حق_نظریان که نواختن پیانو را به او آموزش می داد، درس خواند؛ آنها به مدت هفت سال با یک دیگر کار کردند.
#روحانی می گوید: «من الفبای موسیقی را با آنها آموختم. معلم خوب بودن اهمیت زیادی دارد، چون شما شاگردان خود را به رشتۀ مورد نظر علاقه مند می سازید.» شهرداد نه تنها از تمام بزرگان موسیقی از جمله برخی موسیقیدان های ایرانی مانند #انوشیروان_روحانی (برادر بزرگترش) و نیز #جوادمعروفی بلکه از پدر و مادرش هم الهام می گرفت.
#شهرداد_روحانی پس از تحصیل در هنرستان موسیقی تهران، خانوادهٔ خود را که بسیاری از آنان هنوز در ایران هستند ترک نمود و به اتریش سفر کرد. او در اتریش در آکادمی و هنرستان های موسیقی وین حضور یافت. سپس در اوایل دههٔ 80، بورس تحصیلی برای مطالعۀ موسیقی در دانشگاه یو سی ال ای را پذیرفت و به ایالات متحده سفر کرد. @sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂
#دکتر_آدلف_راب نیز مینویسد : « چیزی که در تاریخ ایران بیش از هر چیز جالب توجه است و #روح_معنوی ایرانیان را در #زندگی_اجتماعی آنان مجسم می سازد ، طرز #تعلیم_و_تربیت آنها بوده است . این تعلیم و تربیت از طفولیت در روح جوانان ایران منشأ احساسات نیکی گردیده ،و ایشان را در هر کاری به شاهراه راستی و ترقی راهنمایی می نموده است . از ابتدا به طوری #قوای#روحانی و #جسمانی ایشان را مهیای کار نموده و جامعه ی صحیح و سالمی را تربیت می نمود، که افراد آن در آتیه به آسانی می توانستند با خدمات شایان ، وظایف خود را به وطن و ملت خود انجام دهند .»
#علی_سامی#پژوهشگر و #باستان_شناس معاصر در کتاب « #هخامنشی » در فصل مربوط به #آموزش_و_پرورش در دوران #سلطنت این دودمان مینویسد: « #مادی_ها و #پارسی_ها دارای سجایای اخلاقی و ملکات فاضله و تربیت صحیح و علمی بوده که اغلب ضمن گفته های تاریخ نویسان منعکس و با تحسین و تمجید یاد گردیده است . پس از آنکه #امپراتوری_پارسی_ها از مرز هایشان گذشت و به تمام #آسیای_غربی و قسمتی از #قاره_ی#اروپا و #آفریقا رسید و شاهنشاهی پهناوری تشکیل شد ، احساس کردند که نگاهداری این شاهنشاهی بسته به ادامه و تقویت #پرورش_نیک است درباره ی #نسل_های_آینده ، تا همانطور که آن مزایای اخلاقی و تربیتی چنان شاهنشاهی منظمی را بوجود آورد، تا بتواند از هم گسیختگی شیرازهٔ آن هم جلو گیری نماید . زیرا #کوروش و #داریوش همیشه زنده نبودند تا نگهبان آن شاهنشاهی باشند ، بلکه پرورانیدن و بوجود آوردن جوانهایی که دارای همان حس انظباط وشهامت باشند ضروری بود . بنابراین در تربیت اجتماعی کوشا بودند که خردسالان را به احترام قوانین، حفظ رسوم و آداب #ملی و #دینی ، عزیز داشتن #افتخارات_نژادی_و_قومی و #محترم_داشتن_حقوق_دیگران و #کار و #کوشش و #قناعت آشنا سازند و جوانها را در اثر تربیت فردی و پرورانیدن شخصیت و استعداد های گوناگون مهیا برای #خدمات_اجتماعی و زندگی در جامعه و آموختن پیشه و کار نمایند . پس میتوان گفت که در حقیقت زندگی در ایران هخامنشی بیشتر روی #روش_علمی استوار بوده است . نونهالان و نوجوانان را از روز نخست زندگی یعنی از سن کودکی به کارهایی که برای آتیه خود و جامعه شان لازم و ضروری بوده اموزش می دادند . هدفهای تربیتی روشن، و جوانانی که با این روش تربیت می گردیدند ، مردان و زنانی پرکار ، بردبار ، با نشاط ، سالم ، آزاده و میانه رو بار می آمدند .»
پس اگر اندکی بیاندیشیم، در میابیم که این شاهنشاهان نبودند که روز به روز بر قدرت ایران باشکوه افزودند، بلکه این #فرهنگ و #کردار_نیک مردمانی کهن بود که این مرز و بوم را سراپا نگاه داشته و بزرگترین تمدن آن روزگاران که در جهان بی سابقه بود را پدید اورد. و گواه آن تخت جمشید باشکوه است که انرا از آثار باستانی به جا مانده در جهان کاملا متمایز می کند، یعنی همان تمدن وفرهنگ غنی همراه با خوی جوانمردی و مهربانی است که در اثار و حکاکی های آن وجود دارد !!!
«در برابر هر (آلگرو)، یک (آداجیو) وجود دارد. هنر این است که بدانی کدام یک و در چه زمان به کار گرفته شود!»
#شهرداد_روحانی، موسیقیدان معروف ایرانی_آمریکایی در واقع دریافته است که در چه مرحله ای در زندگی خود از یک #آلگرو استفاده کند یا از یک #آداجیو؛ او تبدیل به یکی از معروف ترین مردان دنیا در زمینهٔ کاری خود شده است و در طی مسیر زندگی، جوایز زیادی را کسب کرده، به دستاوردهایی نایل شده است.
#شهرداد_روحانی در 27 مه 1954 در تهران، ایران متولد شد. پدر او، #رضا_روحانی، موسیقیدانی برجسته بود و در نتیجه شهرداد و تمام برادرانش پا در جای پای پدر گذاشتند. در حقیقت مردم ایران به تمام اعضای خانوادهٔ روحانی به چشم گنجینه های موسیقی ملی می نگرند.
او مسیر حرکت برای موسیقیدان شدن را از سن پنج سالگی آغاز کرد، زمانی که تحت تعلیم پدر خویش نواختن ویولن را آموخت. هنگامی که وارد هنرستان موسیقی تهران شد، با آموزگاری سوئیسی به نام #بازیل و نیز معلمی ارمنی به نام #حق_نظریان که نواختن پیانو را به او آموزش می داد، درس خواند؛ آنها به مدت هفت سال با یک دیگر کار کردند.
#روحانی می گوید: «من الفبای موسیقی را با آنها آموختم. معلم خوب بودن اهمیت زیادی دارد، چون شما شاگردان خود را به رشتۀ مورد نظر علاقه مند می سازید.» شهرداد نه تنها از تمام بزرگان موسیقی از جمله برخی موسیقیدان های ایرانی مانند #انوشیروان_روحانی (برادر بزرگترش) و نیز #جوادمعروفی بلکه از پدر و مادرش هم الهام می گرفت.
#شهرداد_روحانی پس از تحصیل در هنرستان موسیقی تهران، خانوادهٔ خود را که بسیاری از آنان هنوز در ایران هستند ترک نمود و به اتریش سفر کرد. او در اتریش در آکادمی و هنرستان های موسیقی وین حضور یافت. سپس در اوایل دههٔ 80، بورس تحصیلی برای مطالعۀ موسیقی در دانشگاه یو سی ال ای را پذیرفت و به ایالات متحده سفر کرد. @sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂
#سید_جواد_بدیع_زاده از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران به دنیا آمد. پدرش #آقا_سید_رضا_بدیع_کاشانی ملقب به #بدیع_المتکلمین#روحانی#مشروطه_خواه روشن اندیشی بود که به #سید_اناری شهرت داشت. وی فرزندش را نیز غالباً به مجالس وعظ و روضهخوانی خود می برد تا با شیوه آوازخوانی مذهبی آشنا شود. بدیع المتکلمین با تسلط کافی بر ردیف موسیقی ایرانی، پسر خود را نیز به فن آواز موذنی و روضه خوانی و تعزیه آشنا ساخت و او از تجربیات پدر استفاده کرد و به فراگیری #گوشه_ها و #ردیف_های#موسیقی_دستگاهی_ایران پرداخت.
او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسویها و سپس #دار_الفنون به پایان رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد.
استاد بدیع زاده علاوه بر خوانندگی در امر #آهنگ_سازی نیز از بزرگان موسیقی ما به شمار میآید. در سال ۱۳۰۴ که #کمپانی_انگلیسی#صفحه_پُر_کنی #هیز_مسترزویس به قصد تهیه و ضبط صفحه از نواختهها و خواندههای هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهٔ خود را در تهران گشود، بدیع زاده به عنوان #نخستین_خواننده مرد، با معرفی و توصیه #عبد_الحسین_خان_شهنازی ، انتخاب شد و #اولین_صفحه او با عنوان #جلوه_گل روانه بازار شد که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساختههای خودش بود. از آن پس تا سال ۱۳۱۴ بدیع زاده ۲۴ تصنیف ساخت که همه روی صفحه ضبط شده است. او در سالهای بعد در سفرهایی به شهرهای #حلب ، #بیروت ، #برلین و #شبه_قاره_هند ، بر شمار ضبط آهنگهای خود افزوده است.
جواد بدیع زاده علاوه بر تصانیف و آواز های دستگاهی، تعدای #تصنیف_فکاهی همچون
#ماشین مشدی ممدلی، ارزون و بی معطلی این اتولی که من میگم، فورد قدیم لاریه
…..
#از قند و شکر ساختهام جوجه خروس باباجان، یکی یه پول خروس
…..
و ... به یادگار گذاشته است. این تصنیف های طنز و فکاهی که در اصل در انتقاد از #وضع_اجتماعی و #اقتصادی آن زمان بودند، همگی با استقبال مردم روبرو شدند. تاثیر این ترانه ها به گونه ای بود که هم اکنون هم مردم کوچه و بازار این ترانه ها را از بر هستند.
جواد بدیع زاده، سرانجام در دی ماه سال ۱۳۵۸ در سن هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومین سکته مغزی، در تهران چشم از جهان فرو بست و در بهشت زهرا (قطعه:۸ ردیف:۲ شماره:۲۶) به خاک سپرده شد.
مردان بزرگی که ابتدا #روحانی بودند ولی در برههای از زندگی خود به این نتیجه رسیدند که آن لباس را از تن بیرون آورده و به ....! و الحق که هر کدامشان به هر وادی که قدم گذاردند، مصلحینی بزرگ و ستونهای سترگی در #فرهنگ و #ادبیات و #سیاست و #هنر شدند!
ضمن احترام به تمام روحانیونی که در راستای خدمت به مردم گام بر میدارند، ولی یک پرسش مهم؛ آیا بهتر نبود این بزرگان نیز در همان کسوت روحانی باقی میماندند، مدارج علوم حوزوی را پشت سر میگذاردند و... آیا در آن صورت، باز هم امروز نامی از آنها بود؟
۱) احمد کسروی ۲) علی دشتی ۳) حسن تقیزاده ۴) بدیعالزمان فروزانفر ۵) عارف قزوینی ۶) محمدرضا شفیعی کدکنی ۷) محمد مجتهد شبستری با پوزش از سروران تصویر شماره هفت متعلق به زنده یاد اقای دکتر سید جعفر شهیدی است. @sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂
#سید_جواد_بدیع_زاده از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران به دنیا آمد. پدرش #آقا_سید_رضا_بدیع_کاشانی ملقب به #بدیع_المتکلمین#روحانی#مشروطه_خواه روشن اندیشی بود که به #سید_اناری شهرت داشت. وی فرزندش را نیز غالباً به مجالس وعظ و روضهخوانی خود می برد تا با شیوه آوازخوانی مذهبی آشنا شود. بدیع المتکلمین با تسلط کافی بر ردیف موسیقی ایرانی، پسر خود را نیز به فن آواز موذنی و روضه خوانی و تعزیه آشنا ساخت و او از تجربیات پدر استفاده کرد و به فراگیری #گوشه_ها و #ردیف_های#موسیقی_دستگاهی_ایران پرداخت.
او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسویها و سپس #دار_الفنون به پایان رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به عنوان نماینده خدمت کرد.
استاد بدیع زاده علاوه بر خوانندگی در امر #آهنگ_سازی نیز از بزرگان موسیقی ما به شمار میآید. در سال ۱۳۰۴ که #کمپانی_انگلیسی#صفحه_پُر_کنی #هیز_مسترزویس به قصد تهیه و ضبط صفحه از نواختهها و خواندههای هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهٔ خود را در تهران گشود، بدیع زاده به عنوان #نخستین_خواننده مرد، با معرفی و توصیه #عبد_الحسین_خان_شهنازی ، انتخاب شد و #اولین_صفحه او با عنوان #جلوه_گل روانه بازار شد که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساختههای خودش بود. از آن پس تا سال ۱۳۱۴ بدیع زاده ۲۴ تصنیف ساخت که همه روی صفحه ضبط شده است. او در سالهای بعد در سفرهایی به شهرهای #حلب ، #بیروت ، #برلین و #شبه_قاره_هند ، بر شمار ضبط آهنگهای خود افزوده است.
جواد بدیع زاده علاوه بر تصانیف و آواز های دستگاهی، تعدای #تصنیف_فکاهی همچون
#ماشین مشدی ممدلی، ارزون و بی معطلی این اتولی که من میگم، فورد قدیم لاریه
…..
#از قند و شکر ساختهام جوجه خروس باباجان، یکی یه پول خروس
…..
و ... به یادگار گذاشته است. این تصنیف های طنز و فکاهی که در اصل در انتقاد از #وضع_اجتماعی و #اقتصادی آن زمان بودند، همگی با استقبال مردم روبرو شدند. تاثیر این ترانه ها به گونه ای بود که هم اکنون هم مردم کوچه و بازار این ترانه ها را از بر هستند.
جواد بدیع زاده، سرانجام در دی ماه سال ۱۳۵۸ در سن هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومین سکته مغزی، در تهران چشم از جهان فرو بست و در بهشت زهرا (قطعه:۸ ردیف:۲ شماره:۲۶) به خاک سپرده شد.
#دکتر_آدلف_راب نیز مینویسد : « چیزی که در تاریخ ایران بیش از هر چیز جالب توجه است و #روح_معنوی ایرانیان را در #زندگی_اجتماعی آنان مجسم می سازد ، طرز #تعلیم_و_تربیت آنها بوده است . این تعلیم و تربیت از طفولیت در روح جوانان ایران منشأ احساسات نیکی گردیده ،و ایشان را در هر کاری به شاهراه راستی و ترقی راهنمایی می نموده است . از ابتدا به طوری #قوای#روحانی و #جسمانی ایشان را مهیای کار نموده و جامعه ی صحیح و سالمی را تربیت می نمود، که افراد آن در آتیه به آسانی می توانستند با خدمات شایان ، وظایف خود را به وطن و ملت خود انجام دهند .»
#علی_سامی#پژوهشگر و #باستان_شناس معاصر در کتاب « #هخامنشی » در فصل مربوط به #آموزش_و_پرورش در دوران #سلطنت این دودمان مینویسد: « #مادی_ها و #پارسی_ها دارای سجایای اخلاقی و ملکات فاضله و تربیت صحیح و علمی بوده که اغلب ضمن گفته های تاریخ نویسان منعکس و با تحسین و تمجید یاد گردیده است . پس از آنکه #امپراتوری_پارسی_ها از مرز هایشان گذشت و به تمام #آسیای_غربی و قسمتی از #قاره_ی#اروپا و #آفریقا رسید و شاهنشاهی پهناوری تشکیل شد ، احساس کردند که نگاهداری این شاهنشاهی بسته به ادامه و تقویت #پرورش_نیک است درباره ی #نسل_های_آینده ، تا همانطور که آن مزایای اخلاقی و تربیتی چنان شاهنشاهی منظمی را بوجود آورد، تا بتواند از هم گسیختگی شیرازهٔ آن هم جلو گیری نماید . زیرا #کوروش و #داریوش همیشه زنده نبودند تا نگهبان آن شاهنشاهی باشند ، بلکه پرورانیدن و بوجود آوردن جوانهایی که دارای همان حس انظباط وشهامت باشند ضروری بود . بنابراین در تربیت اجتماعی کوشا بودند که خردسالان را به احترام قوانین، حفظ رسوم و آداب #ملی و #دینی ، عزیز داشتن #افتخارات_نژادی_و_قومی و #محترم_داشتن_حقوق_دیگران و #کار و #کوشش و #قناعت آشنا سازند و جوانها را در اثر تربیت فردی و پرورانیدن شخصیت و استعداد های گوناگون مهیا برای #خدمات_اجتماعی و زندگی در جامعه و آموختن پیشه و کار نمایند . پس میتوان گفت که در حقیقت زندگی در ایران هخامنشی بیشتر روی #روش_علمی استوار بوده است . نونهالان و نوجوانان را از روز نخست زندگی یعنی از سن کودکی به کارهایی که برای آتیه خود و جامعه شان لازم و ضروری بوده اموزش می دادند . هدفهای تربیتی روشن، و جوانانی که با این روش تربیت می گردیدند ، مردان و زنانی پرکار ، بردبار ، با نشاط ، سالم ، آزاده و میانه رو بار می آمدند .»
پس اگر اندکی بیاندیشیم، در میابیم که این شاهنشاهان نبودند که روز به روز بر قدرت ایران باشکوه افزودند، بلکه این #فرهنگ و #کردار_نیک مردمانی کهن بود که این مرز و بوم را سراپا نگاه داشته و بزرگترین تمدن آن روزگاران که در جهان بی سابقه بود را پدید اورد. و گواه آن تخت جمشید باشکوه است که انرا از آثار باستانی به جا مانده در جهان کاملا متمایز می کند، یعنی همان تمدن وفرهنگ غنی همراه با خوی جوانمردی و مهربانی است که در اثار و حکاکی های آن وجود دارد !!!