سفری برای
#کشف_خود#قسمت_اول از آنجا که
#نوزاد نیاز به مراقبت شبانه‌روزی دارد، سال‌های اولیه درعین
#هیجان و جذابیت‌شان
#خسته_کننده و توان‌فرسا هستند، به‌ویژه اگر یاوری در کنار
خود نداشته باشیم.
آنچه شرایط را بدتر می‌‌کند این است که شاغل هم باشیم. وقتی درمی‌‌یابیم که دیگر وقتمان به خودمان تعلق ندارد، به این درک عمیق می‌‌رسیم که حتی زندگی هم از آنِ ما نیست. شخص دیگری روی صندلی اتومبیل نشسته است که نیازهای شخصی‌‌اش مهم‌تر و اضطراری‌‌تر است.
ارتباط ما و کودک‌مان مانند حرکت دونفره موزون و هماهنگی است که انرژی زیادی از ما می‌‌گیرد و سرنوشت ما را به‌هم پیوند می‌‌زند. از رهگذر چنین درکی است که کودک نوزاد ما می‌‌تواند اندک اندک ما را به عمق وجودمان سوق دهد. در این صورت است که
#عشق،
#احساس_گناه،
#سردرگمی،
#ناامنی،
#خستگی طاقت‌فرسا و
#درد و
#رنج را با شدت و حساسیتی جدید حس می‌‌کنیم. ما که پیش از این هرگز به این شکل مسئول مراقبت از کسی نبوده‌ایم، پیوسته مجبور می‌‌شویم از
خود بگذریم و به دیگری ببخشیم و این ما را با بالاترین و پایین‌ترین مرتبه وجودمان روبه‌رو می‌‌سازد. ما بخش‌هایی از وجود
خود را
کشف می‌‌کنیم که قبلاً از وجودشان آگاه نبودیم: ظرفیت عشق ورزیدن، بخشیدن، خدمت و مراقبت کردن و نیز میل به کنترل، قدرت، درک و کمال.
از آنجا که نوزاد در لحظه زندگی می‌‌کند و برنامه از پیش تعیین‌شده یا میلی به کنترل دیگری ندارد، از درگیر شدن و درآمیختن با او باکی نداریم. از آنجا که هر لحظه برای کودک لحظه‌ای کاملاً جدید است، پیش‌بینی پذیری و برنامه‌ای هم در کار نیست.
شش ماه اول، حقیقتا دوره‌ای است که لاجرم زندگی را آن‌گونه که هست می‌‌پذیریم، دوره‌ای که آرزوی شرایطی غیر از آن، درخواستی بیهوده است. در این دوره
#کودک در عین عجز و درماندگی کاملش کنترل همه چیز را در درست دارد و وجود ما صرفا در اختیار او و نیازهایش قرار دارد.
#ادامه_دارد #دکتر_مهدی_قاسمی #روانپزشک_و_رواندرمانگر #گروه_روانپزشکی_ویان #مطب_دکتر_سامرند_سلیمی @vianclinics
