گروه روانپزشکی و روانشناسی ویان

‍ به دیگران لطف کنید و به آنها نه بگویید
اینکه ما روی حق و حقوق خودمان بایستیم و بتوانیم در مقابل درخواست های نامعقول و نامناسب دیگران نه بگوییم، لطفی است که در حق خودمان می کنیم و باعث می‌شویم اعتماد به نفسمان در طول زمان حفظ بشود... اما کمتر کسی در این باره حرف زده که نه گفتن چقدر به طرف مقابل ما کمک می کند!
این نه گفتن و تعیین حد و مرز برای دیگران، به آنها کمک می کند، توقعات شان را از دیگران کمتر کنند و بیشتر روی خودشان تمرکز کنند...
یکی از نیازهای اساسی هر انسان در دوران کودکی، نیاز به "محدودیت های واقع بینانه و #خویشتن_داری" است. یعنی اینکه برای ما محدودیت بگذارند همان قدر برای رشد ما مهم و حیاتی است که به ما محبت کنند یا برایمان امنیت فراهم کنند.
خیلی از ماها در مسیر رشدمان، این نیازمان برطرف نشده، بنابراین پرتوقع شده ایم و فکر می کنیم همه خواست های ما باید برآورده شود و درخواست هایمان اجابت شود. حالا شما به عنوان، همکار، دوست، هم کلاسی، همسایه، همسر و... در مقابل این فرد قرار میگیری و تو هم یه "بله" شیرین و جانانه تحویلش می دهی، می پذیری که کارش را شما انجام دهی، لباست را به او قرض بدهی، برای امتحان فردا تقلب به او برسانی، مهمانی ای که دوست نداری را همراهش بروی، ساعت دوازده شب تلفنش را پاسخ بدهی و... پیش،خودت فکر می کنی که من چه موجود مهربان و انسانی هستم، خدا مراحفظ کند... و در واقع نمیدانی که چه ظلمی به او و به خودت کرده ای... به او یاد ندادی که در حد و مرزهای خودش حرکت کند، #محدودیت هایش را بپذیرد، خویشتن دار باشد و از همه مهم تر روی خودش و منابع درونی خودش برای زندگیش تمرکز کند...
وقت آن است که این چرخه های معیوب را بشکنیم؛ لطفی کنیم و به دیگران نه بگوییم...
آیا شما اهل نه گفتن هستید؟
متن و عکس از :
#بهاره_محمدنیا
#رواندرمانگر و #طرحواره_درمانگر از
#گروه_روانپزشکی_ویان #مطب_دکتر_سامرند_سلیمی
#نه_گفتن#روانشناسی #مشاوره#رابطه#مهارت_های_زندگی
@vianclinics

‍ ‍ من این‌گونه به همسرم دلبسته می‌شوم!
#سبک_دلبستگی شما چیست؟ چه ارتباطی با رابطه عاشقانه شما با جنس مخالفتان دارد؟ حدس زدن کافی است!
تجربه‌های دوره کودکی و ژن‌های ما، نقش مهمی در شکل‌گیری روابط ما بازی می‌کنند. این‌که چطور روابط عاشقانه‌مان را شکل می‌دهیم به سبک دلبستگی ما ارتباط دارد. این‌که چطور در کودکی با پدر و مادرمان ارتباط عاطفی برقرار می‌کرده‌ایم، در بزرگسالی هم ادامه می‌یابد و بر روابط عاشقانه ما با جنس مخالف تأثیر می‌گذارد. این الگوی روابط ما با بزرگسالان در کودکی، همان سبک دلبستگی ماست که در سه دسته‌بندی «اضطرابی، اجتنابی و سالم» قرار می‌گیرد.
سبک دلبستگی اضطرابی
افراد دارای این سبک، مشتاق صمیمیت و نزدیکی و عاشق دونفره بودن هستند؛ اما روابط را شکننده می‌دانند و به تغییرات بسیار کوچک در حالت‌های عاطفی همسرشان حساسیت نشان می‌دهند. مسائل بسیار کوچک مانند تماس نگرفتن همسرشان وقتی قرار بوده تماس بگیرد، باعث می‌شود احساس ناامنی و آسیب‌پذیری داشته باشند.
این افراد به دلیل این‌که نمی‌توانند خواسته‌هایشان را با فرد مقابل مطرح کنند، احتمال دارد افسرده شوند، غمگین باشند، کناره‌گیری کرده یا پرخاشگری کنند. برای مثال تماسی را که منتظرش بوده‌اند، پاسخ نمی‌دهند یا برای این‌که حسادت فرد مقابلشان را تحریک کنند با افراد دیگری از جنس مخالف حرف می‌زنند. بی‌شک این روش‌ها نمی‌تواند رابطه باثبات مورد نیاز فرد مضطرب را برای ایجاد احساس امینت در او، تأمین کند.
چه باید کرد؟!
حرف بزنید! وقتی همسرتان حرفی می‌زند یا کاری می‌کند که احساس ناامنی در شما شکل می‌گیرد، برای مثال وقتی انتظار دارید روز تعطیل را فقط در کنار شما بگذراند، تصمیم می‌گیرد که با دوستانش بیرون برود؛ یک نفس عمیق بکشید و خودتان را از شروع یک دعوای تازه منع کنید. ‌مقابله‌به‌مثل هم نکنید؛ فقط احساس خودتان را همان‌طور که هست، بیان کنید. نخواهید که مغزتان را بخواند، بلکه نیازهایتان را با آرامش و به‌روشنی بیان کنید. بی‌شک این رفتار باعث می‌شود او تمایل بیشتری به بودن در کنار شما ‌نشان دهد. اگر شریک زندگی شما سبک «اجتنابی» داشته باشد، این کار کمی سخت‌تر است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که افراد دارای سبک‌های اضطرابی و اجتنابی، به سمت هم جذب می‌شوند! اعتمادبه‌نفس و احساس توانمندی که از ابراز کردن خودتان به‌دست می‌آورید، باعث می‌شود احساس امنیت و ثبات عاطفی بیشتری را برای روبه‌رو شدن با یک فرد اجتنابی داشته باشید.

بخشی از مقاله قبلا منتشر شده از #بهاره_محمدنیا
#رواندرمانگر و #طرحواره_درمانگر از #گروه_روانپزشکی_ویان
#مطب_دکتر_سامرند_سلیمی #عشق#رابطه#ازدواج
@vianclinics

‍ دست از کنترل کردن من بردارید...
دیکتاتوری فقط یه نوع از کشورداری نیست، یک مدل فکری است. یک مدل فکری که بسیاری از افراد در کشورهای جهان سوم به آن گرفتار هستند. دیکتاتوری طرز فکری نیست که فقط  به یک حاکم یا رئیس جمهور محدود شود، همه ما گرفتار آن هستیم. در درون همه ما دیکتاتوری بس کنترل گر وجود دارد، فقط از آن جا که ما در راس قدرت نیستیم و جایگاهمان بسیار کوچک و محدود است، جلوه اش هم در ما کم فروغ است و فقط با دقت کردن هویدا می‌شود. دیکتاتورها بسیار تمایل دارند انسان ها را از نظر مالی وابسته به خود نگه دارند تا بتوانند با دادن نیازهای اولیه و حیاتی، کنترل رو روی سوژه شان باقی نگه دارند. همسر دیکتاتوری را تصور کنید که دوست ندارد زنش به سرکار برود، پدری را تصور کنید که مانع مستقل شدن فرزندانش می‌شود و توقع دارد همه از حرفه ی خانوادگی تحت نظر او ارتزاق کنند. دیکتاتورها می‌خواهند تعیین کنند که شما چطور فکر کنید.اما بدترین قسمت ماجرا این نیست، بدترین قسمت این است که دیکتاتورها می‌خواهند احساسات شما را هم تحت کنترل خودشان درآورند، اینکه شما درباره موضوعی، شخصی یا اتفاقی چه احساسی دارید یا بهتر بگویم چه احساسی باید داشته باشید، برایتان تعیین و مشخص می شود. مادری را تصور کنید که به فرزندش می گوید:خجالت نمیکشی از زمین خوردن برادرت خوشحالی؟ (چون خنده اش گرفته)، تو این اوضاع تو چرا انقدر سرخوشی؟، سعی کن هر چی گفت عصبانی نشی و...
احساس گناه دادن به دیگران هم یکی دیگر از آن راه‌هایی است که دیکتاتورها استفاده می کنند تا شما را به راه و روش و سبک خودشان دربیاورند؛ من تمام عمرم را برای بزرگ کردن تو صرف کردم، حالا چطور میتونی با من مخالفت کنی؟
سرزنش کردن و تهدید کردن هم از راه های دیگر کنترل کردن آدم‌هاست.
آیا از وجود این والد کنترل گر درون خودمان آگاهیم؟
اطرافیان شما از کدام روش ها برای کنترل شما استفاده می کنند؟
یادمان باشد دیکتاتوری و دموکراسی از مغز انسان شروع می‌شود.
متن و عکس از:
#بهاره_محمدنیا
#رواندرمانگر و #طرحواره_درمانگر از
#گروه_روانپزشکی_ویان #مطب_دکتر_سامرند_سلیمی #روان_شناسی

‍ زندگی تان را به خاطر هیچ کسی معلق نکنید
بسیار پیش آمده که وارد یک رابطه عاطفی شده ایم، بعد از مدتی ناگهان متوجه شده ایم که گویا بسیاری از فعالیت هایی که قبل از این رابطه انجام می داده ایم را دیگر انجام نمی دهیم. جای کتاب خواندن های شبانه را تلفن حرف زدن های طولانی مدت گرفته، از هفته ای سه روز که به باشگاه می رفتیم، دو روزش را می پیچانیم و سر قرار می رویم. برنامه مهاجرت مان را به خاطر فردی که هیچ قول ازدواجی به ما نداده کنسل می کنیم و به جای آن درباره پروژه های مشترک خیال پردازی می کنیم. درس خواندن برای فوق لیسانس را تعطیل می کنیم چون که طرف مقابل خوشش نمی آید ما از او تحصیلات بالاتری داشته باشیم.ما زندگی مان را به خاطر شخصی معلق می کنیم و بعد که رابطه با او به پایان رسید، افسرده می‌شویم و شروع به سرزنش خودمان می کنیم.
حضور هیچ فردی در زندگی ما نباید فردیت ما و هویتی که سالهاست برای آن جنگیده ایم را از ما بگیرد.
رابطه سالم رابطه ای است که در آن هویت و فردیت هیچ کدام از دو نفر از بین نمی‌رود بلکه یک هویت دو نفره هم به آن اضافه می شود. حالا ما سه هویت داریم:هویت من، هویت تو و هویت ما...
متن و عکس از :
#بهاره_محمدنیا
#رواندرمانگر و #طرحواره_درمانگر گروه روان پزشکی ویان

#گروه_روانپزشکی_ویان #مطب_دکتر_سامرند_سلیمی
#ازدواج#رابطه#زوج_درمانی