🏛 تاریخ درترازو 🏛 Date in the balance

مجلس گزینشی، نمایشی ،فرمایشی وبله قربانگو...


استبداد شاهان قجر که خود را #سایه_خدا بر زمین می پنداشتند، به حدی دهشتناک بود که مشروطه چی های اولیه، حتی جرات نام بردن آشکار و بی محابا از هدف مشروطه،  یعنی برپایی مجلس را نداشتند.

چنان چه در گفتگو با #مظفرالدین شاه به جای مجلس، از #عدالتخانه نام بردند.

حکومت قاجار با شیوه سرکوب سرخ در برابر این هدف، یعنی تشکیل مجلس ایستاد.

اما بالاخره با ایستادگی و اتحاد مشروطه چیان، مظفرالدین شاه که خود را آشکارا ضل الله می نامید، با تشکیل مجلس موافقت کرد.

ولی پس از مرگش، فرزندش #محمدعلی‌شاه با یاری جستن از #رفقای_روس و برخی علمای حکومتی و درباری ، #واپسگرایان و اوباش و به توپ بستن نخستین مجلس توسط روس ها، دوره پر شقاوت #استبدادصغیر آغازید.

ولی این دوره نکبت بار نیز با همت ایرانیان و شکست دادن روس ها، سرداران قاجار و سپس تبعید شاه نزد اربابش روسیه،دوباره با رنج و درد و شقاوت و سرکوب و کشتار، بالاخره با پیروزی مشروطه خواهان پایان یافت.

ولی این بار دیگر شاهان قاجار و اعیان و اشراف و مستبدین، تاکتیک خود را در برابر مخالفت با مجلس به کلی عوض کردند.

پس از شکست استبداد صغیر و تبعید محمد علی شاه، رهبران حکومت ها در دوره کوتاه سلطنت قاجار، سهل است که در عصر پهلوی و جمهوری اسلامی ، نه تنها باتداوم و استمرار تشکیل مجلس مخالفت نکردند، بلکه به ترغیب و تشویق مردم برای شرکت در انتخابات و رای دادن به نامزدها پرداختند.

ولی این بار افسار کار مجلس را با ترفندی جدید دراختیار گرفتند:

امروزه می بینید که حکومتی ها  به جای دادن آزادی کامل، شیوه دستچین کردن نامزدان را در پیش گرفتند.

بدین ترتیب که  نامزدان دلخواه خود را از پیش گزینش کرده و پس از عبور دادنشان از غربال های متعدد، آنان را با ترفندهای گوناگون در معرض دید و نظر مردم برای انتخاب شدن قرار می دادند.

زین پس نتیجه انتخابات در بیشتر دوره های مجلس از پیش معلوم بود:
مجالسی با اکثریت واپسگرایان(مرتجعین)، خوانین و اشراف زادگان، روسوفیل ها، آنگلوفیل ها و آلمانوفیل ها،
در کنار اقلیتی کوچک از فرهیختگان ایراندوست، دارای ایده ها و طرح و برنامه هایی برای ترقی و پیشرفت.

کوتاه سخن آنکه گرچه مجلس شورای ملی تکوین یافت، ولی زان پس، با به سر عقل آمدن ارتجاعیون، دوران #استبدادکبیر آغاز شد.
دورانی که نه تنها مجلس که مجالس و حتی شوراهای جورواجور، متشکل از اعضای غربال شده، گزینشی و نمایشی شکل گرفتند.

زین پس استبداد کبیر برای تداوم موجودیت خود در جهان رو به دموکراسی، نیازمند نمایش برگزاری انتخابات بود.

هم چنین نیازمند مجالس و شوراهای نمایشی در نقطه به نقطه و شهر به شهر و ده به ده و کوچه به کوچه بود.
بنابراین انتخابات مجلس تنها در چند دوره استثنایی، فرصت تنفس و بالندگی برای مردم فراهم آمد.
ولی در نهایت با تبدیل استبداد صغیر به استبداد کبیر، شاهان و مدیران و رهبران در واقع همچنان ظل الله های جدید باقی ماندند، یعنی شاهان مستبد دیگری که مانع تابش نور خدا بر ملت بودند.
آنان در واقع با بستن همه روزنه های نور، ملت را در سایه قرار دادند.

✍ #یدالله_کریمی_پور

t.center/tarikhdartarazoo 🏛

خاطره تلخ مرحوم هوشنگ ابتهاج( #سایه) سراینده #سرای_امید از دوران زندانش درماه های نخست پس از انقلاب ...

⏰ ۱ دقیقه و۵۴ ثانیه

t.center/tarikhdartarazoo 🏛

بر لبت مژده ی آزادیِ ما می گذرد
جان صدِ مرغِ گرفتار فدای دهنت


#سایه


t.center/tarikhdartarazoo 🏛

این تصویر تاریخی مربوط به سال ۱۳۳۰ در تهران است

در این تصویر شماری از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات ایران در آن روزگار را می بینید.

از راست به چپ:
منصوره نادرپور (خواهر نادر نادرپور)، #سیمین_بهبهانی، لعبت والا، محمد قاضی، #نادر_نادرپور، هوشنگ ابتهاج ( #سایه)، #فروغ_فرخ‌زاد و #فریدون_مشیری.

t.center/sokhansarayann 🎻