بی واژه مینویسم برای تو که باد را در تور بیشانه حمل میکنی بر دوش و رفتن را بدون آمدن فاش میکنم ناگفتنیهایی از آتش سرد سینه آرامم چون آتشفشانی که بر میگردد به درون تر میشوم در فصلی سترون و بارور میشویم از ابرهای عقیم که خیس میکنند بابونههای وحشی احساسمان را