بيشتر شاعران بزرگ ايران #عزلت گزين بودند و کمابيش در #انزوا روزگار مى گذراندند, #فردوسى همه عمر در #طوس خراسان ماند و در باغى زيبا ,جسم و روحش را وقف شاهکارى کرد که مقدر بود #هويت و #زبان ملى #ايرانيان را زنده نگه دارد. #خيام در #نيشابور زندگى کرد دور از جذبه #دربار و ديوانسالارى سلجوقى. همش بيشتر مصروف مطالعات #نجومى و رياضى شد,ولى گاهى زير سوسوى چراغ رباعى هم مى نوشت. #مولوى بيشتر عمرش را در آسياى صغير در #قونيه گذراند.زندگى اش مظهر تمام عيارى است از زندگى يک #مرشد سنتى زمانه. #حافظ هرگزاز ديار محبوبش #شيراز خارج نشد. در ميان اين شاعران , #تنها#سعدى زندگى #اجتماعى پويايى داشت.هم اهل #معاشرت بود,هم سرد و گرم روزگار چشيده,هم #شاعرى بى همتا و هم #مردى دنيا ديده.