موسیقی رقص و رستگاری جمعی
🎬«زندگی، رقص است» این ایماژ اولین بار در آیین هندو ابداع شد.خدای آیین هندو نیز «شیوا»ی رقصان است. رقص را میتوان تنها حرکتی دانست که در آن مسیر و مقصد یکی بوده و در این بیهدفی، شکست هم معنا ندارد چون رقصنده نمیخواهد به جایی برسد، می خواهد خوب برقصد.
اما در فیلم راههای
افتخار به کارگردانی استنلی کوبریک، رقص استعارهی رستگاری نیز هست.
در سکانس پایانی این فیلم، سربازان فرانسوی، فرسوده از زخم های بیمعنای جنگ جهانی اول در کافهای نشستهاند. صاحب کافه، یک خوانندهی زن آلمانی را روی صحنه می آورد تا برای سربازان دشمن بخواند. ابتدا موج تحقیر و تمسخر به سوی زن روانه میشود. سربازان کلمات آواز را که به زبان آلمانی است نمی فهمند اما به تدریج ملودی آواز را زمزمه می کنند. آنقدر که ناگهان نه تنها پوچی جنگ و نبرد بر سر قدرت، که بیمعناییِ زبان، دین، نژاد و مرزهایی که آدمیان را از هم جدا و به دشمنی مجبور کرده نمایان می شود.
زیباترین سکانس ضد جنگ تاریخ سینما را تماشا کنید.
🍃💞#عبدالحمید_ضیایی#راههای_افتخار@SazoChakameoKetab