#علی_باقرزاده (۱۱
#تیر ۱۳۰۸، مشهد - ۱۹ آذر ۱۳۹۵، مشهد)، با تخلُّص بقا
#شاعر،
#ادیب،
#نویسنده، بازرگان، نیکوکار و مقامدار دانشگاهی ایرانی بود که برای قطعهسرودههایش شهرت فراگیر یافت.
زادهٔ ۱۱ تیر ۱۳۰۸ در مشهد در خانوادهای بازرگان مهاجر یزدیتبار؛ پدرش (علیاکبر) همراه پدربزرگش (علیاصغر) از یزد به شوروی مهاجرت کرد. جیحون یزدی دایی پدر او بوده است. علیاکبر پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه به ایران بازگشت و ساکن مشهد شد و در ۱۳۲۶ درگذشت، علی تنها پسر خانواده، مسئول معاش شد و سرپرستی مادر و ۷ خواهر را بر عهده گرفت. در تجارتخانهٔ چای پدریاش به خودآموختگی روی آورد و نتوانست رسماً به تحصیل دانشگاهی بپردازد. به هنگام کار، زبانهای انگلیسی و عربی را در مدرسههای «ایران» و «مهدیه حاجی عابدزاده» آموخت. محمدتقی
ادیب نیشابوری و قاسم رسا دو تن از استادان برجستهٔ او بودهاند.
در سال ۱۳۷۸ به عضویت هیئت امنای دانشگاه فردوسی مشهد و در سال ۱۳۸۰ به عضویت هیات امنا و رییس هیات مدیره بنیاد دانشگاهی فردوسی درآمد. او همچنین به نیکوکاری و ساخت مدرسه و خوابگاه دانشجویان پرداخت، دو مدرسه در روستای علاقه، چند مدرسه و یک هنرستان در منطقهٔ ۵ مشهد ساخت. کتابخانهٔ غنی ۳۰۰۰ جلدی خود را نیز وقف آستان قدس رضوی نمود.
باقرزاده با محمدعلی جمالزاده، غلامحسین یوسفی، حسین خدیو جم، احمد گلچین معانی، اخوان ثالث، شفیعی کدکنی و محمدرضا حکیمی ودیگران دوستی و مراوده داشت؛ در پژوهشها، بررسیهای ادبی و شعر خود با آنان گفتگوها، اخوانیات و مکاتبات داشته است. همچنین او خود ذکر کرده که از دههٔ ۱۳۵۰ با رهبر انقلاب آقای خامنه ای دوستی نزدیک داشته است؛ بعدها در پیامی که در ۶ شهریور ۱۳۹۲ برای بزرگداشت رسمی باقرزاده در فرهنگسرای فردوسی مشهد برگزار شد، او را «یکی از بازماندگان کمشمار مجموعهای از شاعران چیرهدست» دانست که «همواره حرمت و کرامت شعر و شاعری را پاسداشته و زبان گویا و طبع روان را جز به راه نیکی و راستی به کار نگرفته است.»
🔸 #سبک در قالبهای قصیده، غزل، قطعه، مثنوی، چهارپاره، ترکیببند، رباعی و شعر نیمایی شعر میسرود اما بیشتر در قطعهسرایی شهرت یافت. سبک او را حکمی و اندرزی بیان کردهاند.
🔹 #آثار ۲۵ مقاله نگاشت. آیینهٔ بقا اثری است که دربارهٔ او نگاشته شده است که ایده و مقدمهٔ آن از محمدرضا شفیعی کدکنی است و به کوشش محمدجعفر یاحقی گردآمده است.بقای شعر دیگر اثری است که گردآوری آن همزمان با درگذشت او انجام گرفت.شعار باقرزاده نخست در روزنامههای یغما و نیز برخی کتب درسی چاپ شدهاند.
لطیفهها: دربارهٔ حاضرجوابیهای شاعران، چاپ نخست ۱۳۴۲/ ۱۹۶۳م؛
زندگینامه و شعر عبدالوهاب طراز یزدی
ده مقاله: بهعنوان بخشی از کتاب سال مشهد در ۱۳۶۵/ ۱۹۸۶م چاپ شد.
چهل حدیث، ترجمهٔ منظوم چهل حدیث رضوی: چاپ بهنشر، نخست در ۱۳۶۵/ ۱۹۸۶م.
نسیمی از دیار خراسان: گزیدهٔ اشعارش چاپ ۱۳۶۵/ ۱۹۸۶م
یاد مادر: شامل آثار برتر اندیشمندان دربارهٔ مادر، چاپ ۱۳۷۲ / ۱۹۹۳م
زلال بقا: دیوان شعر او
سفری به مسکو و سن پترزبورگ: سفرنامه و خاطرهنامهٔ او، با اشتراک حسین رزمو چاپ ۱۳۷۹ش/ ۲۰۰۰م
سیر آفاق: سفرنامهاش به کشورهای گوناگون.
بزم محبت: اشعار مدح و مرثیهٔ او دربارهٔ اهل بیت، به درخواست همسرش آن را گردآورد.
علی باقرزاده در عصر ۱۹ آذر ۱۳۹۵ در منزل خود بر اثر ایست قلبی در گذشت و پیکرش در مقبره الشعرای توس دفن شد.
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂