آوای مهرآیین
یاد استاد پرویز
#مشکاتیان (۱۳۳۴ - ۱۳۸۸)، نوازنده و آهنگساز تأثیرگذار و نامدار، در سیام شهریور سالروز درگذشتش گرامی باد!
این مثنوی را که در آن به نام بیست آلبوم استاد اشاره شده، چند روز پس از درگذشت ایشان در سال شوم هشتاد و هشت ساختم و همان زمان در مجلۀ هنر موسیقی
به چاپ رسید. امروز چنین تکلفاتی را نمیپسندم؛ اما این مثنوی، هرچند خالی از خللی نیست، شاید به یاد آن بزرگ، ارزش یک بار بازخوانی را داشته باشد.
رفت و ما ماندیم و بغضی در گلو
ای دریغ! آوای مهرآیین او!
شاه شورانگیز ما
مشکاتیانخسرو پرویز ما
مشکاتیانپور نیشابور، آن «چاووش» ما
نغمههایش تا ابد در گوش ما
بسکه در «کنج صبوری» ماند و ماند
عاقبت مرگ آمد و او را رهاند
در «مقام صبر» خونین شد دلش
«قاصدک» را راند و بدبین شد دلش
آنکه روزی مستِ سنتور و سهتار
میسرود از «مژده» و «لالهیْ بهار»
در میان «دود عود» و شمع و ساز
از «تمنّا»ی دلش میگفت باز
کفزنان «بر آستان» جان جان
نغمهها میساخت در «دستان» جان
«گنبد مینا» ز صوتش پرسرور
«جان عشّاق» از «نوا»یش غرق شور
با سهتارش «سرّ عشق» افشا شده
«صبح مشتاقان» ازو زیبا شده
از «وطن» با نغمههایش یاد کرد
در همایون، ساز او «بیداد» کرد
عاقبت سویِ «پس پرده» شتافت
«لحظۀ دیدار» را نزدیک یافت
در سکوت سرد خود خاموش شد
«سرو آزاد»ش خزانیپوش شد
◀️ قرائت این شعر با صدا و تصویر استاد مهدی ستایشگر را در
اینجا میتوان شنید و دید.
https://t.center/roshananemehr