Pazudharma

#دامپزشکی فصل الخطاب تمام #علوم نیست! بلکه رشته ای علمی است که به واسطه سروکار داشتن با #موجودات_زنده که علاوه بر #جسم و #کالبد، #روح هم دارند باید با #اخلاقیات بسیار نزدیک و چه بسا عجین باشد.

در بررسی «تحقیقات علمی» موردِ ادعا از سوی موافقین، ما بدون در نظر گرفتن #باغ_وحش های موجود در #کشور، این سوال را مطرح می کنیم که آیا این تحقیقات معطوف به آسیب شناسی بیماری ها، ناهنجاری، #کالبد_شناسی و یا #رفتار_شناسی حیوانات است؟ براستی، شناخت کدام یک از اين موارد نیاز به «نگهداری دایم» حیوانات در محوطه ای محصور دارد؟!! آیا انسان نیازمند آن است تا آگاهانه ایجاد مشکل و/یا بیماری نماید، سپس با «توجیه» تحقیقی بودن به مطالعه آن بپردازد؟! آیا باغ وحش با بهبود کیفیت و افزایش کمیت زندگی «ساکنین» خود در قالب «تحقیق علمی» در پی تداوم «بقای» خود نیست؟...
آیا بین بقای باغ وحش و «بقای نسل» #گونه های مختلف ارتباط معناداری وجود ندارد؟
حیوانات بنابر «قوانین طبیعی» خود، فرآیندهای منحصر بفرد و بینهایت پیچیده ای برای #جفت_یابی دارند. هر گونه خاص در هنگام «انتخاب» جفت رفتارها، صداها، حرکات، آهنگ ها و کارهای مخصوص انجام می دهد که صرفا از #غریزه ناشی نمی شود، بلکه از یادگیریِ فرآیندِ جفت یابی. در طول جفت یابیِ حیوانات، هر کس به راحتی «انتخاب» نمی شود!
تولد حیوانات در باغ وحش، با حذف کامل این فرآیند پیچیده و زمان بر انجام می شود. به بیانی بهتر، حیوانات نه با «اختیار» که با «اجبار» فقط جفت گیری می کنند! کودکان این والدین و کودکان کودکان آنها نیز هرگز رفتاری به نام «جفت یابی» را نمی آموزند زیرا باغ وحش، «فرصت طبیعی» یادگیری را به "بهانه بقاي نسل" از آنها گرفته است...
https://telegram.me/Pazudharma