تصویرِ معناداری است از دنیای دریا(Seaworld) که بیانگرِ دو واقعیت است: نخست، تغذیه ی
#دلفین ها و نهنگ ها توسط انسان و به طور هم زمان، تغذیه ی
#افکار_عمومی با
#چرندیات و نمایشِ کارهای بیهوده. تغذیه ای که «محبوب» و پرطرفدار است! بسیاری از
#رسانه هایِ دیداری، شنیداری و مکتوب همین کار را با فکر و فرآیندِ تصمیم گیری مردم می کنند. آنها اختیار و اجازه ی فکر کردن را از ما می گیرند و بی وقفه آن چه خودشان می خواهند و در پشتِ پرده به
#قدرت گرفتن و سودهای هنگفت مالی منجر می شوند، در افکارِ عمومی تزریق می کنند. آنها حتی قادرند
#امید،
#آرزو و
#عشق را منحرف و به سویی سوق دهند که خودشان از آن سود می برند. با این وجود، در نهایت این ما هستیم که می توانیم دست به انتخاب بزنیم: به این
چرندیات اجازه ی ورود به حریمِ فکرمان را بدهیم و تحت تاثیر آن قرار بگیریم و/یا ورودشان را ممنوع کنیم و به دنبالِ
#حقیقت باشیم تا بتوانیم زندگیِ محدودِ خودمان را معنا ببخشیم.
