Pazudharma

‍ 🖋 حکایتِ یک امداد و نجات

◾️یک #سگ_بومی یک باره در وسط شهر ظاهر می شود که از منظر #مردم، ظاهری «ناخوشایند» دارد! سگی که به یک موجود فضایی تشبیه شده که در قسمت بالایی بدن و گردن مو دارد و بقیه بدن او فقط پوست است.

◾️از همین منظر، این سگ حتی با تنفس خودش می تواند محیط را #آلوده و یک شهر را بیمار کند!

◾️تلفن های همراه به کار می افتند تا به هر سامانه ای که در حافظه مردم ثبت و ضبط شده است از حضور یک موجود عجیب و غریب و غیرقابل شناسایی خبر دهند.

◾️#اداره_کل_محیط_زیست، #آتش_نشانی و شاید سامانه #شهرداری(که بیشتر به سامانه #کشتار_سگ ها تغییرِ کاربری داده است!) از دمِ دست ترین شماره هایی است که مردم به آنها متوسل می شوند.

◾️طبق بند 5 شرح وظایف آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران «مقابله با حیوانات وحشی و موذی» از جمله وظایفی است که یک #آتش_نشان برعهده دارد که به نظر می رسد تک تک واژگانِ به کار رفته در این بند ابتدا مشمول تعریف درست و دقیق و سپس، بازنگری است!

◾️ به نظر نمی رسد «مقابله با یک حیوان وحشی و یا موذی» در راستای وظایفی باشد که طبق بند 7 همین شرح وظایف «در آن جان و مال شهروندان در معرض خطر قرار می باشد.»

◾️به بیانی بهتر، اگر برای جان و مال #شهروندان احترام و ارزشی این چنین قایلیم و برای امداد و نجات آنها، تا پای جان پیش می رویم و آتش نشانان با #ازخودگذشتگی تمام این مهم را بارها و بارها به اثبات رسانده اند، نمی توانیم با «حیوانات وحشی و موذی» به «مقابله» بپردازیم. بلکه باید همان روحیه امداد و نجاتِ اصولی در موردِ تمام #زیستمندان و بدون بکارگیری هیچ صفتی از جمله «وحشی» و «موذی» انجام گیرد- حتی اگر یک حیوان از گونه #حیات_وحش شهری باشد مانند #روباه.

◾️#تماس_های_مردمی به نتیجه می رسد و در نهایت، سازمان آتش نشانی وارد عمل شده و این موجود را با وضعیتی که در تصویر کاملا مشخص است می گیرد و به خودرو منتقل می کند. در این فرآیند، به نظر می رسد که حتی هیچ مشورتی با #دامپزشکِ مستقر در اداره کل سازمان حفاظت محیط زیست هم صورت نگرفته است تا با توضیح مشخصات ظاهری، اطلاعات درست و کارشناسانه ای دریافت شده و براساس آن اقدام شود.

◾️در بررسی صحنه های جنایی، حتی #عکاسان نیز از #دستکش استفاده می کنند! ولی ما در کشورمان برای #جمع_آوری زباله های آلوده نیز با #فرهنگ_استفاده از دستکش فرسنگ ها دور و بیگانه ایم!!!

◾️اگر به جای این سگ بومی، فردی با درجه #سوختگی حاد و ظاهری «ناخوشایند» بود، آیا #امدادگران باز به همین روش و از ترس #آلودگی، آن شهروند #مصدوم را این گونه حمل و منتقل می کردند؟

◾️آیا اساسا، یک بیمار را باید به شکلی اصولی و استاندارد حمل کرد یا صرفا بنابر قضاوت های ارزشی و اخلاقی با او رفتاری #مغرضانه داشت؟

◾️همین رفتار، به خودیِ خود، چه پیام های اخلاقی به مردمی که ناظر بر صحنه هستند می دهد؟ آیا راهنمای درستی برای رفتار آنها با حیوانات است؟ بین این رویه و #سنگسار کردن آن #سیاهگوشِ مادر ارتباطی نیست؟! سلاخی کردن #خرس_های_سمیرم چطور؟!

◾️با مشاهده هر نوع صحنه #خشونت_آمیز در سطح #جامعه چرا مردم به جای #انزجار به #رضایت_خاطر دست می یابند!؟

🔺نَفَسِ حیوانات ما به شماره افتاده است! این نَفَس ها را می توان شنید و شمرد...

◀️ به جای #دفاعِ تمام قد از این حرکت ها، به جای جست و جو و پیدا کردن هر ریسمانی که بتوان با توسل به آن «توجیه» کرد تا شاید برخی #انگیزه های شخصی و نیات هدفمند را سیراب نماییم، به بررسی ساختاری و #آسیب_شناسیِ علمی و همه جانبه بپردازیم. با دفاع از این اقدامات اشتباه، ما شاید خودمان را «موجه» و «مثبت» جلوه بدهیم ولی به حال حیوان و جامعه و کشور هیچ قدم مثبت و سازنده ای برنمی داریم!

https://t.center/pazudharma

🕶 دیدم ولی، وانمود می کنم ندیدم!!!

📌به طور کلی، بین آن چه انسان ها می گویند که فکر می کنند و آن چه واقعن باور دارند و عمل می کنند تفاوتی اساسی وجود دارد. تفاوت #فرهنگ_آرمانی و #فرهنگ_واقعی هم دقیقن از همین جا ناشی می شود. برخورد این دو فرهنگ می تواند منجر به #تضادهایی آشکار شود.

📌#دولت ها و #نهادهای_دولتی همیشه #پاسخگویی را #وظیفه اصلی خود می دانند(فرهنگ آرمانی) ولی در عمل تمام راه های ارتباطی با آنها مسدود است!(فرهنگ واقعی).

📌#مردم به صورت روزانه صدها هزار جمله از انواع پندهای متنوع درباره #رفتار درست، #عشق_واقعی و #مهربانی را منتشر می کنند یا به همدیگر توصیه می کنند(فرهنگ آرمانی) ولی در هنگام #کار و #دوستی به هم #دروغ می گویند و #خیانت می کنند و از پشت خنجر می زنند(فرهنگ واقعی).

📌«دیدم ولی، وانمود می کنم ندیدم!» حکایت همان امکانات #فضای_مجازی است که در اختیار #کاربران گذاشته می شود ولی، شوربختانه، #فرهنگ استفاده از آن بیشتر واقعی است و نه آرمانی.

📌در میان تمام پیام هایی که برای ما ارسال می شوند، گاهی با مواردی مواجه می شویم که ما را برای دقایقی به فکری عمیق فرو می برد. به یک پرسش سه حرفی و ساده: چرا؟!

📍برخی از همراهان پیامی ارسال می کنند که خود پیام بسیار پرمحتوا و خوب هم هست، وقتی در مقام پاسخگویی برمی آییم تا تشکری خشک و خالی کنیم با « Deleted Account » روبروی می شویم!!! واقعن چرا؟

📍برخی ما را مورد "لطف" خود قرار می دهند و وقتی در پی یافتن علت آن برمی آییم با « Last seen long time ago » مواجه می شویم!!! واقعن چرا؟

📍تعدادی دیگر با طرح ایراداتی به برخی مطالب، مدتی طولانی به گپ و گفت مجازی مشغول می شوند و زمانی که نوبت توضیحات ما فرا می رسد، هیچ کدام از مطالب « Seen » نمی شود!!! واقعن چرا؟!

📍وقتی نوبت کارهای اجرایی و/یا درخواستی مطرح می شود هم وضعیت بر همین منوال است! فرقی هم نمی کند که آن فرد چه #مقام و منصبی داشته باشد.

📍گاهی «ادمین» کانال هایی مردمی که چهره هاي شناخته شده اي هم هستند و اعضاي كانال آنها به بیش از پانزده هزار نفر مي رسد هم به همین «درد» مبتلا هستند!!!
درد بیشتر اینجاست که این افراد مروجان همان فرهنگ آرمانی هستند اما خودشان مصداق بارز فرهنگ واقعی اند! واقعن چرا؟!

📌چرا ما نمی توانیم ساده باشیم!؟ چرا وقتی پیامی را می بینیم، وانمود می کنیم که ندیدیم!؟! چرا به خودمان دروغ می گوییم؟!

چرا #شهامت رویارویی با ابتدایی ترین اتفاقات روزمره را نداریم؟! چرا با #چشم ها و #دست هاي خودمان هم دشمنی داریم؟! با #قلب و #عقل بماند پیشکش...
 
 https://t.center/pazudharma