شما بالا و خطّ فقر و ما پایین ولی تا کی؟
سر یک سفره هی خوردید مسئولین ولی تا کی؟
نه تنها سفره را با سفره ، آش و جاش را بلکه
هم از توبره هم از آخور هم از خورجین ولی تا کی؟
بیا خلوت بکن حاجی اگر مانده‌ست وجدانی
به جای نان بازو می‌خورید از دین ولی تا کی؟
پروستات تو در شاسی، ترازش از سرم بالاست
که میگویند خطّ فقر! یعنی این ولی تا کی؟
صمد در چشم عین الله و تو در چشم خلق‌الله
فرو کردی ، گرفتی فیگور فردین ولی تا کی ؟
و طنز ماجرا حرف برابر بودن ما بود
که لُنگ انداخت آخر چارلی چاپلین ولی تا کی؟
چه تبعیضی ست ببن اشرف مخلوق عالم که
شماها لاکچری و ما دهَک ننگین ولی تا کی؟
سوار پورشه نکبت‌زاده ها هستند و در ایران
می‌اندازید بُنجل جای بنز از چین ولی تا کی؟
همیشه زخم روی زخم! دیگر خسته‌ایم آخر
به روی زخم می‌مالیم بِتادین ولی تا کی؟
دمار ما فقیران را نه تنها که درآوردید
دمار سنگ پا را نیز از قزوین ولی تا کی؟
نماز واجب ما شد غذای نان شب واجب
نماز مستحبی در کرِمپوتین ! ولی تا کی؟
نمازی هم اگر خواندیم فکر و ذکرمان نان بود
کشیدیم آن قدَر ضای والضّالین ولی تا کی؟
چه بوی خون شنیدیم از امیران در دل تاریخ
از استخر فرح ، گرمابه ای در فین ولی تا کی؟
شبیه احتمال مرگ من هی می‌رود بالا
شبی کالا ، شبی هم بی خبر بنزین ولی تا کی؟
اگر چه هر دو در این سال‌ها هم را فقط کردیم
شما ما را دعا کردید و ما نفرین ولی تا کی؟
اگر گفتیم این ها حقّ مردم نیست! فرمودید
برو ضمن دعاهایت بگو آمین! ولی تا کی؟
اگر چه طنزپردازم ، شما را دیدم و گفتم؛
که صد رحمت به روح پاک مِستـِر بین ولی تا کی؟
#مهدی_خداپرست#طنزتلخ@m_khodaparast1
