#کارگران_پروژه_ای نفت پس از ۱۰ تا ۱۲ ساعت کار فیزیکی طاقت‌فرسا، در دمای ۵۰درجه و شرجیِ عسلویه این‌چنین استراحت می‌کنند.
ببینید کلمات مارکس پس از ۱۷۷ سال چقدر زنده و همین‌جایی‌‌اند:
"حتی نیاز به هوای تازه هم از
کارگر دریغ می‌شود. انسان بار دیگر برای زندگی به غار باز‌می‌گردد، اما نه غاری که اکنون با نفس زهرآگین و طاعونی تمدن آلوده شده است. و با این‌که
کارگر با هزار اما و اگر در این غارها سکنی می‌گزیند، این ماوا برای او چنان بیگانه است که هر وقت اجاره‌ی خود را نپردازد، از او بازپس می‌گیرند و بیرونش می‌کنند. برای این مرده‌شورخانه‌ها هم باید پول پرداخت.
مسکنی رو به خورشید که پرومته (در منظومه‌ی پرومته‌ی) آیسخلوس از آن موهبتی والا یا می‌کرد دیگر برای کارگران وجود ندارد.
نور، هوا ساده‌ترین پاکیزگی‌های حیوانی دیگر نیاز انسان به شمار نمی‌آیند.
کثافت، این گندیدگی و تعفن انسانی، گنداب تمدن( به معنایی کاملا واقعی)، عناصر زندگی او شده‌اند."
دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی
#کارل_مارکسترجمهی
#حسن_مرتضوی#طبقه_کارگر #سرمایه‌داری #کارگران_پروژه‌ای #فراتر_از_استثمار #معیشت_کارگران #طبقه_کارگر_ایران@Blackfishvoice1
