کارگاه دیالکتیک

#اتحاد_ستمدیدگان
Канал
Образование
Блоги
Психология
Политика
Персидский
Логотип телеграм канала کارگاه دیالکتیک
@kdialecticПродвигать
1,2 тыс.
подписчиков
516
фото
98
видео
574
ссылки
در این کانال عمدتا مطالب انتشار یافته در تارنمای «کارگاه دیالکتیک» باز نشر می شود. درباره ی ما: https://kaargaah.net/?page_id=2 نشانی تماس کارگاه: [email protected] ارتباط با ادمین: @Nimmous
Forwarded from سرخط
🔴 اولین گام‌های پیروزی برای کارگران اعتصابی در پروژه‌های نفت و گاز
یا تغییر واقعی چگونه رقم می‌خورد؟

کارگران پروژه‌ای نفت و گاز به رسم چند سال گذشته‌ی خود بار دیگر در روزهای ابتدایی تابستان در اعتصاب به سر می‌برند. از اول تیرماه «کمپین» کارگران پروژه‌ای آغاز شده و تا به امروز دستکم ۱۱۵ شرکت و مرکز در اعتصاب به سر می‌برند. برخی برآوردها شمار کارگران اعتصابی را بیش از ۲۰ هزار نفر تخمین می‌زنند. اصلی‌ترین مطالبه‌ی این دور اعتصابات تغییر روند شغلی کارگران پروژه‌ای به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت به مانند کارکنان شرکت نفت است. کارگران اعتصابی همچنین با توجه به این که افزایش دستمزد سالانه‌ی اعلام شده از سوی وزارت کار (۳۵ درصد) مطابق با رشد تورم نیست، اعلام کردند افزایش ۳۵ درصدی دستمزد نسبت به سال گذشته را برای ۱۴ روز کار درنظر می‌گیرند. مطالبه‌ی حذف پیماکاران نیز یکی دیگر از مطالبات این کمپین محسوب می‌شود.

به یاد داریم که کارگران پروژه‌ای از اولین کمپین‌هایشان در سال ۱۳۹۹ هرساله بر اتحاد خود افزودند و توانستند با تکیه بر آن مطالبات صنفی‌شان را یک به یک به چنگ آورند. کارگرانی که تا همین چند سال پیش مجبور بودند در شیفت‌های ۲۴ روز کار و ۶ روز استراحت‌ و با دستمزدهای پایین و در شرایطی اسف‌بار کار کنند، با آغاز کمپین‌هایشان تواستند از سویی دستمزدهای اعلامی از سوی وزارت کار را بی‌اثر کنند و پیمانکاران را پای امضای قرارداد با دستمزدهای مد نظر کارگران بکشانند و از سوی دیگر با کمپین موفق ۲۰ – ۱۰ قاعده را به بیست روز کار و ۱۰ روز استراحت تغییر دهند و با کمپین‌های بعدی هم افزایش دستمزد و هم قاعده‌ی ۲۰ – ۱۰ را تثبیت کنند. حالا گام بعدی کارگران تبدیل ۲۰ – ۱۰ به ۱۴ – ۱۴ است که فراتر از کم کردن حجم کاری شدید کارگران، پاسخی عینی به بیکاری ناشی از پایان ساخت پروژه‌ها است که کارگران بیشتری بتوانند در دو شیفت مجزا مشغول به کار شوند. حالا بر اساس اخبار منتشر شده در رسانه‌های کارگران اعتصابی، اولین قرارداد ۱۴ – ۱۴ کارگران با یکی از شرکت‌ها بسته شده است، اما کارگران اعتصابی قویا تاکید کردند که تا به نتیجه رسیدن مطالباتشان برای تمامی کارگران به اعتصاب خود ادامه خواهند داد.

سال‌هاست که سیاست‌گذاران جمهوری اسلامی طبقه‌ی کارگر و به خصوص کارگران صنایع حساس نفت و گاز را با کمک شرکت‌های پیمانکاری از یکدیگر منفک کردند و با تخصیص امتیازاتی به برخی از آنان تلاش کردن در صف کارگران انشقاق ایجاد کنند، اما کمپین‌های کارگران نفت و گاز نشان داد که می‌توان حتی زیر سایه‌ی فضای امنیتی صنایع حساس و در نبود تشکل‌های رسمی کارگری، پراکنده‌ترین بخش طبقه‌ی کارگر را نیز به اعتصابی سراسری کشاند. کارگران پروژه‌ای توانستند با تیکه بر شبکه‌سازی‌های خود تاحدودی بر موانع موجود فائق آیند و تصاویر اتحادشان را در ترک کارگاه‌ها پروژه‌ها به رخ بکشانند. همزمانی این اعتصاب و انتخابات ریاست جمهوری از این حیث قابل اهمیتی دوچندان است. این کارگران در هر دو دولت روحانی و رئیسی بدون آن که خواست تغییر را از صندوق‌های رای جمهوری اسلامی دنبال کنند، بر اتحاد خود تکیه کردند و با شناسایی قدرتشان، از مبارزات صنفی دست پر بیرون آمدند. از سوی دیگر بخشی از همین کارگران پروژه‌ای بودند که در هنگامه‌ی قیام ژینا دست به اعتصابی سیاسی زدند و نشان دادند که چگونه مبارزات صنفی کارگران مسیر اعتلای مبارزاتی آنان را هموار می‌کند. حال به صف این کارگران پروژه‌ای، کارگران بخش‌های مختلف، معلمان، پرستان، بازنشستگان و بخش اعظم مزدبگیران را بیافزاید که آنان نیز در طول این سال‌ها مبارزات صنفی خود را با افت و خیز ادامه دادند و اگر توانستند تغییری در جهت بهبود وضعیت خود به دست آورند، آن را نه از راه انگشت‌های جوهری و صندوق‌های رای، بلکه از طریق مطالبه‌گری در کف خیابان و محل‌های کار کسب کردند. آمار اعلامی جمهوری اسلامی از انتخابات ریاست جمهوری که از مشارکت حدودا ۴۰ درصدی خبر می‌دهد، نشانی دیگر از این مسئله است که دعواهای زرگری اصلاح‌طلب و اصول‌گرا برای اکثریت به اتمام رسیده و جملگی می‌دانند که تغییر وضعیت موجود از زمین دیگری رقم می‌خورد.

#کمپین_۱۴_۱۴
#اعتصاب_کارگران_پروژه‌ای
#کارگران_پروژه‌ای_نفت_گاز
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism
Forwarded from سرخط
🔴 تداوم اعتراضات کارگران پیمانکاری در پالایشگاه‌های پارس جنوبی

امروز ۱۴ بهمن، برای پنجمین هفته‌ی متوالی، کارگران ارکان ثالث، اداری و رانندگان شرکت‌های پیمانکاری پالایشگاه‌های گاز پارس جنوبی دست به تجمع زدند. طبق گزارشات، امروز حداقل پالایشگاه‌های ۵، ۶، ۷، ۸، ۹، ۱۰ و ۱۲ در اعتراض بودند. اجرای کامل و عادلانه‌ی طرح طبقه‌بندی مشاغل، تغییر سیستم اقماری نیروهای اداری و پشتیبانی به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت، ساماندهی وضعیت رانندگان استیجاری مجموعه، بهره‌مندی از نفت کارت و بن کارت از جمله‌ی مطالبات این کارگران است.

#کارگران_پیمانی_نفت
#ارکان_ثالث
#پارس_جنوبی
#طبقه_کارگر
#اعتراضات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism
Forwarded from سرخط
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔴 «مشکل ما حل نشه، اهواز قیامت میشه»؛ تصاویر دیگری از راهپیمایی کارگران اعتصابی فولاد اهواز
۷ بهمن

کارگران اعتصابی گروه ملی فولاد در پنجمین روز اعتصاب خود، امروز پس از جلسه‌ی مجمع عمومی در محوطه‌ی کارخانه، راه خیابان را پیش گرفتند و با راهپیمایی در سطح شهر، مقابل ساختمان‌های استانداری خوزستان، فرمانداری اهواز، دادگستری و سرپرستی بانک ملی تجمع اعتراضی برگزار کردند. حضور خیابانی آنان به دنبال عدم تحقق وعده‌ی پرداخت ۵۰ درصد از طرح طبقه‌بندی در ابتدای بهمن و پیشنهاد مدیریت مبنی بر پرداخت تنها ۵ درصد از آن صورت گرفته است.

#گروه_ملی_فولاد
#فولاد_اهواز
#خوزستان
#طبقه_کارگر
#مبارزات_صنفی
#اتحاد_ستمدیدگان
@sarkhatism
از اسطوره‌ی فروپاشی نظام سلطه تا ضرورت مبارزات همبسته –
در حاشیه‌ی قیام تشنگان در خوزستان

امین حصوری

۳ مرداد ۱۴۰۰

--------------------------

برشی از متن:👇

برمبنای آنچه گفته شد، تاملی‌ کنیم بر مساله‌ی بازتولید و دوام دولت در پرتو قیام تشنگان در خوزستان:
با بازگشت ستمدیدگان خوزستان به خیابان‌ها و اوج‌گرفتن دگرباره‌ی مبارزه‌‌ی نابرابر آنان با دولت، فضای بیم‌وامیدی شکل گرفته است که یادآور خیزش آبان ۹۸ است. انبوهی از ستمدیدگا‌ن‌ بار دیگر در کشاکشی سخت و نابرابر با دولت می‌کوشند گشایشی در تاریخ ستم‌بارشان ایجاد کنند. خوزستان تشنه است: هم تشنه‌ی آب و هم تشنه‌ی آزادی‌؛ این هر دو را از مردمانش دریغ کرده‌اند. محروم‌کردن خوزستان از رودهایش نمی‌توانست بدون فرایند دیرپایِ سلب آزادی از بومیان خوزستان و فرودستانِ سراسر ایران تحقق یابد. آن‌هایی که اینک خشم و اعتراض‌شان به بی‌آبی (و بی‌برقی و تبعیض و محرومیت) را به خیابان‌ها آورده‌اند، به‌خوبی واقفند که این فریادها بسیار فراتر از مطالبه‌ی آب (یا برق و نظایر این‌ها) می‌رود؛ آن‌ها بی‌گمان تشنه‌اند، اما – درست به‌همین دلیل– مساله‌ی اصلی آنان ایستادگی در برابر کلیت یک نظام سیاسی‌ست که از دیرباز به‌میانجیِ سازوکاری استعماریْ (استعمار داخلی) هستیِ آنان را از همه‌سو نشانه رفته است و مدام پیش‌تر آمده، تا تحمیل بی‌آبیِ مطلق. آنها آشتی‌ناپذیربودنِ این رویارویی را همان‌گونه لمس می‌کنند که تهدید بقای خویش را (آب، زیست‌بوم، خاک، کار/معیشت)؛ پس، در این رویارویی نمی‌توانند به‌چیزی جز همه‌چیز رضایت دهند؛ همین است که جوانان عرب‌ در یزله‌های‌شان فریاد می‌زنند: الشعب یرید اسقاط النظام. به‌بیان دیگر، آن‌ها تنها درصورتی می‌توانند آزادی (و آبادیِ) خویش را بازپس بگیرند، که آزادی را برای همگان به ارمغان بیاورند. اما آیا «قیام تشنگان» که اینک در شهرهای کوچک و بزرگ خوزستان جریان دارد، اساساً قادر به دگرگون‌سازی نظم مستقر خواهد بود؟ وقتی توان سرکوب مهیب کلیت دولت را با توان ایستادگی مردم خوزستان بسنجیم، فارغ از همه‌ی آرزوها و رشادت‌ها، پاسخ این سوال منفی‌ست. دستگاه سرکوب دولتی با تمرکز بر خوزستان و محاصره (ایزوله‌سازی) و هجوم همه‌جانبه‌ یحتمل بار دیگر بتواند «اغتشا‌ش‌گران» را سرکوب کند – تا نوبت خیزشِ بعدی. اما از منظری دیگر، اگر قیام تشنگان الهام‌بخش مبارزات جمعی ستمدیدگان در سایر مناطق جغرافیایی و سایر حوزه‌های پیکار و ستم باشد، همچنان‌که نشانه‌های امیدبخشی از آن قابل‌رویت است، این قیام سرنوشت متفاوتی خواهد داشت؛ چون در این‌صورت کارآیی دستگاه سرکوب و سامانه‌ی کارکردی دولت مختل می‌گردد. به‌بیان دیگر، دولت با برخورداری از حد بالایی از امکانات مادی، سازمان‌‌یافتگی، تمرکز و هدفمندی (اراده‌ی معطوف به خویش) عموما قادر است خیزش‌های سازمان‌نیافته – خصوصا در یک محدوده‌ی جغرافیایی مشخص – را مهار کند، مگر آن‌که دامنه‌ی موضوعی و جغرافیایی خیزش چنان گسترش یابد که به تکثیر و گسترش سوژه‌های مبارزه بیانجامد. به‌طور خلاصه: با نظر به موقعیت پرتلاطم کنونی باید گفت دولت ایران، هرقدر هم عمیقاً دچار بحران و تزلزل باشد، به‌خودیِ خود فرونمی‌پاشد. ولی اگر «همبستگی و رزم مشترکِ» سایر ستمدیدگان مانع از آن گردد که قیام تشنگان ایزوله شود و از نفس بیافتد، این خیزش مسلماً قادر خواهد بود راهی بگشاید تا کار ناتمام آبان ۹۸ به سرانجام برسد.
اما «همبستگی و رزم مشترکِ» ستمدیدگان – در عمل– با موانع بسیاری روبروست؛ چون مفهوم ظاهراً بسیطِ «ستمدیدگان» به‌واقع دربردارنده‌ی گستره‌ی عظیم و ناهمگنی از انسان‌هاست که به‌رغم وجه‌اشتراک‌ کلی‌شان در رنجِ فرودستی، عوامل بسیاری آن‌ها را پاره‌پاره می‌سازند و اغلب رودرروی هم قرار می‌دهند؛ و لذا، عموما رزم مشترک را به محاق می‌برند. شماری از این عوامل را مرور کنیم ....

---------------------------

لینک متن در وبسایت کارگاه:👇🏾

https://kaargaah.net/?p=1170

دریافت متن در فرمت پی.دی.اف. 👇🏾

http://pdf.kaargaah.net/141_from_myth_of_collapse_to_Reality_HAmin.pdf

-------------------------

#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#قیام_تشنگان
#اعتراضات_سراسری
#اتحاد_ستمدیدگان
#سجلوا_سجلوا_فی_التاریخ

---------------------------

کانال تلگرام کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic