کارگاه دیالکتیک

درس‌های انقلاب سودان – متن هفتم:

خیزش در سودان:
مصاحبه با رفقای سودانی


نشریه‌ی ماتریالیسم تاریخی

ترجمه: امین حصوری

۱۰ فروردین ۱۴۰۲

نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف. / نسخه‌ی ورد


متن اول | متن دوم | متن سوم | متن چهارم |متن پنجم | متن ششم


* * *

درآمدی بر متن هفتم:‌

گفتگوی حاضر در میانه‌ی ماه مه ۲۰۱۹ انجام گرفته است. پس از سقوط عمر البشیر، روند انقلاب سودان با چالش‌های جدی‌تری مواجه شد که با مسیر تعمیق آن پیوند داشت. از یک‌سو دستگاه نظامی–امنیتیِ سابق، تحت عنوان «شورای نظامی گذار»، می‌کوشد کنترل سیاسی را به‌دست بگیرد و دولتی بورکرات و تحت سلطه‌ی خود را به‌مثابه‌ی ثمره‌ی نهایی انقلاب بر معترضان تحمیل کند. از سوی دیگر، معترضان هنوز خیابان‌ها را ترک نکرده‌اند و اشکال جدیدی از مقاومت انقلابی، ازجمله بست‌نشینی/تحصن عمومی در مقابل پایگاه‌های نمادین حکومت را خلق کرده‌اند. چون آن‌ها برمبنای تجارب خیزش‌های بهار عربی به‌خوبی واقف‌اند که دگرگونیِ سیاسیِ واقعی بدون کناره‌گیری کامل نظامیان از قدرت و خلع‌ید از نخبگان قدیم شدنی نیست. ارتش اما با پشتیبانی قوای امپریالیستی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، نیروهای شبه‌نظامیِ سازمان‌یافته (و ظاهراً خودسر) را به‌عنوان اهرم فشار و ارعاب علیه معترضان به‌کار می‌گیرد و با کارشکنی و تعلل آشکار در جریان مذاکراتِ انتقال قدرت، می‌کوشد جنبش انقلابی را دچار فرسایش و چندپارگی سازد. در این میان، نمایندگان معترضان (ائتلاف «نیروهای منشور آزادی و تغییر») لزوماً دغدغه‌های توده‌های تحت‌ستم را پوشش نمی‌دهند. مماشات کلی آن‌ها با ارتش نه‌فقط ناشی از اختلافات درونی و ضعف‌های سیاسی آنهاست، بلکه توامان بازتابی‌ست از تعلقات و نگرش‌های طبقاتی آنان. در اینجاست که خیزش انقلابی سودان در آستانه‌ی تحولی جدید قرار می‌گیرد: عبور از نخبگان سیاسیِ احزاب و تشکل‌های اپوزیسیون، حتی «انجمن متخصصان سودانی» که تفاوت‌های بارزی با سایرین دارد و به‌دلیل نقش موثرش در بسیج سیاسیِ و سازماندهی خیزشِ انقلابی، تا این مرحله از اعتماد عمومی بالایی برخوردار بوده است. ‏{این فرارویْ – همان‌طور که در متن ششم روایت شد – چند ماه بعد در گسترش الگوی سازماندهی بر اساس «کمیته‌های مقاومت محلات» نمود یافت}. شرکت‌کنندگان در این مصاحبه با ژرف‌بینیْ سویه‌های مختلفی از خاستگاه‌ها و دینامیسم انقلاب سودان را ترسیم می‌کنند و ضمن برشمردن پتانسیل‌های انکشاف چشم‌انداز انقلابی، خطرات پیش رو را به‌ بحث می‌گذارند. رفقای سودانی در این گفتگو – ازجمله – از نقش ستمدیدگانِ «حاشیه‌»ها و تحول رابطه‌ی مرکز و پیرامون، نقش مناسبات طبقاتی و اتحادیه‌های کارگریِ، نقش ساختارهای قدرت کهنه، نقش سنت‌های سیاسی گذشته، نقش دوگانه‌ی دیاسپورای سودانی، نقش باورها و ساختارهای نولیبرالی، نقش سرمایه‌های منطقه‌ای و جهانی و قوای امپریالیستی، نقش آموزش سیاسی و سازوکارهای مقاومت از پایین در روند تحولات خیزش انقلابی سخن می‌گویند. در جریان این گفتگو به‌روشنی نشان داده می‌شود که «انقلاب یک فرآیند است، نه یک رویداد» (به‌تعبیر یکی از رفقای سودانی). و این همان آموزه‌ای‌ست که خیزش «ژن، ژیان، ئازادی»، در موقعیت کنونی بیش از همیشه به درونی‌سازی و گسترشِ آن نیاز دارد. 

کارگاه دیالکتیک - فروردین ۱۴۰۲

* * *

لینک دسترسی به متن:

https://kaargaah.net/?p=1341

نسخه‌ی ورد
نسخه‌ی پی‌.دی‌.اف.:

http://pdf.kaargaah.net/162_Experiences_from_Sudans_Revolution_Text7_Interview_HM.pdf

---------------------------------------

#درس‌های_انقلاب_سودان
#خیزش_انقلابی_ژینا
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحیاة_الحریة
#زن_زندگی_آزادی
#همبستگی_انترناسیونالیستی_ستمدیدگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
#سازماندهی_جای_ماتم
#انقلاب_ادامه_دارد

-------------------------------------
کانال تلگرام‌ کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

🟣 #بیدارزنی: نوروز امسال به‌یاد جان‌باختگان #قیام_ژینا و‌ در کنار هم، به امید پیروزی مبارزات زنان مبارز خواهیم بود

شش ماه از شروع قیام ژینا می‌گذرد، از شروع خیزشی که خواهرانمان، از کردستان تا زاهدان، از رشت تا بوشهر، در هزاران محله و صد‌ها شهر، در صف نخست آن قرار داشتند.

قیام ژینا با شعار محوری #زن_زندگی_آزادی زایشگر رشادت‌ها، مقاومت‌ها و پیوند زنجیروار سال‌ها مبارزه‌ی مردمی برای «تعیین حق سرنوشت به دستان خود» است.

ما با یاد «نیکا»ها و «سارینا»ها، همچنین «مجیدرضا رهنورد»، «محسن شکاری»، «محمد کرمی» و «سید محمد حسینی» و دیگر جان‌های شریفی که با حکم ارتجاعی اعدام، حق زندگی‌شان ستانده شد، به پیشواز سال جدید می‌رویم. سالی که مبارزه‌ی برای «زندگی»، یکی از ارکان اصلی #ژن_ژیان_ئازادی در آن است.



@bidarzani