انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ ایران

انجمن آنتے‌تئیست‌های ایران

The god of Suffering?

آیا ما در جهانی زندگی می‌کنیم که توسط یک خدای‌قادر مطلق، آگاه بر همه چیز و خیر مطلق خلق شده است؟ باورمندان اینگونه می‌اندیشند. با این وجود ما هر روزه با دلایل قانع کننده‌ای روبرو می‌شویم که چرا این ادعا باید مورد تردید قرار گیرد، در جهان ما میزان قابل‌توجهی از درد و رنج وجود دارد. اگر خداوند بر همه چیز آگاه است به خوبی از این همه درد و رنج نیز مطلع است. اگر او قادر مطلق است پس می‌توانست جهانی خلق کند که درد و رنج کمتری در آن وجود داشته باشد و اگر او خیر مطلق و بی‌عیب و نقص است یقینا این کار را انجام داده بود
پاسخِ معتقدین به ادیان‌توحیدی به این تردید‌ها معمولا این است که خداوند قریحه آزادی‌اراده را به ما ارزانی داشته و بنابراین مسئولیتی در اَعمال شیطانی بشر ندارد. لیکن این جواب نمی‌تواند درد و رنج کسانی را توضیح دهد که در سیلاب‌ها غرق می‌شوند، در حریق جنگل‌ها که توسط رعد و برق ایجاد شده می‌سوزند و یا کسانی که در اثر گرسنگی و فقدان آب آشامیدنی در یک قطحی بزرگ جان می‌دهند
معتقدان گاهی سعی می‌کنند این رنج‌های انسانی را با این سخن توضیح دهند که تمامی انسان‌ها گناه‌کارند و از این رو مستحق سرنوشت بد خود می‌باشند، حتی اگر قسمت آنها از زندگی در این جهان بسیار وحشتناک باشد. لیکن نوزادان و کودکان نیز درست به مانند افراد بالغ احتمال دارد که درد و رنج بسیاری را متحمل شوند و بمیرند و به نظر غیر محتمل می‌آید که آنها هرگز مستحق رنج کشیدن و مردن باشند
بازهم بعضی از این باورمندان می‌گویند که ما همگی وارث گناه نخستینی هستیم که حوا هنگامی مرتکب شده بود که بر خلاف دستور خداوند میوه درخت دانایی را چید و خورد. اما این پاسخ سه برابر بدتر است، زیرا به طور تلویحی اشاره می‌کند که دانش چیز بدی است، نافرمانی از اراده خداوند بزرگترین گناه است و کودکان این گناه را از اجداد خود به ارث می‌برند و به حق به خاطر آن مجازات می‌شوند
در روزگاران گذشته و هنگامی که گناه نخستین نسبت به امروز بسیار جدی‌تر گرفته می‌شد درد و رنج حیوانات برای اندیشه ادیان توحیدی به یک معضل ویژه و بزرگ تبدیل شده بود. فیلسوف فرانسوی قرن ۱۷ #رنه‌دکارت این مسئله را با راه چاره‌ای اساسی مبنی بر این که حیوانات اصلا درد نمی‌شکند مورد انکار قرار داد. او اظهار نظر کرده بود که حیوانات چیزی بیش از سازوکارهای ماهرانه نیستند و ما نباید فریاد‌ها و تقلاهای آنها را به عنوان نشانه‌ ای از درد واقعی تلقی کنیم، درست مانند هنگامی که ما زنگ ساعت را به عنوان نشانه‌‌ای از این که ساعت دارای آگاهی است نمی‌دانیم. انسان‌هایی که با سگ و گربه زندگی می‌کنند تصور نمی‌رود که این راه چاره‌ دکارت را قانع کننده بدانند

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists

​​انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ایران

★ #خدا_وجود_ندارد، چون دیده نمی‌شود! (۲)


#حس‌گرایی (Empiricism- حسیون)

حس‌گرایان همیشه اصرار داشته‌اند که حس‌کردن تنها روش دانستن است. دستگاه‌های حسی ما (بینایی، بویایی، لامسه، چشایی و…) اطلاعات دقیقی از اطراف را در اختیار ما می‌گذارند که بدون وجود این اطلاعات دقیق، داشتن دانش در مورد محیط پیرامون برای ما هرگز میسر نبود
حس‌گرایان معتقد بودند که تجربه حسی به تنهایی، مادر تمامی دانسته‌های ماست. از معروف‌ترین حس‌گرایان و تئوریسین‌های این مکتب‌فکری می‌توان به #جان‌لاک، فیلسوف شهیر انگلیسی اشاره کرد

تجربه‌گرایی و حس‌گرایی عموما به یک مفهوم بکار برده می‌شوند و تقریبا تمامی علوم‌تجربی از این روش برای دستیابی به حقایق استفاده می‌کنند. بنابراین از نظر پیروان این نظام فکری، تنها چیزهایی حقیقی هستند که قابل حس کردن باشند. این افراد معتقد هستند حتی حقایق ذهنی همچون قوانین ریاضی را نیز می‌توان در عمل تجربه و در نتیجه احساس کرد.
حس‌گرایی به خودی خود بی‌خدایی را نتیجه نمی‌دهد
برخی از حس‌گرایان معتقد بوده‌اند حس‌گرایی محدود به این جهان است


#خردگرایی (#Rationalism - عقلیون)

خردگرایان قوه‌عقلانیت (خرد) و استدلال معتبر را تنها مرجع دستیابی و اولین منبع دانش و رسیدن به حقایق می‌دانند و به #اصالت‌عقل معتقد هستند

خردگرایان هیچ مفهوم ناسازگار با عقلانیت خود را هرگز بعنوان حقیقی بودن قبول نمی‌کنند


برای درک بهتر تفاوت #خردگرایی با #حس‌گرایی باید به این نکته اشاره کرد که #حس‌گرایان معتقدند دانش بشر از جایی آغاز می‌شود که او حس کردن را آغاز می‌کند، اما #خردگرایان معتقدند دانش بشر از پیش‌فرض‌هایی که آشکارا حقیقی هستند آغاز می‌شود

بعنوان مثال #خردگرایان می‌گویند هر چیزی که قرمز باشد، چیزی رنگین است و ما برای اینکه ببینیم چیز قرمزی رنگین است نباید حتما آنرا حس کنیم (ببینیم) بلکه می‌توانیم با فرض کردن اینکه آن چیز قرمز است نتیجه بگیریم که رنگین است
شاید بتوان مهمترین تئوریسین خردگرایی را #رنه‌دکارت، فیلسوف و ریاضیدان فرانسوی دانست

لذا استدلال در خردگرایی، و تجربه در حس‌گرایی منابع کسب دانش محسوب می‌شوند.

حال پس از این توضیحات دوباره به مسئله ای که مطرح شده بود بپردازیم:

دیدن خدا، برابر با حس‌کردن خدا است، بنابراین همین مسئله خدا را از ردیف #حقایق‌عینی (چیزهایی که واقعیت دارند) خارج کرده و به دسته بندی #حقایق‌ذهنی وارد می‌کند.

حقایق ذهنی نیز خود می‌توانند معتبر و غیر معتبر باشند، و خداوند از مفاهیم ذهنی (که تنها در ذهن برخی از انسان‌ها واقعیت دارد) غیر معتبر، یعنی خرافی است. بنابراین کسانیکه می‌گویند خدا وجود ندارد، چون نمی‌توان او را دید، در واقع به این واقعیت اشاره می‌کنند که غیرمادی بودن پدیده‌خدا، واقعی بودن وی را الزاما باطل می‌کند.


حال دیدگاه‌های دو مکتب فکری مطرح شده در مورد این مطلب می‌تواند متفاوت باشد، حداقل تفاوت می‌تواند در این باشد که #حس‌گرایان می‌گویند خداوند وجود ندارد چون قابل حس شدن نیست، و یا اینکه حداقل حضوری بر روی زمین ندارد، اما #خردگرایان ممکن است این استدلال را به دلیل اینکه خدا ممکن است اساسا در این ناحیه وجود نداشته باشد و در جایی دیگر قرار گرفته باشد، وجود خدارا به یکباره زیر سوال نبرند و ادعا کنند که ممکن است در جایی دیگر خدا وجود داشته باشد

گفتنی است بسیاری از خداباوران معتقدند خداوند جایی ندارد، اما این قضیه همچنان خداوند را از #حقایق‌عینی خارج می‌کند زیرا ماده جرم دارد و فضا اشغال می‌کند. لذا خردگرایان معمولا چنین ادعایی برای رد وجود خدا نمی‌کنند، اما این استدلال همچنان از نظر #حس‌گرایان و #طبیعت‌گرایان (#Naturalists) معتبر است.

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists

​​انجمن آنتی‌‌تئیست‌های ایران


✭ ﺁﯾﺎ #اراده‌آزاد، ﺗﻮﻫﻢ ﺍﺳﺖ؟ (۴)


★ بحث بزرگ
لباس جنجالی


#پاتریک‌هاگارد، یک عصب‌شناس بریتانیایی است که با #لیبت همکاری می‌کرد و در مسائل اختیار و عمل‌ارادی تحقیق می‌کند. او استاد انستیتوی عصب‌شناسی شناختی در دانشگاه کالج لندن است. او که تا همین اواخر با لقب #ضداختیار شناخته می‌شد، می‌گوید که نظریاتش با بی‌ربط شدن روز به روز مباحث سنتی، تکامل پیدا کرده است.

#هاگارد می‌گوید که یک چیز مشخص است، دیگر نمی‌شود دیدگاه‌های دوگانه‌گرایانه را با رویکرد علمی آشتی داد

دوگانه‌گرایی باوری‌ست که در دین و آثار فیلسوفانی چون #رنه‌دکارت وجود دارد و بر اساس آن یک روح یا ذهن می‌تواند مستقل از مغز و بدن وجود داشته باشد.

#هاگار می‌گوید، عصب‌شناس مجبور است که معتقد باشد، هم افکار، احساسات و تجارب ما نتیجه رویدادهای الکتریکی و شیمیایی در مغز هستند

این، یعنی دو ریختن این نظر که #خودی وجود دارد که به مغز می‌گوید چه کند

اما همزمان، او معتقد است که این نظر که ما خودمان را فریب می‌دهیم که اراده‌آگاهانه داریم، زیاده‌روی است


او به اثر تازه‌ای از #آرون‌شورگر در فرانسه اشاره می‌کند، که در آن این نظرِ #لیبت که #پتانسیل‌آمادگی واقعا نمایانگر برنامه‌ریزی مغز برای حرکت بعدی است را به چالش کشیده است
برخی معتقدند که این اثر #آزادی‌اراده را دوباره به عصب‌شناسی بازگردانده است


#شورگر با کار بر روی تحقیقات پیشین که نشان می‌دادند وقتی ما بر اساس، مثلا، ورودی‌های بصری تصمیمی می‌گیریم، گروههایی از سلول‌های مغزیمان شروع به جمع‌آوری شواهدی در دفاع از نتایج مختلف می‌کنند، به نتایج تازه‌ای رسیده است.
وقتی که این نویز عصبی به اوج می‌رسد، از یک آستانه عبور می‌کند و به یک نتیجه می‌رسد.
توهم بصری معروف لباسی که به رنگ‌های مختلف به نظر می‌رسید، در ماه مارس اینترنت را درنوردید.
این عکس نشان می‌دهد که مغزهای مختلف، بر اساس شواهد چندپهلو، به نتایج متفاوتی می‌رسند

شورگر مطرح می‌کند که این نویز عصبی پیوسته، در تمام تصمیم‌گیری‌ها نقش دارد.
او مدل کامپیوتری‌ای از فعالیت الکتریکی هنگامی که مغز اطلاعات را کنار هم می‌چیند ایجاد کرد، و دریافت که مشابه الگوهای پتانسیل آمادگی‌ای است که لیبت از آنها می‌گفت

او استدلال کرد که آنچه فرآیند تصمیم‌گیری ماقبل خودآگاهی به نظر می‌رسد، ممکن است نمایانگر آماده شدن برای تصمیم‌گیری خودآگاه باشد
وی با یک آزمایش نشان داد که شرکت‌کنندگانی که بیشترین نویز نورونی را داشتند، در انتخاب‌های #خودانگیز (#Spontaneous) سریعتر بوده‌اند.

#هاگارد می‌گوید، نظرات #شورگر جالب هستند. شما می‌توانید بگویید که تئوری او با #آزادی‌اراده سازگار است، چون که این عبور از آستانه به منزله تصمیم به عمل است، اما به نظرم او خودش هم مواظب است که یک وقت ادعا نکند خود این فرآیند #خودآگاه است

سوال بزرگی که باید به آن پرداخت، در وهلۀ اول #خودآگاهی است، چرا بدون درک بهتر #خودآگاهی، صحبت کردن از #اختیار، محلی از اعراب ندارد.

#هاگارد در ادامه می‌گوید، به نظرم ما تجربه #خودآگاهانه‌ای از آنچه که در شرف انجامش هستیم، داریم. آنچه پژوهش‌های ما بر آن متمرکز شده، همین سیال تجربه است. ما نیاز داریم که بدانیم آیا تفاوتی بین اعمال‌خودآگاه، مثلا درست کردن یک فنجان چای، با کارهایی که می‌توانیم به صورت ناخودآگاه انجام می‌دهیم، همچون راه رفتن، وجود دارد؟


عصب‌شناسان بر روی دو ناحیه از مغز که به نظر می‌رسد، احساس اختیار نسبت به آنچه انجام می‌دهیم را به ما می‌دهند، مطالعه می‌کنند.

به نظر می‌رسد که کورتکس‌جداری‌عقبی در مغز که در بخش عقب مغز قرار دارد، در برنامه‌ریزی و نظارت بر اعمال ما نقش دارد و کورتکس‌پیشین-‌میانی که در محل تلاقی دو نیمکره مغز قرار دارد، پیش از حرکت فعال می‌شود. وقتی که پزشکان با الکتریسیته این ناحیه را تحریک می‌کردند، بیماران گزارش دادند که انگیزه‌ای برای تکان دادن دست در خود احساس کرده‌اند.
هاگارد می‌گوید: این یک ذره شبیه به اراده است


#ادامه‌دارد




‏Join Us ☞ @iranian_antitheists