اینجا زنی

🔴 به نظر می‌رسد «نام بردن» از افراد اتفاقاً نه انتخابی «از سر ناچاری» و نه، آنچنان که همدل‌مردان می‌پندارند، توطئه‌ای علیه «آزارگران آبرومند» است، بلکه نام بردن در اینجا راهبردی است که در راستای در هم شکستن فضا ضروری است. برخی دستاوردهای فعلی «من‌هم» مستقیماً نتیجه‌ی نام بردن از آزارگران است. چه در غیر این صورت دانستن اینکه در زیر پوست محیط‌های کاری، خانوادگی و آموزشی خشونت جنسی در جریان است، چیزی است که در طول سالیان در گوش‌ها گشته و جز سینه و روان آزاردیدگان جایی را نخراشیده و جز پیشکشی امنیت پیامدی برای آزارگر نداشته است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند آن‌چه بیش‌ از همه مانع شروع و پیگیری روند دادرسی کیفری/ترمیمی از سوی آزاردیده می‌شود و تجسم بخشیدن به سازوکار دادرسی را دشوار می‌کند تکرار تجربه‌های تروماتیک در مسیر روایت‌گری و پیگیری، و واکنش‌های غیرهمدلانه و غیرحمایتگرانه است. پژوهشگران با علم به این موارد، روایت‌ها را «تفاله»‌ خوانده‌اند؟

🔴 به نظر می‌رسد «منتقدان» خود آنچنان درگیر حاشیه شده‌اند که فراموش می‌کنند می‌توانند قلدری را هم محکوم کنند، می‌توانند علیه اشکال مختلف آزار که نه تنها راویان آزارگر بلکه تمام بازماندگان خشونت جنسی و جنسیتی را می‌آزارد موضع بگیرند. می‌توانند به جای تکرار بی‌پروای گزاره‌های فرهنگ تجاوز، علیه این خشونت عریان قیام کنند.
چنانچه قرار باشد «من‌هم» فضایی ایجاد کند که آزاردیدگان بتوانند در آن روند شفا را طی کنند، آنچه در این مسیر سنگ اندازی می‌کند نه نام بردن از آزارگر که سنگین کردن هزینه‌ی روایتگری با نکوهش نام بردن از آزارگران است؛ خواه به واسطه‌ی هنرپیشه‌ای ناآگاه، خواه به واسطه‌ی «پژوهشگران». آزارگرانی را که با افشا شدن نامشان دست از آزار نمی‌کشند چگونه می‌توان در خفا متوقف کرد؟ همدل‌مَردی با آزارگرانی که هیچ مسئولیتی در رابطه با روایت‌ها و آزار عریانشان نمی‌پذیرند، گردن‌کشی می‌کنند و همچنان خشونت می‌ورزند چگونه توجیه‌پذیر است؟

🔴 آنچه راویان را «بی‌رمق و ‌رغبت» می‌کند فقدان همدلی با آن‌ها، همدلی سرازیر شده به سمت آزارگر و بالابردن هزینه‌ی روایت برای راوی است. امضاکنندگان جهت کاهش هزینه‌ی روایت‌گری و پیشگیری از قلدری توپ را در زمین راوی می‌اندازند، او را از گفتن نام برحذر می‌دارند و حاشیه‌ی امن آزارگر را تقویت می‌کنند. به جای آن‌که در مقابل قلدری موضع‌گیری شود، به «من‌هم» تاخته ‌می‌شود که فضا را برای قلدری فراهم نکند. دردآور است که فرهنگ تجاوز نه از «بین سطور» فمینیست‌ها، که آشکارا تنها با واژه‌چینی پرطمطراق به آزاردیدگان می‌تازد.

🔴 به نظر می‌رسد قرار گرفتن «من‌هم» بر بستر آنلاین، یکی از نقاط قوت این جنبش است؛ نه به دلیل شکل‌گیری «همدلی عمومی» (اگر اساساً بتوان چنین چیزی را در فضای جنسیت‌زده و زن‌ستیزانه‌ی شبکه‌های اجتماعی متصور شد) بلکه به دلیل در دسترس قرار دادن تجربه‌ با سایر بازماندگان خشونت جنسی در نقاط دور و نزدیک. ضمن آن‌که در صورت وجود یک همدلی عمومی روایات را به «تفاله‌ی خبری» تبدیل نکرده است بلکه همانطور که پرونده‌های در جریان نشان می‌دهند، می‌تواند بستری را برای پیگیری خشونت در فضایی واقعی فراهم کند. چیزی که تحت آزار و سرزنش مرئی و نامرئی آزارگران و «ناقدان» غیرممکن می‌شود. از بستر این همدلی عمومی است که نیروی اجتماعی لازم برای توانمند سازی شکل می‌گیرد و از عاملیت آزاردیده اعاده‌ی حیثیت می‌کند.


🔴 در نهایت، «من‌هم» به تنهایی قادر نیست و لازم نیست قادر باشد «به چینش بستری بیاندیشد که حرف‌های متهم نیز شنیده شود». «من‌هم» کافی است فضایی را ایجاد کند که احساس نیاز به وجود بستری عادلانه از دغدغه‌ی آزاردیده به دغدغه‌ی عمومی تبدیل شود. پس از آن بر پژوهشگران و کنشگران اجتماعی، طراحان و دست‌اندرکاران دستگاه‌ عدالت کیفری/ ترمیمی و متخصصان آگاه به روان‌زخم است که قدم‌های بعدی را بردارند و برای چینش بستری بزه‌دیده‌محور که متهم هم نیز در آن امکان دفاع از خود را داشته باشد، امکان‌سنجی کنند. بهتر آن است که خطاب برخی پیشنهادات نه «من‌هم» که فضایی باشد که این نبرد در آن در جریان است.

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

#یادداشت #سکوت_نکنیم #من_هم #خشونت_جنسی #فرهنگ_تجاوز #آزار_جنسی #تعرض_جنسی #تجاوز_جنسی #قربانی_نکوهی #خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت_علیه_زنان #پایان_خشونت_علیه_زنان #اینجازنی

#Hereawoman
#rape_culture #sexual_violence #sexual_harassment #sexual_assault #metoo #metoomovement #metooiran
@hereawoman
Twitter
Instagram
Wordpress

⭕️پناه وسواس گونه‌ی آزارگران و حامیان آزار در پس قانون حاوی چه پیامی است؟⭕️

🔴از ۱۳۰۴* تا ۱۳۹۲ که به روزترین نسخه از قوانین کیفری/ ترمیمی تصویب شد، قانون‌گذار ایرانی راه درازی را پیموده است، اما نه در رابطه با زنان، و نه در پاسخ‌دهی به موارد مربوط به خشونت جنسی. به طور کلی، درک قانون‌گذار ایرانی از جنسیت، دوگانه‌انگارانه است؛ نه تنها جنسیت را صرفاً دوگانه‌ی زن و مرد می‌پندارد، که این دو را همواره مقابل یکدیگر قرار می‌دهد؛ زن را (اغلب) در هیئت شیطان تصور کرده و از سنت و شرع و باستان و مدرنیته، از گنجاندن هرچه برای به زنجیرکشیدن این شیطان لازم است، در قانون دریغ نکرده است. درست به همین دلیل هر کجا که به زنان مربوط می‌شود، منافع مردان را در خطر دیده و می‌کوشد تا آنجا که ممکن است از هر سوءاستفاده‌ی احتمالی زنان پیشگیری کند. با ظاهر تدافعی به حقوق زنان تهاجم می‌کند. وقتی به اسناد و منشورهای بین‌المللی می‌رسد، که حقوق بشر زن را به رسمیت می‌شناسند، رم می‌کند، به شرع که دست می‌اندازد مقابل زن‌ستیزانه‌ترین نظریات کرنش می‌کند. از نظریاتی که «صرف اذعان زن به اکراه در رابطه‌ی جنسی» را دلیل اثبات جرم می‌شمارند، سراسیمه می‌گذرد و دست به دامان اعتبار «شهادت چهار شاهد مرد عاقل عادل» برای اثبات می‌شود. می‌گوید حکم قتل در فراش مطابق کدهای ناپلئونی است، اما زیربار اصلاحات بعدی فرانسوی‌ها نمی‌رود. صد سال است که قانون‌گذار مرد در تاریخ ایران و اسلام و اروپا تاخته، ستیزه‌جویانه‌ترین نظریات را در رابطه با زنان یافته و برای ما ماده و قانون و تبصره بافته و حالا گره‌خوردن صدای بی‌پناهان، لرزه بر پیکرشان انداخته است. رسواترین تا منتقدترین یک سر پیرو قانونی شده‌اند، که روزهای دیگر در حال نقدش هستند. به این اصل و آن ادله چنگ می‌زنند تا راه و بی‌راه را به زنان نشان دهند. ما این مسیر را خوب می‌شناسیم. شما نیازی به توسل به «اصل برائت» ندارید، قاعده‌ی بازی جوری است که همیشه بی گناه بمانید. اما زنان زمین‌ بازی را عوض می‌کنند.

*سال تصویب نخستین قوانین کیفری، قانون مجازات عمومی
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻
#یادداشت #سکوت_نکنیم #من_هم #خشونت_جنسی #فرهنگ_تجاوز #آزار_جنسی #تعرض_جنسی #تجاوز_جنسی #قربانی_نکوهی #خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت_علیه_زنان #پایان_خشونت_علیه_زنان #اینجا_حقوق #اینجازنی

#Hereawoman
#rape_culture #sexual_violence #sexual_harassment #sexual_assault #metoo #metoomovement #metooiran
@hereawoman
Instagram
Twitter

⭕️پناه وسواس گونه‌ی آزارگران و حامیان آزار در پس قانون حاوی چه پیامی است؟⭕️

🔴 چگونه ناقدان همیشگی شرع و قانون در مسئله‌ی خشونت جنسی پیرو سرسخت قانون می‌شوند؟

مسئله‌ی چگونگی رسیدگی قضایی به خشونت جنسی و تضمین حقوق بزه‌دیده و متهم، نه یکی از چالش‌های فمینیست‌ها، جنبش من_هم، یا زنان بلکه یکی از چالش‌های نظام‌های حقوقی و بالأخص نظام‌های عدالت کیفری در سراسر جهان است. نظامی که قوانین و پاسخ‌هایش همه شمول نیست، راهکارهای مناسبی جهت برقراری عدالت برای همه‌ی مسائل ارائه نمی‌دهد و مراجعانش را دست خالی از خود می‌راند. قربانیان این بی‌پاسخی قرن‌هاست که بزه‌دیدگانند. چالشی بودن این مسئله نه ناشی از «دروغ‌بافی‌ها و سوءاستفاده‌‌های زنان از موقعیت مردان» که ناشی از سلطه‌ی رویکرد مردمحورانه و مردسالارانه، در فلسفه و شریعت و در نتیجه در نظریه‌ها و نظام‌های حقوقی برآمده از آن است، جایی که در آن خشونت جنسی یا موضوعیت نمی‌یافته یا با حفظ منافع‌ حداکثری خشونت‌ورزان ( اغلب مردان) پاسخگویی شده است. ارجاع مصرانه‌ی خشونت‌ورزان* به قانون به روشنی نشانگر این ناکارآمدی است. به راستی اگر سازوکارهای رسیدگی به خشونت جنسی به گونه‌ای بود که در نهایت عدالت را برای بزه‌دیدگان فراهم می‌کرد، همچنان شاهد سخنرانی‌های پرطمطراق در رسای قانون‌گرایی بودیم؟ همچنان اولین واکنش خشونت‌ورزان قافیه‌سازی با «شکایت کنید» و «اثبات کنید» بود؟ یا صحبت از پذیرش، جبران، ترمیم و بخشش بود؟

*خشونت‌ورزان در این متن به آزارگران و حامیان آزار اطلاق شده است.
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

#یادداشت #سکوت_نکنیم #من_هم #خشونت_جنسی #فرهنگ_تجاوز #آزار_جنسی #تعرض_جنسی #تجاوز_جنسی #قربانی_نکوهی #خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت_علیه_زنان #پایان_خشونت_علیه_زنان #اینجازنی
#Hereawoman
#rape_culture #sexual_violence #sexual_harassment #sexual_assault #metoo #metoomovement #metooiran

@hereawoman

Instagram
Twitter