@goldooneman#تربچهتربچهتربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی
تربچه برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم
تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ –
تربچه نقلی یا
تربچه چهار فصل : این قسم
تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگهای : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ،
تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ،
تربچه بلند قرمز ،
تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا
تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوتههای ترب ، بزرگتر از
تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوتهها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک :
تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمینهای رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .