از جان عزیزترم؛ در شهریَم که با تو برایم غریب نیست، اما دیشب را بی تو در غربت گذراندهام. سهم من از عشق، گوشهی سرد و تاریکی از این دنیاست که با یادِ تو گرم و روشن مانده است. کاری کن که باور کنم #انتظار، خودِ #عشق است
آشکارا نهان کنم تا چند؟ دوست میدارمت به بانگِ بلند... . . .
