▶️ ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سرآغازی برای سینمای ایران محسوب می شود. اما نخستین سالن سینمای ایران نیز در همان سال (تنها ۵ سال پس از اختراع جهانی آن توسط برادران لومیر) با نام «سینما سولی» در شهر تبریز آغاز به کار کرد. بعد ها با استقبال مردم و با روندی شتابان تعداد سالن های سینمای کشور در سال ۱۳۵۴ به ۴۵۳ سینما نیز رسید اما این روند با وقوع انقلاب مسیر دیگری را به خود دید تا جاییکه در سال ۱۳۹۵ مجموع سالنهای سینمای سطح کشور به ۲۶۸ سالن سینما رسید.
سالنهای
#سینما همواره از مهمترین بحثهای سینمای ایران بودهاند. عدهای از صاحب نظران مشکل اصلی سینمای ایران را کمبود سالن میدانند و عدهای کیفیت پایین سالنهای سینمایی را دلیل اصلی عنوان میکنند. نتیجه هرچه باشد یک حقیقت را نمیتوان کتمان کرد که سالن سینما در ایران از دو منظر کیفیت و کمیت دچار مشکل اساسی است.
امروز در کنار احداث پردیس های سینمایی جدید و به روز در تهران و چند کلانشهر دیگر هنوز هم بسیاری از سینماهای پایتخت و سراسر کشور به دلیل فرسودگی، ورشکستگی و مسائلی از این قبیل متروکه شده و سالهاست تعطیل اند و رنگ اکران و تماشاگر را بهخود ندیدهاند و هنوز در بسیاری از شهرهای کشور هیچ سالن سینمایی وجود ندارد.
پراکندگی و توزیع سالن های سینما در کشور نیز به شکلی نامتوازن صورت پذیرفته است، به عنوان مثال بخش عمده ای از سالن های سینمای کشور در استان تهران و شهر تهران قرار دارند(۲۵ درصد در سال۱۳۹۵ ) درحالیکه اولین سالن سینمای استان سیستان و بلوچستان در شهریور ماه سال ۱۳۹۶ افتتاح گردید و یا استان کهگیلویه و بویراحمد علاوه بر تمام کمبودها و کاستی ها از وجود حتی یک سالن سینما نیز محروم است.
بررسی روند تعداد سالنهای سینمای فعال کشور در بازه زمانی قریب به نیم قرن ۹۵-۱۳۴۸ بیانگر کاهش شدید تعداد سالنهای سینما پس از انقلاب است در عین حال این کاهش تعداد سالنهای سینما در دوره ای صورت پذیرفته است که
#جمعیت کشور روندی به شدت افزایشی را تجربه نموده است همانطور که در نمودار میزان سینماهای کشور به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت کشور در بازه زمانی ۴۰ ساله مورد بررسی نیز مشخص است در سال ۱۳۵۵ به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت کشور قریب به ۱۲.۱ سالن سینما در کشور مشغول فعالیت بود که این رقم در سال ۱۳۹۵ به ۳.۴ سالن به ازای هر یک میلیون نفر رسیده است. ناگفته پیداست که سرانه سالن های سینمای فعال کشور در روند مورد بررسی به شکل بسیار فاحشی کاهش یافته است و به حدود یک سوم سرانه چهار دهه پیش رسیده است.
این آمارها بیش از هرچیز اهمیت توجه به گسترش فضاها و فعالیت های فرهنگی همچون سینما و سالنهای سینما را پررنگ تر می نماید. توجه و سرمایه گذاری در مقولات فرهنگی از این دست می تواند تأثیر بسزایی در بالابردن سطح فرهنگ عمومی جامعه و نیز کاهش آسیب های اجتماعی داشته باشد، چنانکه سید رضا صالحی امیری
وزیر پیشین
#وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دیدار با سینماگران کشور گفت: "جامعه برای عبور از رخوت و بی نشاطی نیازمند ارتقای مصرف فرهنگی است که یکی از کانون های مصرف
#فرهنگی سینما است و ما وظیفه داریم این مصرف فرهنگی را بالا ببریم زیرا معتقدم نتیجه آن کاهش آسیب های اجتماعی خواهد بود. برای بقای جامعه و کاهش آسیب های اجتماعی در کشور به گسترش سینما نیاز داریم و باید به تقویت این حوزه بپردازیم.سینمابه طور همزمان دارای سرمایه های انسانی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است که باید به آن توجهی ویژه در حل مسایل و آسیب های
#اجتماعی در جامعه داشت."
به نظر می رسد دستیابی به چنین جایگاهی برای سینما جز با توجه ویژه به زیرساخت های آن میسر نمی باشد.
🆔 @strategicdata🌐 www.naghshclick.com