شعر
#تالشی " مشبغه گورَوه "
از استاد
#محمد_رضا_فدایی ( مولوم )
ترشه اناره ریشه ، ووزه سوروم و روناس
چن گوله پو ترشه زا ئی تشت و ئی مرسه تاس
ایتا روناسی رنگه ، ئی رنگ اناری ریشه
ووزه سوروم ترشه زا گولناز داره همیشه
ترشه زا ایسپی آبو ووزه سوروم سییا رنگ
سره پو هه اناره ، روناس نی بو تلا رنگ
گولنازی دیل ویرییه گوله برا سراکو
پین لینگه گوندی داره ، چِمش دری چِه پاکو
خا بوجه گوره وه ، مشبغه گوره وه
دا دس ژنه سره پو ، یواشینه وا اَوِه
گوله برا سره دیم هه ئی دفه بو آدیم
گولنازی دیل رواری ، وییر ژنه شو اَدیم
کینه دییس گوندی نه ، چه وات و مسی داره
گوله برا نه زونو کینه چه سسی داره
ریزه خونی که کره ، هر کسی دیلی بَره
هم پین لینگه گوندی نه ، چه وشتنی اَ کره
یواشینه که وَجه ، امی اَی کو دَوَجه
گولی پاکو دکره ، گولی پاکو آوَجه
گوله برا چه زونو گولنازی دیل چه جوره
گولنازی دیل عشقی نه ، گوله برا را پوره
ئی روز گوله برا چِم ، گولنازی که پِلکه
چِه پیله دیل گولنازی غامتی بن بَلَکَه
چِم به چم که آبینه ، دا ویندشونه یَندی
هر کس ئی جور خای غفلی ، بچاکنی ئی فندی
مشبغه گوره وه ، گولنازی دس پرییا
گوله برا چم و دیل گولنازی کو ویرییا
دا ام بوا اَی واته ، دا اَ بوا اَی ساته
نِه چیمی گف نه چه گف ، هر د ئی دفه واته
مشبغه گوره وه ، گولناز اشتن دَسینه
آدوشه گوله برا ، گول اَی آنوشه سینه
عشقی لوئه شیرینه ، عشقا مندا کفاته
گولناز خنده دلکه گوله برانش واته
مشبغه گوره وه اشته پا را وَتَه مه
زونی چده همی را از خون دیل هردَمَه ؟
گوله برا و گولناز یندی دسشون گته
هم زندگی ناجه شون د بندی نه ویگته
عشق اَوَه که دیل بوا ، عشق اوه که دیل بخا
دا عشق مه بو هیچ کسی ، زندگی کرده نشا
استاد محمدرضا فدایی (مولوم)
