شعر #تالشی " مشبغه گورَوه " از استاد #محمد_رضا_فدایی ( مولوم ) ترشه اناره ریشه ، ووزه سوروم و روناس چن گوله پو ترشه زا ئی تشت و ئی مرسه تاس ایتا روناسی رنگه ، ئی رنگ اناری ریشه ووزه سوروم ترشه زا گولناز داره همیشه ترشه زا ایسپی آبو ووزه سوروم سییا رنگ سره پو هه اناره ، روناس نی بو تلا رنگ گولنازی دیل ویرییه گوله برا سراکو پین لینگه گوندی داره ، چِمش دری چِه پاکو خا بوجه گوره وه ، مشبغه گوره وه دا دس ژنه سره پو ، یواشینه وا اَوِه گوله برا سره دیم هه ئی دفه بو آدیم گولنازی دیل رواری ، وییر ژنه شو اَدیم کینه دییس گوندی نه ، چه وات و مسی داره گوله برا نه زونو کینه چه سسی داره ریزه خونی که کره ، هر کسی دیلی بَره هم پین لینگه گوندی نه ، چه وشتنی اَ کره یواشینه که وَجه ، امی اَی کو دَوَجه گولی پاکو دکره ، گولی پاکو آوَجه گوله برا چه زونو گولنازی دیل چه جوره گولنازی دیل عشقی نه ، گوله برا را پوره ئی روز گوله برا چِم ، گولنازی که پِلکه چِه پیله دیل گولنازی غامتی بن بَلَکَه چِم به چم که آبینه ، دا ویندشونه یَندی هر کس ئی جور خای غفلی ، بچاکنی ئی فندی مشبغه گوره وه ، گولنازی دس پرییا گوله برا چم و دیل گولنازی کو ویرییا دا ام بوا اَی واته ، دا اَ بوا اَی ساته نِه چیمی گف نه چه گف ، هر د ئی دفه واته مشبغه گوره وه ، گولناز اشتن دَسینه آدوشه گوله برا ، گول اَی آنوشه سینه عشقی لوئه شیرینه ، عشقا مندا کفاته گولناز خنده دلکه گوله برانش واته مشبغه گوره وه اشته پا را وَتَه مه زونی چده همی را از خون دیل هردَمَه ؟ گوله برا و گولناز یندی دسشون گته هم زندگی ناجه شون د بندی نه ویگته عشق اَوَه که دیل بوا ، عشق اوه که دیل بخا دا عشق مه بو هیچ کسی ، زندگی کرده نشا استاد محمدرضا فدایی (مولوم)