•
این #ناهید_سالیانی ست که به زبان مادری میخواند؛ در یک شب بهاریِ انزلیِ ۱۳۹۷. وقتی ۸۲ سالهش بود:اوچوم سیایِه، اوچوم گیرایِه
او چوم تا آیم، میچوما پایِه
همهچیا دانه. میرازا خوانِه
دینِه باز میدیل تی جایِه...
شاید کمتر کسی بداند سالیانیِ مجسمهساز مثل همشهری نوگرایش
#جلیل_ضیاپور، در عهد جوانی و نوجویی (پیش از آنکه نام و نشانشان ایرانگیر شود) همسنگِ کار تجسمی سودای آموختن موسیقی در سر داشت.
#ضیاپور میخواست سمفونی بسازد و رهبر ارکسترهای کلاسیک باشد و برای همین اصلن از
#انزلی به پایتخت هجرت کرد (که با خروج مدرسان چکی از ایران و غلبهی سنتیها در هنرستان، نشد آنچه میخواست و بالاجبار به سمت نقاشی رفت)
و
#سالیانی نوازندهی قابل آکاردئون بود و انقدر صدای خوش و رسایی داشت که در زمان اقامت در رُم، دعوت به تحصیل در کنسرواتوار (هنرستان عالی موسیقی) شد و در رفاقت با
#حسین_سرشار ِ آوازهخوان و
#ژاله_کاظمی ِ صداپیشه، حتا هنر دوبله در سینما را هم تجربه کرد...
و اما این صدا:
ناهیدِ پیکرتراش، اینجا توی خانهی کنار ساحل، دارد برای ما یکییکی آوازهای روزهای کودکیاش را یاد میآورد. و چه حالش خوش بود از اینکه بندر کنارش بود...
•
شرح تصویر:
نفرِ اول از راست ناهید سالیانیست، نفر دوم
#هوشنگ_سیحون و نفر وسط
#پرویز_تناولی. اواخر دههی ۴۰، در مراسم رونمایی از تندیسی که سالیانی برای نصب در
#تالار_آینه ساخت.
•
اشاره:
"اوچوم سیایه" ترانهایست ساختهی
#جهانگیر #سرتیپ_پور روی آهنگ مشهور و محبوب روسی در گیلانِ دهههای ۲۰ و ۳۰.
#روزانه@aminhaghrah