آمین
#رودکی
Канал
767
подписчиков
7,58 тыс.
фото
860
видео
1,77 тыс.
ссылок
درباره ی اجتماع، فرهنگ، هنر
و هرچه که دغدغه‌ی روزانه است.
ارتباط با آمین:
@aminhaghrah1
•
ای آن که غمگنی و سزاواری
وَندَر نهان، سرشک همی باری
از بهرِ آن کجا ببرم نامش
ترسم ز سخت اندُه و دشواری
رفت آنک رفت، وآمد آنک آمد
بود آن که بود خیره چه غم داری
هموار کرد خواهی گیتی را؟
گیتی‌ست، کِی پذیرد همواری
مُستی مکن که ننگرد او مُستی
زاری مکن که نشنود او زاری
شو تا قیامت آید زاری کن
کِی رفته را به زاری بازآری؟
آزار بیش زین گردون بینی
گر تو به هر بهانه بیازاری
گویی گماشته ست بلایی او
بر هر که تو دل بَرو بُگماری
ابری پدید نِی و کسوفی نِی
بگرفت ماه و جهان گشت تاری
فرمان کنی و یا نکنی، ترسم
بر خویشتن ظفر ندهی باری
تا بشکنی سپاهِ غمان بر دل
آن بِه که مِی بیاری و بُگساری
اندر بلایِ سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری
#رودکی
@aminhaghrah
ای آن که غمگنی و سزاواری
وَندَر نهان، سرشک همی باری
از بهرِ آن کجا ببرم نامش
ترسم ز سخت اندُه و دشواری
رفت آنک رفت، وآمد آنک آمد
بود آن که بود خیره چه غم داری
هموار کرد خواهی گیتی را؟
گیتی‌ست، کِی پذیرد همواری
مُستی مکن که ننگرد او مُستی
زاری مکن که نشنود او زاری
شو تا قیامت آید زاری کن
کِی رفته را به زاری بازآری؟
آزار بیش زین گردون بینی
گر تو به هر بهانه بیازاری
گویی گماشته ست بلایی او
بر هر که تو دل بَرو بُگماری
ابری پدید نِی و کسوفی نِی
بگرفت ماه و جهان گشت تاری
فرمان کنی و یا نکنی، ترسم
بر خویشتن ظفر ندهی باری
تا بشکنی سپاهِ غمان بر دل
آن بِه که مِی بیاری و بُگساری
اندر بلایِ سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری
#رودکی
@aminhaghrah
Roodaki-Anvar- 1352
Manouchehr Anvar
▪️
گزیده‌ی اشعار #رودکی
با صدای: #منوچهر_انور
با آوای: #پری_زنگنه
موسیقی: #فریدون_شهبازیان
[ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان- ۱۳۵۲ ]
#صدا
@aminhaghrah
گزیده‌ی اشعار #رودکی
با صدای: #منوچهر_انور
با آوای: #پری_زنگنه
موسیقی: #فریدون_شهبازیان
[ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان- ۱۳۵۲ ]
#صدا
@aminhaghrah
Roodaki.pdf
3.4 MB
▪
دیوان رودکی
[ م‍ج‍م‍وع‍ه اشعار به ج‍ای مانده از اب‍وع‍ب‍دال‍ل‍ه ج‍ع‍ف‍رب‍ن م‍ح‍م‍د #رودکی سمرقندی | توس ۱۳۷۴ ]
#کتاب #PDF
@aminhaghrah
دیوان رودکی
[ م‍ج‍م‍وع‍ه اشعار به ج‍ای مانده از اب‍وع‍ب‍دال‍ل‍ه ج‍ع‍ف‍رب‍ن م‍ح‍م‍د #رودکی سمرقندی | توس ۱۳۷۴ ]
#کتاب #PDF
@aminhaghrah
▪
دیوان رودکی
[ م‍ج‍م‍وع‍ه اشعار به ج‍ای مانده از اب‍وع‍ب‍دال‍ل‍ه ج‍ع‍ف‍رب‍ن م‍ح‍م‍د #رودکی سمرقندی | توس ۱۳۷۴ ]
از اینجا بخوانید▼
#کتاب
@aminhaghrah
دیوان رودکی
[ م‍ج‍م‍وع‍ه اشعار به ج‍ای مانده از اب‍وع‍ب‍دال‍ل‍ه ج‍ع‍ف‍رب‍ن م‍ح‍م‍د #رودکی سمرقندی | توس ۱۳۷۴ ]
از اینجا بخوانید▼
#کتاب
@aminhaghrah
Forwarded from اتچ بات
▪️
خیلی وقتها موسیقی خوب، شعر خوبِ مهجور مانده را از غریبی در میاورد. یکی‌اش همین!
ساز و آواز #نگار_بوبان روی شاهکاری از #رودکی...
کاش وضعمان جور دیگر بود و عصر عصرِ بی‌هنران نبود. کاش می‌شد بوبان، این‌ها را روی صحنه و توی قاب تلویزیون، برای ما می‌خواند؛ با این صدای زخمی و ساز شوریده‌ی محزون. نه این‌طور که اتفاق بهانه‌ی شنیدن شود.
دارد با عود می‌خوانَد:
ای آن که غمگنی و سزاواری
وندر نهان سرشک همی باری
از بهر آن کجا ببرم نامش
ترسم ز بخت انده و دشواری
رفت آن که رفت و آمد آنک آمد
بود آن که بود، خیره چه غمداری؟
هموار کرد خواهی گیتی را؟
گیتی‌ست، کی پذیرد همواری
مستی مکن، که ننگرد او مستی
زاری مکن، که نشنود او زاری
شو، تا قیامت آید، زاری کن
کی رفته را به زاری باز آری؟
آزار بیش بینی زین گردون
گر تو به هر بهانه بیازاری
گویی گماشته‌ست بلایی او
بر هر که تو دل بر او بگماری
ابری پدید نی و کسوفی نی
بگرفت ماه و گشت جهان تاری
فرمان کنی و یا نکنی، ترسم
بر خویشتن ظفر ندهی باری!
تا بشکنی سپاه غمان بر دل
آن به که می بیاری و بگساری
اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری
#تک_ترانه
@aminhaghrah
خیلی وقتها موسیقی خوب، شعر خوبِ مهجور مانده را از غریبی در میاورد. یکی‌اش همین!
ساز و آواز #نگار_بوبان روی شاهکاری از #رودکی...
کاش وضعمان جور دیگر بود و عصر عصرِ بی‌هنران نبود. کاش می‌شد بوبان، این‌ها را روی صحنه و توی قاب تلویزیون، برای ما می‌خواند؛ با این صدای زخمی و ساز شوریده‌ی محزون. نه این‌طور که اتفاق بهانه‌ی شنیدن شود.
دارد با عود می‌خوانَد:
ای آن که غمگنی و سزاواری
وندر نهان سرشک همی باری
از بهر آن کجا ببرم نامش
ترسم ز بخت انده و دشواری
رفت آن که رفت و آمد آنک آمد
بود آن که بود، خیره چه غمداری؟
هموار کرد خواهی گیتی را؟
گیتی‌ست، کی پذیرد همواری
مستی مکن، که ننگرد او مستی
زاری مکن، که نشنود او زاری
شو، تا قیامت آید، زاری کن
کی رفته را به زاری باز آری؟
آزار بیش بینی زین گردون
گر تو به هر بهانه بیازاری
گویی گماشته‌ست بلایی او
بر هر که تو دل بر او بگماری
ابری پدید نی و کسوفی نی
بگرفت ماه و گشت جهان تاری
فرمان کنی و یا نکنی، ترسم
بر خویشتن ظفر ندهی باری!
تا بشکنی سپاه غمان بر دل
آن به که می بیاری و بگساری
اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری
#تک_ترانه
@aminhaghrah
Telegram
attach 📎
🔹اين از خيلي قبل يك «مساله» است:
«رودكي» هزار سال پيش چه ديده كه اين‌طور نوشته؟
با صد هزار مردم، تنهايي
بي صد هزار مردم، تنهايي.
به نظر من «تنهاييِ رودكي» حتمن فرق دارد با آن جنس «تنهايي» كه خيلي‌ها متصورش‌اند يا به تجربه‌اش نشسته‌اند. اين جوری كه «رودكي» حرفش را مي‌زند «تنهايي» ذاتیِ آدم است كه معطوف به كسي يا چيزي نيست. كه با بود و نبود كسي يا چيزي عايدِ آدم نمي‌شود. كه «ازلي- ابدي» ست. قَدري فُرم عجيبي هم دارد! هرچقدر بيشتر شَوی، و با بيشتر از تنِ خودت همراه، «تنهاتر» مي شوي. و اگر حواست باشد عميق‌تر هم. بعضي وقتها تا آن‌جا به عمق مي‌زني كه كمتر كسي دُرست مي‌بيندت و يا دستِ كمتر كسي دُرست به تو مي‌رسد! آن‌چه كه از تو درك مي‌شود هم يك چيز مُوهوم از توست و نه آن‌چه كه خودت از خودت مي‌فهمي و بَلَدي. و چون هيچ زباني كامل نيست، دهان كه باز كني بيشتر فهميده نمي‌شوي و اين يعني همان «تنهايیِ رودكي»
اين يك كشف نادر و گُمِ هزار ساله نيست. که «سعدی» هم بعدتر، در اين باره جورِ دیگر اما خوب گفته:
هرگز «حضورِ حاضرِ غايب» شنيده‌اي؟!
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است!
یعنی؛ همه‌جوره تنهایی...
و يك چيز ديگر كه فكر مي‌كنم مهم است؛
آدم‌ها گاهي، نه همیشه و گاهي هم، مي‌توانند «با هم» دُرست «تن‌ها» باشند. «تن‌ها» شان «باهم» خوب جمع شود، و این می‌شود حتی در «شلوغی» و «هیاهو» باشد. كه يك روز اگر اين بشود، عالي‌ست. آن‌وقت چه كارها كه «با هم» حتی اگر به مشقت، نشود...
🔻شرح تصویر (در ادامه):
«تنهایی رودکی» به خطِ دستِ «ساعدی»
#تنهایی #رودکی #سعدی #روزانه
@aminhaghrah
«رودكي» هزار سال پيش چه ديده كه اين‌طور نوشته؟
با صد هزار مردم، تنهايي
بي صد هزار مردم، تنهايي.
به نظر من «تنهاييِ رودكي» حتمن فرق دارد با آن جنس «تنهايي» كه خيلي‌ها متصورش‌اند يا به تجربه‌اش نشسته‌اند. اين جوری كه «رودكي» حرفش را مي‌زند «تنهايي» ذاتیِ آدم است كه معطوف به كسي يا چيزي نيست. كه با بود و نبود كسي يا چيزي عايدِ آدم نمي‌شود. كه «ازلي- ابدي» ست. قَدري فُرم عجيبي هم دارد! هرچقدر بيشتر شَوی، و با بيشتر از تنِ خودت همراه، «تنهاتر» مي شوي. و اگر حواست باشد عميق‌تر هم. بعضي وقتها تا آن‌جا به عمق مي‌زني كه كمتر كسي دُرست مي‌بيندت و يا دستِ كمتر كسي دُرست به تو مي‌رسد! آن‌چه كه از تو درك مي‌شود هم يك چيز مُوهوم از توست و نه آن‌چه كه خودت از خودت مي‌فهمي و بَلَدي. و چون هيچ زباني كامل نيست، دهان كه باز كني بيشتر فهميده نمي‌شوي و اين يعني همان «تنهايیِ رودكي»
اين يك كشف نادر و گُمِ هزار ساله نيست. که «سعدی» هم بعدتر، در اين باره جورِ دیگر اما خوب گفته:
هرگز «حضورِ حاضرِ غايب» شنيده‌اي؟!
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است!
یعنی؛ همه‌جوره تنهایی...
و يك چيز ديگر كه فكر مي‌كنم مهم است؛
آدم‌ها گاهي، نه همیشه و گاهي هم، مي‌توانند «با هم» دُرست «تن‌ها» باشند. «تن‌ها» شان «باهم» خوب جمع شود، و این می‌شود حتی در «شلوغی» و «هیاهو» باشد. كه يك روز اگر اين بشود، عالي‌ست. آن‌وقت چه كارها كه «با هم» حتی اگر به مشقت، نشود...
🔻شرح تصویر (در ادامه):
«تنهایی رودکی» به خطِ دستِ «ساعدی»
#تنهایی #رودکی #سعدی #روزانه
@aminhaghrah