در شاعری خانم وحیده احمدی شکّی نیست. او شاعریست که موضوعات تازهای را با زبان معترضانه، وارد دنیای شعر خود کرده که امروزه دغدغهی آزاردهندهی بسیاری از مردم است. وی با اندیشهای نو و سؤالاتی قابل تأمل، به اندیشههای سنّتی سست و بیپایه ـ در برخی از امور ـ تاخته است. بیشتر غزلهای این کتاب خوباند، و ویژگیهای خاصی دارند؛ مثل تعلیق در کلام، بازیهای زبانی، ترکیبات تازه و... امّا گاهی برخی از ضعفهای کوچک بعضی از آن غزلها را در حدّ غزل معمولی تنزّل داده است که کاش شاعر قبل از چاپ کتابش آن را به دست ویراستاری آگاه و منصف میسپرد تا این اشکالات جزئی ولی «مهم» اصلاح شود. خانم احمدی، باید بیشتر و بیشتر بخواند و بداند و سختگیرانه تر و با وسواس زیاد شعر بگوید و بنویسد، مجذوب شهرتهای کاذب نشود که این شهرتهای مقطعی، آفت کار شاعریست.