HANIcompany{Hamrahan Andishmandan va Noavaran Iraniyan}

#طومار_شیخ_شرزین

#دیوان_کتابخانه_ادامه[اکنون]

صاحبدیوان از روی طومار سر برمی‌دارد.

#صاحبدیوان: تحقیق؟

عیدی گریان بر خود خم شده.

#عیدی: پشتم می‌لرزد وقتی به آن می‌اندیشم. ما همه می‌دانیم این تحقیق‌ها قرار است به چه نتایجی برسد!

#اطاق_انتظار_روز_داخلی[گذشته]

همهمه‌ای به بالاترین صدا و قیل و قال از تالاری در همان نزدیکی. شرزین رنگ پریده و هراسیده تا پشت در بسته می‌رود.

#شرزین: موش‌ها به کار جویدن کتاب مشغولند. اندیشه‌ها را می‌جوند و خود را فربه می‌کنند ولی نه با اندیشه.

کنار دریچه استاد آن پائین - در حیاط - جمیل و فرزندش را می‌بیند که منتظر نتیجه‌ی شور عالمانند.

#شرزین: [فریاد می‌کند] چگونه در این همهمه می‌شود سخن گفت؟

استاد در وی می‌نگرد.

#شرزین: به هرحال نمی‌شنوند! - برایم باد است، اگر -[حرف خود را می‌خورد، نیمه گریان می‌نالد] به جان دو عزیزم سوگند حرفی بزنید!

استاد می‌نگرد؛ آن پائین - در حیاط - فراشی جمیل و فرزند را باز می‌گرداند.

#استاد: [راه می‌افتد] سخنانی به هم بافته‌ای شرزین. نمی‌دانم در پی بدعتی هستی یا جویای اصالتی. دیگران در نوشته‌ی تو می‌آیند و می‌روند. از آنان وام می‌گیری و برای خود سرمایه می‌سازی. هرکس سخن خود را می‌گوید و با این‌همه همه سخنان تست. راست بگویم اندیشه‌هایت بکر نیست.

#شرزین: هیچ بکری فرزندی نزائیده.

#استاد: اما آن‌چه زائیده بکر بوده.

#شرزین: درسی هم به آن‌ها بدهید که در تالار بر سر گوشت و پوست و استخوان من چانه می‌زنند. نتیجه بهتر از این نیست وقتی باید چنان بنویسی که گفته باشی و در همان حال نتوانند بگویند گفته‌ای. تمام آنچه به شیوه‌ی دیگران دیده‌اید از من است اما به شیوه‌ی دیگران. با این‌همه بکر نبودن بهتر از #سترونی است.

#استاد: تا چه به دنیا آید؛ زشتی سیاه چهره‌ی بدخوی #معوج دیداری یا فرشته‌روئی؟

#شرزین:[بی‌تاب] یکصد و سیزده لغت در قبح اندیشه‌ی نو یافته‌ام چون #طاغی و #باغی و #مبدع و #ملحد و کافر و امثالش و حتی یکی نیافتم در ستایش سخن نو!

#استاد: نگو دارنامه بی‌عیب است.

#شرزین: در خلقت حشرات هم هستند که شاید عیب خلقت‌اند، ولی خلقت را به اشرف مخلوقات می‌شناسند نه حشرات.

#استاد: زیاده عقل را ستوده‌ای!

#شرزین: اگر اندیشه نمی‌بایستی ما را خرد نمی‌بخشیدند.

#استاد: عقل بازیچه‌ست؛ از نیک و بد آن‌چه هست خواست اوست.

#شرزین: نه! [می‌ماند] - قتل مرا گردن او نیندازید.

#استاد: [می‌ماند] من چنین گفتم؟

#شرزین: [تائید می‌کند] تا سال‌های سال علم چند کلمه بیشتر نبود و من به تو می‌گویم که آن علم هم نبود. خردمند می‌داند که این جهالتی است حفاظت شده. جز شمشیر چیست برهان شما برای حبسی که من در آنم؟

بدانند که مردمان همه یکسانند، و از #تغلب روزگار است که برخی صدر می‌نشینند و برخی ذیل. و بدان که دنیا به دست اوباش است و نیکان به گناه لیاقت می‌میرند. [فریاد می‌کند] ترا خدا به دنیا می‌آورد ولی کرنش به اوباش زنده نگه می‌دارد.

#استاد: آه شرزین!

#شرزین: می‌ترسم! #آسمان پسر #مهربان_ری_کناری آنجاست!

#استاد: شبحی دیدی؟

#شرزین: چگونه می‌توان در این همهمه سخن گفت؟

#استاد: عذری بخواه و گردن بنه و توبه کن. تو به بخاطر این اندیشه‌ها باید زنده بمانی!


#سترون: نازایی
#معوج: خمیده
#طاغی: نافرمان، ظالم
#باغی: نافرمان، سرکش
#مبدع: کسی که چیز تازه‌ای بیاورد
#ملحد: کافر
#تغلب: پیروز شدن

#کافه_فلسفه_هانی

@Kafefalsafehani
کانال موسسه هانی:
➡@HANIcompani

#HANI #هانی