اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو – قسمت سوم
#متیو_جی_هانا باهمکاری جان سیمون هوتا و کریستف شمان
برگردان:
#سروش_خانی یکی از بینش های مهم فوکو درباره حکومت مندی این است که "آزادی" از نظر سیاسی نه فقط به معنای عام توانایی همیشگی برای عملی غیر از آنچه جریان دارد، بلکه؛ همچنین، همواره به مثابه یک ساختار ویژه مرتبط با انواع مختلف روابط قدرت اجتماعی است.
قرنطینه با استناد به "آزادی" به مثابه چیزیکه باید محافظت گردد، توجیه می شود. قرنطینه محدود، اغلب در بیانیه های رسمی سیاستمداران با "حق ها" پیوند خورده است، بنابراین حاکی از ارتباط شهروندی دموکراتیک است. با این حال؛ با دقت نظر عمیق تری، آزادی در راستای محافظت، به مثابه ساختاری متصل به عقلانیت حکومت مندی لیبرال تلقی می گردد، نه عقلانیت شهروندی لیبرال. این امر بویژه در مورد قوانین توصیه شده دولت ها برای کاهش تماس ، که فقط به "آزادی هایی" اشاره می شود که به بهره وری و رفاه جمعیت کمک می کنند (سفر به محل کار، مصرف، ورزش بدنی)، کاملاً روشن است.
سیاستمداران یا متولیان نهادها بر لزوم حمایت از "آزادی های" دموکراتیک در مشارکت در تصمیم گیری ها اعتقاد چندانی ندارند. کاملاً برعکس: آزادی اجتماعات به مثابه یک خطر زیست سیاسی شناخته می شود، و بدین ترتیب؛ تاکنون راهکارهای جایگزین یا توسعه نرم افزاری و سخت افزاریمجازیِ تحت حمایت از نظر تکنولوژی برای تعامل عمومی؛ محدود به حوزه تولید، مصرف و داوطلب شدن بوده است، نه مباحثه یا مشارکت عمومی.
در "اقتصاد دولتی" غالب، بحث دموکراتیک در اینجا کمینه به طور ضمنی به مثابه یک امر لوکس در اوقات عادی تلقی می گردد. صداهای مخالف یا پرسش گر به مثابه اعمال غیر میهن پرستانه یا خطرناک تلقی می گردند.
آزادی باید مطابق با اهداف زیست قدرت اعمال گردد. این؛ گریزی تاریخی از هژمونی طولانی ساختارهای نئولیبرالی آزادی است، به موجب آن ما باید مانند شرکت هایی عمل کنیم که صرفاً در پی حفظ منافع خود هستند. شکل جدیدی از آزادی با مسئولیت پذیری اعمال شده در شرایط فعلی و ترکیبی التقاطی از منطق های انضباطی و لیبرال-دولتی - رویه گسترده "خود قرنطینه گی" است.
هنر لیبرال حاکمیت- متکی بر رشد ترس و اضطراب در ترکیب با عقلانیت ابزاری است. پرورش ترس و اضطراب نیز ممکن است در طولانی مدت پایدار نباشد. اگر کووید 19 با کاهش نرخ شیوع تحت کنترل قرار گیرد، بدیهی است که این تشویش ها آرام خواهد شد. این احتمال نیز وجود دارد که در طولانی مدت، ویژگی های جدید و وحشت زای زندگی روزمره بتدریج به روال عادی بدل گردند. سرانجام، اگر اقدامات اجرایی تا این مرحله با وخامت سیستم های بهداشتی و صدها هزار مرگ، مانع از وخیم شدن شدید اوضاع نگردد، تصمیماتی که تاکنون توسط دولت ها گرفته شده است، اعتبار گذشته را از دست می دهند.
مسائل آزادی، مشارکت دموکراتیک و ضد حکومتی احتمالاً برجسته تر خواهند شد، زیرا جوامع بتدریج به "بازگشت به حالت عادی" نزدیک می شوند: پرسش این است، کدام حالت عادی؟ با در نظر گرفتن بحران زیست محیطی و همچنین با توجه به افزایش آگاهی از هزینه های انسانی پیرامون شکل شتابنده سرمایه داری جهانی نئولیبرالیزه که تا زمان بدل شدن ویروس به یک مسئله جهانی حرف اول را می زد، واضح به نظر می رسد کهاصل غالبی که مدتها قابل تصور بوده: -"هیچ گزینه جایگزین وجود ندارد"-؛ بطور قطع اعتبار خود را از دست داده است.
در یک فهم فوکویی، این سپهرهای پیچیده قدرت به طور روزمره؛ روزن هایی برای اشکال مختلف مقاومت و براندازی خلق می نمایند.
متن کامل بر اتووود:
🌐https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7497 🔊 @City_PlaceForLiving #میشل_فوکو #پندمی #زیست_قدرت #زیست_سیاست #بهداشت_سیاسی #مرگ_سیاست #کووید19 #کرونا #پساکرونا #پزشکی_سازی_سیاست #وضعیت_استثنایی #نئولیبرالیسم #نئولیبرال #دموکراسی #رفاه_گرایی #شکاف_طبقاتی #داروینیسم_اجتماعی #سرمایه_داری_نظارتی #مشارکت_دموکراتیک.