شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

#پاندمی
Канал
Путешествия
Недвижимость
Лингвистика
Другое
Персидский
Логотип телеграм канала شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
@City_PlaceForLivingПродвигать
209
подписчиков
513
фото
72
видео
383
ссылки
@SoroushKhani
درسهایی از سال کوویدی
#یووال_نوح_هراری
برگردان: #سروش_خانی

در طی یک سال دستاوردهای علمی -و شکست های سیاسی- در پیشگاه آینده؛ چه می توان آموخت؟ بسیاری از مردم بر این باورند که ویروس کرونا با تلفات بسیار زیاد منجر به ناتوانی بشریت در برابر قدرت طبیعت شده است. در واقع، سال 2020 نشان داده که بشریت ناتوان نیست. اپیدمی ها؛ دیگر نیروهای غیرقابل کنترل طبیعت نیستند. علم؛ آنها را به چالشی قابل کنترل بدل ساخته است.
در کمتر از یک سال چندین واکسن موثر به تولید انبوه رسیدند. در جنگ بین انسان ها و عوامل بیماری زا، هرگز انسان ها تا این حد قدرتمند نبوده اند.
در کنار دستاوردهای بی سابقه زیست فنآوری، در سال کوویدی، قدرت فنآوری اطلاعات مورد اهمیت ویژه قرار گرفت. در سال 2020 نظارت دیجیتال، پایش و تعیین ناقلین بیماری را بسیار آسان تر کرد، به این معنی که قرنطینه می تواند انتخابی تر و موثرتر باشد. حتی مهمتر از آن، اتوماسیون و اینترنت، زیست پذیری در قرنطینه را کمینه در کشورهای پیشرفته زنده نگه داشته اند. در بیشتر کشورهای توسعه یافته انقلاب دیجیتال همه چیز را تغییر داد.
در این متن؛ هراری با توجه به انقلاب دیجیتال و حرکت بسوی نوعی زیست آنلاین، به زیرساخت های دیجیتال و همبستگی متخصصان جهانی اشاره می کند و با ذکر نمونه هایی، دلیل مرگ و میرها را نه ضعف حوزه های پزشکی و فناآوری، تحرکات انسانی و عدم توانایی بشر بلکه تصمیمات نادرست سیاسی می داند. موفقیت های بی سابقه علمی و فناوری سال 2020 بحران کووید 19 را حل نکرد. بلکه؛ این اپیدمی از یک فاجعه طبیعی به یک معضل سیاسی بدل شد. این سیاستمداران هستند که باید میان ملاحظات پزشکی، اقتصادی و اجتماعی موازنه ایجاد کرده و یک سیاست جامع ارائه دهند. اما دیجیتالی شدن و نظارت، حریم خصوصی ما را به خطر می اندازد و راه را برای ظهور رژیم های توتالیتر بی سابقه می گشاید. در سال 2020، نظارت گسترده، قانونی تر و رایج تر شده است. مبارزه با اپیدمی مهم است، اما آیا ارزش دارد که در این راه آزادی مان را از دست بدهیم؟ این وظیفه سیاستمداران است تا مهندسین؛ که تعادل مناسبی بین نظارت مثمر ثمر و کابوس های دیستوپیایی بیابند.
یکی از دلایل فاصله بین موفقیت علمی و شکست سیاسی این است که دانشمندان، در سطح جهانی بایکدیگر همکاری می کنند، در حالیکه سیاستمداران تمایل به خصومت دارند. به طور خاص، "رویکرد ملی گرایی در واکسیناسیون" نوع جدیدی از نابرابری جهانی را بین کشورهایی که قادر به واکسیناسیون جمعیت خود هستند و کشورهایی که چنین نیستند؛ ایجاد می کند.
در شرایط اضطراری کنونی؛ همکاری جهانی، نوع دوستی نیست. بلکه؛ این امر برای تأمین منافع ملی؛ ضروری است. امروز؛ بشر دانش و ابزار لازم را برای پیشگیری از شیوع عامل بیماری زای جدید و پاندمی شدن در اختیار دارد. اگر؛ با این وجود، شیوع کووید 19 در سال 2021 ادامه یابد و میلیون ها نفر را به گام مرگ بکشاند، یا اگر یک پاندمی مرگبارتر در سال 2030 رخ دهد، این نه یک بلای طبیعی غیرقابل کنترل است و نه مجازات خداوند. بلکه؛ یک شکست انسانی و - دقیق تر - یک شکست سیاسی خواهد بود.

متن کامل بر اتووود:

🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7433



🔊 @City_PlaceForLiving



#ویروس_کرونا #پسا_کرونا #زیرساخت_دیجیتال #انقلاب_دیجیتال #توتالیتاریسم #ناسیونالیسم #کووید19 #نابرابری_جهانی #واکسیناسیون #شکاف_طبقاتی #پاندمی #زیست_سیاست
.
اپیدمی و آشکارگی شکاف های طبقاتی و نژادی
#ادوارد_پوزنت
برگردان: #سروش_خانی


فیلادلفیا پایتخت آمریکا در ژوئیه 1793درگیر مرض تب زرد شد. این اپیدمی به مدت سه ماه شهر را فلج کرد و یک دهم جمعیت، یعنی حدود 5000 نفر را به کام مرگ کشاند. خیابانها پر از اجساد شده و افراد در حال مرگ بدون مراقبت رها شده بودند. بسیاری از فیلادلفی ها که از عفونت وحشت داشتند، خود را در خانه های خود حبس کردند و هزاران نفر از شهر گریختند، از جمله قهرمانان ملی مانند جورج واشنگتن و توماس جفرسون.

این اعضای جامعه آزاد آفریقایی-آمریکایی فیلادلفیا بودند که به جلوگیری از فروپاشی شهر کمک کردند. هنگامی که شهردار مردم را به پرستاری از بیماران، جمع آوری اجساد و حفر قبرها فراخواند ، زنان و مردان فقیر سیاهپوست پاسخ دادند و با اینکار خود را در معرض خطر و آسیبی سترگ قرار دادند. آیزاک هستون، که به تب زرد مبتلا شده بود، اندکی قبل از مرگ نوشت: " نمی دانم اگر سیاه پوستان نبودند، مردم چه می کردند، چرا که پرستاران کلیدی آنها هستند."
پو زنِت در متن پیش رو با روایت آنچه در تب زرد موجب تقویت همبستگی، شکست فروپاشی اجتماعی ناشی از بیماری و برون رفت از بحران شده است بر اهمیت ائتلاف میان نخبگان و سایر اقشار جامعه بویژه اقشار کم برخوردار و رانده شده در شرایط مشابه مانند پاندمی اخیر تاکید می کند.
دو قرن بعد، بیماری تغییر کرده اما داستان تغییر نکرده است. اکنون، مانندگذشته، سهم نامتناسبی از کارکنان مشاغل ضروری شهر، از اقشار کم برخوردارند هستند -پرستاران، تکنسین ها و رانندگان تحویل کالا که شهر را در حالیکه بسیاری از ما در خانه های خود هستیم، پویا و زنده نگه می دارند. اکنون، مانند آن زمان، این ویروس مسری بیشترین آسیب را به این مردان و زنان وارد کرده است.
مانند جنگ، اپیدمی ها نیز نابرابری های جامعه را آشکارمی سازند. و یادآور می شوند که تا چه اندازه تجربه ما از بیماری با درآمد و نژاد ارتباط دارد، مرضی که بار دیگر شکاف هایی را در جامعه ایجاد کرده و تلفات نابرابری را که یک اپیدمی می تواند؛ بر فقرا و حاشیه نشینان تحمیل می نماید. آگاهی ای که پس از مرگ جورج فلوید به اعتراضات علیه نژادپرستی در سراسر آمریکا و فراتر از آن دامن زد؛ پی آیند و نشانگراین موضوع است. از این منظر، بازتاب هایی از داستان فیلادلفیا در اپیدمی حال حاضر قابل توجه اند.
اپیدمی ها، از مرگ سیاه تا ایدز، اغلب منجر به طغیان نفرت علیه گروه های حاشیه ای می شود. وقتی رنج و مرگ غیر قابل درک به نظر می رسد، مردم می خواهند کسی را سرزنش کنند و غالباً به گروه هایی روی می آورند که از قبل نسبت به آنها وحشت داشته یا از آنها بیزارند.
جامعه آزاد سیاه پوستان فیلادلفیا در اپیدمی سال 1793 می توانست انتخاب کند که بیرون گود باشد. تعداد آنها کم بود، بسیاری از آنها آزاد بودند - و بیشتر آنها دور از اسکله ها زندگی می کردند، جاییکه پشه های تب آور متمرکز شده بودند. این گروه در مورد آینده خود اطمینان نداشتند و از سویی زندگی در کنار حتی برده های آزاد شده مورد قبول بسیاری از سفیدپوستان نبود. . با این وجود، وقتی ندای کمک آمد، دو مرد سیاه پوست پیش آمدند: #آبسالوم-جونز و #ریچارد_آلن . اقدامات آنها در دفع بحران تب زرد و بعدها احقاق برابری نژادی از طریق بسیج مردمی بسیار مثمر ثمر بود.
ساموئل کوه ن، یک مورخ، تاریخچه بیماری در غرب را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نتیجه گرفته است که اپیدمی ها بیشتر، جوامع را به هم نزدیک می گردانند تا آنکه آنها را از هم جدا سازند. این یک تز بحث انگیز است، اما وقایع سال 1793 تا حدی آن را نشان می دهد. در میانه فروپاشی نظم اجتماعی، جونز و آلن ائتلافاتی تشکیل داده و احساس همبستگی نژادی را بنا نهادند که پیش از آن غیرقابل تصور بود. این نخبگان تصمیم گرفتند با این استدلال که تهمت های نژادی کری "ذهن مردم را به کلی علیه ما خدشه دار می کند" در کنار کارگران ضعیف بایستند.


متن کامل در اتووود:

🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7282

🔊 @City_PlaceForLiving



#اپیدمی #پاندمی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #کووید19 #بهداشت_سیاسی #اختلاف_طبقاتی #اختلاف_نژادی
.