تاریخ و فرهنگ دره شهر
#استاد_محمدخان_نوری
Канал
6,48 тыс.
подписчиков
28,3 тыс.
фото
7,58 тыс.
видео
3,29 тыс.
ссылок
ارتباط با ادمین👇:
@Mehrgankadehh
کانال مردمی #دره_شهر
#مهرگان_کده، #سیمره ، تاریخ و #فرهنگ
آدرس اینستاگرام:
http://instagram.com/ceymarian
#محمدخان_نوری شاعر دره شهری
#استاد_محمدخان_نوری (#مخو) به سال ۱۳۰۳ ه.ش (ثبت در شناسنامه) و به قولی ۱۲۹۷ ه.ش در #دره شهر متولد شد.
پدر وی #حیرالی (حیدر علی) از بزرگان طایفه بزرگ #زینی وند و تیره ی
پیره وند بود. مادر محمد خان «خانم» نام داشت و از طایفه دلفان بود.
این طایفه امروزه به طایفه یارِکه (یاری) معروفند و در چمکلان دره شهر زندگی می کنند. محمدخان کودکی اش را در دامان پر مهر مادر و طبیعت بکر و زیبای دره شهر به سر آورد.
۸ یا ۱۱ و بقولی ۱۲ساله بود که در پی دستور دولت رضاخان مبنی بر تبعید، همراه با خانواده و طایفه زینی وند به قم رفت و شاعر تا سال۱۳۲۰ در قم ماند و همانجا نشو و نما یافت.
#زندە_یاد_نریمان_نوری فرزند ارشد شاعر می گوید: « پدرم در قم با حاج آقایی با نام خانوادگی «مستقیم» که مالک چند پارچه آبادی و فردی خیّر بود آشنا شد و گویا همین امر باعث آشنایی او با مسائل دینی گردید.» مخو بعدها، یعنی از سال۱۳۱۶ تا زمانی که در قم زندگی می کرده مباشر این حاج آقا بوده است.
مخو سواد کلاسیک نداشته، اما سواد خواندن و نوشتن را آنهم بدون اینکه به مکتب برود و با هوش و ذکاوت ذاتی خود می آموزد. او در قم شناسنامه می گیرد و محل صدور شناسنامه اش خلجستان قم است.
شاعر در سنین جوانی و در تبعید با دختری از اهالی قم ازدواج می کند تا اینکه به سال ۱۳۲۰ همراه با دیگر زنان و مردان طایفه اش به دره شهر برمی گردد. محمدخان در دره شهر پس از مرگ همسرش به سال ۱۳۲۵ دوباره ازدواج می کند. زن دوم وی «زربانو نیازی» نام داشته که همدم سالهای بعدی زندگی شاعر بوده است. حاصل این ازدواج دو پسر به نامهای نریمان و جواد و سه دختر به نامهای فرخ دولت، فرخنده و قمر است.
مخو از نظر ظاهر مردی بلندقد، خوش چهره و رشید بوده است. شغل او دامداری و کشاورزی بوده که همزمان به هردوی آنها اهتمام می ورزیده است. رنگ و بوی روستایی و تاثیرات دامداری و کشاورزی در شعر او کاملا پیداست. مخو همچون دیگر افراد طایفه زینی وند در آن سالها کوچ نشین بوده و همراه با طایفه اش تابستانها را در روستای «ماه پاره» و زمستانها را در «پشته شیخ مکان» به سر می برده است.
متاسفانه مخو سالهای طولانی از درد آرنج دست راستش رنج می برده و در اواخر اردیبهشت سال۱۳۴۹ ه.ش برای درمان این درد کهنه به خرم آباد می رود. پزشک معالج وی با تجویز چند آمپول و تزریق یکی از آنها مخو را راهی دره شهر می کند. نیمه های شب مخو را که حالش در خانه بد شده بود به خرم آباد می رسانند، اما متاسفانه همانجا دارفانی را وداع می گوید و به این ترتیب طایفه زینی وند و دیگر طوایف آن منطقه را عزادار عزایی بزرگ می کند. وی در قبرستان «#ارمو» و در جوار گنبد بابا سیف الدین به خاک سپرده شده است.
مخو انسانی خوش بیان، غیرتمند، و نیک محضر بوده است. وی اخلاقی ستوده داشته و موصوف به صفات حمیده ای چون مهمان نوازی، نیک نفسی و مردمداری بوده است. اشعار او حکایت از بزرگواری، مناعت طبع و توجه او به بزرگی های حقیقی انسانی دارد. نیز علاقه ای که به شکار و طبیعت داشته به وضوح در لابلای شعرهایش خودنمایی می کند. مخو انسانی مردمدار، شریف و عزیز در بین آشنایانش بود. در خوبی و مردم دوستی او همین بس که طایفه زینی وند با شنیدن خبر مرگ این کدخدایشان همگی عزادار و آب در تژگاه خود ریختند.
🔹#بر_گرفتە_از_دیوان_شاعر🔹
دکتر احمد زینی وند
@CEYMARIAN
#استاد_محمدخان_نوری (#مخو) به سال ۱۳۰۳ ه.ش (ثبت در شناسنامه) و به قولی ۱۲۹۷ ه.ش در #دره شهر متولد شد.
پدر وی #حیرالی (حیدر علی) از بزرگان طایفه بزرگ #زینی وند و تیره ی
پیره وند بود. مادر محمد خان «خانم» نام داشت و از طایفه دلفان بود.
این طایفه امروزه به طایفه یارِکه (یاری) معروفند و در چمکلان دره شهر زندگی می کنند. محمدخان کودکی اش را در دامان پر مهر مادر و طبیعت بکر و زیبای دره شهر به سر آورد.
۸ یا ۱۱ و بقولی ۱۲ساله بود که در پی دستور دولت رضاخان مبنی بر تبعید، همراه با خانواده و طایفه زینی وند به قم رفت و شاعر تا سال۱۳۲۰ در قم ماند و همانجا نشو و نما یافت.
#زندە_یاد_نریمان_نوری فرزند ارشد شاعر می گوید: « پدرم در قم با حاج آقایی با نام خانوادگی «مستقیم» که مالک چند پارچه آبادی و فردی خیّر بود آشنا شد و گویا همین امر باعث آشنایی او با مسائل دینی گردید.» مخو بعدها، یعنی از سال۱۳۱۶ تا زمانی که در قم زندگی می کرده مباشر این حاج آقا بوده است.
مخو سواد کلاسیک نداشته، اما سواد خواندن و نوشتن را آنهم بدون اینکه به مکتب برود و با هوش و ذکاوت ذاتی خود می آموزد. او در قم شناسنامه می گیرد و محل صدور شناسنامه اش خلجستان قم است.
شاعر در سنین جوانی و در تبعید با دختری از اهالی قم ازدواج می کند تا اینکه به سال ۱۳۲۰ همراه با دیگر زنان و مردان طایفه اش به دره شهر برمی گردد. محمدخان در دره شهر پس از مرگ همسرش به سال ۱۳۲۵ دوباره ازدواج می کند. زن دوم وی «زربانو نیازی» نام داشته که همدم سالهای بعدی زندگی شاعر بوده است. حاصل این ازدواج دو پسر به نامهای نریمان و جواد و سه دختر به نامهای فرخ دولت، فرخنده و قمر است.
مخو از نظر ظاهر مردی بلندقد، خوش چهره و رشید بوده است. شغل او دامداری و کشاورزی بوده که همزمان به هردوی آنها اهتمام می ورزیده است. رنگ و بوی روستایی و تاثیرات دامداری و کشاورزی در شعر او کاملا پیداست. مخو همچون دیگر افراد طایفه زینی وند در آن سالها کوچ نشین بوده و همراه با طایفه اش تابستانها را در روستای «ماه پاره» و زمستانها را در «پشته شیخ مکان» به سر می برده است.
متاسفانه مخو سالهای طولانی از درد آرنج دست راستش رنج می برده و در اواخر اردیبهشت سال۱۳۴۹ ه.ش برای درمان این درد کهنه به خرم آباد می رود. پزشک معالج وی با تجویز چند آمپول و تزریق یکی از آنها مخو را راهی دره شهر می کند. نیمه های شب مخو را که حالش در خانه بد شده بود به خرم آباد می رسانند، اما متاسفانه همانجا دارفانی را وداع می گوید و به این ترتیب طایفه زینی وند و دیگر طوایف آن منطقه را عزادار عزایی بزرگ می کند. وی در قبرستان «#ارمو» و در جوار گنبد بابا سیف الدین به خاک سپرده شده است.
مخو انسانی خوش بیان، غیرتمند، و نیک محضر بوده است. وی اخلاقی ستوده داشته و موصوف به صفات حمیده ای چون مهمان نوازی، نیک نفسی و مردمداری بوده است. اشعار او حکایت از بزرگواری، مناعت طبع و توجه او به بزرگی های حقیقی انسانی دارد. نیز علاقه ای که به شکار و طبیعت داشته به وضوح در لابلای شعرهایش خودنمایی می کند. مخو انسانی مردمدار، شریف و عزیز در بین آشنایانش بود. در خوبی و مردم دوستی او همین بس که طایفه زینی وند با شنیدن خبر مرگ این کدخدایشان همگی عزادار و آب در تژگاه خود ریختند.
🔹#بر_گرفتە_از_دیوان_شاعر🔹
دکتر احمد زینی وند
@CEYMARIAN
Forwarded from تاریخ و فرهنگ دره شهر
با شاعران و هنرمندان
#استاد محمدخان نوری#
استاد محمّدخان نوری (مخو) به سال 1303 خورشیدی در درّه‌شهر متولّد شد. پدر وی (حیدرعلی) از بزرگان طایفه «زینی‌وند» و از تیره «بیره وند» بوده است .کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر . مخو سالهای طولانی از درد آرنج رنج می‌برده و سرانجام در خرّم‌آباد در اردیبهشت ماه 1349هجری شمسی رخت از جهان بست.
@ceymarian
وی از شاعران بنام و مشهور پیشکوه و پشتکوه می باشد و در شعرهایش زلالی، گرمی و صمیمیّت وجود دارد. او همواره موضوع شعرهایش را از بطن زندگی مردم انتخاب می‌کرد. برخی او را او را شاعری طنزسرا نیز نامیده اند زیرا در بیان اندیشه‌هایش از ریا بی‌نیاز است.
@ceymarian
شعرهای وی به لری بالاگریوه ای و فارسی سروده شده اند. مخو را به دو دلیل می توان عبید دره شهر(سیمره) نامید نخستین دلیل اینکه هر دو شاعر یعنی عبید و مخو هم شعر مطایبه و طنز دارند و هم شعر جدی که به خوبی بار هر دو را به منزل رسانده اند؛ دیگر اینکه اشعار هزل و طنز مخو همچون اشعار هزل عبید استادانه سروده شده اند. وی مقامی والا در این فن دارد.
*کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر *
دیوان این شاعر پر آوازه دره شهر و پیشکوه تحت عنوان"دیوان استاد محمدخان نوری(عبید سیمره) توسط احمد زینی وند (طهمورث کرد ایلامی !) و توسط انتشارات پر هیب منتشر شده است.
@ceymarian
کتاب حاوی دیوان استاد است و در پایان کتاب از اشعار شاعران در وصف «مخو» استفاده شده است. برخی از عنوان فصل‌های کتاب عبارت است از: زندگی، روحیّات و اشعار محمّدخان نوری (مخو)،گفتاری دربارة وزن شعر کردی، دیوان مخو (راویان و نسخ) و اشعار شاعران در وصف مخو."
ضمنا قبر وی در کنار آرامگاه باباسیف الدین در ارمو می باشد .
نمونه شعرهای شاعر محمدخان نوری 👇👇
به کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر بپیوندید👇👇
https://telegram.me/joinchat/B0nZgT4zXAV1FXbI03MGog
#استاد محمدخان نوری#
استاد محمّدخان نوری (مخو) به سال 1303 خورشیدی در درّه‌شهر متولّد شد. پدر وی (حیدرعلی) از بزرگان طایفه «زینی‌وند» و از تیره «بیره وند» بوده است .کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر . مخو سالهای طولانی از درد آرنج رنج می‌برده و سرانجام در خرّم‌آباد در اردیبهشت ماه 1349هجری شمسی رخت از جهان بست.
@ceymarian
وی از شاعران بنام و مشهور پیشکوه و پشتکوه می باشد و در شعرهایش زلالی، گرمی و صمیمیّت وجود دارد. او همواره موضوع شعرهایش را از بطن زندگی مردم انتخاب می‌کرد. برخی او را او را شاعری طنزسرا نیز نامیده اند زیرا در بیان اندیشه‌هایش از ریا بی‌نیاز است.
@ceymarian
شعرهای وی به لری بالاگریوه ای و فارسی سروده شده اند. مخو را به دو دلیل می توان عبید دره شهر(سیمره) نامید نخستین دلیل اینکه هر دو شاعر یعنی عبید و مخو هم شعر مطایبه و طنز دارند و هم شعر جدی که به خوبی بار هر دو را به منزل رسانده اند؛ دیگر اینکه اشعار هزل و طنز مخو همچون اشعار هزل عبید استادانه سروده شده اند. وی مقامی والا در این فن دارد.
*کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر *
دیوان این شاعر پر آوازه دره شهر و پیشکوه تحت عنوان"دیوان استاد محمدخان نوری(عبید سیمره) توسط احمد زینی وند (طهمورث کرد ایلامی !) و توسط انتشارات پر هیب منتشر شده است.
@ceymarian
کتاب حاوی دیوان استاد است و در پایان کتاب از اشعار شاعران در وصف «مخو» استفاده شده است. برخی از عنوان فصل‌های کتاب عبارت است از: زندگی، روحیّات و اشعار محمّدخان نوری (مخو)،گفتاری دربارة وزن شعر کردی، دیوان مخو (راویان و نسخ) و اشعار شاعران در وصف مخو."
ضمنا قبر وی در کنار آرامگاه باباسیف الدین در ارمو می باشد .
نمونه شعرهای شاعر محمدخان نوری 👇👇
به کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر بپیوندید👇👇
https://telegram.me/joinchat/B0nZgT4zXAV1FXbI03MGog