شَهـــرِ رُمـــان

می‌شود
جهان را
در آغوش کشید
هر صبح که عشق
از زیباییِ خورشید گونه‌ی رُخت
جان می گیرد...


#عرفان_یزدانی

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_نهم

نمیدونم فقط پاشو بیااااااااا
رو به سياوش گفت:بابانگه دار اين همينجور يه نفس ميخونه تلف ميشه
اونم اصلا انگار نه انگار
يکم همونجور دراز کشيدم.چون کامل خوابيده بودم ديگه خوابم نميبرد.
بلند شدم.شيشه رو دادم پايين.
هوا خيلي خنک بود ،حتي با اون آفتاب
از تو آينه نگاهي به سيامک کردمو گفتم:کي ميرسيمممم؟
با لبخند،لب زد:ديوونه
گفتم(نگه نميداري مثل جيمز باند درو باز کنمو برم جلو￾من اين عقب ديدم خوب نيست...بيا جاهامونو عوض کنيم...)سرمو چرخوندم سمت سياوشو
يعني از ديوار يه صدا در مياد از اين نه.
سيامک صندليشو رو به عقب تا ته خوابوندو تو يه حرکت اومد عقب
نيشم باز شد.اصلا ديگه نميخواستم برم جلو ولي خيلي ضايع بود.
با اکراه بلند شدمو رفتم رو صندلي جلو
از پشت صندليرو برگردوند سرجاش و گفت:اتفاقا بهتر شد ...من يکم استراحت کنم اين پشت
ديدم چشماش خمار شده.حرفي نزدم.
سرشو گذاشت رو کاپشنمو پاهاي بلندشو جمع و جور کرد .يه آرنجشم گذاشت رو چشماش
جوري نشستم که روم به سياوش بود.يه کمر بندم بستم واسه اينکه بهونه ندم دستش.
گوشيمو از تو جيبم بيرون آووردمو دوربينشو روشن کردم
همينکه صداي تيک ضبط شدنش بلند شد ،با همون قيافه جهنمي يه نگاه گذرا کرد
-اوووم...يوها ها...منم ملکه ي عذاب اين گند دماغ...
سياوش-خاموش کن اونو
-نميکنم... حالا اگه خواهش کني شايد
سعي کرد با دست آزادش بگيره اما من از اون زرنگترم.
چسبيده بودم به در و ريز ريز ميخنديدم.
میخوام از طبیعت عکس بگیرم
سياوش-توکه راس ميگي
سياوش-من نه علاقه به اين شوخي هاي مسخره ات دارم نه حوصله اشو نه...ميگما...يه نمه بخند ببينم قيافه ات همينجور باباقوري ميمونه يانه بهتر ميشه
کمي چرخيدم ،کمربند و از رو سرم رد کردم
کمرمو تکيه دادم به داشتبرد ماشين.
حالا تقريبا رو به روش بودم.
انگار هرچي بيشتر نيش ميزد بيشتر دلم ميخواست اذيتش کنم.
همونجور که دور بينو رو صورتش نگه داشته بودم گفتم: حالا يه آزمايشي بخند...لبخندم قبوله
پوزخند صداداري زد.
خيلي تخسه.
آروم خنديدمو و دوربينو گرفتم سمت خودم:اينجا جاده ي نميدونم چي چيه...منو عُنق خان در حال
يه گفت و گوي کاملا دوستانه هستيم ببينين از قيافه اش کاملا مشخصه)دوربينو يه لحظه بردم
سمت سياوش و برگردوندم(ديدين راس ميگم... الان در حال انجام آزمايشات اوليه خنده درماني
هستيم...يکم روانش قاطي پاتيه
سياوش-بده من اون بي صاحابو
به زور دستمو دور کردم نتونه بگيره
-منتها من اميد دارم که خوب ميشه...تا آزمايشات بعديييي...خدا يارو نگه دارتون

ادامه دارد

‌
"شبگرد" نامِ دیگرِ من است...
شب‌ها آنقدر دور عکس‌هایت می‌گردم
تا بالاخره یک جایی
حوالیِ تو خوابم می‌برد...


#زهرا_سرکارراه
#شبت_بخیـر_جانااااانم

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_هشتم

بالاخره نشسته بودم که
تو خودت خسته نشدی؟
ديدم جواب نداد پنجره رو کشيدم پايين و کله امو کردم بيرون
با صداي عصبي اي گفت:بيارتو سرتو
گفنم رامین اینا کجان
سيامک-دوسه تا ماشين جلوتر
کمربندمو باز کردم،نيم خيز شدم و از بين دوصندلي دستمو کشوندم سمت اَهرم نور بالا و چند با
تکونش دادم
سياوش با همون عصبانيت گفت:اه،بشين سرجات طناز
متعجب گردنمو چرخوندم سمتش...اولين بار بود صدام ميکرد
چه قاطيه اين.
نشستم سرجام.تقريبا داد زد:اين مسخره بازيا چيه آخه؟توکه جنبه سفر نداري بيخود برنامه
ميچيني
-سرمن داد نزن...ميگم خشک شدم زورت مياد يه توقف ۱۰دقيقه اي کني؟قراره رسيديم کارت
بزني؟
جواب نداد.
سيامک-سياوش نگه دار خودتم يکم استراحت کن
اصالعکس العمل نشون نداد.
سرشو گردوند عقب و با لبخند زورکي اي آروم گفت:يکم ديگه تحمل کن.
کاپشنمو گوله کردم يه طرفم و دراز کشيدم سرمم گذاشتم روش.
حالا که ميخواست لج کنه منم بلد بود م چيکار کنم.
با صداي بلندي شروع کردم به خوندن هرچي آهنگ به ذهنم ميرسيد
-تو اون کوه بلندييييييي که سر تا پا غرورهههه
کشيده سربه خورشيددددد
غريب و بي عبوره...
تو تنها تکيه گاهيييي،براي خستگي هاااام
توميدوني چي ميگممممم توگوش ميدي به فرداااام...حرفاااام
به چشم منننننننننننن)صدام خيلي تو مخي و بلند بود خودم حتي اينوميدونستم(
به چشم منننننننننننننن،تو اون کوهيي اي اي اي
پر غروري ،بي نيازي باشکوهي...
طعم بارون رنگ دريا رنگ کوهييييي)البته قسمتاييش هم بلد نبودم هرچي به دهنم ميومد ميگفتم
مثل اين قسمت(
هم صداي خوبم بخون تا بخووووونم...عمر من تو هستي بمون تا بمونممممم
يه جا ابر آسمون يه جا پر از ستارهههه
يه جا آفتابيه آسمون يه جا مهتابيههههه
بي تو اما همه جا غمگين و خاک گرفته اسسسسس
همه آسمون يه ريزه بارونم ندارههههه
من اگه باشمممم...ابرا ميبارن...کويراي خشکو خالي ،پرگل ميشنننن
)همونجور داد ميزدم براي خودم.دهنم خشک شده بود اما از رو نرفتم(
منووووو تنها نذاررررر
رو قلبم پا نذاررررر
به ديدن دلممم،فقط بيا يه بار
قربونم بريييييي فقط پاشو بياااااا
سيامک با خنده برگشت سمتمو گفت:چي ميخوني؟

ادامه دارد

ببوس مرا
لبانت احیا کننده ی،لب مرده،من است
اعجاز می‌کند
بوسه هایت

گرمای آتشین لبت
جان می‌دهد لب بی جان مرا

#لاادری

یکی ازمعدود آدمهایی که
واژه‌ی انسانیت برازندشون هست؛
کسایی هستند که میدونند ممکنه
محبتشون هیچ وقت جبران نشه،
ولی بازم محبت میکنند...
•

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_هفتم

اونم جواب نداد
کله امو از بين دوتا صندلي جلو بردمو گفتم:باشما بودم اَخوي
نگاه گذرايي به صورتم کردو گفت:۶_۷ ساعت
_اوووو ی کله میریم
جوابي نداد
سرمو چرخوندم سمت سيامکو گفتم:
اين آقا الله شما جواب بده
گونه اش که چال افتاددلم ميخواست محکم ماچش کنم.
دوباره کله امو چرخوندم سمت سياوشو با دقت به صورتش گفتم:اخوي بينم بلدي بخندي؟
جواب نداد
-ميخوام ببينم از اين چال ها براي توام ميفته يا نه
حتي نگاهم نکرد.
رو به سيامک گفتم:هووم؟داره؟
سيامک-آره...
بازم لبخند زد.
-منم شايد برم عمل کنم برام چال بذارن...خيلي دوس دارم
و انگشتمو يکم فرو کردم تو لپش.
بي حرف ميخنديد
باز رومو گردوندم سمت سياوش
سيامک سرخ شده بود.سعي ميکرد صداي خنده اش بلند نشد
سياوش يه نگاه به سيامک کردو گفت:خيلي خنده داره؟
-جلوتو نگاه کن من جونمو دوست دارم
سياوش-بشين سرجات...
کله امو کشيدم عقب.حقيقتا اين کمر بنده خيلي اذيت ميکرد.دل و روده ام اومد بالا
خوابم میاد جاده خوشکل شد بيدارم کن سيامک _باشع
-اون آهنگ در پيت خارجي ارو هم بذار...
ضبطو روشن کرد.آروم با هم حرف ميزدن.اينقدر خوابم ميومد بيخيال فضولي شدم و خوابيدم.
فکر کنم يه 2ساعتي فيت خوابيدم...
نور آفتاب خيلي رو مخ بود.
به زور چشم باز کردم
ساکت بودن.
جاده کوهستاني بود.
صاف نشستمو دستامو از هم کشيدم خستگيم در بره.
سيامک کله اشو گردوند به عقب گغت خوابت سنگینه
_اوهوم
ی استراحت کنیم خوبع هااا
سیاوش از تو آينه نگاه کردو گفت:تا الان که خواب بودی

ادامه دارد

بعد از تــو
به تمامِ نبودن ها عادت كرده ام
به تمام رفتن هاى غافلگير كننده
به تمام دروغ هاى شيرين
به تمام شب هاى صبح نشدنى
راستش را بخواهى،
من عادت كرده ام
به اين زندگىِ بدونِ تــو



#سروش_کلهر

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_هفتم

اونم جواب نداد
کله امو از بين دوتا صندلي جلو بردمو گفتم:باشما بودم اَخوي
نگاه گذرايي به صورتم کردو گفت:۶_۷ ساعت
_اوووو ی کله میریم
جوابي نداد
سرمو چرخوندم سمت سيامکو گفتم:
اين آقا الله شما جواب بده
گونه اش که چال افتاددلم ميخواست محکم ماچش کنم.
دوباره کله امو چرخوندم سمت سياوشو با دقت به صورتش گفتم:اخوي بينم بلدي بخندي؟
جواب نداد
-ميخوام ببينم از اين چال ها براي توام ميفته يا نه
حتي نگاهم نکرد.
رو به سيامک گفتم:هووم؟داره؟
سيامک-آره...
بازم لبخند زد.
-منم شايد برم عمل کنم برام چال بذارن...خيلي دوس دارم
و انگشتمو يکم فرو کردم تو لپش.
بي حرف ميخنديد
باز رومو گردوندم سمت سياوش
سيامک سرخ شده بود.سعي ميکرد صداي خنده اش بلند نشد
سياوش يه نگاه به سيامک کردو گفت:خيلي خنده داره؟
-جلوتو نگاه کن من جونمو دوست دارم
سياوش-بشين سرجات...
کله امو کشيدم عقب.حقيقتا اين کمر بنده خيلي اذيت ميکرد.دل و روده ام اومد بالا
خوابم میاد جاده خوشکل شد بيدارم کن سيامک _باشع
-اون آهنگ در پيت خارجي ارو هم بذار...
ضبطو روشن کرد.آروم با هم حرف ميزدن.اينقدر خوابم ميومد بيخيال فضولي شدم و خوابيدم.
فکر کنم يه 2ساعتي فيت خوابيدم...
نور آفتاب خيلي رو مخ بود.
به زور چشم باز کردم
ساکت بودن.
جاده کوهستاني بود.
صاف نشستمو دستامو از هم کشيدم خستگيم در بره.
سيامک کله اشو گردوند به عقب گغت خوابت سنگینه
_اوهوم
ی استراحت کنیم خوبع هااا
سیاوش از تو آينه نگاه کردو گفت:تا الان که خواب بودی

ادامه دارد

من جز موبایلم هیچکس نمیتونه ادعا کنه
که تو هر شرایطی کنارم بوده؛)
.

قشنگترین قربون صدقه دنیا:

قربانت بروم، قربان سراپای وجودت، قربان موهای سفید پشت گردنت بروم، قربان مردمک‌های بی‌قرار چشمهایت بروم، قربان غم و شادی ات بروم. تو چه هستی که جز با تو آرام نمی‌گیرم. حتی جای پایی از تو در خاک برای من کافیست.

#فروغ_فرخزاد

اِی با مَن و پِنهان چوُ دِل
از دل سلام ت می کنم

#مولانا

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_ششم

آهنگ ايراني بذار سيامک
بالخره از تو آينه با اخم نگام کردو گفت:ميخواي تا خود اونجا يه ريز حرف بزني؟
مثل دختر بچه هاي سرتق ۴_۵ ساله زبونمو در آووردمو گفتم:آره مشکلي داري؟
سيامک آروم خنديدوگفت:بده گوشيتو وصل کنم به ماشين
16تا رمز گوشيمو باز کردمو دادم دستش.
با کابل وصل کرد به ماشين و اولين آهنگو پلي کرد.
اونم چه آهنگي.
آهنگ برو ديگه نيگام نکن عباس قادري...
جفتشون ابروهاشون رفت بالا.
منم يه لبخند زدم که 32تا دندونام معلوم بود.
آدم پنچري قطار بگيره جلو سياوش ضايع نشه.خيلي بد بود
براي اينکه نخواد دستم بگيره زدم تو کانال پررويي و بلند بلند همخوني کردم
سيامک سرخ شده بود از خنده.سياوشم همچنان اخم کرده بود.
خلاصه يه يک ساعتي آهنگاي ضدو نقيض منو گوش کرديم.
يه آهنگ جواديساري ميخوند يه بابک جهانبخش...جوني جونوم ليلا فروهر پخش ميشدبعدش
عباس قادري... کلا بگم که اينا فهميدن من چه آدم داغوني هستم تو زمينه آهنگ...خب چيکار کنم
آهنگ سليقه ايه ديگه...چيه اين غمگينا همش احساس شکست عشقي به آدما ميده
ماشينا توقف کردن دم رستوران سنتي بين راهي که صبحونه بخوريم.
منم که پرواز کردم.بسکه گرسنه ام بود
رامين سه تا املتو...يه کشک بادمجونو کلي مخلفات ديگه سفارش داد
الهه-اوه...کي ميخوره اين همه؟
به جاي رامين جواب دادم:منننن
سياوش لبه ي تخت نشسته بودو اينور اونور ديد ميزد.سيامکم کنار من نشست.
همينکه ميديدم لبخندميزنه بهتر ميتونستم اخالق گندِ قولش رو تحمل کنم.
آروم کنار گوشش و با اشاره اي به سياوش گفتم:فکر کنم خيلي خوشحاله که من توماشينش بودم
نه؟
لبخندشو کش دادو همونجور آروم گفت:آره خيلي
رامين يه نگاه به سيامک و يه نگاه به من کرد.ابرو بالا انداخت و گفت:شما دوتا چي ميگين به هم؟
نگاه الهه ،حتي سياوشم اومد سمت ما
-مگه شما در گوش آبجي من حرف ميزني من حرفي ميزنم؟
تک خنده اي کردو سر تکون داد.الهه چشم غره اي رفت و گفت:طناززز...
غصه نخور ديگه...خود رامين جان فهميده من اخلاقم چجوريه...ناراحتم نميشه...تو
رامين-راست ميگه الهه خانوم...يه طناز که بيشتر نداريم...من با اين رفتارش ،راحتترم تا کتابي
حرف زدن
-بيا...
الهه باز چشم غره رفت منم به رو خودم نيووردم.
همينکه سفارشارو آووردن همه چيرو فراموش کردم و تا اونجا که ميشد خوردم
بعد حساب کردن و اينا رفتيم باز سوار شديم.
همينکه کمر بندمو ميبستم گفتم:چند کيلومتر راهههه؟
سيامک نگاهي به سياوش کرد يعني تو بگو

ادامه دارد

دل به پس‌مانده‌ے این اشک ِ
پر از خون بستم
شاید از خون ِ جگر، چشم و دلم
باز شود ...


#علیرضا_آذر

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_پنجم

منتظر بودم ضايع ام کنه منم هرچي از دهنم در مياد بگم که آروم کله تکون داد يعني آره بعدم
روشو کرد اونور
خودمم تعجب کردم از موافقتش.
الهه با لبخند گفت:فکر کنم شام حاضره
رامين-آره بيار بخوريم زود بخوابيم...
شامو هل هلکي خوردم و شب به خير گفتم رفتم بالا
تا نيمه هاي شب فکروخيال کردم.مطمئنا ميخواست سفرو زهرمارم کنه که راحت قبول کرده بياد
چمدون به دست بالاي پله ها بودم که رامين چند پله بالا اومدو بعد سالم صبح به خير چمدونمو
گرفت برد.
اهل کيف و اينا نبودم.گوشي رو گذاشتم تو جيب شلوارم، عينک ري بن قلابيموداشتم ميذاشتم رو
موهام که در اتاق سياوش باز شد.
يه پيرهن آبي نفتي تيره پوشيده بودو آستيناشم بالازده
همينطور که ساعتشو ميبست از کنارم با يه پوزخند رد شد.
ايشاله لبات همينجور سکته اي بمونه
خواستم برم پايين ديدم سيامک اومد.با اون تيشرت سفيدش جيگري شده بود.
با ديدنم لبخندي زدو چمدونو سويي شرتشو با يه دست گرفت،در اتاقشو بست
سيامک-سلام بانو
منم از لج اون ايکبيري با صداي بلند گفتم: سلام...صبحت بخير
سيامک-صبح شمام بخير...چمدونت کو؟
يعني چقدر بين اين دوتا فرق بود
-رامين گرفت برد بذاره تو ماشين
سري تکون داد و دست آزادشو گذاشت پشت کمرم و به سمت پايين هدايت کرد.
به سمت ماشينا ميرفتيم که الهه گفت:طناز مياي تو ماشين ما يا سياوش؟
فهميدم سيامکو سياوش قراره با يه ماشين بيان و الهه رامينم با ماشين رامين
منم نخودي محسوب ميشدم
واي ...افتخاري؟نه نه نه...
من با سیامک میام
اونم سر تکون دادو سوار شد...گمونم اونم بدش نميومد من خودمو به سيامک غالب کنم
سعي کردم به سياوش که تکيه داده بود به ماشينشو پوزخند بارم ميکرد توجه نکنم و با سيماو
مش صفر خداحافظي کنم.
از ماشين غولتشنش بالا رفتم و وسط صندلي نشستم که به جلو ديد داشته باشم.
سيامکم کمربندشو بستوگفت:کمربندتو ببند طناز
به اجبار کمر بند وسطو بستم.
پشت سر رامين حرکت کرديم
-اين ماشين ضبط نداره؟
حتي از تو آينه هم نگام نميکرد.
سيامک بالبخند ضبطو روشن کرد.يه آهنگ خارجي پخش شد.
به خاطر رشته ام بايد زبانمو فول ميکردم براي همين ميفهميدم خواننده چي بلغور ميکنه اما کلا با
آهنگ خارجي حال نميکردم

ادامه دارد

آدم بودن به ذاته
نه به ماشین و خونه ی خوب
وگرنه"گاو"هم سواریش خوبه
هم خونش وسط باغه
پوستشم که چرم خالصه
با معرفت هم که هست...
.

‌
دوست دارم لحظه‌های از تو گفتن را؛
از تو خواهم گفت با خشکی،
از تو خواهم گفت با دریا،
از تو با دیروز گفتم،
از تو خواهم گفت با فردا...

#محمدعلی_بهمنی

رمان #دلواپس_توام
#قسمت_پنجاه_و_چهارم

کف دستامم با سنگ ريزه سوراخ شده بود.موهاي جنگليمم باز شده بوددورم.کليبسمم به نوک
موهام آويزون بود.
کف دستامو کمي ماليدم.
يه دو قدم نزديکتر شد ولي حرف نميزد
با اخم گفتم:حداقل تاوقتي من اينجام بازش نکن...انگار منو ميبينه مثل صاحبش ارث باباشو طلب
داره
سياوش-اونوقت ميشه بگيد خانوم تا کي اينجا هستن؟
لحنش پرکنايه بود.
نفسي کشيدم.سرمو بالا گرفتم و تو چشماش خيره شدم
-اگه حضورت اينجا دائمي باشه مطمئن باش زياد نميمونم
با همون اخم ابرو بالا انداخت.
به سختي بلند شدم.
نگاهي گذرا به پام کردو روشوکرد اونور رفت.
زير لب پروويي گفتم که خونسرد گفت:شنيدم
با فاصله ازش راه افتادم.بين راه ديدم داره ميره سراغ سگ بيريختش منم لنگون لنگون رفتم
سمت ساختمون.
خوبه الهه منو نديد.
رفتم تو اتاقو به دستو پام يکم کرم زدم،لباسامم عوض کردم.
به بهونه ي کار دارم و اينا تا شام پايين نرفتم.
يکم با محدثه اسمس بازي کردم.اونم ميخواست چند روزي برگرده شهرشون.
ساکمو چيدم.لباساي فردامم آماده کردم
ديگه ديدم خيلي چپيدم تو اتاق رفتم پايين.
حااانميدونستم سياوشم قراره بياد يا ميخواد دوباره خودشو بگيره بگه:کار دارم...
رامين جلوي تي وي بودو الهه ميوه پوست ميگرفت.
سيامک يا سياوش هم رو يه مبل ديگه با گوشيش ور ميرفت.
به احتمال قوي سيامک بود.چون اون عنق تو جمع نمينشست.
کنارش نشستم.لبخندي زدو آروم گفت:فکر نميکردم بتوني راضي اش کني
يه لبخند مثل سکته اي ها زدم
رامينم با شيطنت گفت:راضي شد؟
يه کله تکون دادم که خودمم منظور خودمو نفهميدم اما اونا به علامت تاييد برداشت کردن
رامين-خوبه...وسايلتونو جمع کردين؟صبح زود ميريما
الهه تکه سيبي داد دستشو گفت:آره...)روبه من ادامه داد(ميخواستي لباس گرم برداري
الهه-يه کاپشن هم بيار
رامین_زیاد سرذ نیسن
الهه-از ايناييه که بد مريض ميشن...بپوشه بهتره)روبه سيامک گفت(ميخواي توجمع کردن ساک
کمکت کنم؟
اونم با لبخند مهربوني گفت:نه زنداداش...کار خودمه.
الي ام کله تکون داد.هنوز تو فکر بودم که سياوش اومد پايين.
يه راست رفت رو اون کاناپه محبوبش نشست.
رامين رو بهش گفت:ماشين مياري سياوش؟
نگاهشو اول رو رامين بعدم گرفت سمت من.يعني کاملا گربه شرکي شده بودم واسه خودم.

ادامه دارد