یه روز میفهمی نماز بهتر از خواب بود و تو خواب بودی. خواندن روزانه قرآن تسلی شما بود، اما آن را رها کردید. اذکار دلیل بر فیض روزگارت شد، اما تو آن را به تعویق انداختی. نماز تهجد دلیل آرامش دلت بود اما آن را ترک کردی. در توبه همیشه باز بود، اما تو تنبل بودی.
روزی عابدی در کنار رودخانهای در حال عبادت بود که مردی را دید که در آب افتاده و فریاد میزند: "کمک! کمک!" عابد ابتدا با خود گفت: "من اینجا مشغول عبادتم و وظیفه دارم به ذکر و دعا ادامه دهم. خداوند به او کمک خواهد کرد." اما لحظهای بعد، احساس کرد که بیاعتنایی به جان یک انسان نمیتواند مورد رضای خدا باشد.
عابد فوراً به آب پرید و مرد را نجات داد. مرد بهشدت قدردانی کرد و گفت: "تو مرا از مرگ نجات دادی!" عابد پاسخ داد: "این وظیفه انسانی من بود. عبادت واقعی، در کمک به خلق خداست."
پیام این داستان این است که عبادت، تنها در انجام مناسک دینی خلاصه نمیشود. کمک به دیگران، یکی از برترین عبادتهاست. همانطور که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "خیرُ النّاسِ أنفَعُهُم للنّاسِ" (بهترین مردم کسی است که برای دیگران سودمندتر باشد.)