Pazudharma

#واگذاری_سگ ها از بسیاری جهات به مراتب سخت تر است از جمله:
⚪️باورهای #دینی_مذهبی
⚪️تفکر «القاء» شده شامل هزینه بر، #آلوده، #بیماری زا و «وحشی» بودن
⚪️وجود #پناهگاه ها و نگهداری بلندمدت سگ ها، طوری که امکان #رهاسازی آنها را هم بدلیل ناتوانی در بازگشت به محیط زندگی و هم تعداد بسیار زیاد آنها- اگر نگوییم غیرممکن- بلکه بسیار سخت می کند
⚪️نبود امکانات درمانی و رسیدگی به سگ های بیمار در محل و جلب مشارکت مردم بومی در امر مراقبت و نگهداری از آنها(چه پسا بعد از بازگرداندن حیوان به محل)
⚪️نبود باور در منع قاطع کشتار سراسری سگ ها(که منجر به جمع آوری سگ های بیشتر و الزام در واگذاری آنها مي شود)
⚪️ناآگاهی مردم از فواید نگهداری سگ از یک سو و نگهداری غیرمسوولانه آنها از سوی دیگر
⚪️نبود/کمبود فعالیتهای آگاه سازی عمومی در بحث واگذاری
⚪️و شاید موارد دیگر...
#راهکار هر یک موارد بالا در خود آن نهفته است. نکته اینجاست که برای برخی(مانند تغییر باورهای دینی-مذهبی) ما نیاز به #ابزارهای_قانونی هم داریم تا ضمن #بازدارندگی در کوتاه مدت، نگرش موجود را طی بلندمدت تغییر دهند.
https://telegram.me/Pazudharma

#واگذاری سگ و گربه اما، حکایتی دیگر دارد.
آمار دقیقی هنوز در دست نیست ولی شواهد حاکی از آن است که تعداد قابل توجهی از واگذاری حیوانات خانگی نتیجه «نگهداری غیرمسوولانه» است. بعبارت دیگر نپذیرفتن مسوولیت برای نگهداریِ حیوانِ همدم هنگام:
١- زایمان، حساسیت و سایر بیماری ها
٢- شکایت همسایه ها
٣- تصمیم به مهاجرت یا نقل مکان
٤- شناخت ناکافی از رفتارها و نیازهای اصلی زندگی یک حیوان
٥- مخالفت یکی از اعضای خانواده(ناهماهنگی در اقدامات اولیه قبل از پذیرش)
٦- کهولت، بیماری و/یا حتی زایمان حیوان! و غیره.
به یاد داشته باشیم زمانی که از «مسوولیت پذیری» در یک کار سخن به میان می آید این بدان معنی است که در انجام آن هیچ مشکلی نباید غیرقابل حل باقی بماند. «بهانه» ها بسیارند ولی اینکه ما با هر بهانه ای مسوولیتِ به سرانجام رساندن یک کار را از خود سلب کنیم، به همان جایی خواهیم رسید که الان کشور ما در شرایط کلان خود رسیده است!...
https://telegram.me/Pazudharma