. پدر کوه غم ولبهای خندان کجا دیدی کند غم را نمایان پدر دریا پدر موج خروشان پدر سدّیست برای یاوه گویان پدر حامی پدر حافظ فرزند پدر باشد چونان کوه دماوند پدر چون شمع بسوزد آرام آرام برای رشد فرزند گشته اتمام پسر در آینه بنگر پدر را پدر پیر شد جوان کرده پسر را بهشت باشد به زیر پای مادر پدر راضی شود گردد میسّر پدر علم وپسر دروازه اش باد الهی تو مَبر من را ز او یاد ببوسم من دو دست وهم دو پایت بروی دیدگانم باشه جایت...
حال دلت را دست آدم ها نسپار نگذار افسار به دست به هرکجا بِکشندت نگذار با حرف هایشان امیدت را نا امید کنند اجازه نده رفت و آمدشان بشود دلیل غم و شادی ات ! زندگی ات را در دستان خودت نگه دار، محکم و وفادار ...! محبت کن و مهربانی را هدف خودت قرار بده تا مدیون دل و روح و احساسات خودت نشوی عقل حسابگرت را هم ناظر کن که مبادا به بیراهه روی این کلیشه ها را تکرار میکنم که برسم به یک کلام حرف حساب
"عزیز من، لطفا فرش زیر پای آدم ها نباش، تابلو فرش زیبایی باش که بر دیوار دلشان قابت .
