روز + نامه - نگین حسینی

«سمعکتو می‌شکونم تا نتونی رپ بخونی»، «به هیچ جا نمیرسی»، «ریدم تو سمعکت»، «کر و لالی»...
اینها را گروهی از طرفداران #رپ_فارسی برای #سپهر_دائمی نوشته‌اند؛ رَپِر کم‌شنوایی که از کودکی عاشق #رپ بوده و هست. قبلا سپهر را معرفی کرده‌ام و نوشتم که چگونه اولین تلاش او در رپ، دستمایه‌ی #تمسخر همکلاسی‌هایش شد. دل سپهر از خنده‌های بلند و توهین‌شان شکست اما چیزی درونش قوی‌تر و مصمم‌تر شد تا همچنان برای بهتر شدن در دنیای رپ تلاش کند. واکنش‌های تحقیرآمیز طرفداران رپ در دنیای مجازی، امتداد همان اتفاقی است که روز اول برای سپهر افتاد. اما این بار نیز سپهر به جای پس کشیدن، خلاقیت دیگری به خرج داد: او همه‌ی کلمه‌ها و عبارت‌‌های تحقیرآمیزی را که شنیده بود، به رپی دیگر تبدیل کرد و کوبید توی صورتِ کسانی که خواستند کاری کنند که سپهر دیگر رپ نخواند.
رشد کردن در دنیای هنر به اندازه‌ی کافی دشواری دارد اما سختی‌ها برای #افراد_دارای_معلولیت هزار برابر است چون نه فقط با انسان‌ها طرفند، بلکه باید گلاویز شوند با استانداردهای مثلا زیبایی‌شناسانه‌ای که عموما (و البته نه همیشه) مبتنی بر توانایی کامل جسمی و فکری هنرمند است. #تنوع انسان‌‌ها و شرایط جسمی و فکری‌شان بی‌نهایت است؛ تنوعی که #هنر_استاندارد به رسمیت نمی‌شناسد.

رپ #سم_پاشی را در پست بالا بشنوید و همزمان، کامنت‌هایی که سپهر دریافت کرده و با آنها متن رپ را ساخته است، روی صفحه ببینید.
@neginpaper
#نگین_حسینی #هنر_معلولیت #کم_شنوا #موسیقی_برای_همه

خیال کن در طبیعت دل‌انگیز حوالی نیویورک مشغول قدم زدنی، هوای خالص اکسیژن را به درون می‌کشی، و بوی سبزه‌های آب خورده مستت می‌کند که نوایی می‌شنوی، نزدیک و نزدیک‌تر؛ نُت‌های آشنا، زیر و بم دلبرانه‌ی سازی که زخمه به دلِ شرقی‌ات می‌زند و می‌نوازد: «آهای خبردار، آهای خبردار، مستی یا هوشیار، خوابی یا بیدار»... ابوذر نشسته روی تنۀ درخت، سازش کوک، دلش عاشق، با سه‌تارش سخن می‌گوید؛ بی‌کلمه و کلام.
ابوذر سمیعی، دانشجوی دکترای سیاستگزاری فرهنگی دانشگاه خوارزمی، شش ماهی است که برای گذراندن فرصت مطالعاتی به دانشگاه «استونی بروک نیویورک» سفر کرده است. ابوذر از هفده سالگی دل به سه تار داد؛ از همان روزهایی که فروغ چشمانش افتاد در گرداب «آب سیاه» و نور دیدگانش کمتر شد و کمتر. ابوذر حالا به شیوۀ خودش دنیا را می‌بیند و کشف می‌کند؛ آنگونه که سرپنجه های هنرمند هر استادی به شیوۀ خودش، راه رام کردنِ سازها را پیدا می‌کند. معلولیت پایان توانایی نیست؛ نابینایی پایانِ فهمیدن نیست؛ دری جدید است به سوی کشف زاویه‌های دیگر آدمی؛ به سوی یافتن دنیاهای دیگر از خود. ابوذر راه خاص خودش را برای دیدن پیدا کرده و اگر غمی هست، نه از نابینایی، که از فهم نادرست دیگران از نابینایی‌ست:
آهای غمی که مثل یه بختک// رو سینه‌‌ی من شده‌‌ای آوار // از گلوی من دستاتو بردار// دستاتو بردار از گلوی من// از گلوی من دستاتو بردار
به زودی با ابوذر به گفت و گو خواهم نشست تا از تجربه‌هایش در نیویورک بگوید، از هر آنچه دیده و یاد گرفته و پسندیده و نپسندیده است. منتظر باشید! نشانی ابوذر در اینستاگرام: abouzar.samiei@
*متن شعر آهای خبردار: حسین منزوی با صدای همایون شجریان، فیلم رگ خواب.
#نگین‌حسینی #ابوذرسمیعی #سه‌تار #نابینا #هنر #معلولیت
@neginpaper

ویدیوی زیبای اطلاع‌رسانی در مورد نمایشگاه نقاشی هنرمندان #ناشنوا، مهسا خان‌احمدی و مهدی پوریانژاد؛ 8 تا 13 اردیبهشت 98، گالری مهرهنر.
#هنر #نقاشی #معلولیت #ناشنوا
@neginpaper

نقطۀ تلاقی #معلولیت ، #هنر و #طبیعت
چهارمین جشنواره منطقه‌ای تئاتر معلولین کویر
۱۳ تا ۱۷ آذرماه - بیرجند
مهلت ارسال آثار تا ۳۱ خردادماه
@neginpaper