کارگاه دیالکتیک

🏮بیانیه‌ زنان بلوچ در پیوستن به جنبش زن زندگی آزادی (جَنین، زِند، آجوئی)

▪️ما زنان بلوچ در جغرافیای ایران، تحت ستم‌های مضاعفی روز را به شب می‌رساندیم. رنج، فقر، تبعیض، بیکاری، ناامنی، استثمار نیروی کار و منابع بلوچ‌ها عادی‌سازی شده است. ما زنان بلوچ همراه برادرانمان از ستم‌های ملی/اتنیکی و طبقاتی/مذهبی رنج می‌بردیم و در عین حال زن بودیم و ناموس؛ نه تنها برای پدر، برادر و شوهر که برای طایفه و دستگاه دین و هم‌چنین دولت. گرچه سال‌ها در برابر مردسالاری، بنیادگرایی (طالبانیسم)، تبعیضات قومی، طبقاتی و ارتجاع شیعی حاکم در کنار دیگر خواهران و برادرانمان، گاه پر شور و علنی، و گاه در خانه و یا جمع‌های کوچک خواهرانه مقاومت کرده بودیم، اما باور داشتیم که این برنامه‌های دموکراسی‌خواهی، تحول‌خواهی و توسعه‌گرا هستند که از پیش مشق مبارزه برای زندگی بهتر را برای ما نگاشته‌اند. از همین رو، ما همواره نشان می‌دادیم که در کنار آنان مطالبات خاص خود را نیز پیگیری خواهیم کرد.

▪️با مرگ تراژیک مهسا، و موجی که سراسر ایران را درنوردید، به یکباره خود در ابتدای صف مبارزه یافتیم. زن، زندگی، آزادی حیاتی دیگر به ما بخشید. به یک‌باره با واژه به واژه آن به شعف آمدیم و گفتیم می‌خواهیم زندگی کنیم. این زن است که می‌خواهد زندگی‌اش را آزاد کند و آزادی او آزادی همه است. ما تا پیش از آن سوژه‌هایی بودیم درصدد بهبود چند بند قانون ازدواج و طلاق، خواستار تبعیضات کمتر در استخدام بلوچ ها، از مبلغین مذهبی می‌خواستیم مانع تحصیل دختران نشوند، از پدرها و برادرها درخواست می‌کردیم دختران و خواهرانشان را در کودکی شوهر ندهند، زن‌کشی‌ها را به شماره درمی‌آوردیم و علنی می‌کردیم، با طایفه و احکامش مدارا می‌کردیم، سعی می‌کردیم بر ساختار متصلب مردسالارانه بدوی آن تاثیر بگذاریم و از دولت درخواست کنیم به ما برای در امان بودن از خشونت، مجوز خانه‌های امن و برای جلوگیری از بارداری‌های ناخواسته به ما وسایل پیشگیری از بارداری بدهد.

▪️همه این‌ها در جای خود کارهای کوچکی نبودند، اما در برابر خیزش زنانه‌ای که سراسر ایران را در نوردیده است به راستی که هیچ است. ما زنان بلوچ به یکباره و با هیجان و انرژی وصف‌نشدنی همراه با سایر خواهرانمان در سراسر ایران زن، زندگی، آزادی را نه برای خود که برای زندگی همه مردم خود نیز طلب کردیم؛ زندگی‌ای که هیچ سلطه‌ای برنتابد و هرگونه ولایت پدر، برادر، طایفه، دین و دولت بر بدن و زندگی و رهایی خود را نفی کند. زن، زندگی، آزادی به تمام اشکال ستمی که بر ما می‌رود می‌تازد و شگفتا که ما نیز در این خواهرانگی با زنان کرد، لر، عرب، فارس، و دیگر اتنیک/ملیت‌های ایران در همین چند هفته این را آموختیم و چه بسیارند چیزهای دیگری که در این مسیر باید بیاموزیم.

▪️در حالی‌که هنوز ما را ناموس می‌دانند، هنوز سرکوبمان عریان است، برای دادخواهی از دختر مورد تعرض قرار گرفته صدها بلوچ را می‌کشند، مارا اشرار مسلح و تروریست می‌دانند، از ما بلوچ‌ها انسانیت‌زدایی می‌کنند، بنیادگرایی طالبانی سایه‌اش بر زندگی ما سنگینی می‌کند (به ویژه بعد از روی کار آمدن دولت طالبان)، هنوز دولت‌ها سرنوشت ما را معامله می‌کنند، هنوز در صفوف مبارزه به توانایی و شعور ما با شک و تردید و انکار نگریسته می‌شود، اما باوجود تمام این سختی‌ها، ما باور داریم که موج اخیر، دیگر همه ما را تغییر داده است.

ما به گذشته بر نمی‌گردیم و در کنار خواهرانمان برای ساختن نخستین انقلاب زنانه تاریخ می‌ایستیم و می‌جنگیم.

#جنین_زند_آجوئی
#مهسا_امینی
#حدیث_نجفی
#نیکا_شاکرمی
#زن_زندگی_ئازادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#قیام_ژینا
#ژینا_امینی

@collective98
[email protected]

علیه شعار «مرد٬ میهن٬ آبادی»
بازنشر از کولبرنیوز
در مقابل شعار مترقی و رادیکال «زن٬ زندگی٬ آزادی»٬ یک شعار بسیار مساله دار در فضای مجازی منتشر شده است که لازم است همه‌ی نیروهای مترقی و دموکراتیک علیه آن جهت‌گیری بکنند و نگذارند این شعار بسط پیدا بکند. در حالیکه شعار «زن٬ زندگی٬ آزادی» همبستگی بی‌نظیری بین تمام گروههای اجتماعی ایجاد کرده است و مرزهای جنسیت٬ ملیت/قومیت و نیز مرزبندی‌های مذهبی را پشت سر گذاشته است٬ شعار «مرد٬ میهن٬ آبادی» نه تنها هیچ ظرفیت اعتراضی‌ای ندارد و باعث پس زده شدن بخش زیادی از معترضین -و بویژه زنان که گرانیگاه جنبش کنونی هستند- خواهد شد٬ بلکه هر یک از این سه واژه گفتمان‌های شکست خورده و به شدت مساله داری را با خود حمل می‌کنند.

هسته‌ی مرکزی جنبش کنونی مبارزه برای حقوق زنان است٬ این یک ساده انگاری است که تصور کنیم که مساله این جنبش فقط روسری و مقنعه است؛ این جنبش علیه کلیت «مرد سالاری» به پا خواسته است. این جنبش نه علیه مرد است و نه مردستیز است. و نیز باید بدانیم که مساله زنان٬ فقط مربوط به زنان نیست. حل شدن مساله‌ی زنان و پس زده شدن مردسالاری برای بخش عظیمی از مردان هم رهایی بخش خواهد بود٬ بجز دیکتاتوری و نخبگان حاکم. این بسیار ارتجاعی و زننده است که فکر کنیم جنبش«زن٬ زندگی٬ آزادی» علیه مردان است٬ هر چند که این جنبش تا مغز استخوان علیه مردسالاری است. از این سه شاید «میهن» از همه کمتر مساله دار باشد٬ ولی آن هم بی‌مساله نیست. مهین می‌تواند ناظر به زندگی باشد٬ ولی به سرعت توسط ناسیونالیست‌های افراطی و دیگری‌هراس مصادره می‌شود و تبدیل می‌شود به نمادی برای دیگری ستیزی٬ شووینیسم و نژاد پرستی. و اما «آبادی» چه چیزی را می‌تواند نمایندگی بکند؟ این شعارمانند هر کلمه‌ی دیگری می‌تواند بار سیاسی ویژه‌ای را با خود حمل نکند. اما این شعار در حال حاضر و در متن گفتمان‌های کنونی٬ چیزی فراتر از «توسعه» و در واقعیت سرمایه‌داری دوره‌ی جنگ سرد را نمی‌تواند با به ذهن بیاورد؛ همان گفتمان‌ها و سیستم‌های اقتصادی-سیاسی‌ای که از دل آن سد‌های عظیم زاگرس و ویران‌‌گری‌های اکولوژیک و اجتماعی بیرون آمد. «آبادی» در این معنا نه تنها معیار «زندگی بهتر» نیست٬ بلکه ناظر به ویران‌سازی زندگی بخشی از مردم و آواره کردن و کوچ‌دادن اجباری آنها در راستای سود و ثروت برای الیت و نخبگان‌ حاکمی است که «طرح‌های توسعه» را تدوین می‌کنند. «آبادی» نمی‌تواند همان معادل «زندگی» باشد٬ اما «زندگی» در دل خودش ناظر به آبادانی٬ زایش و پویایی است. کوتاه سخن «مرد٬ میهن٬ آبادی»٬ مردسالاری٬ شووینیسم و سرمایه‌داری را با خود یدک می‌کشد٬ نگذاریم در مقابل شعار رادیکال « ژن٬ ژیان٬ ئازادی\ زن٬ زندگی٬ آزادی»٬ این سه‌گانه‌ی زندگی کش و ویرانگر برجسته شود. این توضیح به این معنی نیست که کسی که این شعار را می‌دهد به همه‌ی این مسایل فکر میکند و یا الزاما مثلا شووینیست است. ابدا این گونه نیست٬ «تکرار بدون تفکر» یکی از خصلت‌های روزهای انقلابی است. ریتمیک و موزون بودن یک شعار٬ گاهی باعث می‌شوند که به سر زبان‌های بیافتد بدون اینکه کسانی که آن را تکرار می‌کنند الزاما خود شعار یا سیاست پس پشت آن را باور داشته باشند. بنابراین لازم است که نیروهای مترقی و رادیکال مراقب ظرفیت‌های بی‌نظیر جنبش کنونی باشند و نگذارند ادبیات و شعارهای ارتجاعی و انحرافی٬ این ظرفیت‌های دموکراتیک را تحت تاثیر قرار دهد.

#زن_زندگی_ئازادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#قیام_ژینا
#ژینا_امینی
@collective98
[email protected]