کشتی نور2 (متن فایلها )

#گام_بیست_و_دو۱۲
البته منظور شهید به جسم نیست کشته شدن نیست باید انقدر تمرین و ممارست داشته باشی تا همجنس و هم کیفیت آگاهی بشی. عجله برای دونستن نکن تمرین کن برای تبدیل شدن، برای تغییر و جسارت بیان و انفاق. آموختن یه میدان کارگاهی لازم داره که ما این میدان رو تو گروه کشتی نور برپا کردیم. تخته گروه کشتی نور برای اینه که تو یافته‌هات رو مشق کنی در حداقل ۱۰ ۲۰ تا کارت سه جمله‌ای، تا هم آگاهیت رو ثبت کنی هم با چشم‌ها و ذهن‌هایی که مشاهده می‌کنند تقویتش کنی بهش قدرت بدی، هم قانون جبران و گردش را اجرا کنی و هم جسارت بیان و انفاق رو تمرین کنی. خیلیا از بیان می‌ترسند حتی سه جمله. یه هشدار: اگر نتونی حداقل در ۱۰ یا ۲۰ کارت کوچک سه جمله سه جمله مختصری از آگاهی‌هایی که از این نشست برداشت کردی رو یادداشت کنی بیان کنی تعریف کنی حتی برای خودت تو خلوتت، نفهمیدیش. رسمه که با هر نشست امتحانکی رو ارسال می‌کنیم. این تمرین این مشق برای اثبات به خودته که چقدر تونستی بفهمی درک کنی و اون رو روی ناخودآگاه و ذهنت ثبت کنی. آگاهی ارزشمندی داره بهت عطا میشه و محیط و میدان و کارگاه مشق و تمرین و آموختن کامل برات تو گروه کشتی نور فراهم شده. در مقابل این عطیه این موهبت این خدمت تو چه پیمانه‌ای رو باید پر کنی؟ این گوی و این میدان. چند باره این نشست رو گوش کن مشق کن و از برداشتت هر بار در ملاقات با حضرت محیی میوه‌ای رو سهم همراهان کشتی نور کن. این فایل رو با یکی دو تا جمله معرفی خدمتی که ازش برداشت کردی به دیگران هم هدیه بده. ما با هر بار آگاه شدن نو کردن ملاقات ها مجرای قدرتمندتر و نورانی تری هستیم برای ورود برکت الله به جهان. اینه که بعد از هر ملاقات هر آگاهی رسم داریم که تطهیر می‌کنیم خودمون رو از ناجنس جهان ماده با وضو یا غسل. دمی رو برمی‌گردونیم از هر چیزی که مشغولش هستیم. ذهنی و جسمی رو به قبله میشیم اعلام می‌کنیم الله اکبر. الله من از هر چیزی که مشغولش هستم بزرگ‌تره. با نفس‌های عمیق بسترگشایی می‌کنیم برای ملاقات در سطح مدار جدید با معشوق. یادی می‌کنیم از عزیزانمون از لیستی که تو کشتی نور هست. آگاه میشیم بر اتصال چاکراه ریشه به زمین و چاکراه تاجی به آسمان. با حضور آگاهانه و عاشقانه نام معشوق را در صفتی که باهاش در ملاقات هستیم زمزمه می‌کنیم با تجسم اینکه این زمزمه کنار گوش تمام ساکنین سیاره زمینه کنار گوش عزیزانمونه کنار گوش افرادیه که با لیست نیابتی کشتی نور ما نیابتشون رو به عهده گرفتیم. با تجسم اینکه هر بار که زمزمه میکنیم نام معشوق را قدحی نور به جهانمون جاری میشه این همون واسطه فیض و برکت بودنه. با این مراحل ما این آگاهی رو این شفا رو به ذهن کل هم جاری می‌کنیم. تلاوت و زمزمه قسمی از مخابره آگاهی و نور به ذهن کله. شنیدن مطالعه کردن آگاهی یه قسم دیگه از مخابره نور و آگاهی به ذهن کله. مشق کردن آگاهی یه قسم دیگه سهیم شدن برداشتت با دیگران یه قسم دیگه از برکت دهی به ذهن کله و سهیم شدن منبع آگاهیت کتابه فایله جلسه اس با دیگران باز قسمی از برکت دهی ذهن کله.
می‌طلبم جسارت لیاقت همت و دوام کسب آگاهی عمل به آگاهی و بخشش و انفاق آگاهی رو. عشق و نور و برکت الهی بی‌نهایت جاریه سهم اکنون تو در برداشت و بخشش بیش باد نور باشی تابان تابان.
ص۱۲

#گام_بیست_و_دو۱۱
برکت باشه نو کردن دیدارمون با حضرت محیی. پرده محکمی رو از مقابل چشمانمون کنار زد. صلح رو با جریان زندگی در یه مرتبه بالاتر و قدرتمندتر و غنی‌تر به ما هدیه داد. یادت بمونه که
آفتابی کو برآید نارگون
ساعتی دیگر شود او سرنگون
اختران تافته بر چار طاق
لحظه لحظه مبتلای احتراق
ماه کو افزود ز اختر در جمال
شد ز رنج دق مانند خیال
این زمین با سکون با ادب
اندر آرد زلزله‌اش در لرز تب
چرخ سرگردان که اندر جستجوست
حال او چون حال فرزندان اوست
گه حضیض و گه میانه گاه اوج
اندر او از سعد و نحسی فوج فوج
از خود ای جزوی ز کل ها مختلط
فهم می کن حالت هر منبسط
زندگی یه جریان پیوسته منبسط و منقبض شدنه. حضرت رومی اون رو در گردش شب و روز سیر ماه از هلال شب اول تا قرص کامل و دوباره نقص و کاستن تا هلال و ناپدید شدن توصیف کرده. زمان قبض‌ها زمان مهاق‌ها زمان دانه کاریه تو از تضاد دانه خواسته‌ات را می‌کاری. خودت رو از پیری فرسودگی فساد و تعفن نجات بده با هماهنگ شدن با چرخه زندگی مرگ زندگی. از رسیدن به ایستگاه های مرگ تو زندگی نه بترس نه غصه بخور نه در مقاومت و تضاد با اون انرژی باش. یادت باشه که این ایستگاه‌ها جاهایی برقرار میشه که تو تعریف‌ها باورها و توقعات اشتباه داشته باشی. ایستگاه مرگ برای این میاد که تو علمت رو اصلاح کنی و در تمام ابعاد زندگیت این ایستگاه رو تجربه می‌کنی اگر باور و علمی خلاف و ناهماهنگ با علم الهی قوانین الهی و دین الهی داشته باشی. حواست باشه که گور زندگی خودت یا عزیزانت رو نکنی. مانع روند سفر خودت و عزیزانت نشی. در ارتحال‌ها سوگواری طبیعیه اما نباید در این سوگ موند اجازه بده که نو زاده بشی وارد حیات نو مدار نو از زندگی بشی.
مبارکمون باشه این شفا این دیدار. حضرت محیی با یه قدح عظیم ملاقاتش رو با ما نو کرد. اما من و تو چقدر توانایی داریم که جام جام از این قدح نو بنوشیم. من سعی می‌کنم همراه اکثریت نشست‌هامون به یک آیه اشاره داشته باشم آیه ۳۷ از سوره فاطر. شاید انقدر با هم زمزمه اش کردیم که حفظ شده باشی. با هم دوباره زمزمه اش کنیم: وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ هر بار که آگاه میشی رب العالمین از مجرایی کتابی جلسه‌ای حنجره‌ای در فرم آگاهی به ملاقات تو میاد موهبتی را به توعطا کرده. هر آگاهی یک قیامته که جان ما را از گور تن و ذهن فرسوده بیرون میکشه. تو در مقابل هر آگاهی که بهت عطا میشه مسئولیت داری که مشق کنی تمرین کنی عمل کنی انفاق کنی ببخشی. هر آگاهی پیمانه خدمتیه به حضور تو و سوره مطففین به ما یادآوری کرد که هم خدمت و هم پیمانه خداست در مقابل این پیمانه نباید خساست داشت نباید کم فروشی کرد باید این پیمانه رو کامل کنیم و به عالم برگردونی. قانون شکرگزاری قانون جبران قانون گردش قانون بخشش حق یتیم زکات دین هایی‌ست که به گردن ما میاد در مقابل هر آگاهی که به ما عطا میشه. هر آگاهی یک میدان فرصته برای عمل کردن تغییر سطح و مدار. اونایی که به خواب دانستگی میرن و اونایی که از فرصت عمل و انفاق استفاده نمی‌کنند شامل آیه ۳۷ سوره فاطر میشن. زمانی که این بدن میفته دم ارتحال ماست از این عالم به عالم دیگه دم تولد ماست از رحم این جهان به یه عالم دیگه. اونایی که می‌بینن فرصت را از دست دادن و آماده تولد نیستند سرمایه و لباس حضور در عالم بعدی را ندارند چون در لازمان و لامکان دارند مشاهده می‌کنند به خدا التماس می‌کنند که یه فرصت بده که ما بریم کاری رو که باید انجام بدیم کاری رو که قرار بوده انجام بدیم. رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا اما جواب خداوند چیه؟ آیا به اندازه کافی به شما عمر ندادیم؟ آیا هشدار دهنده برای شما نفرستادیم؟ پس اکنون بچشین اون چیزی رو که از قبل فرستادین و یاوری برای شما در این اتفاق نیست. این هشدار فقط مربوط به دم ارتحال نیست دمادم خداوند رسول پی ما می‌فرسته با یه کتاب یه دوره یه جلسه، رسول زنده ای که همیشه با ما همراهه قرآن شریف. پس حجت هدایت بر ما تموم شده فقط حریص دونستن نباش این دونستن‌ها حقی رو به گردن تو میزاره و اتمام حجتی است بر تو از طرف خدا. فقط با شنیدن میدان سلامتی آگاهی برای تو کامل نمی‌شه بعد از شنیدن مشق کردن چند باره عمل کردن انفاق کردن سهیم شدن با دیگران اجرای قانون جبران و گردش میدان ثواب و مزدو کامل میکنه. هوشیار باش که فقط جز تماشاچیا خوابت نبره. یا خداوند حتی برای تماشاچی بودن هم فرصت می‌ذاره و اگه به عمل و انفاق نرسه از روی صندلی تماشاچی‌ام بلندت میکنه. آگاهی میدان جهاد داره باید شهید آگاهیت بشی تا بتونی مزدش رو دریافت کنی.
ص۱۱

تمام جهان عاشق ما هستند عاشق خدمت به ما هستند اگر در مدار دریافت این خدمت قرار بگیریم.
ص۱۰

#گام_بیست_و_دو۱۰
همینطور که کرم چوب فقط جنس و محیط چوب رو می‌شناسه و کرم روده فقط دلخوشه به مدفوع اونیم که در مقابل چرخه‌های حیاتش مقاومت میکنه دلخوش شده به اون محدود و ناچیز. تفاوت ها تو زندگی همون ایستگاه های مرگ بر نرمال ها، طبیعی ها، تعریف های محدود ذهنی، تفاوت های جسمی، تفاوت های ذهنی، تفاوت تو سطح درآمدت،، تغییرها تو زندگی از دست دادن‌ها فراق‌ها. هر ذره درونش روح خدا رو داره پس هر ذره قدرت وسعت و غنای عظیمی در خودش داره. ما عادت کردیم بر اساس تعریف‌های نرمالی که می‌شناسیم بعضی چیزا رو خوب بعضی چیزا رو بد بدونیم همین تله ناکامی های ما شده. اگر اتفاق رو قضاوت نکنیم در مقابل مرگ ها مقاومت نکنیم نو زاد میشیم به حیات وسیع تر. آیا نوزادی که در رحم مادره دم تولد با خبره که اون رنج تولد و مرگ به رحم چه تولد و وسعتی رو پیش روش داره؟ اجازه بده مرگها اتفاق بیفته زندگی اون چیزهایی رو که باید تحویل بگیره ببره تغییر بده. با هر از دست دادنی قدرتمند نیت کن اعلام کن که بهترش غنی‌ترش شادی بخش‌ترش به زندگیم میاد. مواظب باشیم که با مقاومت بر چرخه‌های زندگی برای خودمون و تجربه مون گور نکنیم و همینطور گورکن تجربیات دیگران هم نباشیم. خیلی از پدر مادرها گورکن فرزندانشون هستند با محبت‌های زیادی کنترلگری‌های زیادی فرزندانشون رو بی‌عرضه و ناتوان بار میارن یه گور بزرگ از مراقبت‌ها رفاهیات بیش از حد و کنترلگری‌هاشون می‌کنند. همینطور خیلی از دوستان ما گورکن‌های ما هستند. اون دوستان حاضر نیستند که تغییر کنند شاید حتی تو مسیر آگاهی با ما همراه هستند اما بر آداب آگاهی نیستند. آگاهی رو به جای اینکه حیات ببخشن دفن می‌کنند. این به اصطلاح دوستان که در اصل هم دشمن هستند هم دست شیطان دوستی خاله خرسه با ما دارند از تغییر از عمل از پویایی گریزان هستند و اتفاقاً یکی از تله‌های همراهی‌شون اینه که به تغییرات ما معترض هستند. دلخوشن به درجا زدن واماندگی با توجیه به وقتش زمانش برسه ایشالا به درکش برسیم همه مثل هم نیستند و از این قسم توجیها که همه منسوخه. خداوند در سوره قلم که پیام رهایی و آزادی داره آیه ۴۲ و ۴۳ هشدار میده با هم زمزمه کنیم آیه ۴۲ و ۴۳ سوره قلم: بسم الله الرحمن الرحیم يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ. به یاد بیار روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار است به سجده دعوت می‌شوند ولی در خود قدرت و استطاعت سجده کردن نمی‌یابند آیه ۴۳: خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ دیدگانشان از شرم و حیا فرو افتاده خواری و ذلت آنان را فرا گرفته ایشان به سجده دعوت می‌شدند در حالی که تندرست بودند ولی از فرمان خدا متکبرانه روی گردان بودند و اکنون در حسرت و شرم این هستند که میل و رغبت بر سجده دارند اما توان سجده ندارند. سجده پیشانی بر مهر گذاشتن نیست این یک عمل نمادینه از کل زندگی از دمی که ما به سن تکلیف می‌رسیم سن خوراک دادن به جان و روح. هر روز هر دم وظیفه ما کسب آگاهی و علم هماهنگ با علم الله و قوانین جهانش و دینشه و عمل به این آگاهی. مرتبه به مرتبه هر روزه ما این سجده رو کامل می‌کنیم. فرصت کامل شدن سجده به اندازه فرصت عمرته هر دمی که غافل باشی قسمتی از میدان این عمل ناکامل میمونه و پایان عمر یه پازل داری شاید کامل شاید با خونه‌های خالی. و پایان عمر فرصت این رو نداری که خونه‌هایی که باید قدم به قدم دم به دم نفس به نفس کامل می‌شده رو یه دفعه کامل کنی. این عمر عزیز به ما بخشیده شده برای توبه برای نور شدن و کل پکیج زندگی ابزاره تمرین نور شدن و نو شدنه. هوشیار باش که وابسته ابزار وابسته حریف تمرینیت نمونی هوشیار باش که تبدیل به قبر حمل انرژی‌های مرده نشی. تعصب بر باورهات علمت بدیهیاتت درست و غلط‌هات توقعاتت انتظاراتت نداشته باش که زندگی اونها رو میکشه تا امکان زیست متفاوت رو برای تو فراهم کنه تا موهبتی رو که با خودت آوردی به عالم تقدیم کنی. شاید موهبت تو صلح با کودکیه که اوتیسم داره که مجبورش نکنی طبق نرمال ها و بدیهیات باشه مثل چارچوبه ای که جامعه تعریف کرده زندگی کنه. شاید این عمر شریف به تو اهدا شده که در میزبانی و عشق ورزی با یک کودک اوتیسم باشی پس باید اجازه بدی که باورهات نسبت به زندگی نرمال بمیره و نو زاده بشی به حیات نو باور نو سطح و مدار جدیدی از زیستن. اونجاست که تمام کارگزاران و ارکانی که بهت سجده کردند میان برای خدمت به تو. ما با مقاومت در ایستگاه های مرگ سطح مدار و ارتعاش خودمون رو پایین تر میبریم. کارگزاران عاشق ما هستند از جان مایل به خدمت به ما هستند. یه گل رو وقتی بو می‌کشی لمس می کنی نگاش می‌کنی از شوق نزدیکه که غش کنه چون عیال الله داره تماشاش میکنه.

#گام_بیست_و_دو۹
کودک تا وقتی که وابسته شیر مادر و پستونکشه لذت‌های دیگرو از خودش دریغ کرده راه کمال رو به خودش بسته. اون به خاطر ناشناخته بودن و جهلش می‌ترسه که از مرتبه نوزادی وارد مرتبه کودکی بشه این ترس رو شیطان با ما همراه نگه می‌داره همون جایی که می‌ترسی از مرتبه جوانی بری به بزرگسالی میانسالی و پیری. هیچ مرتبه از روندهای جهان و زیست و هستی خالی از شوق شور برکت و لذت نیست. مگه بچه ای که سینه مادر رو رها کرد اجازه داد مرگ این رابطه اتفاق بیفته زندگیش خالی از شور و شوق و لذت شد؟ ما شنیدیم که مرگ درمان نداره ولی فکر کردیم فقط اون مرگ جسمیه که برای همه تو یه سنی اتفاق می‌افته. مرگ دمادمه حیات و نوشدن هم دمادمه اونی که مرگ دم نورو نمی‌پذیره دچار پیری کهنگی و فساد می‌شه. فاسد بو میده بوی فساد خیلی آزاردهنده است و ما با مقاومت مقابل ایستگاه های مرگ چرخه زندگی مرگ زندگی ارتعاشمون دچار فساد میشه بوی بدی پیدا می‌کنه. ما با بی‌خبری و ترس از ناشناخته‌ها مقاومت در مقابل ایستگاه‌های مرگ، زندگیمون رو پر از جنازه کردیم بوی بد میدیم و دیگران از ما گریزانند.
بینی از گند تو گیرد آن کسی
کو به پیش او همی مردی بسی
ما به خاطر مقاومت در چرخه‌های زندگی یه مرده متحرک شدیم. رفتار و گفتاری که از ما سر میزنه مرده است حی نیست معطر نیست نشاطی با خودمون نداریم که در رفتار و گفتارمون منعکس بشه. میدان انرژی مون ارتعاش مغناطیسی شده که انرژی خواره. محبت‌مون نصیحتمون مصلحت اندیشیمون خیرخواهی‌مون گفتارمون کردارمون میدان فاسد داره چون هیچ کدوم از این رفتارها رو از روی صلح و پذیرش انجام نمیدیم. میدان ارتحالی تشکیل شده و ما از روی ترس از روی مقاومت مقابل از دست دادن، تغییر، داریم محبت می‌کنیم کنترل می‌کنیم نصیحت می‌کنیم خیرخواهی می‌کنیم مصلحت‌اندیشی می‌کنیم. نترس که با مرگ اون چیزی که میشناختی توقع داشتی تعریف می‌کردی انتظارداشتی ضرر یا خسارتی به تو برسه. این چرخه همش سوده
از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری
در گور کجا گنجی چون نور خدا داری
در عشق نشسته تن در عشرت تا گردن
تو روی ترش با من ای خواجه چرا داری؟
در عالم بی‌رنگی مستی بود و شنگی
شیخا تو چه دلتنگی با غم چه هوا داری؟
چندین به مخور این غم تا چند نهی ماتم
همرنگ شو آخر هم گر بخشش ما داری
ما وقتی چیزی مطابق میل یا شناختمون نیست مطابق تعریف و علمی که داریم نیست به هم می‌ریزیم می‌ترسیم خشمگین میشیم میریم تو غم و ماتم به خاطر اینکه مثل همون نوزاد کل شادی و جهانمون توی شیشه پستونک تعریف میشه. وقتی چرخه زندگی مرگ زندگی به ایستگاه مرگ میرسه قرار بر وسعت گرفتن ماست قرار بر شناخت نو لذت نو حیات نوست. مقاومت از اونجا میاد که ما محدود شدیم بر همین لذت کوچیک.
در میان چوب گوید کرم چوب
مر که را باشد چنین حلوای خوب
کرم سرگین در میان آن حدث
در جهان نقلی نداند جز خبث
ص۹

#گام_بیست_و_دو۸
پرده پرده این جهل و کفر ما باید بره کنار تا نور درون ما رو بشه. این جهل با کسب آگاهی مشق و تمرین آگاهی عمل بهش و انفاقش درمان میشه. ما پنج وعده تو این اقلیم رسم داریم که اقامه نماز کنیم در این پنج وعده ما اشهد نو می‌کنیم. این یعنی اقرار به اینکه من دارم آگاهیم رو نسبت به خودم خدام جهانم دینم و قوانین جهان نوبه نو می‌کنم. سواد و آگاهیت که نو میشه عملت که نو میشه اشهدت هم نو میشه. اما خیلیا متعصب رو آگاهی کهنه خودشان باور و اعتقادات کهنه و منسوخ خودشون یه نقاب یه تزیین روی این جنازه می‌کشند. به خاطر مسمومیت با میوه جهل نور صفات الهی در ما خاموش شده. یه باور غلط که اکثریت مذهبیون دارند اینه که فکر می‌کنند با ذکر صفات الله اون صفات در اونها نورش به جریان میفته. خیر اینطور نیست با ذکر صفات میدانش فعال می‌شه. مثلاً صفت صبر خداوند با ذکر این صفت چرخه زندگی مرگ زندگی میرسه به ایستگاه مرگ کم ظرفیتی تو زودرنجی تو ضعف تو. و اتفاقات و حریف‌هایی به زندگی تو میاد تا تو رو در صبر تمرین بدن. فقط با ذکر یا صبور انرژی صبر در تو بیدار نمیشه زندگی میدان مرگ زودرنجی و ضعف‌های تو را فراهم میکنه. با ادعای عشق بر الله طلب عشق الله جادو نمیشه که انرژی عشق در تو ریخته بشه یا آدمایی که عاشق تو هستند تورو احاطه کنن اتفاقاً دقیقاً برعکس این باور کهنه و منسوخ اتفاق میفته. یعنی میدان مرگ وابستگی ها توقع ها خودندوستی های تو تشکیل میشه. کسی که ادعای خدمت داره میدان مرگ ضعف و نیازهاش ساخته میشه و رب العالمین در لباس بیمار در لباس معتاد در لباس همنشینی با یه ناهنجاری اخلاقی به ملاقات این شخص میاد تا ضعف و ناتوانی و خودخواهی و توقع در این شخص کشته بشه و نو زاده بشه به پرستش عبادت خدمت عشق بی قید و شرط شادمانی بی سبب. کسی که متوقع ثروته یا رزاق را صدا میزنه خدا کیسه پول به زندگیش نمی‌فرسته ایستگاه مرگ ناتوانی نداری کمبود رو براش می‌سازه تا از آنچه که هست ببخشه. خودخواه نباشه نترسه از تموم میشه خودم کم میارم خودم ندارم میدان مرگ خودخواهی مرگ اول خودم براش ساخته میشه. هر چقدر تسلیم باشه بر این میدان اجازه بده اون چیزی که باید بمیره، بمیره زاده میشه بر صفت نو. یعنی اگر می‌خوای انرژی ثروت رو به زندگیت باز کنی باید ببخشی از اون چیزی که هست از اون چیزی که دوست داری. بعضیا بخشش رو با قانون خلأ اشتباه میگیرن. یعنی دسته دوم هاشو چیزایی که بهش نیاز نداره زیادیه جا تنگ میکنه به کار نمیاد رو می‌بخشن. این قانون خلائه، بخشش نیست. تو داری اون انرژی که تو زندگیت اسیر شده رو آزاد می‌کنی قانون خلأ هیچ ربطی به بخشش نداره. بخشش یعنی از اون چیزی که دوست داری دیگری رو سهیم کنی یعنی تشکیل ایستگاه مرگ بر خساست ترس در ناتوانی و نداری و کمبود. می‌بینی چرخه زندگی مرگ زندگی چقدر زیباست. و چه انرژی قشنگی هست تو آیه‌هایی که خداوند داره خودش رو به یحیی و یمیت توصیف میکنه. حالا که آگاه شدی درک می‌کنی که چرا اول کلاممون در نام خداوند حی نیت می‌کنیم که اجازه بدیم هر چیزی که اکنون به ما خدمتی نمی‌کنه بره. از زندگی ما از میدان زیست ما جدا بشه رها بشه. خوب که هوشیار بشی بازار و مد دقیقاً داره خلاف چرخه زندگی مرگ زندگی عمل میکنه خلافش به تو اطلاعات و محصول میده نمیزاره با روند طبیعی بدنت صلح کنی نمی‌ذاره با روند طبیعی حتی ازدواجت صلح کنی. کلی محصول کلی اطلاعات کلی حتی پکیج و دوره داره به تو تحمیل میکنه تا اجازه ندی وقتی هر مرحله از تجربت به ایستگاه ارتحالش رسید آنچه که باید بمیره آنچه که باید بره آنچه که باید رها بشه بره بمیره و رها بشه. نمونه اش خیلیا فکر می‌کنن باید ازدواج کنن به خاطر نیاز جنسی در حالی که این انرژی نیاز نیست یک قدرته که تو باید تبدیلش کنی نه اینکه تخلیه‌اش کنی. بدتر از اون خیلیا فکر می‌کنن که رابطه جنسی همیشه باید یه حالت یه نواخت تو اوج بمونه در حالی که این ارتباط هم چرخه زندگی مرگ زندگی خودش رو داره .و وقتی به قسمت مرگش میرسه چقدر ناآگاهانه زوج‌ها به جای پذیرشش دست و پا می‌زنند با آموخته‌های اشتباه القاهای اشتباه این مرگ رو نپذیرند تزیین کنند درمان کنند. چون می‌ترسن که رابطه‌شون به خطر بیفته. باور کردند که سکس رابطه جنسی تضمین دوام ارتباطه و از این بابت خودشون رو چقدر خسته می‌کنند بدنشون رو چقدر آزرده می‌کنند. تلاش برای نگه داشتن انرژی مرده‌ای که باید بره به مرحله بعدی. نترسیم از رها کردن با رها کردن نو زاد میشیم نو زاده میشیم. همونطور که کودک با رها کردن و اجازه دادن اینکه اتفاق بیفته مرگ ارتباط با سینه مادر مرگ ارتباط با پستونکش وارد مرحله لذت بخش تر و قدرتمندتری شد تو هم اگر اجازه بدی روند ارتباطت رابطه جنسیت روند بدنت روند آگاهی در مذهب و اعتقاداتت روند ارتباط با فرزندت ایستگاه مرگ خودش رو داشته باشه اون وقته که مشرف میشی به زاد نو تجربه نو مدار نو.
ص۸

#گام_بیست_و_دو۷
هر چقدر که زور بزنی با مهر طلبی کنترل گری نصیحت دعوا مخاطبت رو بیاری تو چارچوبی که خودت تعریف کردی و باور داشتی امکان نداره، خسته میشی. اینجا یه تعریف نرمال بدیهی از ازدواج هست که باید کشته بشه و تعریف نو جایگزین بشه. تو این جایگزینی یه من عزتمند یه من عاشق یه من شفیق یه من بخشنده متولد می‌شه، اگر تو قسمت مرگ مقاومت نکنی. بعد از متولد شدن فرزندها تو خانواده ها یه ایستگاه مرگ درباره باور نسبت به فرزند تشکیل میشه. ما یه تعریف بدیهی و نرمال از فرزند داریم، از زیباییش از امکانات ذهنی و بدنیش از مطیع بودنش درس خوندنش مؤدب بودنش حتی آینده اش. در حالی که تمام این تعریف‌ها غلطه. هر وجودی که به این عالم میاد یه روح میلیارد ساله اس با علم متفاوت مسیر زندگی متفاوت صفات متفاوت. چارچوبی که ما از نرمال فرزند ساختیم غلط محضه و بعد از تولد فرزند مرگ این چارچوب فرا میرسه. هستی اون عصایی رو که تو داری تعبیه می کنی برای پیری و کوری میشکنه. فرزندها با جسم های متفاوت ذهن های متفاوت رفتارهای متفاوت انتخاب های متفاوت به زندگی ما میان تا اون تعریف اشتباه از فرزند رو به مرگ برسونن و یه تعریف هماهنگ با حقیقت عالم در ما متولد بشه. خیلیا همونطور که تو چرخه مرگ ازدواج مقاومت کردند تو چرخه مرگ تعریف فرزند هم مقاومت می‌کنند با نصیحت تنبیه تشویق محبت دعوا .همه این‌ها زور زدن‌های الکیه در مقابل جریان زندگی که نمیشه مقاومت کرد و جریان زندگی داره این مرگی که اتفاق افتاده رو حمایت میکنه. این حمایت با دوستای ناباب فرزندت می‌شه با اعتیادشم می‌شه. تعریف نرمال و بدیهی از یه بچه سالمه که مطیع هم باشه اما این تعریف رو توی خانواده خداوند جریان زندگی با یه بچه‌ای که سندروم دان داره یا اوتیسم داره تغییر میده. تو این تجربه قراره تعریف فرسوده و کهنه فرزند بمیره و تعریف نو متولد بشه. چقدر خانواده‌ها که زور میزنند این تفاوت رو به زور جا بدن تو قاب نرمال و طبیعی که میشناختن. اما خودشون رو خسته می‌کنن این خستگی میره تا مرز بی ایمانی تا مرز کینه و خشم و قهر نسبت به خدا. چون ما یه تعریف نرمال و طبیعی از زندگی داریم که با حقیقت زندگی نمی‌خونه از دید هستی این تعریف منسوخه. ما یه تعریف داریم از آبرومندی عزتمندی ارزشمندی دوست داشتنی بودن این تعریف رو بازار سیاست و مد به ما داده این تعریف قطعاً از دید هستی منسوخه. چیزی که تو به روز بودن آبرومند بودن می‌شناسیش دقیقا همون مقاومت با چرخه های زندگی مرگ زندگیه. نمونه‌اش در صلح با بدن چرخه بدن و روند طبیعی بدنه. ما که چرخه زندگی مرگ زندگی رو نمی‌پذیریم همیشه می‌خوایم جوان بمونیم چون فکر می‌کنیم کسی که جوانه زیباست و مستحق عشق و دوست داشتنی بودنه. این یه جنبه از مقاومت ما، جنبه دیگرش اینه که ما عشق و دوست داشتنی بودن رو اشتباه تعریف می‌کنیم. فکر می‌کنیم دیگری باید باشه تا ما رو دوست داشته باشه پی عشق که خودمون هستیم پی سواد دوست داشتن خودمون نمیریم. تو جوانی همونطور منتظر یه کسی می‌مونیم که بیاد ما رو دوست داشته باشه ازدواج هم میکنیم فرزند هم میاریم ولی از اونجا که منتظر دیگری هستیم اون نیمه گمشده ای که مد و جامعه به ما القا کرده توی سنی متوقف میشیم زندگیمون رو روندش رو زیست نمی‌کنیم و از اونجا که تو یه سنی متوقف شدیم و همینجور منتظریم با روند بدن هم کنار نمیایم می‌خوایم اون رو تو همون سن ناکام نگه داریم یعنی جوان. تو روند میانسالی و پیری بدن دخالت می‌کنیم با جراحی با تزریق. اجازه نمی‌دیم که بدنمون روند خودش رو زیست کنه چرخه زندگی مرگ و زندگیش رو داشته باشه. از ورود به مرگِ جوانی مرگ میانسالی می‌ترسیم. هستی که معطل ما نمی‌مونه چرخه‌هاش رو پیاپی به زندگی ما میاره زندگی ما پر میشه از جنازه‌هایی که حاضر نیستیم اونها رو رها کنیم داریم روش نقاب می‌کشیم. مشارکتمون ازدواجمون رابطه‌مون به مرگِ خودش میرسه حاضر نیستیم که این مرگ رو بپذیریم علم و سواد این مرحله رو پیدا کنیم مقاومت نکنیم تا وارد حیات نو بشه. روی این مرگ یه نقاب می‌کشیم تزیینش می‌کنیم با باج دادن کنترل گری محبت یا خشم و عصبانیت دعوا. تو رابطه با فرزندمون هم همین کارو می‌کنیم روی اون چیزی که هست نقاب می‌کشیم با دعواهامون تشویق‌هامون کنترلگری‌هامون ظاهرسازی‌هامون و هر کار دیگه‌ای که از دستمون بر بیاد. تو روند و چرخه بدن هم همین کارو می‌کنیم. جنازه جوانی رو نگه می‌داریم جنازه میانسالی بزرگسالی و روش نقاب می‌کشیم. ما حتی برای اعتقادات مذهبی و دینی مون یه گور می‌سازیم. با اینکه چرخه زندگی ما رو می‌رسونه به باورها و تعصب های ناهماهنگ با حقیقت دین الهی اما حاضر نیستیم که علم عمل مون رو به روز رسانی کنیم. مسلمانی و دین الهی رو تعریف می‌کنیم در نماز در روزه در حج در پوشش. همین چهار قلم رو هم ناآگاهانه عمل می‌کنیم پی کسب سوادش نیستیم.
ص۷

#گام_بیست_و_دو۶
یه نفس آرام و عمیق بکش و ضربدر هزار گوش کن. این آگاهی تو را از واموندگی پوسیدگی فساد پیر شدن نجات میده. هر دمی که در مقابل ارتحال و مرگ مقاومت کنی دچار سقط میشی زندگیت رو سقط می‌کنی. خیلی ها دارن جنازه های زندگی رو تزیین میکنن و روزمرگی میکنن به جای زندگی. هر دم ارتحال اتفاق می‌افته در باورهای ما در علم و دانستگی ما در بدیهیات ما درست و غلط های ما نرمال‌های ما. با مثال ساده همون نوزاد برات شرحش میدم. یه نوزاد باورش اینه که مادر منبع امنیت حیات و رزقشه وابسته آغوش مادر سینه مادر و پستونکشه. وقتی قرار به ارتحال و مرگ از اون میدان میشه برای ورود به جهان فراتر مقاومت میکنه روی باورها بدیهیات درست و غلط‌ها و علم سابقش. اون علم در مقابل دم نو جهله اگر با اون علم باقی بمونه دم نو حیات نو رو سقط میکنه در ضعف و رنج و ناتوانی و وابستگی ادامه پیدا می‌کنه، نوزاد نیست دیگه، عقب مانده است درسته؟ این اتفاق در تمام سطوح زندگی ما ادامه پیدا میکنه اگر زنده نباشیم به جریان زندگی اگر هماهنگ نباشیم با چرخه زندگی مرگ زندگی اگر اجازه ندیم اون چیزی که زمان مرگش رسیده ارتحال خودش رو داشته باشه. ما باید اجازه بدیم انرژی هایی که زمان مرگشون رسیده بمیرند ارتحال داشته باشند به سطح و مدار بعدیشون هستی اونها رو تبدیل کنه. چرخه یحیی و یمیت زندگی مرگ زندگی برای سفر از جهل به نوره مثل سفر نوزاد از جهل و بت پرستی به سمت رشد تکامل و خداپرستی. اون اول بت مادر و سینه مادر رو می‌پرسته به خاطر جهلش ناآشنایی اش با جهان و قوانین جهان وسعت جهان امکان‌های جهان. هر دم ما نوزادی هستیم که باید ارتحال رو قبول کنیم و الا چرخه مرگ در زندگی ما قدرت و مقاومت و ماندگاری بیشتری میگیره از چرخه های حیات. چی چرخه مرگ رو وسعت میده سریع‌تر می‌کنه؟1 کفر ما، اطلاعات و باورهای خلاف حقیقت زندگی و حقیقت الله و حقیقت خودمون. هرجا باور غلطی رو زیست کنیم زندگی با تیر قضای الهی متوقف میشه تا اون باور بمونه در ما و باور نو متولد بشه. دومین موردی که باعث میشه ایستگاه مرگ دوام بگیره جرم های ماست عایق هایی از گره ها عقده ها که حاصل از نگه داشتن خاطراته حاصل از نگه داشتن دیتاهای مربوط به گذشته است. حس های گذشته باورها تعریف‌ها دانستگی‌ها و علم‌های گذشته که به درد اکنون نمی‌خوره. ما باید بر تجربه گذشته حس‌های گذشته خاطرات گذشته تعریف‌های گذشته بمیریم و نو بشیم به تجربه اکنون. سومین ایستگاه مرگ در شرک های ما اتفاق می‌افته. از هر چیزی که انرژی بگیری همسرت فرزندت پدر مادرت داراییت جسمت ظاهرت شغلت سوادت برای تو ایستگاه مرگ میسازه. باید این منبع رو رها کنی این بت رو بشکنی و چقدر شکستن این بت همراه با درد و رنجه که تشبیه شده به افتادن در آتش. اگر خودت آگاهانه و عاشقانه تنها منبعت رو برای شارژ برای عشق برای آبرو برای عزتمندی برای حال خوب برای امنیت خدا انتخاب نکنی هر منبعی رو که جای خدا گذاشته باشی محکوم به مرگه و تو به تعداد بت هات محکومی به چشیدن فراق، درد از دست دادن. ایستگاه چهارم ملاقات با مرگ حرکت های تاریک ماست. حرکت از روی ظلم ندانستگی یا دانستگی که با جهل یکی باشه یعنی با حقیقت جهان و زندگی و الله همسو نباشه. باورهای غلط ما علم‌های ناهم‌سوی ما حرکت ما رو تاریک می‌کنه ناهمسو می‌کنه. هر حرکت انتخاب تجربه ای که مطابق با طرح الهی ما نباشه محکوم به مرگه. یه نوزاد که خیلی به پدر مادر وابسته شده باشه به سینه مادر آغوش پدر به پستونکش، آتش سخت تر و مرگ سختی رو تحمل میکنه. این سخت شدن ها دوام مرگ‌ها بر میزان آگاهی ما چیده میشه ما حد و اندازه میدیم به رنج‌هامون. یه نفس آرام و عمیق بکش تا با چند تا مثال یاد بگیریم که چطور اجازه بدیم چیزی که زمان مرگش رسیده بمیره و وارد بشیم به حیات نو. اکثر باورها علم ما تعریف ما غلطه. ناهماهنگه با حقیقت علم الهی و قوانین جهان. و اتفاقات زندگی جوری چیده میشه که بستر مرگ این باورها چیده بشه. حالا تو اجازه میدی که اون باور غلط بمیره یا میخوای اون رو به زور زنده نگه داری. مثلا ما از بچگی یاد می‌گیریم که نیمه گمشده داریم زن یا مرد فرقی نمیکنه فکر میکنه که کسی باید بیاد تا اون رو خوشبخت کنه. فراموش می‌کنیم که خودمون عشق هستیم و عشق فقط قابل بخشیدنه قابل گرفتن نیست. ضعیف خودندوست محتاج وابسته متوقع وارد شراکت ازدواج میشیم و این لحظه مرگ باورهای غلط مونه. هیچ کس برای خوشبخت کردن ما عشق دادن ما حامی بودن ما رفع و رجوع عقده‌هامون نمیاد. ازدواج تعریف حقیقیش میدان رو شدن سایه‌ها و نقطه ضعف‌هاست .دیگری که میاد میاد که درب ناخودآگاه ما رو باز کنه. میاد دست بزاره بر نقطه ضعف‌های ما. نقاب ما رو کنار بزنه اون نیمه تاریک که انکار کردیم انداختیم ته ناخودآگاه رو رو می‌کنه. ازدواج یه ایستگاه قدرتمند مرگه.
ص۶

#گام_بیست_و_دو۵
ضربدر هزار گوش کن که در ملاقات نو با حضرت محی یه ارتعاش نو میخواهیم به بسترهای قرارهای عاشقانه‌مون بدیم. صفت محیی زنده کننده است و اگه یادت باشه ما با شاه در لباس محیی سال قبل همین موقع‌ها ملاقات داشتیم .یادآوری کردیم که از فسردن فاسد شدن منجمد شدن در تاریخ تکراری ذهنی خارج شو خودت رو نجات بده از مناسبت‌هایی که در اون ظرفت رو و لباس جسمت را نو می کنی در حالی که یه روان کهنه فرسوده خسته و معتاد دچار اعتیادها رو داری حمل می‌کنی. خنده داره که هر ساله ما بساط هفت سین رو نو میکنیم اما یه روان کهنه را سر سفره میشونیم. در این نشست ارزشمند دیدار نو می‌کنیم با صفت محیی با امکان مرگ و ارتحالی که زنده می‌کنه چرخه زندگی مرگ زندگی. انقدر این چرخه زیباست و شفابخشه اگر درکش کنی و باهاش همراه بشی پس از جان گوش کن. ولی نعمت با صفت محیی خودش رو اینطور در آیه ها توصیف کرده: با من زمزمه کن سوره یونس آیه ۵۶: بسم الله الرحمن الرحیم هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ او شما را زنده میکند و سپس می‌میراند تا به سوی او بازگردید. سوره دخان آیه ۸: لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيي وَ يُميتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلينَ نیست خدا غیر از معبودی که او زنده می‌کند شما را و میمیراند. رب ثابته الله یکیه رب شما خالق اجداد شماست. آیه ۱۵۸ اعراف: قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ در این آیه به رسولش سفارش می‌کنه که ناس فرزندان عیال فراموشکار من رو متذکر شو که رب شما خالق آسمان و زمینه نیست جز اللهی که زنده میکنه و میمیرانه ایمان بیارید به الله و رسولش و مسیر هدایتش. يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ ایمان بیارید به الله و کلمات هدایتگرش وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ این هدایت رو بپذیرید عمل کنید تا رستگار شوید. آیه ۸۰ سوره مومنون: وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ خدای تو کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند شبیه رفت و آمد و چرخش شب و روز. افلا تعقلون آیا نمی‌اندیشید؟ کنار هم قرار گرفتن یحیی و یمیت خود زندگیه، چرخه زندگی مرگ زندگی. هر دم زندگی نو میشه حضرت عزرائیل صور دم کهنه رو میدمه و حضرت اسرافیل صور دم نو. زندگی زنده است به چرخه زندگی مرگ زندگی. ارتحال واجب حیاته شاید باور نکنی شاید درک نکنی شاید تا این لحظه حس نکرده باشی اما دمادم مرگ اتفاق می‌افته تا حیات دوام داشته باشه و نو بشه. یه اسپرم یه تخمک دچار مرگ و ارتحال میشه تا نطفه تشکیل بشه. یه نطفه دمادم در حال ارتحاله تا نوزاد شکل و حیات بگیره. هر جا این ارتحال متوقف بشه زندگی سقط میشه مثل جنین. این جنین باید از رحم منتقل بشه ارتحال بگیره تا زندگی جریان پیدا کنه حیات نو تولد بگیره .حالا شده نوزاد نو زاد شده .اما نوزاد فقط اونی نیست که از رحم ارتحال پیدا می‌کنه به این عالم. همه ما دمادم نو زاده می‌شیم اگر در مقابل جریان زندگی مقاومت نکنیم. همین نوزاد دمی که باید از شیر و پستونک گرفته بشه دمی که باید از چهار دست و پا حرکت کردن گرفته بشه دمادم بر حیات قدیمی خودش ارتحال و مرگ داره تا نو زاده بشه به امکان نو به جهان نوش به زیستنو۹ رفاه نو برخورداری در مدار و سطح نو و بالاتر. همین کودک از روی جهل و ناآگاهیش و اعتیادش و عادتش و وابستگیش فقط به مادر به سینه مادر پستونکش وقتی قرار به مرگ و ارتحال میشه چقدر مقاومت داره چقدر گریه میکنه چقدر مبارزه میکنه که در همون دم کهنه بمونه؟ این عادت ما شده که در مقابل چرخه حیات مقاومت کنیم. ما با مرگ و ارتحال تضاد داریم.
ص۵

#گام_بیست_و_دو۴
یه نفس آرام و عمیق بکش. ۲۴ دقیقه است که مرور سفر می‌کنیم. برای اینکه بیدار شی مشاهده کنی که جزء تماشاچیا هستی یا جزء فعالا و همیارا. هر خدمتی تو این عالم خدمت به خوده نعمت عظیمی در اختیارمونه تو این سفر. اما کسی که خوابه کسی که در توهم بیداریه نمی‌تونه این نعمت رو دریافت کنه. هر علم و آگاهی برای بیانه ،ثمر علم و آگاهی بیانه ،بیان در افکار گفتار رفتار ما. علم یک گل اون رو به بیان زیبایی و عطرش وا می‌داره. علم و آگاهی این سفر بیان تورو خدایی میکنه. زمانی به مرحله چهارم آگاهی رسیدی سلامت آگاهی و عمل کامل شده که به بیان رسیده باشی در فکر کلام و رفتار. انفاق آگاهی مرحله بیانه. مرام دین الهی خودم و انزوا درونش جایی نداره. اصل دین الهی عمل در وحدته و یکی از هدف های سفر ما دمیدن آگاهی و شفا به ذهن کله. وقتی داری با حس حضور میشنوی در حال مخابره کردن آگاهیت به ذهن کل هستی، وقتی داری آگاهییت رو مشق می کنی در حال مخابره به ذهن کل هستی، هنگامی که داری عمل می‌کنی داره آگاهیت رو به ذهن کل مخابره می‌کنی، وقتی انفاق می‌کنی از آگاهیت چند جمله از برداشتت رو با دیگران سهیم میشی از گروهمون بگیر تا هر فرد و جماعتی که باهاش همراهی، وقتی این مطالب رو نشر می‌دی در حال مخابره به ذهن کل هستی، وقتی طبق رسم مون ساعتی از روز غسل و وضو داری خودت رو مطهر می کنی برای قرار عاشقانه، دور باش کور باش میگی به ناجنس، بستر گشایی می‌کنی با نفس های عمیق و نام یار رو در لباسی که باهاش در ملاقات هستیم زمزمه می‌کنی در حال مخابره این انرژی به ذهن کل هستی. سفر با کشتی نور کم موهبتی نیست نعمت و برکت عظیمیه اگر میدانش رو با قرار و آدابی که داره کامل کنی. حواست باشه عادت نکنی این برکت رو دفن در گور ذهن نکنی. در ملاقات با حضرت رحیم چون میدان قدرتمندی داشت این صفت و احتیاج به مکمل‌هایی داشت ما توقف داشتیم همراه با سوره ها همراه با مثنوی همراه با جشن یک سالگی سفرمون به یاد آوردن اینکه ما مسلمان زاده نمی‌شیم بر جهل زاده میشیم و خلاصه آنچه که در دیدار با حضرت رحیم نیاز بود. یکی از دوستان که دچار تکرار و عادت شده بود ذهن شرطی شده واماندگی و درماندگی آموخته شده شرطی شده بود روی گام‌ها. عادت کرده بود به فایل نو گام نو جام نو. این شرطی شدگی این عادت سم همراهیش شده بود. به ادمین پیغام داده که بعد از گام ۲۰ دیگه جلو نمیریم حرکت متوقف شده گام جدیدی نداریم؟ در حالی که در هر فایل در هر پست در هر کلیپ با مانتراهای شفابخش هفتگی ما داریم میدان ملاقات رو کامل می‌کنیم و ذهن عادت کرده جا مونده وامونده فرسوده شرطی شده که سیگارش رو با بالا رفتن عدد جام‌ها روشن کنه. هوشیار باش که تو دچار این آفت تو این سفر نشده باشی. لحظه هر دم با نفخه الهی نو میشه تکرار در زندگی نداریم مگر اینکه ما موهبت رو درک نکنیم. هوشیار باش که دچار عادت نشده باشی معتاد نشده باشی و به دنبال جام‌ها فقط برای شنیدن ندویی. برکت عظیمی در هر ملاقاتی که با رب العالمین داریم نهفته است اگر بر آداب همراهی برقرار باشی مودب همراه باشی. ما تو این سفر هر روز در زیارت هستیم زیارت به مکان نیست به چهارچوبی که با طلا نقره یا فیروزه آراسته شده باشه. ما از جنس انرژی هستیم و تو این سفر هر روز با رب العالمین در زیارت هستیم. هوشیار باش که رو به قبله باشی هوشیار باش که سلام و احترام هر روزه فراموشت نشه. چقدر زیباست که بچه‌ها تو گروه کشتی نور هر روز سلام و احترام دارند بر شاه در لباسی که باهاش در ملاقات هستیم. چقدر زیباست که بچه‌ها به درک ثروت معنوی رسیدند هر روز میوه‌ای از باغشون دارن تعارف میکنن و هر روز سکه‌ای به ثروتشون اضافه می‌کنن. شکر وجود دوستان همیار و زنده.
ص۴

#گام_بیست_و_دو۳
سومین اصل آموختن انفاق و پرداخت زکات آگاهیه اینجاست که اجاق برکت زندگی روشن میشه و تو مزد آگاهیت رو دریافت می‌کنی یعنی ثواب پاداش و اون وارد شدن ثروت الهی به زندگیته. یعنی برخورداری در یه سطح و مدار بالاتر از اونچکه تا قبل از این در حال تجربه اش بودی. آگاهی آموختن و تغییر و رسیدن به مرتبه مزد و ثواب فقط با شنیدن اتفاق نمی‌افته. شنیدن سطح اول آگاهیه یعنی نادانستگی و ناشایستگی. با مشق کردن آگاهی چند بار شنیدن، نورون‌ها و حلقه‌های بافت آگاهی روی مغز ذهن و ناخودآگاه تو تشکیل می‌شه. یعنی ورود به مرتبه دوم آگاهی ولی بازم ناشایستگی. فهمیدیش اما ظرفت شایسته مزد هنوز نشده. با عمل روتین به آگاهیت ظرف زندگیت شایسته دریافت میشه. اینجا همون دمیه که سلامت عمل در حال کامل شدنه. از جان گوش کن. خیلی‌ها به آگاهی‌شون مقطعی عمل می‌کنند پایدار نیستند وفادار نیستند و همین سلامت عمل رو به خطر میندازه میدان کامل نمی‌شه تا مرز ثواب و مزد نمی‌رسه. چرا ما ناقص عمل می‌کنیم چون وابسته به نتایج و تعریف‌های بیرونی هستیم. عمل رو صرفاً به خاطر ذاتش و تعریف خود عمل انجام نمی‌دیم اون رو به تصاویر بیرونی نسبت می‌دیم و همین باعث میشه که شیطان بتونه از دریچه نفس و ذهن عمل ما رو متوقف کنه. بچه‌ها انرژی هر روزه ما تحت تاثیر میدان های خیلی زیادیه: میدان ذهن کل ،میدان آگاهی خودمون، میدان قدرهایی که به عالم و قضایی که در اون هستیم، میدان ماقدمت ایدیهم یعنی میدان انرژی کارهایی که قبلاً مشغولش بودیم و انرژیش اکنون به ملاقات ما اومده، همینطور میدان انرژی کهکشان هفت قمر هفت سیاره انرژیش هر روزه متفاوت از دیروز بر ما اثر داره. گاهی انرژی روز ما سنگینه گاهی سبک. و ما اگر آگاهی و علم عملی را به دست آوردیم فقط باید انجامش بدیم به انرژی روز نتایج روز حال روز ربطش ندیم وابستش نکنیم که متوقف میشیم. بعضیا وقتی در میدان انرژی سنگین قرار می‌گیرند زود خودشون رو می‌بازند عمل به نسخه شفابخش شون رو کنار می‌ذارند با این توجیه که نتیجه ندیدم اثر نداشت. این قطع و وصل‌ها مانع این میشه که میدان سلامت عمل تشکیل بشه و مانع این میشه که ما به مرحله و مدار ثواب و مزد عمل برسیم. و در مرتبه سوم آگاهی یعنی آگاهی و شایستگی متوقف می‌شیم مزد اندکی دریافت می‌کنیم که بیشتر به شکل مسکّنه اما در به برکت کامل و پیوسته باز نمی‌مونه چون 1 عملمون پایدار نیست ۲ انفاق آگاهی نداریم.
چهارمین مرحله آگاهی مرحله شایستگی و ناخودآگاهیه. یعنی برکت در اون سطح آگاهی خودکار روتین تو زندگی تو جاریه به شرط کامل کردن تمام آداب آموختن. یادت باشه تا مشقش نکنی حلقه‌های زنجیره آگاهی رو ذهنت تشکیل نمی‌شه. تا تمرین و عمل را پیوسته نکنی به مرحله ثواب نمیرسی. و تا از آگاهیت انفاق نکنی مزد اون سطح رو روتین و پیوسته و خودکار دریافت نمیکن. اونی که این مراحل رو کامل نمی‌کنه تمام عمرش رو تو مجالس پای منبرها بگذرونه فایل گوش کنه کتاب مطالعه کنه پکیج خریداری کنه دوره شرکت کنه عامل نیست تماشاچیه. و از اونجا که هر خدمتی بهایی داره حتی مرتبه تماشاچی هم از این عزیزان گرفته میشه. چقدر سرگردان داریم بین مجالس منبرها کانال ها که ذکرشون اینه که نتیجه نگرفتم. از این کانال از این منبر کوچ می‌کنم به یه کانال و منبر دیگه. بعضی از این تماشاچیا به یه خواب عمیق رفتن معتاد شنیدن و دونستن شدن آگاهی براشون مثل سیگاره. کسل که میشن انرژیشون که میفته یه سیگار آگاهی تو یکی از این کانال‌هایی که عضو هستن روشن می‌کنن. خاموش که شد کانال بعدی سیگار بعدی. تغییر نمی‌کنند و به طبع مزدی هم دریافت نمی‌کنند. زندگی راکده مقاومت‌های زندگی دردها گرفتاری ها قضاها سر جاشه. و این عزیزان دل‌خوشن به روشن کردن سیگار مسکّن آگاهی.
ص۳

#گام_بیست_و_دو۲
به یاد آوردی که صفت رحیم صفت بخشش خداوند با عبور از جهنم پالایشه. در این ملاقات موندیم با مرور سوره های ممتحن مطففین منافقون ماعون. رزق خاص بهای سنگینی داره عبور از جهنم ظلمت و جهل مون رو میطلبه. رب العالمین برای عبور از این جهنم دو مسیر هدایت تعبیه کرده: مسیر آرام شیرین و دلنشین هدایت با مرسلین رو. مرسل زنده اکنون ما قرآنه. خداوند قوانینش رو حکمتش رو علمش رو در بستر احکام امر و نهی ها و توصیف‌های قرآن جاری کرده. جانی که آماده است با مطالعه قرآن شفای لازم رو دریافت می‌کنه هم در آگاهیش هم در عملش. جان‌هایی که به خواب فراموشی رفتند صدای خدا را در آیه‌های قرآن نمی‌شنوند هدایت رو عملی در بستر زندگی به واسطه اتفاقات دریافت می‌کنند. قدَر آگاهی و عمل و انفاق ما میزان قضای ما رو تعیین می‌کنه قضای زندگی ما رستاخیزها قیامت‌هاییه که آن به آن در زندگی ما اتفاق می‌افته. سبحان الله شدن بایدِ زندگیه. ما به واسطه میوه ممنوعه مسموم جهل شدیم. این جهل ما رو کافر ظالم منافق حتی مرتد کرد و این زندگی که اکنون در حال تجربه‌اش هستی چرخه توبه از جهله. خیلیا توبه و سبحان الله شدن را فراموش کردند اسیر خاک شدند. خیلیا شاید بالای ۹۰ درصد متوهم سبحان الله شدن مسلمان شدن مومن شدن و سفر و حرکت و توبه هستند دارن خواب مسلمانی خواب مومن بودن رو می‌بینند و در حقیقت تکذیب دین و مرام الهی رو زیست می‌کنند. این حقیقت‌ها رو با هم مرور کردیم پادتن بیداری از خواب غفلت از خواب مرگ تو جهان ماده و مسمومیت به سم خاک و جهل رو در ملاقات ها نو به نو دریافت کردیم. هر جانی به نسبت آمادگی وجودش و وفادار بودن بر آداب و قرارهای همراهی به میزانی تونسته شفا رو دریافت کنه تا مرز قدرت گرفتن از حضرت العزیز اونم چه قدرتی قدرت فیکان. همسفر روح زیبا آمین که وجودت آماده است برای دیدار نو کردن با حضرت محیی در میدان قدرتمندی که تو دل خودش داره.
ما با مسموم شدن به میوه جهل عایق و پرده در مقابل نور ذاتمون پیدا کردیم. حین این سفر ادراکی با کشتی نور داره جهل کفر ظلمت پرده پرده کنار میره و ما با رب العالمین پرده پرده مدار مدار مرتبه به مرتبه آشنای نزدیک‌تر می‌شیم. پس لازمه که دیدارها رو نو کنیم و نگاه عمیق‌تر و شفاف‌تر و پر نورتری به رب العالمین در صفات عظیمش داشته باشیم. یه نفس آرام و عمیق بکش. ما از جنس آگاهی هستیم در حال آگاه شدن آموختن بازگشت به ذاتمون. آموختن مثل هر عمل دیگه‌ای آداب داره. بچه‌ها هر عمل آدابی داره تا میدان سلامتش تشکیل بشه تا میدان سلامتش کامل نشه ما نمی‌تونیم از مزد و پاداش نهفته در اون عمل برخوردار بشیم. یه غذا میدان سلامت داره وقتی موادش کامل باشه ارگانیک باشه و دستور پخت کامل رعایت بشه میدان سلامتش تشکیل میشه. تو هر کدوم از این ملزومات نقصی باشه میدان سلامت غذا کامل نمی‌شه و غذا خاصیت اصل خودش رو نداره. تو سفر با کشتی نور ما در حال عمل آموختن و نو کردن آگاهی‌مون و گرفتن هستیم. آداب آموختن چیه؟ اینکه چند باره بشنوی چند باره مشق کنی. ذهن ما فیلتر داره فیلترش آگاهی‌های سابق ماست همون آگاهی‌هایی که مسموم به جهله و یکی از قانون های ذهن و ناخودآگاه ما قانون بقاست. بقا یعنی باقی ماندن بر آشناها شناخته شده ها. ذهن و ناخودآگاه از ناآشنا ناشناخته میترسه چون این حس و تعریف رو داره که ناشناخته حیاتش رو و بقاش رو به خطر میندازه. البته این قانون و عملکرد سیستم مون با این اصل برای حفظ حیات ماست در سطح غریزی. پس اگر میخوای تغییر کنی باید حواست به فیلتر ذهنیت هنگام آموختن باشه. پادتن فیلتر ذهنی ما اینه که آگاهی رو چند باره بشنویم و حتماً برداشتمون رو از این شنیدن‌ها یادداشت کنیم. آگاهی که در حال دریافتش هستی برای ذهن و ناخودآگاهت ناآشناست. از این آگاهی حلقه و نورون روی ذهن و ناخودآگاه و مغزت نداری. اگر چند باره نشنوی اون رو مشق نکنی زنجیره این آگاهی روی ذهنت تشکیل نمی‌شه و اون رو فراموش می‌کنی. اصل اول آموختن چند بار شنیدن و مشق کردنه. آگاهی اکسیر رهایی و آزادیه با مشق کردنشه که این آزادی اتفاق میفته. برای همین ما اسم قلم رو گذاشتیم لوازم التحریر.
اصل دوم در آموختن عمل کردنه زیست این آگاهیه. باید در تمرین آگاهی نو باشی تا تغییر کنی وارد سطح و مدار جدیدی از تجربه زندگیت بشی. وقتی آگاهیت روتین زندگیت میشه هر روزه بهش عمل می‌کنی خواه ناخواه به سطح و مدار بالاتر از اونچه که قبلاً تجربه‌اش می‌کردی میری و این زمان مزد و ثوابه. بایدِ کارگزاران و کائناته که ما در هر مداری که هستیم مطابق همون مدار به ما خدمت رسانی داشته باشند. کارگزاران و ارکان به ما سجده کردند. کل هستی مسخّر ماست اما بر قدَر آگاهی و عمل و انفاق ما.
ص۲

آگاهی که ما مرتبه رحمان رو گذر کردیم و در ملاقات با حضرت رحیم میدان وجود ما در حال آماده شدن برای رزق خاصه.
ص۱

#گام_بیست_و_دو 1
بسم الله الرحمن الرحیم. سلام سلام سلام و عشق و نور و برکت. روح زیبا همسفر مبارک باشه پر خیر و برکت باشه این همراهی. به لطف الله تعالی رحمان نوبت این رسیده که قدح ۲۲  سفرمون رو با هم سر بکشیم. ظرف وجودت آمادگی داره چه پیمانه‌ای رو از این قدح پر کنه برای نوشیدن و برای مجرا شدن به عالم؟ آمین که تا این دم از این همسفری حواس جانت شفا گرفته باشه ملاقات‌ها تورو عاشق کرده باشه مثل طفلی که از شیر مادر گرفته میشه تا بتونه طعم لذت‌های جهانش رو بچشه تو هم از شیر ماده جهان جسم گرفته شده باشی. و چشمت روشن شده باشه به سرمستی و شوری که در ابعاد فراتر از این جسمت داری. چه سعادتی بالاتر از اینکه دمادم هوشیار با حس حضور در ملاقات با ولی نعمت مون هستیم. این زیارت ها زنده شدن ها نو شدن ها مبارک باشه. نیت کن در این دم نو در نام خداوند زنده فرمان خروج می‌دهم به هر آنچه اکنون خدمتی به من نمی‌کنه و می‌طلبم که تجربه اکنونم تجلی مطلق نور الهی باشه متبرک به نفخه و نور الهی باشه.
یک نفس آرام و عمیق به نیت اتصال به خرد جاری لحظه بکش اعوذ بالله بگو بسم الله بگو و نیت نور خواری کن. از جام ۲۰ به بعد ملاقات ها رزق خاصانه. خداوند رزق عام داره و رزق خاص. جزء عوام شایدم مراتب پایین‌تر بودیم. به لطف الله سفرمون رو به سمت خاص شدن شروع کردیم. یادته شروع سفر از کجا بود ؟ مشاهده کردیم که حرکتمون ناهمسوئه سبحان الله شدن رو شروع کردیم. سبحان الله شدن سجده کردن تسبیح گفتن فقط سر به مهر گذاشتن نیست این حرکت یک حرکت نمادینه از کل زندگی. به یاد آوردیم که کل هستی تسبیح گوئن یعنی حرکت مطیع عاشقانه همسو با ذات اله به سمت اله. سفر ادراکی کشتی نور سبحان ا لله شدنه خاص شدنه عاشق شدنه. ما از جنس آگاهی هستیم آگاهیمون دانستگیمون هرچی که باشه حرکتمون مطابق با همونه. در حال اصلاح آگاهیمون هستیم تا حرکتمون و حضورمون هم اصلاح بشه. برای اینکه هم جهت بشیم با حرکت کل هستی همسو با ذات برای سبحان الله شدن نیازه که با خودت اللهت و کاری که اینجا داری آشنا بشی. برای همسو شدن باید از تضاد به صلح برگشت. هفت پله در این سفر ما صلح رو تمرین کردیم. به یاد آوردیم که هر کیفیتی از زندگی که در حال تجربه‌اش هستیم میدان و مزرعه‌ایه که قراره در اون عسری رو به یسر تبدیل کنیم .درک این حقیقت در پله ششم ما رو به مقام الحمدلله رسوند. با درک صلح به شکر رسیدیم به رضایت مندی و در پله عشق و خدمت قرار گرفتیم. در این پله شروع کردیم عبادتمون رو و وصل مون رو اصلاح کنیم. به یاد آوردیم که وصل تعریف خودش رو داره و آداب خودش رو. رو به قبله شدن رو تمرین کردیم وضو و غسل حقیقی از نجاست از ناجنس جهان ماده  که از فرزند و همسر و خانواده‌ات شروع میشه تا هر چیزی غیر از الله که مشغول اون هستی کل جهان ماده. تمرین کردیم تا مقام الله اکبر که با قدرت با غیرت با جسارت بتونیم به هر چیزی که مشغولشیم دور باش کور باش بگوییم و رو به قبله بشیم برای وصل برای قرار عاشقانه. همه چیز رو نمادین پشت سر بگذاریم و الله اکبر بگیم. همراه با شفای میدان وصل و عشقمون داریم میدان عبادت میدان خدمتمون رو هم شفا میدیم. شروع کردیم دردهایی که خدمت ما رو ضعیف می‌کنه درمان کنیم. نسخه درمان با پرهیز شروع شد پرهیز از نمک کور و کر کننده دنیا. پرهیز رو در آگاهی و عمل تمرین کردیم تا در میدان ملاقات با حضرت محیی جان دوباره بگیریم معنای حقیقی زنده بودن رو فارغ از عادت ها تکرارها تقلیدها و تقویم مرده ذهنی تمرین کردیم. در ملاقات با حضرت واحد احد لازمان و لامکان رو و تن واحده رو به یاد آوردیم اینکه تمام کالبدها خود من هستم در یه لباس متفاوت دیگری وجود نداره فقط منم و الله. ملاقات‌ها و نوبه نو شدن آگاهی‌مون ما رو دوباره در مقام شاکر قرار داد نگاه نو به جشن زندگی و نو شدن ناخودآگاهی حس شورانگیز مقام شکر نگاه دوباره به مقام الحمدلله رب العالمین. این بار با این نگاه با این درک که همه نعمت‌ها خود ربه و شکر ما نه برای کم و زیاد دنیا فقط برای ربه که نعمت ربه. از جام چهاردهم به بعد شکر ما برای اینه که ما لایق شرفیابی به این زندگی شدیم. شکر ما برای اینه که لایق شدیم انتخاب بشیم زندگی با ما تجربه بشه. از نو به دعوت نامه مون برای زندگی برای کسب سواد مسلمانی نگاه کردیم. رقصمون رو با آهنگ سبک و سنگین سخت یا آسان زندگی نو کردیم. در جشن یک سالگی سفرمون به یاد آوردیم که ما بر جهل زاده میشیم و شروع می‌کنیم به کسب سواد مسلمانی در مراتب صالح مومن ابرار اولوالالباب مقرب. به به که چه سفر دلنشینیه خوش به سعادت کسی که درکش کرده باشه و ظرفش تو این سفر صیقل پیدا کرده باشه. یواش یواش داریم جزء خاصان میشیم .رزق رحمان برای عامه برای کل جاندار هر وجود و هر ذره ای که امکان بودن پیدا کرده.

گامِ بیست و دوم کشتی نور(۲۲)
قول:
«یامُحیی»
فعل:
۱.نو کردن دیدار با حضرت♡مُحیی♡
۲.صلح با چرخه های زندگی 👌
۳.پذیرای نوزاده شدن
۴.درک توصیف رب العالیمن با : محیی و ممیت🤩
هدف:
واسطه ی فیض عالم بودن
#برای_جهانت_واسطه_فیض_باش
#ناصحی
کشــــــتی نـــــور⛴
🌟🌟🌟🌟🌟
🔔بهاءیا نشرومشارکت یا پرداخت نقدی👇
آی دی ادمین ها
❤️@Maryam_7566
❤️@fa251345
❤️@liliiiib
گروه مرتبط

#گام_بیست_و_یک۱۰
مبارک باشه که این نشست چقدر پربرکته. طبق رسم مون هر روز در ملاقات با حضرت العزیز هستیم. بر اساس این آگاهی جان ما مجرای غنی شده تا این معرفت رو به جهانمون بدمیم. مرحله اول کارمون اینه که هر روز در ملاقات با حضرت العزیز مجرا میشیم تا نیروی فیکان خودش رو به عالم بدمه. رو به قبله شدن رو بلد شدی غسل و وضو در معنای حقیقیش رو بلد شدی. با حضور دور باش کور باش میگیم به هر مشغولیتی از جهان مادی حتی فرزندت شغلت پدر مادرت. از نجاست دنیا پاک و مطهر می‌کنیم خودمون رو. در شکل نمادین غسل و وضو در نیابت از تمام ساکنین سیاره و لیستمون عزیزانمون به هر وجودی که از این عالم مشغولش بودیم الله اکبر میگیم. خدای من از تو بزرگتره. آگاه میشیم بر اتصال چاکراه ریشه و چاکراه تاجی. نیت می‌کنیم که مجرای برکت الهی به عالم باشیم. العزیز رو زمزمه می‌کنیم و تجسم می‌کنیم که همراه با این زمزمه نور معرفت و ثروت الله رو به جهان میاریم و به جان‌ها و ذهن کل میدمیم. این قسمت اول کار ماست قسمت دوم زیست این معرفته و همینطور انفاقش نشرش بیانش. جمله جمله نشر معرفتی که از این نشست برداشت کردی انفاق معرفت الله زنده نگه داشتن انرژی رب العالمین تو زندگیته. روشن کردن اجاق برکت تو زندگیته و زیبا و معطر و خوشبو شدن برای ملاقات با حضرت العزیزه. بچه‌ها همه ما مرغ هایی هستیم که مسموم و اسیر دونه جهل شدیم همه ما یه روح واحد هستیم در تن های بی‌شمار. اصل انفاق در نشر معرفته انفاق مادی مثل اینه که تو به دیگری ماهی ببخشی. انفاق معنوی انفاق معرفت یعنی اینکه تو به دیگری ماهیگیری آموزش بدی. از هر معرفتی که کسب می‌کنی تا سهم الله حق یتیم را پرداخت نکنی این انرژی تو زندگی تو خدمتی به تو نمیکنه. مرام الله بر وحدته خودخواهی خودپسندی جایی تو این مرام نداره. انزوا و تک پری رسم شیطانه. به هر شکل که میتونی نشر دهنده آگاهیت باش با هر نوع خلاقیتی که می‌تونی این لقمه آگاهی رو به دیگران هم تعارف کن. لطفاً فایل‌های مسیر آرامش و کشتی نور رو مثل دمپایی تو گروه‌ها و پیج‌ها پرتاب نکنید. با یک جمله از خدمت و معرفتی که ازش برداشت کردی فایل رو معرفی کن. امیدوارم بعد از ملاقات با العزیز دیگه کسی نباشه که در انفاق و نشر بهونه تراشی کنه. عزیزانی که مایلن قانون جبران رو نقداً پرداخت کنند با ادمین‌ها در تماس باشند. اما حواسمون باشه قانون جبران ابتدایی ترین گام فضله. سهم خدا در معرفتت سهمه یتیم خدا با پرداخت نقدی از گردنت برداشته نمیشه. آمین که میدان این آگاهی اینقدر قدرتش بالا باشه که بر جان مسموم تو نشتر بزنه سم کاهلی و خساست رو بیرون بکشه و لباس فاخر و معطر برات فراهم کنه تا امکان ملاقات با العزیز رو پیدا کنی. عشق و نور و برکت الهی بی نهایت جاریه سهم تو روح عزیز در بر داشت و بخشش بیش باد نور باشی تابان تابان.
ص۱۰

#گام_بیست_و_یک۹
یه نفس آرام و عمیق بکش. هر دم بهشت و جهنم ما برپاست. هر دم ما مشغول عصیان یا اطاعت هستیم. دمادم در حال خوردن میوه ممنوعه یا پرهیز از اون هستیم. ما هم حامل الله هستیم هم حامل شیطان هر کدوم رو بیشتر زیست کنیم بر صفت اون کامل‌تر می‌شیم. بر صفت شیطان یا صفت الله. مسلمانی پیش دبستانی و دبستان شروع الله شدنه. کسی مراتب رو طی می‌کنه که مومن بر کل دین الله باشه.مومن به بعض یکفر به بعض جواب نیست. کسی که می‌خواد از انرژی فیکان الهی در طلب‌هاش استفاده کنه اول باید آنچه را که هست و قرار با ذات الله بسته زیست کنه و همینطور انرژی الله رو در تمام پیمانه‌هایی که تو زندگیش داره ازشون خدمت میگیره به هستی برگردونه. در قانون جبران قانون گردش انفاق پرداخت حق یتیم خمس و زکات تا مرتبه فضل. فضل اونجاست که تو دیگه حساب کتاب نداری مجرای الهی شدی دست الله شدی بی حد و حساب می‌بخشی انبار نمی‌کنی پس‌انداز نمی‌کنی فقط در لحظه حال زیست می‌کنی. حضرت رومی بعضیا رو آخرنگر و بعضیا رو آخورنگر نامیده. آخر نگر اونی که در لحظه حال زیست میکنه بر سواد مسلمانی. بخشش رو زیست میکنه. آخورنگر اونیه که داره از این جهان تاریک جمع میکنه انبار میکنه. فکر میکنه خودش رازق خودش و فرزندانشه. یادش رفته که رازق اللهِ. به اسم آینده نگری داره از این جهان جمع می‌کنه این آخور نگریه نه آخرنگری. آخرنگری در انبار کردن نیست در بیشتر برداشتن از این عالم نیست. پولشویی ثروت الهی فقط در بخشیدنه هر چیزی رو که ببخشی تو عالم بعد انرژیش منتظر توئه هر چیزی رو هم که پس‌انداز کنی و انبار کنی از دست می‌دی. کسی شایسته ملاقات با حضرت العزیزه که جسارت بیان و بخشش داشته باشه مقام فضل رو زیست کنه هم مادی هم معنوی. تو سفر با کشتی نور ما این مقام رو گام به گام تمرین کردیم. خوش به حال کسی که لحظه حال رو زیست کرده گشوده بوده بر معرفت و معجزات این سفر. اما عزیزایی که جا موندن وا موندن هنوز دیر نشده. یه میدان داریم برای تمرین: گروه بهشت. هر قدحی که برای سرمستی نثارمون میشه بچه‌ها جام جام از معرفتشون تو گروه هدیه می‌کنن. از حس و حالشون از برداشتشون و میدان انرژی شون رو با همراهی پست‌هایی که طول هفته ارسال می‌شه و مانتراها تقویت می‌کنند. انفاق رو بخشش رو حرکت تا مقام فضل رو از سفره‌ای که داری از اون لقمه برداشت می‌کنی شروع کن. حتماً داستان باغ رو از کانال شنیدی. صاحبان باغی که میل بر انفاق نداشتند. فقط نیت کردن که تاریک روشن هوا برن برای اینکه محصول باغ رو جمع کنن و نیاز نباشه به کسی ببخشن کسی نبینه تا اونا مجبور باشن ببخشن. فقط نیتشون باعث شد که کل باغ رو از دست بدن. به این داستان تو سوره عظیم قلم اشاره شده و این معنا رو در خودش داره که انفاق سهم بزرگی در برخورداری ما از ثروت الهی داره. صاحبان باغ همون دم که نیت کردن انفاق نکنند باغ رو از دست دادن. خدا حتی فرصت اینکه برن میوه‌ها رو بچینند یه فکری بکنن بهشون نداد. داری کسب علم می‌کنی تا باغ زندگیت رو برکت بدی اگر نیت این باشه که انفاق نکنی این باغ هیچ ثمری به تو نمی‌ده.
امیدوارم از حصار ذهن و توجیه هاش که همون فسون شیطانه بیرون بیای. کسب علم و ذکر و تلاوت رو به اندازه کافی تمرین کردیم. گیر اکثریت در انفاقه در فضل و بخششه در بازگرداندن سهم خدا به یتیمان عالمه. هم از لحاظ مادی هم از لحاظ معنوی باید پیمانه خدمت الله تو زندگیمون رو به هستی برگردونیم و برسونیم خودمون رو به مرتبه‌ای که موهبتی که با خودمون داریم به هستی تقدیم کنیم. باور به ضعف و محدودیت و نداری و ناتوانی و انواع محرومیت‌ها سمه. متوقع رایگان و مفت بودن سمه برای زندگی. تمام دست‌های خدمت چه مادی چه معنوی دست خداست و ما با خدا طرف هستیم. خساست و چانه زنی مقابل خداوند رو کنار بزار که اصلاً در شأن زوج الله این رفتارا نیست. رب العالمین بر جان ما عاشقه و این عشق ایجاب می‌کنه که در هر قدم هر نفس بساط رشد و کمال و غنا و ثروت ما رو فراهم کنه پس جهان رو بر اساس قوانین اداره می‌کنه. کسی که خودش رو ضعیف و کم تعریف کنه ترس از نداری داشته باشه جسارت بیان نداشته باشه طبق قوانین خودش به دست خودش داره حد رزقش رو پایین تعریف می‌کنه. این راز بزرگیه ها علم بزرگیه که داره در اختیارت گذاشته میشه ها. جسارت و همت و لیاقت بر عمل با خودت.
ص۹

#گام_بیست_و_یک۸
یه نفس آرام و عمیق بکش. اکثریت در ظاهر موندن همونایی که حضرت رومی زاهد صداشون می‌زنه و به گوساله تشبیهشون می‌کنه. یه مثال داره حضرت رومی در دفتر پنجم از فرجی. سوفی‌ها عادت داشتن که خرقه می‌پوشیدن لباسی که کامل بسته بود و فقط یه حلقه باز داشت برای اینکه این لباس رو از سر بپوشند. گاهاً در کشف و شهودهاشون وقتی یه گشایشی تو حالشون ایجاد میشد سوفی از خود بیخود می‌شد و این خرقه رو بر تن خودش پاره می‌کرد .یه سوفی دچار درد و قبض شده بود هیچ گشایشی براش حاصل نمی‌شد. از رنج و درد این قبض همون خرقه خودش رو پاره کرد و همون دم کشف و شهود براش اتفاق افتاد فرج و گشایش تو زندگیش حاصل شد. به خاطر همین اتفاق اسم این سوفی رو فرجی گذاشتن و اسم خرقه‌اش رو فرجی. یه عده شروع کردن در قبض در بی بهرگی همین عمل فرجی رو تقلید کردن خرقه بر تن پاره کردن حتی لباس فرجی به اسم فرجی مد شد همین عبایی که مده از جلو شکافته و باز. سوفیهای دیگه ظاهر رو دیدن باطن فرجی رو ندیدن و برای اینکه تو زندگیشون تو حال و علمشون گشایش و فرج بشه فرجی پوشیدن بی‌حاصل بی‌نتیجه. این مثال برای تمام زاهدانه. برای تمام کسانی که فقط درگیر ظاهرن آداب رو کامل عمل نمی‌کنند چسبیدن به صورت عمل. مسلمانی برای ما تو چهار رکعت نماز و روزه و نهایتاً حج تعریف شده و سوگواری بر ائمه. خبر نداریم که ما هم جز قوم ظالم هستیم.
سوفی بدرید جبه در حرج
پیشش آمد بعد بدریدن فرج
کرد نام آن دریده فرجی
این لقب شد فاش زان مرد نجی
این لقب شد فاش و صافش شیخ برد
ماند اندر طبع خلقان حرف در
همچنین هر نام صافی داشته است
اسم را چون دردی بگذاشته است
هر که گِل خوار است دردی را گرفت
رفت سوفی سوی صافی ناشگفت
درد عسر افتاد و صافش یسر او
صاف چون خرما و دردی عسر او
در ادعای مسلمانی در ادعای پیروی از حضرت محمد و ائمه در همسفری با کشتی نور تو فقط به ظاهر چسبیدی یا کل آداب رو اجرا کردی؟ فرجی پوشی گل خواری یا صافی این همسفری رو مینوشی؟ اگر همچنان در انزوا و لقلقه هستی به ظاهر چسبیدی و گل خواری. حد رزق رو داری خیلی پایین تعریف می‌کنی و البته که به شان و منزلت و لباس و حضور ملاقات با حضرت العزیز شرفیاب نشدی. اما دیر نشده می‌تونی از نو شروع کنی هنوز فرصت عمر هست به شرط اینکه به فردا موکولش نکنی. همسفر کشتی نور باید مفتبری و رایگان براش فحش باشه حرف رکیک باشه. کیسه بازیافتش رو بندازه دور. هر آگاهی به هر شکلی که به ملاقات تو میاد به شکل پست کتاب جلسه دوره رایگان نیست خود دعوت حقه که می‌خواد به تو فرصت بده در جمع فریاد زنندگان کافر و ظالم نباشی. هر آگاهی برای ما یک قیامته یک رستاخیزه که فرصت میده جان عزیزت رو از قبرستان دیتاهای مرده ذهن و این جسم فانی بیرون بکشی.
یه نفس آرام و عمیق بکش. رب العالمین در لباس مرسلین و لباس ائمه شاهراه هدایتیش رو تبلیغ کرد. این عصر این دوره بشر به حدی از آگاهی و رشد و وسع و غنا رسیده که نیاز نیست شاهراه هدایت لباس بپوشه. این شاهراه به هر داوطلب مسلمان امانت و قرض داده میشه برای رشد برای تبلیغ بلا استثنا بلااستثنا بلااستثنا هر کسی که داوطلب مسلمانی شده در این عمر کسیه که نامه دعوت برای خون خدا نوشته و اگر در سکوت بمونه در انزوا بمونه این خون رو کشته. همینجور که سفر ادراکی کشتی نور داره پیش میره ما داریم به مدار و مقام و آگاهی و منزلت فاخر و عظیمی شرفیاب میشیم. این مقام و منزلت ادب و آداب داره. بی‌سواد و بی‌عمل و کاهل پیش بیای چهره این مقام و منزلت رو زشت می‌کنی و جرم و عایق خودت رو در مقابل میدان ذوانتقام العزیز سخت‌تر و سنگین‌تر می‌کنی. هر آگاهی دو سمت و سو داره با درکش فهمش عمل بهش و انفاقش تا مقام فضل بر خودت شفقت می‌کنی که بساط بهشت و زوجیت با الله رو باز کنی. با انباشته کردن عمل نکردن بستن راه انرژی با خساست در انفاق و بخشش حق یتیم قسمت قهر و غضب العزیز رو فرا می‌خونی. امیدوارم که سفر سیمرغ رو با ما همراه بوده باشی. سالک تو وادیا هر چقدر که پیش میره به معرفت خدا و وصال با الله نزدیک‌تر میشه هم خوف هم رجای او بیشتر میشه. فروتنی خشوع و بخشش و مهر ائمه به خاطر رسیدن به مراتب بالای معرفت بوده. ظلمتت رو تماشا می‌کنی دچار خوف میشی. کسب معرفت می‌کنی عمل می‌کنی انفاق می‌کنی و جریان ارحم الراحمینی خداوند رو تو زندگیت مشاهده می‌کنی سرمست رجا میشی.
ص۸