انجمن آنتی‌تئیست‌های‌ ایران

انجمن آنتی‌تئیست‌های ایران

✫ نگاهی به اندیشه‌های #فریدریش‌نیچه در نقد دین (۶)


★ حضیض سنخ‌های خدایی (۳)

#نیچه همچنین در روان‌شناسی شهیدان و متعصبان دینی تصریح می‌کند که این افراد از نظر روحی ناتوان یا انسان‌هایی متمردند. او کلیسا را متهم می‌کند که درست به همین‌گونه افراد پروبال می‌دهد تا از آنان برای مقاصد خود بهره‌برداری کند. #نیچه باور به مشیت الهی را کودکانه می‌داند و تصریح می‌کند که تقدیس شهیدان زیانمند است و این نظر را ترویج می‌کند که حقیقت آن است که کسی برای آن بمیرد.

#نیچه می‌افزاید که همه‌ جان‌های بزرگ و آزاده و نیرومند، #شک‌گرا بوده‌اند. نیرومندی و آزادی برخاسته از نیروی روحی، از طریق شک‌گرایی اثبات می‌شود، در صورتی که مومنان همیشه دربند و وابسته‌‌اند و می‌توانند به متعصبان تبدیل گردند. به گفته‌ #نیچه همه‌ حکومت‌هایی که بر روحانیان متکی بوده‌اند، به دروغ‌مقدس متوسل شده‌اند. نمونه‌ آن #پولس است که نیاز او برای رساندن روحانیان به قدرت باعث ایجاد مفاهیم، آموزه‌ها و نمادهایی می‌شود که با آن بتوان اراده‌ خود را به توده‌های مردم تحمیل کرد و #گله راه انداخت؛ چیزی که بعدها محمد نیز از مسیحیت وام گرفت

به باور #نیچه، جان‌های‌آزادشده امروزه شرایط آن را دارند تا چیزی را بفهمند که ۱۹۰۰ سال بد فهمیده شده است. تاریخ مسیحیت از زمان به صلیب کشیده شدن عیسی، تاریخ بدفهمی گام به گام و فزاینده‌ی یک نمادگرایی اولیه است. مسیحیت با گسترش خود همواره عوامانه‌تر و بربرمنشانه‌تر و مبتذل‌تر شده و آموزه‌ها و مراسم کیش‌های زیرزمینی امپراتوری روم و یاوه‌های همه‌گونه اذهان بیمار را در خود جای داده است. سرنوشت مسیحیت با این ضرورت همراه بوده که باورهای آن باید چنان بیمار و پست و مبتذل می‌شدند تا به نیازهای بیماران و فرومایگان و عوام پاسخ دهند. کلیسا نهایتا مجموعه‌ بربریت بیمارگونه‌ای است که به قدرت رسیده است؛ کلیسایی که دشمن مرگبار هر نوع راستگویی، هر نوع روح والا و هر نوع انسانیت صادقانه و نیکخواهانه است.
#نیچه به نیروی ویرانگر سیاسی دین نیز اشاره می‌کند و معتقد است که دین همواره بر ضد ارزش‌های والا بوده و این را تاریخ اثبات می‌کند. مسیحیت نخست میراث عصر باستان، بویژه امپراتوری روم و بعدها فرهنگ مورو ـ اسلامی در اسپانیا و سپس در جنگ‌های صلیبی فرهنگ شرق را نابود ساخته است. #نیچه همچنین در جنبش‌رنسانس آخرین شانس پیروزی فرهنگ والا را می‌بیند که می‌توانست مسیحیت را شکست دهد، آن هم در مرکز آن یعنی رم، ولی به گفته‌ او، جنبش #رفورماسیون مانع این امر می‌شو

همانگونه که گفتم نیچه در بررسی ریشه‌های مسیحیت به یهودیت نیز می‌پردازد. وی در یهودیت دینی را می‌بیند که از یک دین طبیعی اولیه‌ به دینی اخلاقی و ضدطبیعی تبدیل می‌شود. او بویژه کاست روحانیان‌یهودی را مسئول این دگرگونی می‌داند. به گفته‌ #نیچه، روحانیان یهودی همه‌ مفاهیم را قلب کردند تا بتوانند به قدرت برسند. کتاب مقدس یهودیان، عهد عتیق، جعل‌نامه‌‌ای ساخته دست خاخام‌هاست که در آن تاریخ قوم یهود به یک سازوکار رستگاری ابلهانه قلب شده است و در آن هرکس علیه #یهوه گناه کند مجازات می‌شود و هرکس مومن بماند پاداش می‌گیرد. به باور نیچه این‌ها همه در خدمت آنست که مردم مطیع روحانیان یهودی باشند
از دیدگاه #نیچه هنگامی که گرانیگاه زندگی نه به خود زندگی، بلکه به #آن‌جهان، یعنی به نیستی منتقل شود، از این طریق گرانیگاه زندگی از آن گرفته می‌شود. و این کاری است که دین انجام داده است

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists

انجمن آنتی‌تئیست‌های ایران

✫ نگاهی به اندیشه‌های #فریدریش‌نیچه در نقد دین (۴)


★ حضیض سنخ‌های خدایی (۱)

گفتنی است که #نیچه رادیکال‌ترین نقد خود بر ضد مسیحیت را بطور منسجم در کتاب #ضدمسیح (دجال) ارائه می‌کند که یکی از آثار متاخر اوست و در سال ۱۸۸۸ نوشته شده است. وی در این کتاب مسیحیت را دشمن خونی واقعیت می‌داند و معتقد است که نمی‌بایست آن را بزک کرد و رنگ‌وروغن زد، زیرا مسیحیت خصم مرگبار سنخ انسان‌های نیرومند است. مسیحیت آرمانی از تضاد با غریزه‌های زندگی نیرومند درست کرده است. مسیحیت خرد و حتی نیرومندترین طبیعت‌های‌روحی را از این طریق تباه ساخته که عالی‌ترین ارزش‌های روحی را گناهکارانه و گمراه‌کننده و وسوسه جلوه داده است

#نیچه تصریح می‌کند که مسیحیت دین‌ترحم است و ترحم با انفعالات نفس که انرژی حس زندگی را افزایش می‌دهند در تضاد است. ترحم، تاثیری افسرده‌کننده دارد و از نیروی آدمی می‌کاهد. ترحم، آدمی را به نیستی متقاعد می‌کند، البته کسی صریحا از #نیستی سخن نمی‌گوید، بلکه به جای آن گفته می‌شود، آن‌جهان یا خدا یا زندگی واقعی یا رستگاری یا نیروانا. برای #نیچه، مادامی که کشیش یا روحانی‌مسیحی، نوع برتر انسان شناخته می‌شود، #روح‌ناب» چیزی جز #دروغ‌ناب نیست. شغل کشیشان نفی‌کردن، تحریف‌کردن و مسموم‌کردن زندگی‌ست و هنگامی که روحانیان یعنی وکیلان آگاه نیستی و نفی به عنوان نمایندگان‌حقیقت شمرده می‌شوند، پاسخی برای این پرسش وجود ندارد که #حقیقت‌چیست، زیرا آدمی #حقیقت را واژگونه ساخته است

به باور #نیچه، نه اخلاق و نه دین در مسیحیت کوچکترین نقطه‌ی تماسی با واقعیت ندارند.
#علل‌تخیلی آن مانند: خدا، روح، اراده‌آزاد یا ناآزاد
#معلول‌های‌تخیلی آن چون: گناه، رستگاری، عفو، عقوبت و بخشش‌گناهان
#اصطلاحات‌اخلاقی آن مانند: توبه، عذاب‌وجدان، وسوسه‌‌شیطان، نزدیکی به خدا،
#غایت‌شناسی‌تخیلی آن مانند: ملکوت‌آسمانی، روز رستاخیز و زندگی جاوید، همگی به جهانی رویایی و تخیلی تعلق دارند که با واقعیت در تضاد است و مسیحیت با این دروغ‌ها از واقعیت می‌گریزد

از دیدگاه #نیچه مفهوم‌مسیحی‌ خدا، فاسدترین مفهومی است که تا کنون روی زمین درباره‌ خدا به دست داده شده است. خدای مسیحی که خدای ناتوانان و بیماران است، نمایانگر حضیض سنخ‌های گوناگون خدایی است. خدایی است که به جای آری گفتن به زندگی، به قطب مخالف زندگی تبدیل شده است. خدای مسیحی به حیات، به طبیعت و به اراده‌ برای زندگی اعلام جنگ داده است. خدای مسیحی به فرمولی برای هر نوع تحریف بر ضد #این‌جهان و هر نوع دروغ‌گویی به سود #آن‌جهان تبدیل شده است. خدای مسیحی خدایی است که نیستی را خدایی و اراده‌معطوف به نیستی را مقدس اعلام کرده است

#نیچه سپس به زایش مسیحیت از بطن یهودیت می‌پردازد. به باور او #قوم‌مقدس یهود که از همه چیز فقط ارزش روحانیان یهودی و سخنان آنان را برای خود حفظ کرده، قدرت روی زمین را غیرمقدس و گناه خوانده و خود را از آن جدا کرده بود، برای غریزه‌ خود فرمولی به نام #مسیحیت درست کرد که منطقا آخرین اشکال واقعیت را نفی کند. خدای یهودی فرزند خود را می‌کشد تا او را از خود و قوم یهود مستقل کند. مرگ عیسی در قالب فرزند خدای یهودی، برآمد #دین‌محبت است


پ.ن:
{حضیض در فرهنگ لغت به معنی #فرود و #پستی است}

#ادامه‌دارد


Join Us ☞ @iranian_antitheists