تو برای من حکم اون دیوارِ شکسته ای رو داشتی که هیچوقت جراتِ تکیه دادن بهش رو نداشتم و هر لحظه منتظر بودم که تیشه‌ات رو تیزتر کنی و این بار کلِ ریشه‌ام رو بزنی.
بهم گفت رهاش کن، گفتم چطوری؟ گفت دیگه سراغش رو نگیر، بهش تکست نده، پیگیرش نباش، گفتم اگه این کار رو کردم و من رو یادش رفت چی؟ گفت تو چی؟ یادت میره؟ گفتم نه، گفت چرا؟ گفتم چون دوستش دارم، یه نگاه پر از حرف بهم کرد و گفت خب همینه دیگه اونم اگه دوستت داشته باشه تو رو یادش نمیره، اگه هم دوست نداشته باشه که همون بهتر تو زندگیت نباشه، تو لایق اینی یکی کنارت باشه که دوستت داشته باشه، هیچ چیز زوری قشنگ نیست، حتی به زور دوست داشته شدن!!
