اشعار حاج محمود ژوليده

#گریه_های_امام_زمان_عج

یابن الحسن، که صبح و مسا گریه میکنی
بر جدِ خود حسین، کجا گریه میکنی؟

دانم، ولی برای تذکر به جامعه...
آقا چرا صباح و مسا گریه میکنی؟

آیا هنوز عمه ی تو در اسارت است؟
آیا به معجرِ اُسرا گریه میکنی

آری شنیده ام، به حجابِ اسیرها...
با اشکِ دیده ی شهدا گریه میکنی

بر آستینِ پاره ی ناموسِ فاطمه
بر چشم های بَد، به خَفا گریه میکنی

داری بیاد، گریه ی بالای نیزه را
بر اشکِ سیدالشهدا آقا گریه میکنی

بر لحظه ی عبورِ اسیران ز قتلگاه
بر زخمهای مانده بجا گریه میکنی

بر تازیانه خوردنِ طفلانِ بی پناه
در زیر دست و پای جفا گریه میکنی

بر گریه های راسِ عمویت، به نیزه ها
خون جای اشک، وقتِ عزا گریه میکنی

این عقده ماند در دلِ مجروحِ اهلبیت
بر کشته ی میانِ عبا گریه میکنی

بر حنجری که تیرِ سه شعبه، بجای آب...
خورده ز حرمله، همه جا گریه میکنی

بر طفلِ زیرِ بوته ی، جا مانده از حرم
بر شعله ی فتاده بپا گریه میکنی

بر دست و پای سوخته ی زین العابدین
بر خیمه های آل عبا گریه میکنی

وقتِ نماز شب، به نمازِ نشسته ی...
بانوی قد خمیده، سوا گریه میکنی

گویا برای مادر خود، نیمه شب جدا...
با دست های پر ز دعا گریه میکنی

گویند: روزِ آمدنت تکیه بر حرم...
بر تشنگانِ دشتِ بلا گریه میکنی

#گریه_های_امام_زمان_عج


@hajmahmoodzholideh