اشعار حاج محمود ژوليده

#ولادت_با_سعادت_حضرت_رسول_اکرم_و_امام_صادق_صلوات_الله_علیهما


تا فکر و ذکرِ ما، جلوات محمدی است
بالاترین دعا، صلوات محمدی است

در آیه آیه مُصحفِ سرمد، نِگر بِبین
قرآن ز معرفت، صفحات محمدی است

حَیِّ وَدود، خُلقِ عظمَش قرار داد
خُلقِ نِکوی ما، حسنات محمدی است

سرمَنشأِ معارفِ اسلام، یک کلام...
آئین و دینِ ما، کلمات محمدی است

با او مقامِ قُربِ الهی، شود درست
ایمانِ کامل از درجات محمدی است

جز در هوای اوست تنفُّس، حرامِ ما
جان‌ها به هر نفَس، نفحات محمدی است

با دشمنانِ او، سر سازش محالِ ماست
الگوی این سخن، غزوات محمدی است

مژده به عاشقانِ تولّای اهل‌بیت
حب علی و آل، برات محمدی است

میلاد باسعادت او آشنای ماست
یعنی نبی ز روز ازل، مقتدای ماست



ما از اَلَست، پای رکابِ پیمبریم
زیرا که از ازل، ز محبانِ حیدریم

خوش‌بختیِ محب، ز تولّای مرتضاست
خوشبخت‌تر از آن، که ز اولادِ کوثریم

گِلهای ما، اضافه‌ی گِلهای نوری است
یعنی که ما، ز طینتِ زهرای اطهریم

لطفی که کرده فاطمه، مادر بما نکرد
واللهِ ما نظر شده‌، تا صبحِ محشریم

بِینِ مَوالیانِ نبی، با علی خوشیم
مِنّاترین مَوالیِ مِنّای جعفریم

با سیره‌ی نبی و علی، جعفری شدیم
یعنی که، شیعه‌ی پدر و جدّ مادریم

مادر بزرگِ ما همه، بانو خدیجه است
با روح و جان، به آلِ نبی آشناتریم

از حبّ و بغض، در دلِ ما شک و شُبهه نیست
وقتی که ما بزرگ شده، پای منبریم

سِلمیم با هر آنکه به حُبِّ پیمبر است
حَربیم با هر آنکه به حَربِ پیمبر است



مائیم دوستدارِ تمام پیمبران
شک نیست، در برائَتِمان از ستمگران

از اصل و ریشه، دشمنِ اَدیان، یهود بود
بَدخواهِ یوسف است یهودا، برادران!

از ابتدا که سیره‌ی ابلیس داشتند
قوم یهود بود، پِیِ حذفِ سَروَران

می‌خواستند؛ ختم نبوّت نهان شود
تا با ستم کنند، ز خود نَصبِ رهبران

اینگونه از پیمبر اسلام تا به بعد..‌.
يک يک خورانده‌اَند به آنان، زِ شوکران

جای علی، که نَصبِ خلافت نموده‌اند
شد نامِ رأی، توطئه‌ی کودِتاگران

مجبور شد امام حسن، با معاویه
امضای صلح‌نامه کند، نزدِ داوران

در صلح و سازشِ حسنی، شَک نمی‌کنیم
هرگز نمی‌دهیم گَزَک، دستِ دیگران

آنکه به نامه، حکمِ معاویّه را نوشت
با دستِ خویش، نقشه‌ی کرب و بلا نوشت



باید حواسِ جمع بیاریم، پای کار
تا بشنویم، صوتِ رسای طلایه‌دار

با گوشِ دل نَه، بلکه همین گوشِ سر شنید
رمزِ ظهور شد؛ گذر از فتنه و غبار

از خود صلاح نیست، بگیریم موضعی
تا دشمنان شَوند، روی موجِ آن سوار

یک‌بار امتحان شده تاریخ، کافی است!
مسلم قرار نیست، شود باز سَربدار

باید به روزگار، نظر منصفانه کرد
اینک به نفعِ شیعه بچرخد، همه مَدار

امروز روز خَبط و خطا نیست، ای دریغ!
از شُبهه‌ای که، فاصله اُفتد در انتظار

خون‌های ریخته به حرم، خِفتِمان کند
تاخیر اگر بکارِ فرج آید از نِقار

وَرنَه اگر سُلاله‌ی حیدر، کند ظهور
کِی کُند می‌شود، دو لبِ تیزِ ذوالفقار

وقتی امام، می‌رسد از پرده‌ی نهان
با یک اشاره کُن فَیَکون، می‌شود جهان



وقتی امامِ کعبه کند، از حرم ظهور
عالَم شود به صبحِ فرج، لَمعه‌ای ز نور

با صوتِ خُوش، ندای لِثارات می‌دهد
ما پاسخَش دهیم، به لبیک، با سُرور

یارانِ خاص، گِردِ حرم جمع می‌شوند
ما می‌شویم، در صفِ آن صبحدم، مُرور

هر کس که بر امامِ خودش، می‌کند سلام
پاسخ دهد امام، به لبخندِ یک عبور

می‌بیند از جلال و شکوه محمدی
انسان تمامِ عِصمت حق را، به یک حضور

آنگاه شِکوِه می‌کند، از دشمنِ خدا
بر آن دو بُت اشاره کند، تا خَدیوِ گور

با یک شِگِرد، گردنِ طاغوت می‌زند
آنگاه که دمیده شود، نَفخه‌های صور

پای رکابِ یوسف زهرا، به انتقام
آغاز می‌شود، عملیاتِ پُر غرور

منصورِ امت از علی و فاطمه مدد
گیرد پِیِ اقامه‌ی عدلش، تمام قد


#ولادت_با_سعادت_حضرت_رسول_اکرم_و_امام_صادق_صلوات_الله_علیهما

@hajmahmoodzholideh